Morgunblaðið - 29.04.1965, Blaðsíða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ
í'immtudagUT 29. aprfl 1965
Alúðar þakkir til allra, sem glöddu mig á einn eða
annan hátt á sextugs afmæli mínu.
Guð blessi ykkur öll.
Marel Bjarnason.
Ég þakka hjartanlega auðsýndan vinarhug á sjötugs
afmæli mínu með heimsóknum, góðum gjöfum og skeyt-
um. — Guð blessi ykkur ölh
n Eggert Guðmundsson, Ásvallagötu 53.
Mágkona mín,
Mrs. MARÍA AUSTMANN
fædd Þórðardóttir
90 ÁRA var 9. apríl sl. Einar
Benediktsson frá Stöðvarfirði.
Hann hefur dvalizt í þrjú síð-
astliðin ár á heimili dóttur sinn-
ar Þorbjargar og tengdasonar
Björns Stefánssonar, kaupfélags-
stjóra hér á Egilsstöðum. Ég lít
inn til hans og árna honum, heilla,
þar sem hann situr í sínu hæga
sæti, enn hress þrátt fyrir háan
aldur og dálítinn lasleika síðasta
ár, og með góðlátlegu brosi og
glettni í augnakrókum býður
hann mér sæti við borðið hjá
sér, og við tökum tal saman litla
stund.
— Hvar ertu fæddur Einar?
— Ég er fæddur í Hamarsseli,
innsta bæ í Hornafirði, 9. apríl
1875. Foreldrar mínir voru Ragn-
heiður Jónsdóttir og Benedikt
Benediktsson, Björnssonar pósts,
sem hélt uppi póstferðum milli
Bjarnarness og Akureyrar, mik-
ill ferðagarpur og hraustmenni,
Einar Benediktsson og kona hans, Guuojorg Eriendsiiuun.
frá Ytri-Bug í Fróðárhreppi, Snæfellsnesi, lézt í sjúkra-
húsi Spee Hills, Sask Kanada, 11. apríl sl.
Jarðarför hennar fór fram 13. apríl. Fyrir hönd vanda-
manna og vina.
Ágústa Sigurðardóttir, Ólafsvík.
Maðurinn minn og faðir minn,
OLGEIR GUÐMUNDSSON
trésmiður,
andaðist að Vífilsstöðum 27. apríl sl. — Jarðarförin
verður auglýst síðar. — Fyrir hönd aðstandenda.
María Olgeirsdóttir,
Einar Jóhann Olgeirsson.
Fósturfaðir okkar
GÍSLI GÍSLASON
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju föstudaginn 30.
apríl kl. 13.30. — Blóm vinsamlegast afþökkuð.
Gunnvör Gísladóttir,
Sigrún Gísladóttir.
Kveðjuathöfn um eiginkonu mína,
SIGRÍÐI GUÐJÓNSDÓTTUR
Álfheimum 58,
sem lézt 24. þ.m. fer fram í Fossvogskirkju föstudaginn
30. apríl kl. 10:30. — Athöfninni verður útvarpað. —
Jarðsett verður að Prestsbakka í Hrútafirði, laugardag
inn 1. maí kl. 2 e.h. — Fyrir mína hönd og annarra
vandamanna.
Jóhann Jónsson.
Útfor eiginmanns míns, föður okkar og sonar,
ÁSMUNDAR EINARSSONAR
Grenimel 22,
fer fram frá Dómkirkjunni föstudaginn 30. apríl kl. 2
e.h. Þeim, sem vildu minnast hins látna, er vinsamlegast
bent á líknarstofnanir.
Margrét Kjartansdóttir og synir.
Jakobína og Einar Ásmundsson.
Eiginmaður minn, faðir og sonur okkar,
JÓN ARI ÁGÚSTSSON
múrari, Faxaskjóli 26,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju föstudaginn 30.
apríl kl. 3 e.h.
Bergljót Aðalsteinsdóttir,
Jón Ari Jónsson,
Elísabet Jónsdóttir, Ágúst Kr. Guðmundsson.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinsemd
við fráfall og útför systur minnar,
RAGNIIILDAR FINNSDÓTTUR
Borðeyri.
Ingibjörg Finnsdóttir.
Við þökkum hjartanlega öllum þeim, sem á einn eða
annan hátt auðsýndu okkur samúð sína, við andlát og
jarðarför,
JAKOBÍNU SOFFÍU GRÍMSDÓTTUR
á Burstafelli,
sem andaðist 10. apríl sl. — Guð blessi ykkur öll.
Mcthúsalem Methúsalemsson,
Elín Methúsalemsdóttir, Einar Gunnlaugsson,
Arnfríður Snorradóttir, Þórir Guðmundsson.
Aialverkfærin voru
ristuspaii og reka
Stutl samtal við Einar Bene-
diktsson frá Stöðvartirði niræðan
en varð ekki langlífur, dó af i
hrakningum í Lagarfljóti, sem þá |
var öllum ferðamönnum hinn
mesti farartálmi, mikið vatnsfall
og illt yfirferðar.
— Dvaldistu lengi í Hamars-
seli?
— Til 11 ára aldurs, þá missti
ég móður mína, sem dó frá mörg-
um ungum börnum, og þá var
ekki um annað að gera en að
fara til vandalausra og vinna fyr-
ir sér.
— Og hvert fórstu nú til að
byrja með?
— Ég fór í Gilsárstekk í Breið-
dal og var var í eitt ár, því næst
að Heyklifi í Stöðvarfirði, var
þar tvö næstu árin og á ýms-
um stöðvum í Stöðvarfirði og
Breiðdal næstu árin. Á uppvaxt-
arárum mínum í Breiðdal giftist
ég fyrri konu minni, Björgu
Björnsdóttur, en missti hana eft-
ir eins árs hjónaband.
Enn lá leiðin til Stöðvarfjarð-
ar.
— Og hvað hafðirðu nú aðal-
lega fyrir stafni?
— Að vera vinnumaður hjá
hinum og þessum, um annað var
ekki að ræða á þeim árum. Á
Stöðvarfirði var mikið stunduð
sjósókn, var ég þá oft á bátum,
sem þá voru alltaf róðrarbátar
eða árabátar. Nokkur ár var ég
formaður á bát hjá Karli Guð-
mundssyni, kaupmanni á Stöðv-
arfirði.
— Lentirðu nú ekki stundum
í misjöfnu á sjónum?
— Jú, í einum róðri komst ég
sérstaklega í hann krappan. Við
vorum fjórir á bátnum, ég var
þá formaður. Þetta var að haust-
lagi og vill þá veður oft vera
óstöðugt. En þennan dag var
sæmilegasta veður um morgun-
inn, þegar lagt var af stað. Þeg-
ar á daginn leið rauk upp með
ofsalegum norðaustanstormi og
sjólagið varð með eindæmum
vont, og nú var ekki annað að
gera en að sigla upp á líf og dauða
inn til Stöðvarfjarðar. Með guðs
hjálp tókst þetta, við lentum heil
ir á húfi. Einar bendir mér á
vegginn í herberginu sínu, þar
hangir mynd, sem hefur verið
máluð af þessum atburði, svo
merkilegur-þótti hann á sínum
tíma. Þar getur að líta grásvarta
skýjaflóka, 1 sem æða um himin-
hvolfið yfir úfnum og ólgandi
sjó. Og á hvítfyssandi öldutoppn-
um fleygist lítill bátur. Við stýr-
ið má greina menn, og það er
Einar, sem stýrir með öryggi og
festu öllu heilu í höfn.
— Hvenær giftirðu þig svo í
seinna sinni?
— Það var 1908 að við Guð-
björg Erlendsdóttir frá Kírkju-
bóli giftum okkur og fórum að
búa á nýbýlinu Ekru í Stöðvar-
firði. Þar bjuggum við í 46 ár.
— Hvaða atvinnu hafðirðu með
höndum?
— Ég stundaði bæði sjósókn
og landbúskap. Bústofninn var 50
kindur og tvær kýr.
— Var ekki erfitt að koma upp
býli í þá daga?
— Jú, mikið þurfti að gera
við jarðbætur og annað en aðal-
verkfærin voru ristuspaði og
reka, og þótti gott.
— Hvernig voru skipin til sjó-
sóknar þá Einar?
— Fyrst var það árabátur nokk
ur ár, en seinna fékk ég trillu.
Þegar þær komu til sögunnar var
það mikill munur að vinna við
þær, minna erfiði og meira í aðra
hönd.
— Gekk þessi sjósókn alla tíð
vel?
— Já, allt gekk vel því lánið
var með okkur. Þökk sé Guði.
Með því að treysta handleiðslu
Guðs gengur allt vel, það skyldu
menn hafa í huga.
— Já, þú hefur alltaf verið
mikill trúmaður Einar?
— Já, það hef ég verið.
— Eitthvað hefurðu tekið þátt
í opinberum störfum í þinni
sveit?
Einar lætur ekki mikið yfir
því, en var þó símstöðvarstjóri í
28 ár, og í fjöldamörgum öðrum
störfum, bætir Guðbjörg kona
hans inn í, svo sem hreppsnefnd
í 8 ár. Og öll sín störf vann Ein-
ar af stakri trúmennsku.
— Hvað eignuðust þið mörg
börn?
— 7 börn eignuðuðst við. Eitt
þeirra lézt nýfætt, tvær dætur
misstum við uppkomnar, en þau
fjögur sem upp komust eru öll
gift og barnabörnin eru orðin yf-
ir 20 og þar að auki nokkur
barnabarnabörn, og þess má geta
að allt þetta fólk er framúrskar-
andi vel gefið, mjög vel mennt-
að og myndarlegt fólk.
Ég spyr Einar hvort hann lesi
enn fullum fetum. Hann segir
- Bókmenntir
Framh. af bls. 13
og áð hálfu vaka, þar sem veTU-
leikinn birtist í draumi og draum
urinn í veruleika. Endurómurinn
frá þeirri „veröld sem er fjær“
verður um leið rödd veruleikans
í ljóðinu. Og sú rödd verður
varla mjög sterk; ekki fremur þó
reynt sé að magna hana upp.
Nokkrar myndir eru í bókinni,
teiknaðar af Sverri Haraldssyni.
Þær eru í mjúkum línum og
falla vel að efninu. Sumar þeirra
eru þó full veigalitlar, eins og
myndin á blaðsíðu 51. En sé á
•heildina litið, er bókin þekkileg
útlits.
Erlendur Jónsson
sjónina góða, heyrnina ágæta og
fullum sálarkröftum heldur hann
enn, þó aldurinn sé hár, en lík-
amsþrótturinn farinn að minnka,
enda kennt lasleika upp á síð-
kastið eins og áður segir.
Ég kveð nú Einar þar sem
hann situr með sólskin í svipn-
um, umkringdur blómum og um-
vafinn ástúð og hlýju vina og
vandamanna. Ég geng út í sól-
skinið, sem hellist yfir þetta
fagra hérað frá heiðskírum
himni. f dag er það fegursta veð-
ur sem komið getur hér á Hér-
aði. Á það vel við á þessum
heiðursdegi Einars, því ávallt hef
ur hann borið með sér sólskin
hvar sem hann hefur farið, segja
kunnugir.
„Þar sem góðir menn fara, eru
guðs vegir“.
M. G.
— Jón Jónsson
Framh. af bls. II
inu Jón Skagfirðingur. Fyrstu
Ijóð hans munu hafa birzt í Óðni
1914, en einkum birtust þau í
Eimreiðinni. Árið 1963, kom út
nokkurt úrval ljóða hans, sem
ber heitið Aringlæður. Öll bera
Ijóð hans vitni um hæversku
hans, góðlyndi og góðvilja og í
mörgum þeirra kemur fram björt
lífsskoðun.
„Unnin þraut er sérhvers
lífsins sæla,
sæluefni hver ein mótbyrs
kæla.
Sigur lífs er sæiufylling hæst.
Alls staðar er ærið nóg að
vinna,
aðeins finna hæfi krafta sinna,
er aðalvandi alis, sem hefur
fæðst.
Og hann unni vorinu, sólskin-
inu og laufvindum sunnanáttar-
innar. Slíkt var að vonum um
þanri, sém ólst upp í fjallalbyggð-
um. Og hann mundi hina ve’ður-
grimmu vetur uppvaxtaráranna.
En þá var svo sælt. . . .
„eftir svarta hríðarvetur
söngvum vorsins hlíða aldrei
betur
inn til hjartans ómar þeirra ná.
Það er kjarni alls þess stranga
stríða
stækka, fegra hitt, það ijúfa
blíða.
Vorið þar er uppfyllt
vetrarþrá.
VINUR! Gakk þú vorsins
undir fána
veldi þess, er hvar, sem loftin
blána.
Óðal lífsins nœr um allan
heim.
í þess liði finnum gæfu, gleði,
gefum okkux málum þess að
veði.
Framtíðinni heilsum höndum
tveim.“
Og nú hefur þessi aldni vinur
minn, heilsað nýrri framtíð. Inn
á brautir hennar bið ég honum
farsældar og blessunar. Eg þakka
honum samfylgdina og samver-
una. Það gerum við vinir hans
allir.
G. G.