Morgunblaðið - 17.06.1965, Blaðsíða 8

8
MORGU N BLADIÐ
Fimmtudagur 17. júní 1965
ÞESSI fallegra mynd sýnir
okkur tvær hliðar á náttúr-
unni. Annars vegar eru ham-
farimar við Surtsey, >ar sem
ný eyja er að rísa úr sæ, en
hins vegar er kyrrlátt líf súl-
unnar sem nýtur blíðunnar í
Hellisey ásamt þrem ungum
sínum. Ljósm.: Snorri Snorra
son.
FRÉTTABRÉF
ÚR HOLTUM
Mykjunesi, 14. júní.
V O RI Ð hefur verið gott þótt
þurrviðrasamt væri og gróður
kæmi seint. Logn og stillur hafa
verið að staðaldri og því hið á-
kjósanlegasta sauðburðarveður.
Flestir gáfu fénu fram um 20.
maí, enda næturfrost af og til
fram til þess tíma og gróður var
lítill, nema á beztu túnum og
landi sem hafði verið brennt. En
gróður kom fljótt til eftir að
klaki var horfinn úr jröðu, en
hans gætti allt fram til þess síð-
asta.
Sauðburði er nú svo til lokið.
Víðast hvar var féð tvílemt, allt
frá helmingi og upp í % ánna.
Lambadauði hefur sumstaðar ver
ið mikill hér í Rangárvallasýslu
16 dagar í Grikklandi
ir Þar af 5 daga sigling um
Eyjahafið
if 5 dagar í Kaupmannahöfn
GRIKKLAND
Kaupmannahöfn
22 dagar - Verð kr. 18.765,00
Brottför 12. ágúst
LÖND LEIÐIR
Aitalstrœti 8 simar —
í vor, en á öðrum stöðm hefur
hans tæplega gætt. Blóðsóttin hef
ur verið á ferðinni.
Alltaf fækkar heldur mjólkur-
framleiðendum hér í Holtunum.
Tíl viðbótar þeim, sem hsettu við
kúabú sín á síðastliðnu vori, hafa
tveir bændur til viðbótar nú
fargað kúm sínum og enn einn
mun bregða búi áður en langt um
líður. Ekki munu þessir bændur
þó flytjast á brott úr sveitinni
heldur snúa sér að öðrum at-
vinnurekstri. Eins og stendur er
sala á kúm léleg. Allt talar þetta
skýru máli um það að mjólkur-
framleiðslan er ekki eftirsóknar-
verð atvinnugrein éins og stend-
ur. Gæti vissulega svo farið að
mjólkurframleiðslan hér í sveit-
um austan Fjalls hætti. að full-
nægja markaðsþörfinni, ef svo
heldur áfram sem nú horfir hér
um slóðir.
Flest vorverk hafa verið með
seinna 'móti. Fámennt á bæjum,
en mörgu þarf að sinna. Búið er
þó að bera á tún og setja niður í
garða, en kartöflúræktin dregst
hér heldur saman í uppsveitun-
um. Aftur á móti aukast áburðar-
kaup, enda stækka túnin jafnt og
þétt en áburðarnotkunin er und-
irstaða nútímabúskapar.
Hér á bæ gerðist atburður um
sauðburðinn, sem mér er ekki
kunnugt um að gerzt hafi áður.
Hinn 16. maí bar fyrsta ærin.
Var það óíullburða lamb en lif-
andi, og furðu sprækt. Svo gerð-
ist það 24. maí að hin sama ær
bar öðru lambi, fallegu og full-
burða.
Mjög hefur grágæsin verið á-
leitin við túnin hér í vor. Fjölgar
henni ár frá ári og er sumsstaðar
orðin hreinasta plága. Nú er hún
búin að unga út. Hér um slóðir
eru dæmi til þess að gæsahjón
komi upp 7 ungum, svo ekki er
að furða þótt þeim fjölgi ört.
Nú þegar vorverkum lýkur
snúa menn sér að marghát+uð-
um verkefnum á býlum sínum.
Ekki mun þó verða um neinar
stórframkvæmdir að ræða í ár,
en þær hafa verið. allmiklar á
undanförnum árum. En nóg er að
starfa á hinum fámennu heimil-
um. — M. G.
Hafnarfram-
kvæmdir
á Þingeyri
ísafirði, 15. júní.
í BYRJUN þessa mánaðar
hófust miklar framkvæmdir við
hafnargerð á Þingeyri. Sam-
k værat hinni nýju samgöngu-
áætlun Vestfjarða eru veittar 11
milljónir til þessarar hafnagerðar
og er ætlunin að vinna að mestu
leyti fyrir það fé í sumar og
haust.
Byrjað er að gera hafnargar'ð
inman til við gömlu bryggjuma
og verður hann 130 mietra lang-
Ur fram, en síðan verður rekið
niður 60 metra langt stállþil horn
rétt á garðinn. Verður síðam graf
i'ð út úr þeim krika og mynd-aist
þar viðlegupliáss og skjól fyrir
fiskiskip, en stærri skipin geta
þá atha-fnað sig við gömlu bryggj
u-na og fengið afgreiðslu þar.
Við þessar fraimkvæmdir stór
batnar öll aðstaða fy-rir fiski-
báta og til skipaafgreiðslu á
Þinigeyri. Mun mikil atvinna
skapast við þetta á staðnum í
sunnar og fram á ba-ust. — H. T.
Fiskgengd minni
nú en áður var
Vagnsstöðum, 11. maí.
;; DAG er hér hlýjasti dagurinn
á þessu sumri, og er óskandi að
þeir verði sem allra flestir svona
bjartir og hlýir, þá er vonin að
sem allra flestir njóti góðs af
erfiði sínu og starfi, bæði til sjós
og lands. Ekki var fiskur hér í
vetur á grunnmiðum frekar en
í fyrravetur eða síðastliðna vet-
ur. Ber það Ijóslega vott um
þverrandi fiskigengd hér við
strendur þessarar sýslu, því ekki
fæst lengur nokkur fiskur á
handfæri. Öðruvísi var það áður,
þá var langtum oftar að fiskur
fékkst bandóður á handfæri, sér
staklega var hér góður hand-
færafiskur eftir síðustu stór-
styrjaldir. Þá friðuðust fiskimið-
in svo vel að þau 10 árin, sem
styrjaldirnar geisuðu, voru það
aðeins Íslendingar sem á þeim
veiddu, og þá aðeins með línum
og netum. Þá voru ekki komnar
til sögunnar stóru þors-kanæturn
ar, sem líklega verða til að upp-
ræta síðustu þorskatorfurnar í
sjónum. Manni skilst að fiski-
sjárnar vísi á torfurnar máske
niður á 50—100 faðma dýpi og
þá og þar er þessum ógnar stór-
tækju þorsknótum dembt kring-
um torfurnar í sjónum og það
míkla vélaafl sem á hverju sljipí
er notað af fullu afli. Er þetta
líklegasta leiðin til að upp-
ræta síðustu torfurnar kringum,
strendur lands vors. Þó væri nú
bót í máli ef þorskanæturnar
væru vel stórriðnar. þær tækju
aðeins það stærsta af þorskinum
en skildu meðalstóran og smærri
fisk eftir en því mun varla að
heilsa. Ég þykist sjá þverrandi
þorskgengd hér við ströndina
með þessum stórvirku veiðitæ-kj-
manna. Því svo hefur sjórinn
gefið mikið í þjóðarbúið, að
ómögulega má áusa svo gengdar
laust úr skauti hans að til Iþúrrð-
ar gangi. Það sýnist þurfa að
hafa á því fulla gát, að fiski-
mið lands vors verði ekki þurnk-
uð upp af þorski.
Við skulum minnast orða sikip
stjórans á skozka togaranum,
sem kom til Reykjavíkur á síð-
asta sumri. Hann var búinn a3
stunda línuveiðar á sínu skipi
í 10 árin síðastliðin v-ið suður-
ströndina hér, og sagði að nú
væru 60% færri kynþroska fisk-
ar en fyrir 10 árum. Og hvað
verða þeir mörg prósent eftir
næstu 10 árin með svona áfram-
haldi á veiðunum? Svo langt
sem við hér höfum sagnir af rak
alltaf á vetrum meira eða minna
af fiski á fjörur, og oft heill
bæði brimrotaður og selrifinn,
en nú rekur ekki svo mikið sera
Framhald á bls. 31.
Veglegar gjafir til
Seyðisfjarðarkirkju
VIÐ guðsþjónustu á bænadaginn,
sunnudaginn 23. maí s.l. voru
Seyðisfjarðarkirkju afhentar veg
legar gjafir. Voru það altaris-
kross og altarisstjakar.
Altariskrossinn var gefinn til
minningar um hjónin Guðrúnu
Jóhönnu Jónsdóttur og Brynjólf
Arnbjarnarson, sem lengi bjuggu
á Þórarinsstaðaeyrum við Seyðis
fjörð og son þeirra, Sigþór.
Gefendur voru börn og tengda
börn þeirra hjóna. Afhending
gjafarinnar var í tilefni þess að
hundrað ár eru liðin frá fæðingu
Guðrúnar.
Altarisstjakarnir voru gefnir
til minningar um Margréti Tqmas
dóttur, prófastsfrú á Seyðisfirði,
sem lézt 23. marz 1964.
Voru þeir gefnir af Kvenfélagi
Seyðisfjarðar, en frú Margrét var
um margra ára bil formaður þesa
félags.
Munir þessir munu vera me3
hinum veglegustu í kirkju hér á
landi. Eru þeir smíðaðir í Eng-
landi og hafði biskupsritari milll
göngu um útvegun þeirra.
Á undanförnum árum hefur
það færst mjög í vöxt, að mena
gæfu kirkjunni gjafir.
Árið 1960 stofnaði Kvenfélag
Seyðisfjarðar sjóð, sem verja
skyldi til fegrunar á kirkjunnú
Sjóði þessum hafa síðan borizl
gjafir frá mörgum einstakling-
um og fyrirtækjum. Hefur kveni
félagið sjálft lagt þar mest af
mörkum. Einnig hefur Kvenfé-
lagið „KVIK“ gefið verulegar
fjárhæðir til sjóðsins.
Hinir nýju munir á altarl Seyðisfjarðarkirkju.