Morgunblaðið - 14.08.1965, Blaðsíða 3

Laugardagur 14. ágúst 1965
MORGU N BLAÐIÐ
3
Strákaraix í samlnáminu í Yatnagörðum.
KRAKKAR M LEIK
SÓLIN skein í heiði og Esjan
skartaði sínu fegursta, þegar
við brugðum okkur inn með
Sundum í góða veðrinu fyrir
þremur dögum. í Viðey
blöstu við hin reisulegu hús,
sem því miður ku vera í all-
mikilli vanlhirðu, en á því
ber að sjálfsögðu ekki úr
landi. Við ókum niður að
lengi að hlaupa, að hann nær
okkur aldrei, segir Geir Sig-
urðsson og Þórarinn Reynis-
son samsinnir honuím.
í sömu andrá heyrist bíl-
hljóð nálgast úr fjarska og
uppi verður fótur og fit með
al strákanna.
— Karlinn er að koma,
hrópar Úlf H. Bergmann, og
— Hver er mumman í leikn
um? spyrjum við.
— Við erum allar mömm-
ur, dúkkurnar eru bara
heima að sofa, segja þær og
virðast hneykslaðar.
— Megum við taka mynd?
— Thi, hi, hi, segja þær
allar og fara hjá sér í fyrstu,
en fótaburðurinn er kannski
ekki sem öruggastur, enda
skómir a.m.k. 5 númerum of
stórir. Þær bera sig samt frú
arlega, enda naumast nema
svona 7 til 8 ár þar til þær
verða orðnar frúr.
Vestur í bæ, á gatnamót-
um Holtsgötu og Ánanausta
er verið að sprengja með
dynamiti og eins og nærri
má geta eru slíkar aðgerðir
einkar aðlaðandi meðal
krakka og þá sérstaklega
stráka. Á miðri götunni
liggur hópur all snaggara-
legra stráka í sandbing og
bíða eftir sprengingunni. Það
er eftirvænting í svipnum og
hver taug spennt, þar til
sprengingin er orðin, þá
sandnáminu í Vatnagörðum,
þar sem sanddæluskipið
„Leo“ stendur á þurru.
Skammt þar frá er heljar-
mikið færiband, sem ætlað er
til að setja sand á bifreiðar,
en það virðist ónotað, nema
hvað nokkrir strákar eru að
leik í því. Þeir virðast tölu-
vert skelkaðir þegar þeir
verða okkar varir og tveir
taka til fótanna, en aðrir
tveir, sem virðast öllu hug-
rakkari, bíða og sjá hvað
setur.
— Þetta eru bara Morgun-
blaðsmennirnir, heyrum við,
að þeir kalla til flóttamann-
anna tveggja, en við það virð
ast þeir róast og koma aftur
og klifra upp til hinna.
— Eruð þið að stelast til
að leika ykkur hér? spyrjum
við.
— Já, við megum ekki vera
hér. Karlinn rekur okkur allt
af í burtu. En ef við klifrum
hingað upp, þá getur hann
ekki náð í okkur, segir Ólaf-
ur ísleifsson og brosir hróð-
ugur.
— Og þið gerið þetta, þó
að ykkur sé bannað það? segj
um við, og látum brúnir síga.
— Já, já, við hlaupum þá
bara í burtu, karlinn er svo
þeir hoppa niður af færi-
bandinu einn af öðrum.
Við stöndum þarna einir
eftir og horfum á eftir strák
unum, þar sem þeir hlaupa
svo hratt sem þeir mega, log
andi hræddir.
Við eigum leið um Suður-
landsbraut rétt fyrir innan
Hálogaland skömmu síðar.
Sjáum við þá ekki hvar koma
gangandi þrjár uppbúnar
dömur, með hanzka, Sem ná
upp að olnboga, töskur og í
háhæluðum skóm. Við hopp-
um út úr bílnum af okkar al
kunnu lipurð, göngum yfir
grasið til stelpnanna og tök-
um þær tali.
— Eruð þið í konuleik?
spyrjum við.
— Já, segja þær allar í kór,
en þær heita Sigríður Ást-
valdsdóttir, Sigurbjörg Al-
bertsdótir og Sigurlína Rósa
Óskarsdóttir.
— Hvar fenguð þið þessa
háhæluðu skó? spyrjum við.
— Hún stóra systir mín á
þessa, , sem ég er í, segir
Sigríður og horfir niður á
tæmar á sér.
— Og hún mamima á þessa,
segir sú minnsta og réttir
fram fótinn.
„Frúrnar“ við Hálogaland,
rjúka þeir upp til handa og
fóta til að skoða verksum-
merki.
— Svaka umrót maður.
Sjáðu þennan stóra stein,
sem hefur losnað hérna, seg-
ir einn og bendir á heljar
bjarg.
— Finnst ykkur þetta
spennandi? spyrjum við.
— Jahá, segja fleiri en
einn.
— Veiðið þið aldrei hérna
í fjörunni?
— Stundum svaka gomm-
ur, bæði kola og ufsa, segir
glókollur og er mikið niðri
fyrir.
— Veiðið þið ekki mar-
hnúta?
— Jú, en það tölum .við nú
ekkert um, segir stærsti strák
urinn.
— Ykkur finnst ekki mat-
ur í að veiða þá? segjum við.
— Neihei, kisurnar vilja
Ihann ekki einu sinni, segir
strákur á röndóttri peysu.
Og við kveðjum strákana
um leið og við ökum í burtu.
Á leiðinni niður á blað kem-
ur okkur saman um, að inn-
an t.íðar muni það æskufólk,
sem við hittum í þessum
stutta leiðangri verða að fult
nýtum og góðum borgurum,
svo mannvænlega leizt okkiur
það.
BRIDGE
AKVEBIÐ hefur verið að næsta
heimsmeistarakeppni í bridge
fari fram í Feneyjum á tímabil-
inu 20. apríl til 4. mai 1966.
Fimm sveitir munu keppa á móti
þessu, þ.e. ítalia, heimsmeistar-
ar 1965; sigurvegari í S-Ame-
rikukeppninni; sigurvegari í Ev
rópumótinu 1965; sigurvegari í
Asíu-keppninni og sveit frá
Bandaríkjunum. Verður þetta í
fyrsta sinn sem sveit frá Asíu
tekur þátt í heimsmeistara-
keppni. Hefur nýlega verið stofn
að bridgesamband Austurlanda
og eru meðlimir 11 (að Ástralíu
meðtalinni). Fyrsta keppni hins
nýstofnaða sambands fór fram í
desember s.l. í Tokyo og sigraði
Indónesía naumlega í úrslitum
við Japan.
Enska bridgesambandið hefur
tilkynnt hvaða spilarar skipa
sveitina, sem spila mun í opna
flokknum í Evrópumótinu í
Belgíu. Spilarar þessir skipuðu
efstu sætin í mikilli úrtöku-
keppni og eru þessir: J. Collings;
J. Cansino; C. Gioldstein; J.
Tarlo; F. North og J. Pugh. —
Fyrirliði er Louis Tarlo.
Aðeins einn af þessum spilur-
'Um hefur áður keppt í Evrópu-
móti þ.e. Joel Tarlo ,sem tekur
nú þátt í Evrópumóti í fimmta
sinn. Hann var í ensku sveit-
inni, sem sigraði í Evrópumót-
inu iBaden Baden. Hinir fimm
spilarar eru vel þekktir í Eng-
landi og hafa allir náð athyglis-
verðum árangri á undanförnum
órum.
STA K S T [I \ \ I!
Eysteinn á sér
hauk í horni
Eysteini Jónssyni líður stund-
um illa á skrifstofunni sinni í
j Samvinnubankahúsinu, þaðan
| sem hann veitir stjóraarandstö#
unni á íslandi „forustu“. Gólf-
kuldi er mikill, þvi að fyrir neð-
an situr Einar Ágústsson á svik-
ráðum við foringja sinn og vill
komast í stólinn hans. Úti í Sam ‘
bandshúsi er Helgi Bergs og
hefur um sig harðsnúið lið
Sambandsmanna, sem telja
hann öllum öðrum betur til for-
ingja fallinn. Og suður í Kópa
vogi situr hann Jón Skaftason
, og segir mönnum hvað hann
I Eysteinn sé vondur maður En
j Morgunblaðið getur nú flutt Ey-
steini þau ánægjulegu tíðindi, a3
þótt vetrarkuldi stjórnmálanna
sé farinn að setjast að honum í
Samvinnubankahúsinu, hefur
hann þó eignazt nýjan hauk í
horni og hlýjan faðm til að halla
höfði sínu í, þegar núverandi
samherjar hafa varpað honum
út í yztu myrkur.
Bergur kemui
til bjorgor
Hinn nýi bjargvættur Eysteins
Jónssonar er Bergur nokkur
Sigurbjörnsson, sem einu sinni
sat á Alþingi, og vill ólmur kóm
ast þangað aftur. Þess vegna
spriklar hann utan í öllum, sem
hann telur möguleika á að opni
sér dyrnar inn í þinghúsið við
Austurvöll á ný. Bergur skrifar
grein í vikublað sitt Frjálsa
þjóð, og tekur upp þykkjuna
fyrir Eystein vegna skrifa Morg-
unblaðsins um lélega forustu
hans fyrir stjórnarandstöðunni
og sárnar greinilega mjög, að
slíku skuli haldið fram um
átrúnaðargoð sitt. 1 þessari kát-
broslegu grein segir m. a. :
„Eysteinn er ekki aðeins hæf-
asti maðurinn
sem völ er á
sem foringja í
Framsóknar-
flokknum sakir
greindar, langr-
ar rey nslu ' og
atorku. Hann er
ekki aðeins far-
sæiasti leiðtogi,
sem Framsókn-
arflokkurinn á völ á og mun
eiga völ á um nokkurt árabil
enn. Væri þetta þó ærið tilefni
fyrir B arna Benediktsson til að
vega aftan að Eysteini úr laun-
sátri Varðbergs og AFS-klíkunn-
ar (til skýringar skal þess getið,
að hér mun átt við American
Field Service). Það sem þyngst
vegur hjá Bjarna Benediktss. er
það, að augu Eysteins Jónssonar
eru nú farin að opnast fyrir því,
hvert tjón er búið að vinna
landi og bjóð í utanríkismálum
og á erlendum vettvangi tv»
síðustu áratugi. Eysteinn liefur
nú uppgötvað að þeir, sem hami
átti samleið með um tíma í þesa
ari þróun, Bjarni Benediktsson,
Guðmundur í. Guömundason og
fleiri, unnu í þeim málum af
öðrum og verri hvötum og allt
öðrum tilgangi en hann sjálfur".
Batnandi manni
er bezt að lifa
Það má með sanni segja, að
batnandi manni er bezt að. lifa,
og væntanlega verður Bergur
þessi Sigurbjörasson tíður gest-
ur á Samvinnubankaskrifstof-
unni hans Eysteins. Það er
fallega gert af Frjálsþýðingum
að taka Eystein upp á arma
sína. Það ætti að vera honum
nokkur huggun í harmi, að
eiga sér sterkan hauk í hornl
En raunar er það jafn mátulegt
á Eystein, þjóðvarnarmennina
og hina valdasjúku kliku, sem
stjómar blaði þeirra, að Ey-
steinn verði þeirra leiðtogi 1
andlegum og veraldlegum efn-
um.