Morgunblaðið - 14.08.1965, Blaðsíða 14

14
MÓRGUNBLAÐIÐ
Laugardagur 14. ágúst 1965
N V K O M I Ð:
TeppadregSar
margar tegundir
Gélfffeppi
margar gerðir
HolBenzku
Cocosdreglarnir
margir litir
GangadregSar
alls konar
Góllmoffur
mikið úrval
Teppafílff
Baðmofftur
Ceysír h.f.
Teppadeildin.

Sonur minn
HÁLFDÁN GUÐBJARTSSON
sjómaður, Leifsgötu 22,
lézt á Heilsuverndarstöðinni föstudaginn 13. ágúst.
Fyrir hönd vandamanna.
Guðmundína Olafsdóttir.
Hjartkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir
og afi
ÞÓRÐUR ÞÓRÐARSON
trésmiður frá Hálsi,
andaðist á heimili okkar Hólmgarði 13 R., fimmtudag-
inn 12. ágúst.
Gíslanna Gísladóttir,
böm, tengdabörn og barnabörn.
Maðurinn minn og fósturfaðir
JÓNATAN GUÐJÓNSSON
Grettisgötu 66,
lézt að Vífilsstöðum 12. þessa mánaðar.
Fyrir hönd aðstandenda.
Jóhanna Jóhannsdóttir,
Reynir \. Helgason.
Þökkum innilega auðsýnda samúð og vinarhug við
andlát og jarðarför tengdamóður og móður okkar
SIGURLAUGAR RAGNHEIÐAR BJÖRNSDÓTTUR
Guðríður og Gunnbjörn Björnsson.
Þökkum sýnda samúð vegna fráfalls föður okkar
og tengdaföður
GUÐMUNDAR HJÁLMARS PÉTURSSONAR
sem jarðsunginn var fimmtudaginn 12. þ.m.
Börn og tengdasonur.
Árni Klemens Hall-
grímsson — Minnin
í DAG verður til hinztu hvíld-
ar borinn frá Kálfatjarnarkirkju
Árni Klemens Hallgrímsson,
Vogum í Vatnsleysustrandar-
hreppi. Af sjónarsviðinu hverfur
maður sem langa ævi stóð að
segja mátti fremstur í öllum mál
u:m sveitar sinnar og sem á einn
og annan hátt tók til lands og
þjóðar því að fyrir utan sín borg
aralegu skyldustörf og félags-
mála, hafði hann mikinn áhuga
á og vann að græðslu og frið-
un lands síns. Hvort tveggja
var honum mikið áhugamál og
ég sem kunnugur Árna Klemens
vissi hve mikið gleðiefni honum
var það þegar eitthvað gekk í
áttina með friðun og uppgræðslu
örfoka lands og skógræktun var
honum mikið hugðarefni og á-
hugamál. Tók hann virkan þátt
í skógræktarfélagi Suðurnesja
og var formaður þess frá árinu
1955.
Þá lét hann einnig part úr
jörð sinni svo kallað Aragerði
sem er fallegur iringlaga
hvammur, og ræktaði þar skóg
sem nú er vel á vegi með að
verða falleg tré.
Árni Hallgrímsson var fædd-
ur að Minni-Vogum í Vogum,
Vatnsleysustrandarhreppi hinn
17. október 1893. Foreldrar hans
voru Hallgrímur Árnason smiðs
í Stapakoti, Njarðvíkum en móð-
ir Guðrún Egilsdóttir bónda og
útgerðarmanns í Minni-Vogum.
Voru foreldrar hans bræðra-
böm en faðir þeirra bræðra var
séra Hallgrímur prestur að
Görðum á Akranesi Jónssonar
prests og prófasts á Staðarstað,
en Jón var albróðir Skúla Magn
ússonar landfógeta. Móðir þeirra
Árna og Egils Hallgrímssonar
var Guðrún Egilsdóttir bónda
Sveinbjarnasonar í Innri-Njarð-
vík og því alsystir Sveinbjarn-
ar Egilssonar rektors á Bessa-
stöðum. Það mátti því með
sanni segja að Árni Klemens var
að merkum ættum kominn, djörf
um, sterkum og gáfuðum og átti
Árni í sér andlegt og líkamlegt
magn dugnaðar, drengskapar og
andlegrar orku. Hann var mað-
ur hár og vel vaxin karlmenni
hið mesta og framkoman höfð-
ingleg, vel málj farinn og átti
ótæmandi fróðleik yfir að ráða.
Þó hann héldi því ekki mikið
fram, því maðurinn var hlé-
drægur en við samræður kom
það bezt í ljós hvað hann var
víða heima í bókmenntum og
ættfróður mjög. Það var því
skemmtilegt að starfa með Árna
við áttum sæti í skattanefnd frá
1928 og þar til þær voru lagðar
niður og minnist ég skattanefnd
arfundanna með ánægju, jafn
leiðinlegt og vandmeðfarið það
mál er í sjálfu sér.
En Árna var sýnt um að leysa
það vel af hendi og þannig var
það með önnur félagsmálastörf
Árna, að þau voru prýðilega af
hendi leyst og skýrslur hans svo
vel gerðar og skipulegar að það
var til mikillar fyrirmyndar svo
orð fóru af þeim hjá þeim sem
við tóku á hærri stöðum.
Á unga aldri fór Árni að
stunda sjó með föður sínum á
°pnu skipi áttræðing. Var Hall-
grímur mikill sjósóknari og afla
maður, tók svo Árni er hann
hafði aldur til við útgerð og
formennsku af föður sínum og
lánaðist vel. Þegar mótorbát-
arnir komu gerðist Árni þátttak
andi í þeirri útgerð og er útgerð
aýfélag Vatnsl eysustrandar-
hrepps v-ar stoínað, var hann í
stjórn þess og formaður bess.
Um all mörg ár hafði hann svo
útgerð í félagi með öðrum og
jafnframt þe.ssu hafði hann ætíð
nokkurn landbúnað.
Þegar íbúar Vatnsleysustrand-
arhrepps hófu mjólkursölu til
Reykjavíkur og Hafnarfjarðar
árið 192,1, keyptu þeir bíl og
gerðu hann út til daglegra ferða
Þá varð Árni fyrsti fram-
kvæmdastjóri og reiknishaldari
þess félagsskapar, sem gekk
mjög vel og varð hreppnum til
mikilla hagsbóta. Útgerð lagði
hann niður fyrir all mörgum ár-
um og landsbúskap fyrir nokkru
enda hlóðust þá á hann fleiri og
stærri störf. Hann var gagn-
fræðingur frá Flensborg og pví
fær að taka þessi störf að sér.
Hann var formaður skólanefnd-
ar frá 1926-1958 og prófdómari
við barnaskólann frá 1934.
Hreppstjóri var hann skipaður
1942, stöðvarstjóri símstöðvar-
innar Vogar 1919 til 1952 og póst
og símstöðvarstjóri frá 1952 og
gegndi þessum störfum til dauða
dags.
Þá átti hann sæti í hrepps-
nefnd og einnig var hann form.
kjörstjórnar. Árni Klemens var
ungmennafélagi og studdi það
málefni vel með orðum og eftir-
breytni.
Ég hef rakið hér nokkra
drætti úr lifi og starfi Árna
Klemensar en eftir er að geta
þess, sem hann virti mest og
bezt í sínu lífi, en það er hans
góða eftirlifandi kona, sem hann
kvæntist 20. okt. 1928, Marta
Finnsdóttir frá Hnúki á Skarðs-
strönd í Dalasýslu, göfug kona
sem ætíð stóð sístarfandi við
hlið manns síns að öllu utan
húss og innan og heimili þeirra
í Vogum var fagurt og til fyrir-
myndar. Þar réð sönn gestrisni
og göfugmennska mætti hverj-
um, sem að garði bar og þar
komu margir sem að líkum læt-
ur, þar sem var hreppstjóri, póst
og símstjóri,, en þar kom í hlutur
hínnar fyrirmannlegu konu með
sína mildu og aðlaðandi fram-
komu, ekki sízt fram og lagði
ljóma yfir þeirra fyrirmyndar
hjónaband og heimilislíf.
Þau hjón eignuðust þrjár dæt-
ur, eru tvær búsettar í Vogum,
Ása og Helga, en Halla stund-
ar verzlunarstörf í Reykjavík.
Þá tóku þau í fóstur ungan
dreng, Kristján Sæmundsson er
þau ólu upp sem eigið barn og
studdu til náms, en hann hefur
nú lokið jarðfræðinámi í Þýzka-
landi.
Við íbúar Vatnsleysustrandar-
hrepps, kveðjum þig með þakk-
læti og vottum eftirlifandi eig-
inkonu, börnum, tengdabörnum
og barnabörnum samúð okkar
og biðjum ykkur blessunar
Guðs.
Erlendur Magnússon
ÞAÐ var á fögru haustkvöldi
fyrir hartnær tuttugu árum, að
ég kom að Austurkoti í Vogum
í fyrsta skipti. Húsráðandinn,
Árni Kl. Hallgrímsson kom til
dyra og bauð til stofu. Ekki
hafði érindi mitt lengi verið
rætt, er inn í umræðurnar flétt-
aðist hófleg gamansemi af hálfu
húsbóndans, samhlíða næmum
skilningi á því málefni, sem um
var rætt. Eftir þessi fyrstu
kynni fannst mér ég aldrei vera
gestur í Austurkoti Allt er
hverfult, ekki sízt lífið. Nú er
önnur grein hins styrka stofns
Austurkotsheimilisins horfin af
sjónarsviðinu. Árni Hallgríms-
son andaðist í St. Jósepsspítala,
Hafnarfirði, mánudaginn 9. þ.m.
og verður útför hans gerð frá
Kálfatjarnarkirkju í dag. For-
eldrar Arna voru Guðrún Egils-
dóttir, merkiskona af ætt Svein-
bjarnar Egilssonar skálds og
Skúla Magnússonar landfógeta
og Hallgrímur Sheving, Áma-
sonar prests á Akranesi. Hér
verður ekki fanð lengra í að
rekja ætt Árna Hallgrímsspnar,
þótt margra mætra manna væri
vert að geta. Hinsvegar gefur
þessi stutta ættlýsing nokkra
bendingu um, af hvaða bergi
hann var brotinn. Árni Hall-
grímsson var fæddur 17. okt.
1893, uppalinn í Vogum og ól
þar allan sinn aldur, að undan-
teknum námsárum í Flensborg-
arskóla í Hafnarfirði 1908—10.
Gat harm þess, að aldrei hefði
hann verið utan heimilis síns
um nokkur jól, alla ævi. Mun
það frekar sjaldgæft um mann,
er lifir yfir sjö áratugi. Sveit-
ungar Árna komu fljótt auga á
það, að hér var maður á ferð,
sem vel var til foringja fall-
inn í málefnum byggðarlagsins,
enda var hann kosinn til opin-
berra starfa yngri að árum en
almennt gerðist á þeim tíma. í
hreppsnefnd var Árni kosinn
1922 og átti hann þar sæti um
á r a b i 1, skólanefndarformaður
1926—58, skattanefndarmaður
frá 1928 og formaður hennar frá
1942, gn það ár tók hann við
hreppsstjórastarfi sveitarinnar.
Prófdómari við barna og
unglingaskólann frá 1932. Sím-
stöðvarstjóri 1920—32 og síðan
frá 1952. Auk hinna opinberu
starfa, sem jafnan voru illa eða
ekkert launuð stundaði Árni sjó
mennsku og landlbúnað fram eft
ir ævi. Var hann formaður, fyrst
á árabátum og síðar á vélbátum,
er þeir leystu áraskipin af hólmi.
Farnaðist honum formennskan
vel önnur störf. Landbúnað rak
hann eins og landkostir leyfðu,
en þeir eru eins og kunnugt er
takmarkaðir á Suðurnesjum. Ár
ið 1928 kvæntist Árni eftirlif-
andi konu sinni, Maríu Finns-
dóttur frá Hnúki á Skarðsströnd
í Dalasýslu, glæsilegri mann-
kosta konu. Eignuðust þau þrjár
dætur, Höllu er stundar verzlun
arstörf í Reykjavík, Ásu og
Helgu, sem báðar eru giftar og
búsettar í Vogum. Einnig ólu
þau upp fósturson, Kristján
Sæmundsson jarðfræðing.
Árni Hallgrímsson var greind-
ur vel, viðlesinn og margfróður.
Hygg ég að fáir hafi þekkt jafn
vel sögu og staðhætti Suður-
nesja og hann. Skoðanir Árna
voru fastmótaðar, hvort sem var
um stjórnmál eða önnur al-
menn málefni. Sjálfstæðisflokkn
um fylgdi hann alla tíð og var
góður liðsmaður þar sem annars
staðar. í upphafi þessara orða
minntist ég á fyrstu kynni mín
af Austurkortsheimilinu. Af
margþættu samstarfi urðu þau
tengsl nánari eftir því sem árin
liðu. Höfðingsskapur og reisn
Austurkotshjóna var slík, að
þangað vildu allir koma, enda
heimilið orðlagt fyrir frábæran
myndarbrag. Austurkot er í
huga mér höfuðból, ekki fyrir
háreistar byggingar né sögurík-
ar minningar, heldur fyrir per-
sþnuleg kynni af þroskuðu
fólki er réði þar húsum.
Eg votta Maríu Finnsdóttur,
dætrum, fóstursyni og öðru
frændliði innilegustu samúð
mina, en færi Áma Hallgríms-
syni beztu kveðjur og þakkir
fyrir- góð og hugstæð persónu-
leg kynni.
Jón Kristjánsson.