Morgunblaðið - 05.10.1965, Blaðsíða 3

MORCUNBLAÐIÐ
3
1 Þriðjudagur 5. októbrr 1965
Reykvískar kúsmæður
við póstburð
— Og hvernig líkar ykkur
staríið?
— Ágætlega. >að er ósköp
gott að komast í einhverja úti
vinnu Starí húsmóðurinnar
ÞAÐ var dum'búngur og all-
(hvasst af suð-vestan á fimmtu
dagsmorguninn, er við brugð-
um okkur út á pósthúsið í Póst
hússtræti til þes.s að hitta að
máli nokkrar póstfreyjur, en
eins og kunnugt er hefur Póst
þjónustan nýlega ráðið á
þriðja tug kvenna til þess að
stunda bréfaiburð víðs vegar í
borgini.
Á efstu hæð pósthússins
koma póstfreyjurnar dag
bréfin áður en hún heldur út
í hverfið, sem hún hefux tekið
að sér.
— (Hvernig líkar þér starf-
ið?
— Vel, ennþá að minnsta
kosti.
— Og eiginmaðurinn, hvað
segir hann við 'þessu?
— Hann er nú ánægi'ur, ef
hann bara fær matinn á rétt-
• um tíma, segir þessi reykvíska
húsmóðir og brosir.
Rannveig Jónasdóttir kemur póstinum til skila að heimili við-
takenda.
þó að mamma vinni úti á
meðan.
— Það er allskipulega rað-.
að í hólfin, er það ekki?
— Jú, þetta er ágætt og
engum vandkvæðum bundið
að finna sinn póst, segir frú-
er nú einu sinni þannig, að
hún er alltof mikið inni við.
— Hvað hefur slíkur út-
burður sem þessi fram yfir
blaðburð?
— Það er nú fyrst og fremst
rukkunin, sem maður losnar
Rannveig Jónasdóttlr og Soffia Sigurjónsdóttir flokka póstinn
sinn.
hvern um áttaleytið til þess
að sækja póstinn. í>að var
margt um konuna, er við kom
um og fyrsta hittum við að
máli Valborgu Sigurbergsdótt
ur, þar sem hún er að flokka
— Og börnin? Eigið þér
ekki einhver börn?
— Jú, en þau eru nú orðin
svo stór, 6, 13, og 15 ára og
eru í skóla á morgnana, svo
að þau verða ekkert vör við,
Jóhanna Hlöðversdóttir, þar sem við hittum hana að störfum.
Vaiborg Sigurbergsdóttir flokkar póstinn ofan i töskuna sina.
(Ljósm.: MbL Sv. Þorm.)
in um leið og við kveðjum
hana.
Skammt frá Valborgu eru
tvær frúr við sömu iðju. Þær
heita Soffía Sigurjónsdóttir og
Rannveig Jónasdóttir. Við tök
um þær tgli og spyrjum þær
fyrst, hve mörg börn þær eigi.
— Níu, svarar Soffía, en
Rannveig segist eiga tvö.
— Ósköp eruð þið forvitnir,
segir Rannveig, kannski þið
viljið líka spyrja, hve gamlar
við séum, og hún brosir.
— Þið komið okkur bara al
veg úr öllu stuði með þessum
spurningum ,segir Soffía og
heldur áfram að flokka bréf-
in.
við, svo getur maður lika sof-
ið út á sunnudögum og það
finnst mér mikils virði, þá
fara börnin ekki í skólann, en
á mánudögum gera þau það,
svo að þá fær húsmóðirin í
rauninni áldrei að sofa út,
beri hún út blað, segir Rann-
veig um leið og þær axla pok-
ana sina og fara niður með
lyftunnL
Kviðið þið ekki fyrir jóla-
póstinum? spyrjum við, er við
verðum samferða þeim í lyft-
unnL
— Nei, nei, segir Soffía. —
Þá kernur svo mikið af auka-
Framíhald á bls. 18.
iSTAKSTflNAR
Stutt á hnapp
Það er tiltölulega auðvelt fyr-
ir Morgunblaðið að ráða leiðar*
efni Timans. Stutt er á hnapp,
og þá birtist sá leiðari sem ósk-
að er eftir. Ef t.d. vakin er á
því athygli í forustugrein MbL
eða þessum dálki, að sambandið
milli Framsóknarflokksins og
samvinnuhreyfingarinnar sé ó-
eðlilegt og óhollt samvinnu-
hreyfingunni, andstætt hennar
hagsmunum, hirtist sjálfkrafa
daginn eftir í Tímanum forustu-
grein um áhuga Framsóknar-
manna á samvinnufélögunum,
Og að Sjálfstæðisflokkurinn
troði sinum mönnum í stjórnir
ýmissa félagssamtaka, jafnvel
iþróttasamtaka. Ef bent er á þaS
hér í blaðinu, að vinnufriður
hafi aldrei verið almennari og
víðtækari en á siðustu tveimur
og hálfu ári, rekur málgagn
Framsóknarflokksins umsvifa-
laust upp sársaukavein daginn
eftir og segir, að aldrei hafl
verkföli verið meiri en einmátt
nú. Ef vakin er athygli á rann-
sóknum ungra Sjálfstæðis-
manna á menntamálum, bJrtist
umsvifalaust daginn eftir for-
ustugrein í Timanum nnn
menntamálaáhuga Framsóknar-
manna og að þetta og hitt, sem
fram hafi komið i skýrslnm
ungra Sjálfstæðismanna, sé nú
eiginlega allt frá Framsóknar-
mönnum komið, og séu þvi bara
gamlar lummur. Og þannig
mætti lengi telja. Það er vissu-
lega vald út af fyrir sig aS geta
stutt á hnapp og fengið þann
leiðara, sem áhugi er á hverju
sinni í Tímanum daginn eftir.
En það er þung ábyrgð, sem
fylgir því, að bera ábyrgð á leið
urum Tímans. Og ósköp væri
gamírn, ef skriffinnar Framsókn
armálgagnsins hefðu svoUtla fjöl
breytni í skrifum sinum nm
þessi mál, þeir hirta nefnilega
alltaf sama leiðarann upp aftur
og aftur. I sumar prcntuðu þeir
leiðara um ofsköttun dag eftir
dag í tíu daga rétt áður en skatt
skráin átti að koma út, líklega
í þeim tilgangi að kynda nýjan
skattaeld, sem auðvitað tókst
ekki. Nú til dags tekst Fram-
sóknarmönnum ekkert, gæfan
hefur snúið við þcim bakinu.
Biðjast vægðax
En greinilegt er, að forustu-
grein Timans á sunnudaginn er
ekki aðeins svar til Mbl., held-
nr er hún skrifuð í þeim tón,
að greinUegrt er að forustumenn
Framsóknarflokksins krjúpa á
kné og biðja forustumenn
Sambands ísl. samvinnufélaga
ásjár, biðja þá um að rjúfa ekki
böndin þeirra á milli, eins og
vitað er að Sambandsforustan
helzt vildi. Hefur því raunar
verið fleygt, að staðiff hafi á
mikilvægum stuðningi viff Fram
sóknarflokkinn, sem hann getur
ekki án verið, en hefur notið
til skanuns tíma, og er það ma,
ástæðan fyrir rógsherferð, sem
hafin er innan Framsóknarflokks
ins á hendur forstjóra Samb.
ísl. samvinnufélaga.
Hagsmunagæzla
En auffvitað getur samvinnu-
hreyfingin á íslándi ekki sinnt
ámátlegu væli Framsóknar-
flokksins, sem ekki er leng’ur
í neinni aðstöðu til þess að gæta
hagsmuna hennar. Hann var í
þeirri aðstöðu í þrjá áratugi en
er það ekki lengur, og þess
vegna gera forstöðumenn Sam-
bandsins sér Ijóst, að það or
ekki lengur samrýmanlegt hags-
munum samvinnuhreyfingarinn
ar að tengjast Framsóknar-
flokknum svo sterkum böndum
sem áður. Ef þeir eiga að tryggja
hagsmuni samtaka sinna og
hinna fjölmörgu meðlima þeirra,
hljóta þeir að velja þá leið, sem
ein er til þess fær, það er að
rjúfa hin óheilbrigðu tengsl við
Framsóknarflokkinn, og hafa
þannig frjálsar hendur til þess
að gæta hagsmuna sinna og fé-
lagasamtaka án þess að tengslin
við Framsóknarflokkinn valdi
óþarfa tortryggni í þeirra garð
hjá öðrum stiómmálaflnkkiun.