Morgunblaðið - 09.03.1966, Blaðsíða 4

4
MORGUNBLAÐID
' Miðvikudagur 9. marz 1966
er til starfa að morgninurn —
það er þjóðarósiður á fslandi
að fara seint í háttinn og
rumska ekki fyrr en í seinustu
lög á morgnana.
■jf Síðbúnir jólasveinar
Volkswagen 1965 og ’66.
BÍLALEIGAN
FERÐ
Daggjald kr. 300
— pr. km kr. 3.
SÍMI 34406
SENDUM
LITLA
bílaleigon
Ingólfsstræti 11.
Volkswagen 1200 og 1300.
Sími 14970
BÍLAR
Opel Reckord ’64. Fallegur
bfll. Greiðsluskilmálar.
Consul Coreet ’64.
Volkswagen ’65.
Voívo Amazon ’63. Greiðslu-
skilmáiar.
; Vd
r y-c
Inilasoilq
GUÐMUNDAR
Bergþórugötu 3.
Símar 19032 og 20070.
■Ar Mátti hún verzla?
Verkfall verzlunarfólks í
síðustu viku virðist ekki hafa
komið neytendum úr jafnvægi.
A mánudagsmorguninn kom ég
í matvöruverzlun og þá var þar
gömul kona, sem mikinn áhuga
hafði á að kaupa sér einn kaffi-
pakka. Þetta var í kjörbúð og
sú gamla hikaði við að taka
pakkann úr hillunni og hætti
við það eftir nokkra uiphugs-
un. Gekk til einnar stúlkunnar,
sem annaðist afgreiðslu þarna
— og spurði:
„Hvernig er það, megið þið
selja annað en mjólk og brauð
í dag? Ekki eruð þið búin í
verkfallinu — er það?
Stúlkan sagði henni, að nú
gæti hún keypt allt, sem hana
langaði til að kaupa — en sú
gamla lét ekki sannfærast á
svipstundu:
„Eitthvað voru þeir að tala
um það í blaðinu, að það yrði
framhald á þessu verkfalli. Er
það einhver vitleysa, stendur
ekki verkfallið enn?“
Stúlkan sannfærði loks þá
gömlu um að hún mætti kaupa
kaffipakkann, sem bún girntist
— og öllum viðstöddum varð
ljóst, að verkfallinu var lokið
— í bili a.m.k.
■Ar Áfram með smjörið
„Ég kann ágætlega við
þetta. í>eir ættú ekki að hafa
opið nema tvo daga í viku“,
sagði önnur húsmóðir. „I>að er
i rauninni alveg nóg að gera
innkaup einu sinni í viku úr
því að bakari, mjólkurbúðir og
fiskibúðir eru opnar aðra daga.
Þessir dagar, sem verzlunar-
mennirnir voru í verkfalli,
voru svo rólegir og áhyggju-
litlir. Maður þurfti aldrei að
brjóta heilann um hvað vantaði
í búið, hvorki að hlaupa sjálf-
ur né senda aðra út í búð.
Tíminn var miklu drýgri en
venjulega". Já, hún var mjög
ánægð með verkfallið og henni
var alveg sama þótt verzlunar-
menn héldu áfram í verkfalli
— þó með hæfilegum hvíldum,
einn eða tvo daga í viku.
Skipulagsbreyting
Ég er ekki frá þvi að
margir geti sagt svipaða sögu
og þessi húsmóðir. 1 rauninni
óska þeir þess ekki, að verzl-
anir loki hálfa vikuna. Hins
vegar rennur það uipp fyrir
mörgum, þegar verzlanirnar
loka, að venjulega fer allt of
mikill tími í þetta búðaráp.
Margar húsmæður sóa beinlínis
dýrmætum tíma í eilíf hlaup
eftir smáræði. Þær venja sig
ekki á að skrifa niður það, sem
þær vanhagar um, heldur
hlaupa alltaf, þegar þær muna
eftir einhverju nýju.
I>ær eru ekki fáar — ferð-
irnar — sem farnar eru eftir
einu stykki af smjölíki, eða
einum kaffipakka, eða poka af
kartöflum, eða mjólk — já eða
þessu eða hinu — í stað þess
að sameina. þetta og gera eina
ferð úr mörgum.
Sumir segja e.t.v., að fjár-
hagur þeirra leyfi ekki mikil
innkaup í einu. Þótt fólk kaupi
sjaldnar en meira í senn, þarf
það ekki endilega að kaupa
meira magn, þegar allt er lagt
saman. Útgjöldin verða ekki
meiri. Hér er einfaldlega um
skipulagsbreytingu að ræða.
Þegar fólk er einu sinni komið
upp á lagið með að kaupa
sjaldnar en mikið í einu verða
peningaútlátin ekki tilfinnan-
legri, en tímasparnaðurinn hins
vegar mjög mikill.
Ef þetta verkfall hefur orðið
til þess að kenna einhverjum
örlitla hagræðingu varðandi
verzlun til beimilishalds, þá
hefur það orðið til góðs. Hús-
mæður sóa allt of miklum tíma
í verzlunum. Ef þær hefðu
betra skipulag á þessum mál-
um ynnu þær mikinn tíma, sem
þær gætu notað til að hvíla sig,
grípa í góða bók, eða gera eitt-
hvað annað sér til afslöppunar
í amstri dægranna.
Heim í hádegismat
Ég sá iþað í blaðinu í gær,
að Fræðsluráð hyggst nú kanna
nestismál skólabarna. Þetta er
annað mál, sem varðar húsmæð
urnar engu síður en börnin,
jafnvel miklu frekar.
Það hlýtur að vera mikilvægt
fyrir heilsu og vellíðan skóla-
bama, að þau fái sæmilega
undirstöðu áður en þau fara í
skóla að morgninum. Annars
er hætt við, að þau venjist á að
nærast á alls kyns rusli, sem
keypt er í sjoppum og bakarí-
um í friminútum. Húsmæður,
sem vaka yfir velferð barna
sinna, fara á fætur með þeim
að morgninum, sitja til borðs
með þeim og sjá um að þau
nærist á einhverju áður en far-
ið er í skólann.
í þessari frétt er líka drepið
á þá þróun, að færa aðalmál-
tíð dagsins frá hádegi til
kvölds, en þetta er orðið all
aigengt — a.m.k. í Reykjavík.
Ástæðan er sú, að það fer stöð-
ugt í vöxt, að heimilisfeður
komi ekki heim í hádegismat.
Borgin er orðin það stór, að
ógerningur er fyrir alla að
komast heim í (hádeginu. Það
er jafnvel hrein fásinna að ætla
sér að æða borgina á enda,
borða hádegisverð — og komast
aftur á vinnustað á einum
klukkutíma, jafnvel, þótt menn
hafi bíl til umráða. Hjá mörg-
um er orðið það langt á milli
vinnustaðar og heimilis, að
þetta er ekki framkvæmanlegt
með góðu móti, því að umferð-
in í hádeginu er orðin mjög
mikil — og iválgast stundum
það, sem nefnt er þvaga í stór-
borgunum.
'A' Gott fyrirkomulag
Mörg fyrirtæki hafa tekið
upp það ágæta fyrirkomulag að
gefa starfsfólki sínu kost á
ful’lri málltíð á vinnustað í
hádeginu — við hóflegu verði
— og hefur matartíminn sums
staðar verið styttur í hálftíma
af þeim sökum. Lýkur vinnu-
deginum þá hálftíma fyrr en
ella, eða — eins og þeir hafa
það á Flugfélaginu úti á flug-
velli: Starfsmenn taka hálftíma
í mat og greiða fyrir hann með
því að vinna hinn hálftímann
— og er það fyrirkomulag
sjálfsagt hagfellt fyrir alla.
'A' Þjóðarósiður
Þegar heimilisfeður fá
fulla máltíð á vinnustað í há-
deginu ætti ekki að vera þörf
á þvi að^ aðalmáltíðin heima á
heimilinu færist frá hádegi til
kvölds. Það er vafalaust heppi-
legra fyrir börn sem fullorðna,
að fá staðgóða máltíð fyrrihluta
dags fremur en á kvöldin,
þegar starfsdagurinn er á enda.
Þetta er þó ekki jafntilfinnan-
legt fyrir þá, sem borða mikið
á morgnana áður en farið er til
vinnu eða í skóla, en slíkt er
óalgengt á íslandi. Víða í út-
löndum er það hins vegar al-
gengt að borðað sé mikið að
morgninum — og er nóg að
benda á „breakfast” Englend-
inga sem dæmi. Þeir komast
af með léttan hádegisverð —
miklu fremur en við, sem
þömibum eitt mjólkurglas, eða
sötrum kaffibolla og nörtum í
brauðsneið áður en rokið er af
stað.
Það er auðvitað skilyrði að
fara tímanlega á fætur, ef fólk
ætlar sér að borða meira en hér
er algengast — áður en farið
Kona nokkur, sem býr
við Bergstaðastræti, hringdi
hingað í gær og tjáði okkur
þær gleðifréttir, að hún hefði
verið að fá jólapóstinn sinn,
m. a. jólakveðju frá bróður sín-
um, sem býr við Grettisgötu.
Sjálf fékk konan fjögur jóla-
kort með póstinum, dóttir
hennar tvö — og pósturinn
skildi óvart eftir eitt jólakort,
sem átti að fara í næsta bús.
Konan kynnti sér það, að
bróðir hennar hafði a.m.k.
póstlagt jólakveðju sína í tæka
tíð — þannig, að hún hefði átt
að berast fyrir jól.
Ekki er gott að vita hvað
veldur þessum seinagangi, en
vitanlega verður að taka tillit
til þess, að vegalengdin frá
Pósthúsinu að Bergstaðastræti
er alllöng — og ekki víst, að
pósturinn eigi leið þar um á
hverjum degi. — Annars hefði
verið miklu nær fyrir póstinn
að geyma jólakortin í nokkra
mánuði í viðbót — og koma
þeim til viðtakenda í desem'ber
n. k., þegar allir verða aftur
komnir í jólaskap.
Loksins er hér eitt bréf irá
lesanda, sem er nýkominn af
Álftanesinu:
„Velvakandi góður.
Nýlega fór ég víða um
á Álftanesinu. Á. einum stað
skammt fyrir utan Sveinskot,
þar sem vegurinn liggur rétt
við fjöruna, tók ég eftir hræi
af hrossi, sem lá ofarlega í fjör-
unni. Þarna hefur dauðum
hestinum á sínum tíma verið
ekið og fleygt fyrir hunda og
manna fætur, ef svo mætti
segja. Ég spurðist fyrir um það
hver myndi hafa verið svona
notalegur í sér gagnvart mönn-
um og dýrum og var sagt af
kunnugum, að bóndinn i
Sveinskoti myndi hafa gert
þetta. Bf það er satt, að hann
hafi gert þetta, vil ég nú biðja
hann að sýna þau mannlegheit
að fjarlægja skrokkinn og
grafa hann einhversstaðar á
góðum stað. Það eru heldur
ógeðslegar aðfarir að fleygja
skrokkum dauðra húsdýra
hingað og þangað á bersvæði
— og sem betur fer er það
ákaflega óalgengt. Bændur
hafa áreiðanlega bæði fyrr og
síðar kunnað betur að meta
húsdýr sín en svo, að þeir hafi
haft geð í sér til þess að skilja
þannig við leifar þeirra, þegar
þau hafa lokið lífsgöngu sinni
og þjónustu við bú þeirra.
ht“
M.s. „Kronprins
FREDERIK"
fer frá Reykjavík laugar-
daginn 12. marz n.k. Tiikynn
ingar um flutning óskast sem
fyrst.
Skipaafgreiðsla Jes Zimsen
Sími 13025.
Nýkomin sending af
rafhlöðum fyrir Transistor
útvarpstækln.
BRÆÐURNIR ORMSSON h.f.
Lágmúla 9. — Sími 38620
Bílar til sölu
Ford Fairlane sjálfskiptur módel 1965, lítið ekinn.
Mercedes Benz 180 árg. ’56 í afbragðs ástandi.
Upplýsingar gefur Halldór Þórðarson.
Bilasýningarskáli
Egils Vilhjálmssonar hf.
Laugavegi 118 — Sími 22240.
Timpson karlmannaskór
n ý 11 ú r v a 1.
RÍMA, Austurstræti 10.