Morgunblaðið - 30.04.1966, Page 28

28
MORGUNBLAÐIÐ
m: Zv.f v j.j.'-v
Laugardagur 30. apríl 1966
SUZANNE EBEL:
ELTINGALEIKUR
lands að yfirskrift. Það efsta
var Frakkland og svo komu í
stafrófsröð nöfnin á þingmönn-
um, flotaforingjum, hershöfðingj
um, greifum — yfirleitt öll
nöfnin, sem Frakklandsvinir
kannast bezt við. Ég gleymdi
hættunni og fletti áfram þar til
kom að Englandi og þar voru
nöfn þingmanna, aðalsmanna,
leikara, eins rithöfundar eða
tveggja, nafn velþekkts mann-
vinar .... Ég flýtti mér að lesa
þetta, leit snöggvast á skrárnar
fyrir ítalíu og Spán og flúði svo
aftur út í dimman ganginn.
Ég hafði séð hættuna augliti
til auglitis í þessum upplýsta
sal Monsieur Fhilippe, þar sem
hann sat við stóra borðið, gerði
nóttina enn dimmari og horfur
mínar og Prudence ennþá
skuggalegri. Ég fann ekki til
annars en illsku, þegar ég lædd-
ist eftir ganginum og ásetti mér
að hverfa sem fljótast út um
gluggann út á gluggasylluna og
komast þannig í fangelsi mitt
aftur.
En rétt í bili var ég frjáls. Og
aftur greip mig þessi fífldirfska.
Ég gekk gegnum bogadyr, sem
þykk tjöld héngu fyrir, og niður
á næstu hæð, þar sem einnig
sást ljósgeisli út úr dyragætt og
þvert yfir ganginn.
Ég var nú farin að venjast
myrkrinu og Ijósin gerðu mér
glýju í augu. Hurðin var í hálfa
gátt, en ég heyrði mannamál inni
fyrir og nú á ensku, og þarna
var verið að rífast.
□-
-□
35
□-
-□
Þetta var sú ljóshærða. Rödd
hennar, sem var hvöss og sker-
andi heyrðist greinilega út um
gættina.
— Monsieur Philippe segir, að
okkar verki sé lokið. Firth skipt-
ir engu máli lengur, jafnvel þó
hann hjami við — sem ólíklegt
er. í næsta mánuði verður loka-
þátturinn.
— En komum við fyrirætlun-
um okkar fram, ef Englendingar
standa gegn þeim? spurði ein-
hver forvitin rödd.
Áætlanir okkar eru öruggar.
Og foringjar okkar geta komið
þeim í fólkið. Æðsta stjórnin á
þeim er búin að kosta mikið. Ég
ELDRIDAMSA
KLÚBBIJRIIMN
verður í Brautarholti 4
(Dansskóla Heiðars Ást-
valdssonar í kvöld 30.
apríl kl. 9.
Guðjón, Einar, Þorvaldur,
og Erlingur leika.
Eldridansaklúbburinn.
LINDARBÆR
GÖMLUDANSA Gömlu dansamir
Polka kvartettinn
leikur.
Húsið opnað kl. 8,30.
Lindarbær er að Lindar-
götu 9, gengið inn frá
Skuggasundi. Sími 21971.
KLUBBURINN
Ath.: Aðgöngumiðar
seldir kl. 5—6.
eyddi meira en milljón nýfrönk-
um í mánuðinum, sem leið.
— Það hlýtur að hafa komið
við spamaðarkenndina hjá þér,
sagði rödd, sem ég kannaðist við,
að var Rochel. Og stúlkan rak
upp skerandi hláturroku.
— Ég þykist nú hafa átt nokk-
urn þátt í verkinu sjáltf, sagði
hún.
— Ég er búinn að segja Mons-
ieur Philippe, að ég vil fá þessa
stúlku, þegar verkinu er lokið,
sagði Roohel. — Þú getur ekki
fengið hana, Dominique. Hún er
handa mér einum. Ensk fröken.
Yiðskiptavinir mínir hafa alltaf
áhuga á þeim. Þegar ég er bú-
inn að ganga frá henni, skaltu
ekki þekkja hana aftur.
— Það er ég líka viss um, sagði
sú ljóshærða, hvasst. Þú ferð
illa með þá, sem vinna hjá þér.
Ég hef spurt Mönsieur Fhilippe,
hvort ég megi ekki fá hana.
— Já, en ....
— Ekkert múður! sagði hún
léttilega. — Kannski Mka Monsi-
eur Philippe hugsa til að nota
hana sjálfur. Og þá er ég meira
um málið að segja.
— Dominkjue er svo grófur í
sér, sagði Rochel og röddin var
fculdalega snefsin. — Sáuð þið
hana með Caxton-kvenmann-
inum? Ég skil ekki, hvernig
fómardýrið þitt hefur getað
þraukað svona lengi, væna min.
Ég fann, að mér ætlaði að
fara að verða flökurt, svo að ég
læddist eftir ganginum, fann
skápherbergið, þar sem glugg-
inn var til allrar hamingju op-
inn út í ískalda nóttina. Mér
tókst að klifra út á gluggasyll-
una, stökkva yfir á mína syllu
og 'brölta inn um gluggann inn í
fangelsið mitt.
Ég lá á legubekknum með
kápuna mína yfir mér. Ég gat
ekki sofið. Svo að Prudence
Caxton var þá dáin. Það var
ekki lengra síðan en í gær, að
hún hafði verið hlæjandi að tala
um allar þær þúsundir barna,
sem hún hefði hjálpað og hún
hafði verið svo hress og ótoug-
andi. Og nú hafði hún verið
myrt með einhverri viðurstyggi-
legri aðferð, sem ég gat ekki og
vildi ekki gera mér í hugarlund.
SjáiS þér til. Við leggjum aðal áherzluna á bindin! ! !
Ég lokaði augunum, en það var
aðeins til að sjá hana _ ljóslitf-
andi fyrir framan mig. Ég opn-
aði þau aftur í myrkrinu og lá
svo hreyfingarlaus. Ég gat ekki
einu sinni munað arma Rods,
röddina í Steve, líf mitt, vinn-
una mína, veslings_ Maurice eða
hver ég var sjálf. Ég varð brjál-
uð af hræðslu.
11. kafli
Dagrenningin var tekin að
varpa ofurlitlum gráum lit á
himininn og ég tók smásaman að
geta greint það sem var kringum
mig í heitoerginu, og glugga-
tjöldin fóru að taka á sig lit.
Klukkan var hálfsex um morg-
uninn.
Ég stóð upp, fleygði af mér
kápunni og gekk út að gluggan-
um. Það var von, að ég skylfi.
Öll eyjan var þakin snjó. Ég
kraup á kné uppi á gluggakist-
unni, og leit á þessa hvitu eyði-
mörk, og í fyrsta sinn á ævinni
fór ég að hpgsa um, hvort ég
væri ekki betur dauð. Hvað ætl-
aði Rochel að gera við mig?
Hverjum myndi hann selja mig?
Hvernig gat ég verið með fullu
viti — því að nú virtist það
gefið, að ég ætti að halda lífi.
1n crlre (/K /K^7 A
Átthagasalurinn
Hinn nýi salur á 1. hæð Hótel Sögu opinn
í fyrsta sinn í kvöld frá kl. 20,30.
Trió Loga Einarssonar
SKEMMTIR.
(Inngangur sunnan aðalinngangs).

ARGERÐ 1966
BLAUPUNKT
!0°Jo afslátfur gegn staðgreiðslu
5°Jo afsláttur ef greitt er á 5 mánuðum
BLAUPUNKT fyrir bæði kerfin, frábær tón- og myndgæði, langdræg.
Sérlærðir viðgerðarmenn. — BLAUPUNKT fæst í 10 gerðum.
Útsölustaðir víða.
Suðurlandsbraut 16. — Sími 35200.
Þegar ég leit niður hengiflugið
fyrir neðan gluggann, datt mér
í hug að stökkva út. Það yrðu
endalokin .... eða hvað? Þeir
mundu ekki ná í mig og ég yrði
hrein og frjáls. En ég var ekk-
ert sjálfsmorðssinnuð. Því að
enda þótt mér dytti slíkt í hug,
var það þýðingarlaust í mínum
augum. Ég var í hættu, ósjálf-
bjarga og óvön þjáningum. En
ennþá var ég ósködduð og þegar
ég leit á hreinan snjóinn, datt
mér í hug, að enn gæti ég átt
eina ofurlitla von. En _ til þess
þurfti ég að vera róleg. Ég skyldi
ekki hugsa um Prudence Caxton,
rétt í bili. Reyna að halda full-
komnu jafnvægi, og vera alveg
köld. Og það ætti ekki að verða
erfitt hugsaði ég og bryddi upp
á fyndni, þegar næðingurinn
kom svona beint á mann norðan
úr íshafinu.
Þegar ég sat svona í gluggan-
um og horfði á snjóinn, sem lá
svo mjúklegaa á jörðinni, alla
leið til sjávar, heyrði ég ein-
hvern hávaða að baki mér. Eitt-
hvert ískyggilegt brak. Þegar ég
leit við, sá ég hurðina opnast
hægt og hægt og einhver manns-
mynd læddist inn.
Ég stökk á fætur og faxrn hár-
in á mér rísa.
— Ginny! hvíslaði einhver
rödd.
Ég var í örmum Rods.
í fyrstunni gat ég alls ekki
hugsað neitt. Ég vissi það eitt,
að svo fast var haldið utan um
mig, að ég náði varla andanum,
að hjartað í mér ætlaði að
springa, engu síður en rifin, og
að ég var kysst af ákafa. Andar-
taki seinna sleit ég mig lausa.
— Rod! Hvernig hefur
þetta......?
— Hafðu ekki hátt! sagði
hann. Talaðu eins lágt og þú get-
ur.
— En þessi fatnaður á þér .. ?
Hann var íklæddur frá hvirfli
til ilja kafarabúningi úr tog*
leðri, sem stóð á beini. Honum
var lokað með rennilás upp i
háls og með þykkum, háum
kraga. Og hann hafði verið með
sundfitjar, sem dingluðu nú við
hendurnar á honum. Þetta var
fáráanlegur útbúnaður.
— Það skal ég segja þér
seinna. Ertu heil á húfi?
— Já, .... já, Rod .... en
þeir eru búnir að myrða hana
Prudence.
FEHIEft
kýlreimar og
reimskífur
ávalf fyrirliggjandi
VALD. POULSENf
Klapparsffg 29 - Sfmi 13024