Morgunblaðið - 01.10.1967, Blaðsíða 13

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR l.,OKT. 1967
13
anum innaf fcortaklefantim, sem
mér þó'tt ég nær vettvangi, ef
eitthvað sögulegt væri að ger-
ast, en ef ég væri niðri í skip-
inu; talstöðin var þarna við eyr-
að á mér og ég gat haft opið
framí brúna, og því fljótgert að
ýta við mér, ef eitthvað væri í
frásögur færandi — og spyr
Bjami hvort ég vilji ekki taka
mynd af hlöðnu síldarskipi, sem
sé að halda af stað til lands aí
miðunum. Við vorum þá kornn-
ir 'angleiðlna á miðin; þetta var
seinnihluta fimmtudagsins. Jú,
ég viJidi það og siekk framúr,
þrif myndavélina og opna
glugga á stýrishúsina. Þetta
reyndist vera Sæfaxi II á leið
til lands fullhlaðinn
Ég fer að kíkja í gegnum
myndavélina og bar nú hvort
tveggja til að ég var naumast
vaknaður og svo hitt, sem meiru
réði, að ég hef aldrei kunnað
með myndavél að fara, og mér
er illa við öll tæki, hverju nafni
sem nefnast, nema ég sé ekkert
í gegnum myndavélina, þegar
ég ber hana upp að auganu.
— Hver djöf . . . . er að vél-
i-nni, tauta ég, en verður litið
útundan mér um leið og ég þá
að þeir hristast báðir af hlátri
skipstjórinn og Bjarni, og skip-
stjórinn segir:
— Það er alger forsenda fyrir
myndatöku að snúa vélinni rétt.
— Ert þú aðal-ljósmyndari
Moggans, spurði Bjarnd.
Það var nú það. Ég vissi strax
að mér myndi stafa ógæfa af
þessari myndavél, en þeir báðu
á Morgunblaðinu um myndir
með greinunum og ég ætlaði að
láta þar að orðum þeirra enda
þótt ég vissi að, greinaxnar yrðu
aldrei svo aumar, að þær yrðu
ekki skárri en myndirnar, ef ég
hefði tekið þær.
Ég rétti Bjarna myndavélina,
hann vandaði sig mikið og
hleypti síðan af. Það kom á fljót
lega á daginn, að ég hafði
gieymt að láta filmuna í vélina
og ekki nóg með það, heldur
gleymt filmunum í landi. Þarna
var um borð ágætur maður af
Vopnafirði, sem leysti vandann,
og Bjarni tók mynd af Sæfaxa
II, og ef hún er léleg, ber ég
enga ábyrgð á þvi, né nokk-
urri annarri mynd, sem fylgir
þessum greinum. Sá kostur
fylgir því jafnan að vera lög-
giltur ídíót á einhverju sviði, að
það er ekki ætlazt til neins af
manni.
Við fengum sléttan sjó og logn
allan miðvikudaginn og einnig
fimmtudaginn. K1 15.00 á
fimmtudag, keyrðum við fram-
hjá Eldborginni, flaggskipi flot-
ans. Þar er skipstjóri Vestfirð-
ingur, sem kunnugt er, Gunnar
Hermannsson úr Ögurnesinu.
Bræður hans tveir eru einnig
skipstjórar í sildarflotanum.
Eldborgin hafði kastað þarna
og það sennilega verið tilrauna-
kast því að þarna varð ekki
síldar vart. Að loknu kastinu
hélt hún til lands, og hefur
sennilega eitthvað reynzt í ólagi
um borð.
Örninn bauð Eldborgina vel-
komna á miðin með því að þeyta
flautu sína og svaraði Eldborg-
in á sama hátt.
Um kvöldið á tíunda tíman-
um voru hlustunarskilyrði svo
góð, að það heyrðist glöggt í tog-
bátum fyrir sunnan land, hum-
arbátum viS Eldey. allra þjóða
tungur kváðu við, í tækjunum
og allt í einu hljómaði engil-
fögur kvenrödd í brúnni; það
var eins og hún stæði hjá okkur
blessuð, en hún var nú samt
hátt á fimmtahundrað mílur í
burtu eða á símstöðinni á ísa-
firði. Nokkrar þrætur hófust
um það, hvort hún væri lagleg
eða ekki, en úr þeim fékkst ekki
skorið, en hún var dæmd lag-
ieg á þeim forsendum að það
væri jafnan mikið um laglegt
kvenfólk á ísafirði.
Við erum nú komnir svo neð-
arlega, farnir að nálgast 71.
gráðuna, að sónarinn er kominn
í gang að leita síldarinnar, en
m-nn veigra sér við að setja
hann í gang, neir.a ástæða sé
til, þar sem hér er mikið um
rekavið og hann er sónarnum
skeinuhættur og hefur vaidið
nokkrum skipuan tjóni í sumar.
Sónarhljóðneminn gengur eins

.
„FIaggskipið“ Eldborgin að draga nótina.
og metra niður úr botni skips-
ins, og sláist rekadrumbur
undir skipið, getur hann valdið
spjöllum á hljóðnemaLnum.
Reykjaborgin kastaði í kvöld,
en það er eina skipið, sem við
höfum fregnir af að kastað hafi,
en þau köstuðu þó tvö eða þrjú
þetta kvöld, eftir því sem síðar
kom á daginn, en fengu lítið.
Reykjaborgin er nú um 50 míl-
ur undan í 70° kampásstefnu.
Þar er skipstjórinn einn Vest-
firðingur en Haraldur Ásgeirs-
son og tveir bræðra hans eru
einnig skipstjórar á síldarskip-
um. Þeir bræður eru úr Stein-
grímsfirði. Það er mikið um
Vestfirðinginn á miðunum.
Framundan á bakborða er
eitt stakt ljós. Ekki töldu menn
þar íslending á ferð, ljósin voru
ekki nógu skær til þess. Þetta
var sjálfsagt Rússi og er þá að
segja iítilsháttar frá Rússunum.
Ég á oft eftir að geta þeirra
bæði að illu og góðu. Það skil-
ur enginn nema sá sem sér
hvílákan flbta, sem þeir eru með
þarna á miðununn. Ég skal reyna
að tala gætilega og af hógværð
um þessarar þjóðar menn.
Rússarnir eru svo fjölmennir
á norðurslóðum, að það er engin
leið að koma tölu á skipin í
þessum flota, sem dreifður er
um margar breiddarbráður.
Menn nefna fjögur hundruð
skip, en þau geta eins verið sex
eða sjö hundruð. Rússarnir
þykja heldur ágengir og við-
skotaillir við veiðarnar, jafnvel
átt það til að skjóta blysum að
íslenzku veiðiskipunum og þessi
fornaldarvinnubrögð þeirra að
leggja firna langar netatrossur
um allan sjó á aiþjóðaveiði-
svæðuim eru skiijanlega ekki
vel þokkuð. Þeir eru mjög spar-
ir á ijósbaujur, hafa kannski
eina eða enga á aliri trossuoni.
fslendingarnir gráta það þó ekki
svo mjög, þeir segja sem satt
er, að þeir verði þá ekki sak-
aðir um, þó að það slitni belgur
og belgur af rússnesku trossun-
um, þegar kastað sé í mýrkri,
sem oftast er. Það eru dæmi
um þriggja mílna langar trossur
og jafnvel lengri hjá Rússunum;
ég sá þrívegis rússneska báta
vera að draga og ekki branda
í að sjá, en auðvitað urga þeir
upp allmiklum afia með þessari
neta- og skipamergð. Þeir
myndu gera það þó að þeir
veiddu síldina á handfærL
Það er ógaman að komast
ekki að með nýtízku tæki fyrir
úneltum amboðum. Reknet eru
óneitanlega úrelt veiðarfæri,
þar sem hægt er að koma við
snurpunót, þó að þau eigi hins
vegar fullan rétt á sér, þar sem
nótinni verður ekki viðkomið.
Þetta er ekki ósvipað því, að
ekki væri hægt að komast að
með sláttuvéþ vegna þess, að
það væri einhver karlfauskur
að kroppa með orfi og ljá úti
á miðju túninu. Nú eru Rússar,
sem óðast að taka upp snurpu-
nótaveiðar og hafa ljósm.yndað
íslendingana í gríð og erg í bak
og fyrir við veiðarnar, og það
eru komnir ail-margir rússnesk-
ir snurpubátar þegar á miðin
og breytist þetta þá að þeir
þekji hafið með netadruslum
eins og þeir gera nú, en hvort
Hormónikur
Höfum til sölu nokkrar góðar
harmoníkur, þriggja og fjög-
urra kóra. Tökum notuð pí-
anó og orgel harmoníum í
F. Björnsson,
Bergþórugötu 2.
Uppl. í síma 23889 kl. 20—22,
laugardag og sunnudag eftir
hádegi.
BIKARKEPPNIN
MELAVÖLLUR:
í dag sunnudag 1, október kl. 3.00 leika
MOTANEFND.
það verður til bóta er önnur
saga.
Rússamir hafa reynzt mjög
bóngóðir, þegar leitað hefur
verið til þeirra með læknisað-
stoð og viljað alit fyrir íslenzku
sjóanennina gera, en væri ekM
skemmtilegra að íslenzk yfir-
völd semdu við mennina, í eitt
skipti fyrir öll, heldux en sjó-
mennirnir þurfi að kvabba á
þeim í hverju einstöku tilviki.
Það er sennilega fljótvirkasta
lausnin á hinni aðkallandi lækn-
isþörf þarna á miðunum að
semja við Rússa. Þeir eru með
full'komna læknisþjónustu um
borð í móðurskipuim sínum og
eru sem fyrr segir fúsir til að-
stoðar.
Líkast til hefur ekki verið
gert ráð fyrir hinni löngu úti-
vist íslenzkra fiskiskipa, sem nú
er raun á orðin, í lyfjabirgðum
þeirra. Einkum að því er snertir
kvalastillandi lyf. Menn verða
að athuga, að það getur tekið
þrjá sólarhringa að ná til lækn-
is og það er hörmulegt að geta
ekki linað kvalir manna á nokk-
urn hátt. Ef enginn karlmaður
með lækniskunnáttu fæst á
miðin, væri reynandi að senda
hjúkrunarkonu. Það er strax
betra að hafa einhvern, sem
getur linað þjáningar og sagt,
hvað að sé, og siðan fylgt hin-
um sjúka ef þarf, um borð í
rússnesku skipin.. Það er eng-
mn að biðja uim lækni til að
gera heilskurða norður í höf-
um eins og helzt varð skilið á
einhverjum lækni sem skrifaði
um þetta á dögunum, að til væri
ætlazt.
Það er dálítið hrollvekjandi
að líta á yfirlitskortið. Það er
ekki í annað hús að venda, ef
eitthvað kemur uppá.
Hrafn Sveinbjarnarson kom
af sér manni um daginn hastar-
lega veikum af botnlangabólgu
um borð í rússneskt móðurskip,
og hirtu Rússarnir þennan ís-
lenzka botnlanga, en ekki þótti
mönnum mest um það vert,
heldlur varð þeiim tíðræddara
um hj úkrunarkonuna, sem látin
var síga í neti niður é dekkið á
Hrafni og var henni ætlað að
huga að manninum, en skip-
verjar notuðu tækifærið og
hugðu að henni á meðan og ekki
hafði fyrr svo fag.ur fugl setzt
á dekkið hjá þeim á Hrafni, að
sögn, úti á reginhafL Annar
maður fékk heiptarlega tann-
pínu, og kann ég ekki skil á
henni (sem betur fer), n/ema
það var leitað' til Rússans og
hann beðinn að fjarlægja tönn-
ina, en hann neitaði því og gerði
við hana. Áður en lauk reisu
minni áttu eftir að koma fyrir
mörg slys á miðunum og segir
af því síðar.
Telpa óskast
til sendiferða á skrifstofu blaðsins.
Vinnutími kl. 9—12 fyrir hádegi.
Skoda 1000 MB
Höfum til sölu tvær bifreiðar af gerðinni Skoda
lOOOmb, 1967. Bifreiðarnar eru báðar nýskoðaðar
og seljast á kr. 100.000.—, útborgun kr. 50.000.— og
eftirstöðvar lánaðar til 10 mánaða, vaxtalaust.
Tékkneska bifreiðaumboðið h.f.
Vonarstræti 12, sími 19345.
VMSÆLASTI
SKÚLAPENNM
Platignum Cartridge er einn ódýrasti og
jafnframt mest keypti skólapenninn.
Sívaxandi fjöldi þeirra,semnotaeingöng
Platignum ritföng, sannar ágæti þeirra.
Platignum ritföng fást í flestum bóka
og ritfangaverzlunum um land allt.
Platignum Cartridgeerfylltur með
bleki úr blekhylkjum. Platignum
sjálfblekungar með venjulegri
fyllingu eru einnig fáanlegir.
Hverjum penna fylgja
fjogur stór blekhylki, sem endast
ótrúlega lengi. Auka blekhylki
í bláum, svörtum, rauðum og grænum
lit fást í sömu verzlunum og pennarnir.
ALGER ABYRGÐ
fylgir öllum Platignum ritföngum.
Einkaumboö: Andvari hf., Smiöjustíg 4, Sími 20433