Morgunblaðið - 10.10.1967, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 10. OKT. 1967
MAYSIE GREIG: 28
Læknirinn
og
dansmærin
Kannski Marcel geti hjálpað
þér að fá einhverju vinnu. Hon-
um tókst það vel með mig.
— Þú kallar Sellier lækni
„Marcel“? sagði hann.
Hún roðnaði. — Já, meðan þú
varst í Englandi, kynntist ég hon
um allvel.
— En hann kemur ekki fram-
ar heim til Hennesy?
Hún hristi höfuðið. — Nei, ég
er hrædd um, að honum hafi lent
eitthvað saman við frú Hennesy.
En það er nú allt gleymt. Hann
er að gera það sem hann getur til
að bjarga henni.
— Við skulum vona, að honum
takist vel, sagði hann alvarlega.
— Hún er allra bezta kona. Mér
þætti fyrir því, ef eitthvað kæmi
fyrir hana.
— Ég ætla að koma til þín á
morgun, Tim. Og reyna að hafa
Dickie með mér. Þú ert svo hrif-
inn af honum, er það ekki?
— Jú, hann er ágætis krakki.
En þú skalt ekki hafa áhyggjur
af mér. Mér batnar fljótlega.
Mér finnst jafnvel, að ég gæ'.i
vel farið á fætur strax.
— Þú heyrðir, hvað Marcel
sagði. — Þú verður að vera hér
nokkra daga til að jsfna þig.
— Vitleysa! Ég slepp héðan á
morgun.
Aron Hennesy kvaðst ætla að
verða í sjúkrahúsinu yfir nótt-
ina og sendi Yvonne heim með
bíistjóranum.
14. kafli.
Antoinette svaf vært í rúmi
Yvonne. Yvonne vakti hana og
sendi hana aftur i sitt rúm. En
Yvonne svaf ekki nema tvær
klukkustundir áður en Dickie
var vaknaður. Hún varð að
segja honum frá slysinu.
— Æ, hvað er þetta, sagði
hann. Hversvegna vaktirðu
mig ekki og sagðir mér frá því?
Er mamma mikið meidd?
— Já, talsvert.
— Get ég farið til hennar?
— Við skulum bíða þangað til
við getum spurt hann pabbá
þinn að því. Hann er enn í sjúkra
húsinu. .
— Mamma mundi vilja sjá
mig, sagði Dickie.
Hún jánkaði því. — Ég skal
hringja í Sellier lækni.
En þegar hún svo hringdi til
læknisins heima hjá honum,
hafði hann slæmar fréttir að
færa. Grace hafði alls ekki kom-
izt til meðvitundar, og hjartað
var mjög veikt. Hann hafði náð
í Gerniez lækni til skrafs og
ráðagerða, og þeir höfðu komið
sér saman um að hún mundi
ekki geta þolað læknisaðgerð.
Grace Hennesy dó síðla dags,
án þess að hafa komizt til með-
vitundar. Aron kom heim frá
sjúkrahúsinu, gjörsígraður mað-
ur.
— Við kunnum að hafa fjar-
lægzt hvort annað undanfarið,
sn hún var nú samt konan min,
þrátt fyrir allt.
Barnaúlpur
Nýkomnar barnaúlpur loðfóðraðar fyrir telpur og
drengi. Stærðir 1—12 ára í miklu úrvali.
Ennfremur drengjabuxur, stærðir 5—12 ára,
telpnanetsokkabuxur, telpnabuxur ódýrar,
telpnanáttföt kr. 110.—, drengjanáttföt 5—12 ára,
regnkápur 3—12 ára o.m.fl.
ATH. niðursett verð á telpnakjólum og ýmsum
fleiri vörum. — Koniið og gerið góð kaup.
Barnafataverzlunin LÓAN,
Laugavegi 02 B.
(Gengið inn frá Klapparstíg á móti Hamborg).
TRANSISTO RTÆKI
SHARP transisíor útvarpsviðtækin hafa
nú unnið sér traust fagmanna sem ein-
hver traustustu transistortæki, sem
komið hafa til landsins. — Eru samt
ódýr.
7 TEGUNDIR FVRIRLIGGJAIMDI
Sama er að segja um
SHARP-segulbandstækin,
sem eru með innbyggðum
straumbreyti og má því
nota með rafhlöðum eða
tengja við rafmagn.
Ath.: Höfum stofnsett eigið viðgerðarverkstœði
Utsölustaðir:
Filmur og Vélar, Skólavörðustíg 41
Vélar og viðtæki, Laugavegi 92
Liverpool, raftækjadeild,
Laugavegi 18
Stapafell, Keflavík
Kaupfélög landsins og fleiri.
KRISTJÁIMSSON HF.
Ingólfsstræti 12, Rcykjavík. — Símar 12800 og 14878.
Nú verðið þér að hætta að drekka og reykja líka, tii að
geta aurað saman í reikninginn fyrir Iæknishjálpina.
Yvonne reyndi að hugga hann,
efiir því, sem hún gat. Hún
spurði hann, hvort hann vildi
færa Dickie fréttirnar. — Ég
held, að það væri betra ef þér
3egðuð honum þær, sagði hún.
Hann kinkaði kolli dauflega.
— Sendið þér hann til mín. Ég
skal segja honum það. Guði sé
þökk fyrir yður, Yvonne. Ég veit
ekki, hvernig ég hefði afborið
þetta, ef þér hefðuð ekki verið.
Hún var sjálf farin að gráta.
— Ég sé ekki, að ég hafi verið
yður mikil hjálp.
— Þér hjálpið með nærveru
yðar einni saman, sagði hann. —
Ég veit, að ég var að hugsa um
skilnað, en ég gerði aldrei ráð
fyrir dauða Grace. Hann hefur
komið meir við mig en ég fái
með orðum lýst.
Dickie var að leika sér í garð-
inum. Hún fékk fyrir hjartað,
þegar hún sá hann. Veslings
móðurleysinginn!
— Pabbi þinn vill tala við
þig, Dickie, sagði hún alvar-
lega.
Tegund 2000, er með lausum
hlýraböndum. Framleiddur úr
mjúku foami, nælonblúndu
og léttri lycrateyju.
í mittið er breið teygja.
Litir: Hvítt og svart.
Stærðir: 32—34—36—38
SöIuumboV:
Davíð S. Jónsson & Co.
Þingholtsstr. 18 - Sími 24333
Hann leit snöggt á hana. —
Hvað er að? Hef ég nú gert eitt-
hvað fyrir mér?
— Nei, þú hefur ekkert gert,
Dickie, en hann pabbi þinn vill
tala við þig.
— Er það eitthvað með
’nömmu?
Tárin komu aftur fram í augu
hennar. — Kannski, Dickie. Þú
verður að vera hraustur drengur
og muna, hve mjög hann pabbi
þinn þarfnast þín.
Hún vonaði, að hann spyrði
einskis frekar. Og það var eins
og hann skildi, hve alvarlega
væri ástatt og spurði einskis.
Hann elti hana inn í húsið, orða-
laust.
Hún fór með hann inn í lestrar
stofu hr. Hennesys. Aron sat
álútur fram á borðið. Hann leit
upp þegar drengurinn kom inn.
— Komdu hérna, Dickie, sagði
hann.
Yvonne gekk út og lét þá eftir
eina. Hún gekk til herbergis
síns og lagðist á rúmið. Þessi
hræðilega nótt með öllum henn-
ar afleiðingum, hafði borið hana
ofurliði. Hún yrði að hugga
Dickie, en hún þyrfti líka að fá
einhverja hvíld.
Brátt kom Dickie til hennar,
grátandi. Hún lagði hendurnar
um axlir honum og þrýsti hon-
um að sér. — Þetta er hræðilegt,
elskan mín, er það ekki. Hún
mamma þín var svo ung og töfr-
andi. Ég veit ekki, hvað ég get
sagt við þig.
Hann kastaði sér í fang Yv-
onne. — Ég vildi, að hún hefði
ekki dáið, endurtók hann hvað
eftir annað.
— Það vildum við öll, sagði
hún. Þú verður að reyna að
herða þig upp, Dickie, og hugsa
um hann pabba þinn, og hvernig
honum muni líða.
— Allir, sem mér þykir vænt
um, eru teknir frá mér. Hann
fór að gráta. — Það var nú þessi
góða kennslukona, hún Nancy
Ware, sem við höfðum í Amer-
íku, en þau sögðu, að hún léti
ofmikið eftir mér. Og nú er
mamma farin og ég fæ aldrei að
tala við hana oftar. Ó, Yvonne,
ég vildi bara að ég væri dauður
sjálfur.
— Þetta máttu ekki segja og
ekki einu sinni hugsa, Dickie,
sagði hún. — Þú átt allt lífið
framundan. Og þú átt enmþá
hann pabba þinn, sem þykir svo
vænt um þig.
— Og þú, Yvonne? Þykir þér
líka vænt um mig?
— Já, mér þykir vænt um þig,
Dickie, sagði hún og vafði hann
örmum aftur og þrýsti honum að
sér.
— Þá ferðu ekki frá mér,
Yvonne? bað hann. Ég veit ekki,
hvernig ég færi þá að, þegar
mamma er farin.
— En þú hefur hann pabbi
þinn og hann þarfnast þín.
— Það er ekki sama sem þú,
sagði hann og lagði armana fast-
ar að hálsi hennar. — Mér þykir
næstum eins vænt uim þig og
hana mömmu. Þú ferð ekki frá
okkur er það?
— Nei, ég fer ekki strax frá
ykkur, sagði hún og kyssti hann
á kinnina. Og nú ættirðu að fara