Morgunblaðið - 03.12.1967, Page 3

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 3. DES. 1967
s
Sr. Jón Auðuns, dómprófastur:
Þeir þekktu hann ekki
Jesús hefir verið að heiman
um skeið en er aftur kominn
á æskustöðvar. í gömlu kirkj-
unni sinni les hann söfnuðinn
spádómsorð Jesaja uim hinn kom
andi lausnara mannanna. Undr-
un manna verður mikil, þegar
(hainn segir dfiarfmannlega Oig
blát áfram: „í dag hefir rætzt
þessi ritningargrein, sem þér
hafið nú heyrt.“
Þá grípur efinn nokkra, sem
viðstaddir eru, og þeir segja:
„Er ekki þessi maður sonur
Jósefs?“ (Lúk. 4).
Hvernig gátu menn trúað svo
stórkostlegum hlutum um son
smi'ðsins og Maríu?
Hann hafði vaxið upp á með-
al þeirra. Þeir mundu hann sem
lítin dreng, þegar móðir hans
hélt í hönd hans og leiddi hann
um þorpið og inn í litlu kirkj-
una, þar sem þeir voi-u nú stadd
ir.
Konurnar litu til hans: Víst
var þetta drengurinn hennar
Maríu, sem hún hafði oft haft
með sér, þegar hún heimsótti
þær til að spjalla um viðburði
í þorpinu og dagleg viðfangsefni
kvenna. Bkkert höfðu þær séð í
fari þessa drengs, sem benti til
þess, að í honum byggi nokkuð
það, sem ekki bjó líka í börn-
unum þeirra! Kvernig gat hann
fullyrt um sig- það, sem hann
sag'ði nú?
Og karlmennirnir litu til hans
spurnaraugum: Höfðu þeir ekki
margsinnis séð hann fylgjast
með föður sínum út að borgar-
hliðinu þar sem karlmenn komu
saman og ræddu sín mál? En
ekkert höfðu þeir séð í fari hans,
sem réttlætt gæti það, sem hann
sagði nú um sjálfan sig.
Allir í Nasaret þekktu hann.
Daglega höfðu þeir haft hann,
foreldra hans og systkin lians
fyrir augum. Víst þekktu þeir
hann.
Þeir þekktu hann svo vel, að
einhverja sárustu reynslu sína
batt hgnn síðar þessi orð: „Sann-
lega segi ég yður, enginn spá-
maður er vel metinn í landi
sínu.“
Þeir höfðu sé'ð hann sem barn
Sem unglingur hafði hann dag-
lega verið meðal þeirra. En þeir
þekktu hann ekki.
Þannig getum við sagt, en við
eig'urn engar kröfur á hendur
fólksms samborgara Jesú, í Nas-
aret. Við skulum snúa spurn-
ingunni að okkur sjálfum: Þekkj
um við hann, ég og þú?
Þekkjum við hann, þennan
undursamlega förunaut mann-
kynsins, sem lét eftir sig á þeirri
jörð, sem flæmdi hann þaðan
burt, háleitari minningu, bjart-
ari mynd, en nokkur annar, sem
á jörðu hefir lifað? Þekkjum
við hann, þú og ég, þennan
mann, sem þannig lifði og þann-
ig dó, að enn Ijómar. hi'ð ein-
stæða líf hans eins og blikandí
stjarna á bládimmum himni?
Þekkjurr. við hann, sem með
síru auðmjúka lífi og einfalda
boðskapi hefir meira en allir
aðrir glætt þrá mannafnna eft-
ir hinu góða og brugðið upp
fyrir þá myndum, sem aldrei
geta aftur gleymzt?
Menn lesa ævisögur, og það
getur verið lærdómsríkt að lesa
þaár. En hve margir lesa ævi-
sögur Jesú í guðspjöllunum þiem
hinum fyrstu, til þess að kynn-
ast honum þar sjálíir, í stað þess
láta aðra segia sér allt um harm,
— og eins og þeim umsögnum
ber nú saman?
Væri þa'ð úr vegi, að taka fram
hira helgu bók og lesa með at-
hygli — ekki annarra augum —
þessar örstuttu ævisögur, og
l'esa þær einmitt niú, þegar
kirkjan boðar aðu’entu: kornu
Kritsst tál mannanna?
Við skulum láta okkur hægt
um að lá fólkinu í Nasaret, sem
hafði haft Jesúm sem barn og
ungling og ungan mann daglega
fyrir augum, en þekkti hann
ekki, þegar hann hóf sitt óvið-
jafnanlega starf. Við skuium
heldur spvrjp. sjálía okkur, ég
og þú: Þekki ég hann?
Yf:rskiift allrar aðventunnar,
sem byrjar í dag og lýkur á jól-
um. er bessi: ..Sjá ég stend við
iyrnar og kný á.“
Þú gengur til dyra, en þekkir
þú gestinn, sem stendur þar?
LEIÐRÉTTING:
Ég hefi ekki elt ólar við ein-
staka prentvillur, sem inn í
sunnnidagsgrekiar þessar hafa
slæðzt. En vegna Jówasar Ha31-
grímssonar verð ég að leiðrétta
meinlega prentvillu í síðustu
grein.
Þegar séra ..Þorgeir í lundin-
um góða" og félagar hans hófu
a'ð þýða hið fagra guðræknisrit
Mynsters biskups: Hugleiðingar,
er sagt að Jónas hafi leyst fyrstu
þrautina og þýtt upphafsorðin
svo' „ÖND mín er þreytt, hvar
má hún finna hvild?"
Þetta er fallega þýtt, en hand
þreyttur prentari eða prófarka-
lesari breytti þessu í: „HÓND
mín er þreytt . . .
Vegna Jónasar verður a'ð leið-
rétta þetta.
J. A.

Umsóknarfrestur skiptinema til
Bandaríkjanna til 13. desember
UNDANFARIN 10 ár hafa ís-
lenzkir unglingar, 16—18 ára,
átt þess kost að komast til árs-
dvalar til Bandarikjanna sem
skiptinemendur á vegum Ameri-
can Field Service. Hafa 162
nemendur farið þangað á vegum
stofnunarinnar, en hingað komið
í staðinn 18 til sumardvalar og
einn til ársdvalar. Nemendurnir
dveljast á einkaheimilum sér að
kostnaðarlausu.
Umsóknarfrestur til slíkrar árs
dvalar í Bandaríkjunum hefur
nú verið framlengdur til 13. des-
ember nk. og eiga umsækjendur
að snúa sér til skrifstofu félags-
ins, Austurstræti 17, 2. hæð, á
mánudögum og miðvikudögum
kl. 17.30—19.00.
Mbl. átti af þessu tilefni stutt
spjall við þau Gerði Pálmadótt-
ur og Sigurjón Guðmundsson, en
þau komu nú 1 júlí frá Banda-
ríkjunum.
Gerpi sagðist svo frá:
— Eg fór til Wisconsin á veg-
um AFS í ágúst í fyrra og vorum
við 20 frá íslandi, en alls voru
skiptinemendurnir 3100, víðs
vegar að úr heiminum. Eftir að
vestur kom, var hópnum dreift
um hin ýmsu fylki Bandaríkj-
anna, en í lok ársdvalarinnar
voru skipulagðar þriggja til fjög-
urra vikna ferðir, þar sem saman
voru komnir fulltrúar sem flestra
þjóðlanda. í mínum hópi voru
t.d. a.m.k. 28 þjóðerni. Var það
mjög lærdómsríkt að kynnast
þeim og umgangast þennan tíma.
— Við bjuggum á einkaheimil-
um og vorum tekin inn í fjöl-
skyldurnar eins og hver annar
meðlimur þeirra og gengum 1
„high school" með jafnöldrum
okkar. Við þurftum að læra það
sama og aðrir, en að sjálfsögðu
er tekið tillit til þess, að við
höfum ekki fullkomið vald a
enskunni, þegar við komum.
— í New York eru aðalskrif-
stofur AFS. Þar er unnið úr öll-
um þeim umsóknum um skipti-
nemendur, sem berast að hvaðan
æva úr heiminum, og þangað
snúa þær fjölskyldur sér, sem
eru reiðubúnar að taka við
skiptinemanda. Síðan er reynt
að stilla svo til, að skiptinem-
andinn falli inn í fjölskylduna.
Takist það ekki, er báðum aðil-
um heimilt að æskja breytinga.
Fylgjast sérstakir fulltrúar AFS
með því, að þessi nemendaskipti
megi vel takast, og í hverjum
skóla er sérstakur ráðgjafi, sem
við getum leitað til, ef til vand-
ræða kemur.
— Bandarískir unglingar sækj
ast mjög eftir því að komast til
annarra landa sem skiptinemar.
Ekki hefur þó tekizt að útvega
heimili fyrir fleiri en 1000 nem-
endur árlega.
— Við þurfum öll að halda
margar ræður um heimaland
okkar.
— í Bandaríkjunum hélt ég
margar ræður um ísland. Fann
ég þá, að þetta glæddi mikið á-
huga minn á því að kynnast því
meir og ég fékk áhuga á ýmsu,
sem ég hafði áður tekið gott og
gilt án þess að hugsa um það.
Sigurjóni sagðist svo frá:
— Eg bjó á einkaheimili í Ore-
gon og féll mér vistin þar mjög
vel. Ég gekk þar í „high school"
og fannst mér andinn þar frjáls-
ari en hér. Samvinna kennara og
nemenda var líflegri og nem-
endurnir voru virkari þátttak-
endur í kennslustundunum.
Einnig er verkleg kennsla þar
miklu meiri, svo sem í efna-
fræði og eðlisfræði, og loks eiga
nemendur kost á því að læra
undir handleiðslu kennara.
— Þá eru einnig valgreinar í
bandarískum framhaldsskólum
og þótti mér það gott fyrirkomu
lag. Ég valdi mér ræðumennsku,
rafmagnsfræði og reikning, en
einnig lærði ég nútímasögu og
ensku og loks var ég í svonefndu
„study-hall“.
— Mér virtust nemendur í
Bandaríkjunum lesa jafnara all-
an veturinn en við hér heima á
Islandi, sem e.t.v. á rætur sínar
að rekja til þess, að skyndipróf
eru þar tíðari og eru lögð fyrir
óviðbúið.
— Félagslíf í bandarískum
skólum er meira en hér, sérstak-
lega á þetta þó við íþróttir og
ýmiss konar starfsemi, sem
krefst mikils útbúnaðar og fyrir-
hafnar. Þannig veit ég t.d. til
þess, að þrjú Shakespeare-leik-
rit hafi verið sett upp í sama
skólanum á einum vetri.
— Mikill áhugi er á því í
bandarískum skólum að fá skipti
nemendur í skólana. Nemendur
leggja mikið á sig til þess og
verða þeir m.a. að safna 750 $
fyrir hvern einstakan og senda
til AFS í New York.
Reyðarfirði — Þórðuir
ÞAÐ er búið að vera óveður
'hér alla undangengna viku og
síldarskipin hafa legið í höfn
megnið af eíðustu viku, reynt að
fara út, en snúið við aftur. 10
eða 12 slkip liggja hér í hötfn
núna. Þetta er bara ótíð og eikk
ert annað en ótið. Þegar að veð
ur leyfir síldarleit, sem hefur
verið mjög stopul síðustu viiku,
þá er sú síld sem finnst á 120-
140 f. dýpi, en þá er ekki hægt
að kasta á hana. Það er búið
að salta hér eitthvað á miUi 15
og 16 þásund tunnur og mein-
ingin er að salta átfram ef ein-
hver sild verður.
ÍEKKI er útséð hvað verður
um skreiðarsölu Islendinga
í ár, en vonandi er að úr
rætist.
Ljósm. Mbl.
Sigurgeir Jónsison
dtíö á Reyðarfirði

*
<