Morgunblaðið - 19.04.1968, Blaðsíða 17

17
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 1». APRtL IM
Merki óeirðanna eru enn
augljós, er farkostur minn
lækkar flugið til lendingar á
O’Hare flugvelli í Chicago á
sunnudagskvöldi. Reykjar-
strókar stíga enn upp af rúst
um brenndra verzlunarhúsa,
sem reiðir og örvæntinga-
fullir blökkumenn höfðu far-
ið gnýför um undanfarna
daga og valdið gífurlegu
tjóni. Þessar aðgerðir þeirra
eru því miður í algjörri and-
stöðu við boðskap hins látna
leiðtoga ,sem helgaði líf sitt
baráttu fyrir jafnrétti án of-
beldis.
Ég hafði klukkustundar við
dvöl í flugstöðinni meðan ég
beið brottfarar þotunnar, sem
átti að flytja mig niður til
fæðingarborgar Dr. Kings,
Atlanta, sem ein af fáum
stórborgum landsins hafði
tekizt að halda friði og spekt
innan takmarka sinna. Flug-
stöðin var eins og allar slík-
ar, troðin fólki, sem var á
harðahlaupum fram og aftur.
Flestir báru dagblöð undir
hönd og virtust áhyggjufull-
ir. En hver var ekki áhyggju

„Alvarleiki þessa hörmu-
lega atburðar á eftir að
marka þjóðfélag okkar um
alla framtíð. Ég harma mest
Framhlad á bls. 23
Ekkja Martins Luthers King og tvö börn þeirra sitja við lík kistuna.
„Það er von okkar og bæn að dauði leiðtoga
okkar megi verða til að flýta fyrir einingu
og friði meðal blakkra manna og hvítra"
Líkfylgdin á leið frá kirkjunni.
EFTIR
INGVA HRAFN JÓNSSON
Madison, Wisconsin,
10. apríl —
ÉG byrjaði að hripa nið-
ur punkta að grein þessari
þar sem ég sat og lét fara
vel um mig í hljóðlátum
farþegaklefa þotunnar,
sem flutti mig frá Madison
niður til Chicago á leið-
inni til höfuðborgar
Georgíu, Atlanta, þar sem
ég átti að vera viðstaddur
útför blökkumannaleiðtog
ans Martin Luther Kings
á vegum Mbl. Þa-ð þarf
ekki að f jölyrða um dauða
orsökina, en allur heimur
fylltist skelfingu er fregn-
in um morð hins blakka
leiðtoga og friðarverð-
launahafa Nóbels barst á
öldum Ijósvakans. I ann-
að skiptið á 5 árum hafði
mikilhæfur baráttumaður
kynþáttajafnréttis fallið
fyrir kúlu ofbeldismanns.
Atburðir síðustu viku hafa
haft mikil og víðtæk álhrif á
daglegt líf Bandaríkjamannj
svo ekki sé meira sagt, og
það er fjarri því að öll kuri
séu komin til grafar. Á sunnu
dag flutti Johnson forseti þjóð
inni boðskapinn um fyrsta
skrefið í átt til hins lang-
þráða friðar í Vietnam og til-
kynnti jafnframt, að hann
myndi ekki gefa aftur kost á
sér til forsetakjörs, ákvörð-
un sem bæði var fagnað og
hörmuð hér í landi. Tveimur
dögum síðar kemur hönd
Norður-Vietnam, þó ekki að
fullu útrétt, til móts við
Bandaríkjamenn og það birti
blönduð, en þess ber líka að
gæta að þar eru aðalvirki
kynþáttamisréttis.
Næstu fregnir eru blandað-
ar frásögnum af eltingaleikn-
um við morðingjann og við-
brögðum almennings og hátt-
settra embættismanna. Fregn
ir af íkveikjum, ránum og
morðum fara vaxandi. Forset
inn kemur fram fyrir alþjóð
og fordæmir hinn óhugnan-
lega verknað, lýsir því yfir,
að hann hafi frestað för og
hvetur borgara til rólegrar
íhugunar og friðar. Hvatning
arorð hans bera ekki árang-
ur og óeirðir magnast í mörg
um helztu stórborgum lands-
ins og ná hámarki er forset-
inn lýsir yfir neyðarástandi
og herlögum í höfuðborg
landsins, Washington D.C.
fullur á þessari stundu.
Mér tókst að ná í glugga-
sæti og þegar ég hafði kom-
ið ritvélinni og handtösku
minni fyrir, hallaði ég mér
aftur og lét fara vel um mig
meðan ég beið eftir væntan-
legum sessunaut mínum. Það
leið ekki á löngu þar til vel
klæddur maður spurði mig
hvort sætið væri upptekið og
ég var ekki seinn á mér að
svara neitandi.
til í hugum allra friðelskandi
manna. Johnson skýrir þjóð-
inni frá viðbrögðum óvin-
anna og lýsir hann yfir því að
hann hyggi á för til Hawaii
til undirbúningsviðræðna við
háttsetta bandaríska emíbætt-
ismenn svo og bandamenn.
Fimmtudagsmorgun renn-
ur upp og það er vor í lofti
um gjörvöll Bandaríkin. Sól-
in skín í heiði og undir geisl-
um hennar silast undirbún-
ingurinn að brottför forset-
ans áfram. Blöð, sjónvarp og
fréttastofnanir keppast við
að flytja lesendum sínum og
áheyrendum síðustu fréttir
af þróun mála innanlands og
utan. Sumir eru fullir bjart-
sýni aðrir efagjarnari og var-
kárari í dómum og spádóm-
um, en hvað sem öllu líður
þá er vorhugur í öllum og
vonin um bjartari framtíð
er sterk.
Ilarmafregnin
berst
Það húmar að kvöldi og
menn setjast að kvöldverðar-
borði. Varla hefur síðasta
munnbitanum verið rennt
niður er harmafregnin berst
inn á heimilin. Martin Luth-
er King er látinn, skotinn til
bana af óþekktum ofbeldis-
manni þar sem hann stóð í
hópi aðstoðarmanna sinna á
svölum lítiis gistihúss niður
í Memphis, Tennessee. Fregn
ir herma, að lögreglumenn
séu á hælum morðingjans.
Bandaríkjamenn um land allt
sitja flemtri lostnir og bíða
frekari fregna. Margir biðja
í huganum, aðrir hugsa um
hvað nú er framundan, hvað
gerist nú, hvernig verður
sumarið. Niður í Suðurríkjun
um voru viðbrögðin meira
Kona Roberts Kennedy tekur í hönd sonar dr. Kings, Mart-
ins Luthers III, er Kennedy—hjónin heimsóttu ekkju dr.
Kings og börn hennar á heimiii þeirra í Atlanta.
Við kynntum okkur og
hann sagðist heita Horas
Prentice og vera verzlunar-
maður frá Miami, Flórída, en
það var lokaáfangastaður þot
unnar. Það sem gladdi mig
mest var, að þessi sessunaut-
ur minn var blökkumaður.
Eftir hefðbundnar athuga-
semdir um veðrið o.fl., kom
ég mér að efninu og sagðist
vera blaðamaður frá Islandi
á leið til Atlanta til að vera
viðstaddur útför Martins
Luthers Kings á vegum blaðs
míns, og hvort við ættum
sameiginlegan áfangastað.
Nei, því miður, hann hafði
ekki tíma til að stanza í At-
lanta þó að það væri hans
heitust ósk, en fyrirtækið
krafðizt hans. „ísland er mér
vel kunugt, ég 'hefi tvisvar
átt þar sólarhrings viðdvöl á
leið til Evrópu og til baka og
vonast til að geta skoðað hið
fagra land yðar betur ein-
hvern tímann þegar ég hef
betri tíma. Ég sá höfuðborg-
ina ykkar, hei'tu hverina, þing
staðinn ykkar úti á landi og
það vakti óskerta hrifmngu
mína og aðdáun“.
Þessi stutta ræða hlýjaði
mér óneitanlega um hjarta-
ræturnar og hvatti mig til
frekari viðræðna.