Morgunblaðið - 17.05.1968, Page 21

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 17. MAÍ 1968.
21
Skattlagning á sölu-
gróða fasteigna —
NÝLEGA var kveðinn upp í
Hæstarétti dómur í máli, sem
Gjaldheimtan í Reykjavík höfð-
aði gegn Aka Jakohssyni
til greiðslu opinberra gjalda að
f járhæð kr. 280.647,00 auk vaxta
og málskosnaðar, en til vara,
að stefndi yrði dæmdur til
greiðslu opinberra gjalda að fjár
hæð kr. 39.773.00 auk vaxta og
málskostnaðar. Stefndi, Aki Ja-
kobsson, krafðist sýknu gegn
greiðslu á kr. 36.199.00 auk máls-
kosnaðar.
Málsvextir eru þeir, að Áki
Jakobsson seldi á sínum tíma
nokkrar fasteignir, sem hann
hafði átt lengur en fimm ár.
Skattayfirvöld úrskurðuðu, að
honum bæri að greiða opinber
gjöld af hagnaði af sölum. þess-
um, en stefndi, Áka Jakob.ssyni,
taldi sér það óskylt að lögum.
Hér var um þrjá eignir að ræða,
þ.e. spildu í landareign Reynis-
vatns í Mosfellssveit og hluta
tveggja húseigna í Reykjavík,
þ.e. nr. 100 við Efstasund og nr.
88 við Skipasund.
Af hálfu Gjaldheimtunnar í
Reykjavík var því haldið fram,
að hin umdeildu gjöld væru rétt-
ilega á lögð skv. 7. gr. laga nr.
46—1954, en þar segir m. a.:
.Skattskyldar tekjur teljast, með
þeim undantekningum og tak-
mörkunum sem síðar greinir alls
konar arður, laun og gróði, er
gjaldanda hlotnast af eign eða
atvinnu eða einstökum verknaði
eða atvikum, ef þetta verður met
ið til peningaverðs svo sem:
.... e. Ágóði af sölu á fasteign
eða lausafé, enda þótt salanfalli
ekki undir atvinnurekstur skatt-
greiðanda, ef ætla má, að hann
hafi keypt eignina, eða öðlast
hana á annan hátt, í því skyni
að selja hana aftur með ágóða
eða hún hefur verið í eign hans
skemur en 5 ár, ef um fasteign
er að ræða, en annars skemur
en 3 ár“. Var því haldið fram,
að stefndi hefði ekki þurft á
eignum þeim að halda, sem hér
er um fjallað. Hann hefði aldrei
búið þar sjálfur og ekki átt þær
nema skamman tíma, eftir að lið
inn var sá 5 ára frestur, sem
um ræðir í hinu tilvitnaða laga-
ákvæði. Þá var því haldið fram,
að atvinna stefnda hefði verið
að reka málflutnings- og fast-
eignasöluskrifstofu og að slík
atvinnustarfsemi væri með jjeim
hætti, að líklegt væri, að hann
hefði keypt fasteignirnar í því
skyni að selja þær aftur með
ágóða.
Að gefnu tilefni var því lýst
yfir af hálfu Gjaldheimtunnar
við flutning málsins, að ekki
væri vitað um aðra menn, sem
á síðustu árum hefðu verið skatt
lagðir eftir hinum tilvitnuðu á-
kvæðum en eigendur eigna, sem
um ræðir í þessu máli svo og
tiltekinn byggingameistari en sú
álagning hefði verið ógilt í dóms
máli.
Af hálfu stefnda, Áka Jakobs-
sonar, var því haldið fram, að
áðurnefndum lagaboðum hefði
verið beitt við svo fáa skattþegna
á síðari árum, að óheimilt væri
að byggja á þeim skattlagningu
lengur. Taldi hann, að mörg til-
efni hefðu verið til að beita þess
ari álagningareglu, en það hefði
þó ekki verið gert. Þá hélt stefnd
því fram, að hann hefði ekki
keypt eignir þessar til að selja
þær aftur, heldur til annarra
nota. Hann hefði ætlað sér að
eiga spilduna í Reynisvatns-
landi fyrir sumarbústað, en eign-
arhluta sína í Efstasundi 100
og Skipasundi 88 hefði hann
eignazt á þann hátt, að hann
hefði keypt húsin ásamt öðrum
manni og hefðu þeir ætlað að
leigja íbúðir húsanna út
fengið slæma reynslu af þeirri
starfsemi og því selt húsin.
Niðurstaða málsins í héraðs-
dómi varð á þá leið, að stefndi
Áki Jakobsson, var sýknaður af
kröfu Gjaldheimtunnar í Reykj-
avík að svo miklu leyti sem á-
greiningur var á milli aðila og
var Gjaldheimtan dæmd til
greiðslu málskosnaðar að fjárhæ
kr. 10.000.00. f forsendum hér-
aðsdómarans segir, að dómarinn
telji ljóst, að án sérstakra sann-
ana megi byggja á því, að á
undanförnum árum hafi mörg
tilvik komið upp, þar sem hin
umræddu lagaákvæði hafi átt
við eftir efni sínu. Jafnframt
verði að byggja á því, þegar
gögn málsins hafi verið virt,
einkum ummæli skattstjórans í
skattstofu Reykjavíkur, að mjög
sjaldan hafi komið til þess, að
ákvæðunum hafi verið beitt á
þessum tíma. Af því leiði aftur,
að það teljist vera nægilega
fram komið að skattþegnum hafi
verið gert mishátt undir höfði
varðandi álagningu opinberra
gjalda í sambandi við sölur fast-
eigna, sem þeir hafi átt lengur
en 5 ár.
Yfirvöldum sé ekki heimilt að
íslenzkum rétti að leggja opin-
ber gjöld á skattþegna nema
eftir ákvæðum settra laga eða
öðrum réttarákvæðum, sem sett
séu í samræmi við lög með gild-
um hætti. Lagaáfcvæðum um
skattamál beri síðan jafnan að
beita, þar sem þau eigi við. Hitt
sé annað mál og augljóst atriði,
að vafi geti verið hrvort atvifc séu
slík í vissum tilvikum, að laga-
ákvæði gildi um þau, en það
snerti ekki það, sem hér sé til
úrlausnar. Svo sem fyrr greinir
sé ljóst, að lagaákvæði þau, sem
hin umdeilda álagning á stefnda
væri byggð á, hafi á undan-
förnum árum ekki verið notuð
nema í fáum þeirra tilvika, sem
ljóst, að hér sé um að ræða
þau hafi átt við. Jafnframt sé
ákvæði, sem leitt geti til hárra
•skattgreiBslna ef þeim væribeitt
log séu því mjög verulegir fjár-
hagslegir hagsmunir tengdir
Ég undirritaður Stefán Árnason, Syðri-Reykjum
heí leigt Jón H. Björnssyni,
Gróðurhúsið við Sigtún
Ég þakka góð viðskipti og vona að hann njóti
þeirra framvegis.
Stefán Árnason,
Syðri-Reykjum.
þeim. Niðurstaða héraðsdóms
varð sú sem fyrr segir, að ó-
heimilt hefði verið að leggja hin
umdeildu opinberu gjöld á
stefnda.
i Hæstiréttur komst að sömu
iniðurstöðu, en með öðrum for-
isendum. Segir svo í forsendum
lað dómi Hæstaréttar. „Stefndi
i(Áki Jakobsson) keypti lendu
iþá í Mosfellshreppi, sem um er
•að tefla, og reisti þar sumar-
ibústað til eigin nota. Með hlið-
>sjón af þessari nýtingu lendunn-
>ar og gögnum málsins að öðru
'leyti verður hagnaður af sölu
'hennar eigi talinn til skattskyldr
>ar tekna stefnda.
i Húsin Efstasund 100 og Skipa-
isund 88 kveðst stefndi hafa keyp
iað sínum hluta og endurbyggt
d því skyni að leigja þar íbúðir,
ien eigi til að selja húsnæðið
iaftur með hagnaði. Leiga íbúð-
■anna hafi hinsvegar ekki gefið
•góða raun og meðal annars af
iþeim sökum hafi hann að lokum
iselt þessar eignir sínar. Þar sem
iskýrslu stefnda um þetta efni
'hefur ekki verið hnekt, verður
lumræddur söluhagnaður eigi
>skattlagður.“
i Samkvæmt þessu var Áki Ja-
•kobsson sýknaður af kröfum
iGjaldheimtunnar í Reykjavík og
ivar málskostnaður fyrir Hæsta-
Tétti, sem Gjaldheimtan var dæm
itil að greiða, kr. 20.000.00.
VELiUM ÍSLENZKT n ÍSLENZKAN IÐNAÐ
Urn þessar mundir eru 15 ár liðin, síðan framleiðsla okkar kom
fyrst á markaðinn. í því tilefni sendum við hinum mörgu og
góðu viðskiptavinum okkar beztu kveðjur og þökkum ánægju-
legt samstarf á liðnum árum.
AUGLÝSING
Sveitarstjórarnir í Keflavík, Njarðvík, Miðnes-
hreppi, Gerðahreppi og Hafnarhreppi hafa sam-
þykkt að nota heimild í 2. málslið síðustu máls-
greinar 31. gr. laga no. 51, 10. júní 1964, um tekju-
stofna sveitarfélaga, samanber breyting frá 10. apríl
1968. Samkvæmt þessu verða útsvör þessa árs, því
aðeins dregin frá hreinum tekjum við álagningu
útsvara á árinu 1969, í áðurnefndum sveitarfélög-
um, að gerð hafi verið full skil á fyrirframgreiðslu,
eigi síðar en 31. júlí í ár, og útsvör ársins einnig að
fullu greidd fyrir næstkomandi áramót. Sé eigi
staðið í skilum með fyrirframgreiðslur samkvæmt
framansögðu en full skil þó gerð á útsvörum fyrir
áramót á gjaidandi aðeins rétt á frádrætti á helm-
ingi útsvarsins við álagningu á næsta ári.
Bæjarstjórinn í Keflavík,
Sveitarstjórinn í Njarðvíkurhreppi,
Sveitarstjórinn í Miðneshreppi,
Oddvitinn í Garðahreppi,
Oddvitinn í Hafnarhreppi.