Morgunblaðið - 21.09.1968, Blaðsíða 18

18
MORGUNRLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 21. SEPT. 196«.
Séra Ingólfur Þorvalds-
son — Minningarorð
Fæddur 20. júlí 1896
Dáinn 15. sept. 1968
Kvöldskinin á vori er Árakógs-
s'trönd við Eyjafjörð ein fegurst
sveit á Norðurlandi. í vesitri rís
hið sagnfræga og nafnfagra Sól
arfjall, að byggðar baki, en ut-
ar sér til grasgefinnar Upsa-
strandar undir gnæfðum fjöllum
leitinnar tignar að útverðinum
mikilúðga, Ólafsfjarðarmúla.
Austan fjarðarins eru gi'lskorin
skriðufjöll Látrastrandar, frá
Gjögri inn til Grenivíkur, sam-
stæðilegt listaverk öfgafullrar
fjölbreytni í hárisi Kaldbaks.
Milli þessa stórleika liggur fjörð
urinn, breiður og opinn beint
f jTÍr norðri. En næst ber Hrisey
skammt undan landi á Árskógs-
strönd, eins og hvild fyrir mann-
auganu.
Þetta er bernzkusveit séra Ing-
ólfs Þorvaldssonar. Hann fædd-
ist á hinum hugþekka kirkju-
stað Stærra Árskógi, 20. júlí
1896, og ólst upp á Krossum,
veglegu bóli útvegsbænda, góðri
bæjarleið utar. —
En vorfegurðin jafnast í
dægraskifti sumarsins og hverf
er haustgríma við yzta haf. Á-
hlaupsveður af viðstöðulausu
norðri gerir lognkyrran vor-
fjörðinn að ægilegri ógn. — Það
var um haust. Faðir tveggja ára
sveins á Krossum drukknaði á
Eyjafirði við fjórða bróður sinn
Síra Matthías orkti huggunarljóð
til móðurinnar á Krossum. Hún
var hnigin á aldur og reynd í
blíðu og stríðu andstæðu-nátt-
úru Strandarinnar og kenndi
meir til sársaukans í brjóstum
ungu kvennanna, sem nú voru
ekkjur eftir hina hamslausu nótt
við hafið. Jónatanía frá Neðra-
Haganesi í Fljótum sá Þorvald
hinn unga Þorvaldsson aldrei
framar stefna heim frá víkinni
við sjóinn. Litli drengurinn
þeirra þekkti ekki sonarvöxt I
föðurlegu uppeldi.
En Krossaheimilið stóðst
storma þessa hausts og vetrar.
Afur kom hin nóttlausa vorald-
ar veröld, þegar lágsólin logar
um allan sjó. Á slíkum stund-
t
Konan mín og móðir okkar
Andrea Þóra Eiríksdóttir,
andaðist í Landakotssptíalan-
um fimmtudaginn 19. þ.m.
Arni Pálsson og ðætur.
um urðu vonir ungu móðurinn
ar glaðar. og þær rættust. Vorið
1916 kom drengurinn heim, vax
inn piltur með gagnfræðapróf.
Um Jónsmessuna þremur árum
síðar bar hann hvíta húfu, er
hann reið í hlað á Krossum. Enn
kom vorið 1923 er hann vígðist
prestur, þá kvæntur maður.
Anna Nordal frá Rauðará í
Reykjavík var eigi aðeins mikill
kvenkostur til allra hannyrða
og heimilisræktar, en falleg og
glaðvær. Þegar þau fóru að
brauði sínu við Ljósavatn var
Vilhjálmur son þeirra á 1. ári.
Hinir synirnir báðir, Ragnar og
Sigurður, fæddust á Ólafsfirði,
en þar stóð heimili þeirra frá
sumrinu 1924-1957, víðþekkt að
rausn og prýði — og gleði.
Séra Ingólfur var afar vinsæll
prestur og maður. Honum var
meðfætt að vera þetta hvort
tveggja í senn án aðgreiningar
eða árekstra. Tónrödd hans
var björt og var söngur hans á
litaníu séra Bjama orðlagður. í
ræðumennsku stóð hann framar
lega í prestastétt og ávallt mjög
nálægt fólki sínu. Útfararræður
hans oft hreinustu listaverk.
Þessu kynntust fleiri en sóknar
börn hans heimafyrir, því að
hann hafði nágrannaþjónustu á
Siglufirði í orlofum og milli
presta, á Akureyri um skeið og
full tíu ár í Grímsey.
Embættisstörf séra Ingólfs og
þjónusta hans að hinum ýmsu
trúnaðar- og menningarmálum
verða annars ekki rakin þér, því
að:
Það tel ég mest,
að mærings hjarta
geymdi gull,
gæzku og mildi:
þaðan kom fremd
og fögur æfi,
hagsæld, vinsæld
og hylli Guðs“.
Þessi orð séra Matthíasar vil
ég nú gera að kveðju fjölskyld
unnar frá Möðruvöllum eftirhin
löngu og elskulegu kynnin í
Norðurlandi og syðra. Minnug-
ugur alls, samverustundanna með
>eim frú Önnu á heimili þeirra
t
Móðir mín,
Karen Guðmundsdóttir
Segall,
lézt í Odense, 15. þ.m. Jarðar-
förin hefur farið fram.
Fyrir hönd aðstandenda.
Nína Hannesdóttir.
t Faðir okkar Finnbogi Ámason, yfirfiskimatsmaður, Alftamýri 54, lézt á Landakotsspítalanum aðfararnótt 20. september. Börn hins látna. t Þökkum af alhug aúðsýnda samúð við andlát og jarðar- för konu minnar, móður, ömmu og tengdamóður Margrétar Eyjólfsdóttur. Geir Þórarinsson, böm, bamabörn og tengdabörn.

t Ég þakka af alhug auðsýnda samúð við andlát og jarðar- för mannsins míns Vigfúsar Ingvarssonar blikksmiðs. Hlif Pálsdóttir. t Alúðarþakkir færum við öll- um fjær og nær sem auð- sýndu okkur samúð og hlut- tekningu við andlát og jarð- arför mannsins míns og fóst- urföður okkar Hjartar Einarssonar. Guð blessi ykkur ölL Sigríður Pálmadóttir og fóstursynir, Hafnarstræti 33, Isafirði.
á Ólafsfirði og síðustu árin á
Hagamel 45, þangað var eins og
að koma heim í foreldrahús:
minnugur hinna fögru orða séra
Ingólfs eftir móður mína fyrir
einu ári: og nú síðast komuhans
að Vallanesi í sumar, það var
næturvaka og dagfagnaður, sem
aldrei gleymist.
Engum, sem þekkti séra Ing-
ólf gat dulizt, að hjarta hans
geymdi gull. Það glóði í sam-
hygð og mannskilningi undir
hinni léttu og fjörmiklu fram-
göngu hans., þegar hann vildi
hughreysta og laða fram þá
björtu lífsafstöðu. Þegar brim
aði við ströndina og stórir sjóar
voru úti fyrir, sýndi hann gull-
ið skin vorsins með gæzku sinni
og mildi. Davíð frá Fagraskógi
vinur hans og félagi, ljóðaði um
vorsins mikla veldi. Vorið á
Krossum hafði mótað séra Ing-
ólf svo gagngert í æsku hans
að veldi þess fölnaði aldrei í
sálu hans. Því gat hann ekki
orðið gamall og aldrei kaldur.
Bak við Ólafsfjarðarmúlann, út
vörð tignarinnar á æskustöðv-
um hans, átti æfistarf hans stað
sinn og vettvang. Bemskuljóm-
ann flutti hann með sér fyrir
fjallið og inn í byggðina, sem
bjó honum framtíð langrar
fremdar og fagurrar æfi. Sem
fól í faðmi sínum hagsæld heim-
ilisins, og vinsæld þeirra hjón-
anna, sem aldrei verður gleymd
Fyrir allt þettp. á mæringi
hjarta þökk vora og eilífa bæn
— í hylli Guðs.
Elskulega frú Anna, synirnir
og fjölskyldur. Samúðarkveðja í
nafni vors og fegurðar, sem
haustregnið hylur blessun.
Ágúst Sigurðsson.
i Vallanesi.
Kveðjuorð.
Séra Ingólfur Þorvaldsson
fyrrum sóknarprestur í Ólafs-
firði er látinn, hann andaðist að
heimili sínu Hagamel 45. Reykja
vík síðastliðinn sunnudagsmorg
unn sjötíu og tveggja ára að
aldri.
Er útför hans gerð frá Dóm-
kirkjunni í dag. Ég mun ekki
rekja. hér æfiatriði séra Ingólfs,
til þess skortir mig kunnugleika,
þar sem kynni okkar urðu ekki
að ráði fyrr en hann hóf störf
hjá Náttúrulækningafélagi ís-
lands fyrir rúmum sex árum, en
síðastliðin sex ár hafa störf okk-
ar verið nátengd og samskipti
okkar meiri eða minni flesta
daga.
Séra Ingólfur var glæsilegur
persónuleiki sem ekki gleymist
þeim sem honum kynntust. Þar
fóru saman fjölhæfar gáfur, líf-
t
Þökkum innilega samúð og
vinarhug við andlát og jarð-
arfar
Hólmfríðar Teitsdóttur,
Seljalandi, Dölum.
Aðstandendur.
leg og ljúf framkoma sem fylgt
var eftir af lifandi fjöri og þrótti
Var auðvelt að gleyma tímanum
ef setið var og hlýtt á hans lif-
andi lýsingar á liðnum atburð-
um, mönnum og málefnum. Ljóð
og lög samdi hann þegar svo bar
undir og virtist vel hagur á
hvorutveggja.
Sem starfsmaður var hann
afkastamikill, samvizkusamur og
öruggur og hafði í heiðri þá
gullvægu reglu að geyma ekki
til morguns það sem hægt er
að gera í dag. Viðskilnaður
hans á skrifstofu sinni síðastlið-
inn laugardag lýsir honum vel
sem starfsmanni. Þegar ég kom
til hans þennan dag, stuttu fyr-
ir lokun hafði hann gengið þar
frá með það fyrir augum að svo
gæti farið að hann kæmi ekki
næstu daga. Sagði hann mér að
hann væri ekki vel frískur og
myndi þurfa að taka sér hvíld
um sinn, bað hann mig að taka
við lyklum og öðru sem starfi
hans tilheyrði. Slík var venja
hans að vera eftir föngum við-
búinn því óvænta.
Ákvaðið hafði verið að síðari
hluta þessa dags yrðum við
hjónin gestir séra Ingólfs og
hans ágætu konu frú Önnu Nor
dal. Þegar ég hafði orð á að
fresta þeirri heimsókn vildi hann
ekki heyra annað en af henni
yrði eins og ákveðið hafði verið.
Við nutum því hinnar alkunnu
gestrisni á heimili þeirra hjóna
þennan dag og mun sú alúð og
gleði sem við urðum það aðnjót
andi okkur ógleymanleg.
Þótt ég á kveðjustund, þenn-
an dag, vissi að séra Ingólfur
gekk ekki heill til skógar, óraði
mig ekki fyrir að það yrði okk
ar síðasti fundur í þessu lífi.
Nú að leiðarlokum þakka ég
þér séra Ingólfur samvinnuna
þessi ár og alla hjálpina sem þú
veittir mér í starfi.
Ég þakka þér öll þín störf
fyrir Náttúrulækningafélagið,
allan þinn dugnað og allan þinn
áhuga til hinztu stundar. Þér
frú Anna Nordal vil ég þakka
fyrir þinn þátt í starfi manns
þíns.
Ég bið góðan Guð að létta þér
söknuðinn við missi ástríks eig-
inmanns.
Ámi Ásb jarnarson.
FAGRAN júlídag á nýliðnu
sumri lágu leiðir okkar síra
Ingólfs Þorvaldssonar frá Siglu-
firði og aiustur £«5 Möðrudal á
Fjöllum. Fyrir kirkjudyrum
Jóns bónda Stefánssonar kvödd-
umst við. Hann hélt til vina og
kunninftja á Austuriandi, en ég
norður á Raufarhöfn. Við höfð-
um fari'ð um bernskustöðvar
hans á Árskógsströnd og þau
héruð, þar sem hann hafði þjón-
að öll sín embættisár. Hann hóf
prestþjónustu í Þóroddsstaðar-
og Lundarbrekkuprestaköllum
vorið 1923 með búsetu að Vatns-
enda við Ljósavatn, en fluttist
til Ólafsfjarðar ári síðar og sat
Kvíabekksprestakall í 34 ár með
aukaþjónustu í Akureyrar-,
Barðs-, Grímseyjar- og Siglu-
fjarðarsóknum um nokkurt
skeið. Þetta var ekki annað en
dagstundar ökuferð, en okkur
bar yfir ævisvi'ð eins hins
skemmtilegasta manns í ís-
lenzkri prestastétt. Samgöngum
okkar hefir þrátt fyrir allt
fleygt svo fram, að slíkt ferða-
lag v£ir óhugsandi fyrir nokkr-
um árum. Síra Ingólfur hafði
aidrei farið svona hratt um þessi
héruð og gaf mér í skyn, að
hann myndi aldrei sjá þau fram-
ar. Engirrn fékk þó séð, að hon-
um væri hið minnsta brugðið.
Hann lék á als oddi og rakti
sögur og ævintýr úr hverri
sveit, brá upp fyrir mér svip-
myndum af mannlifi tveggja
kynslóða á sinn lipra, fágaða og
elskulega hátt. Hann var frá-
sagraameistari og mannþekkj ari.
I honum sló æð tónlistar og
skáldskapar, en það er ekki
hægt að höndla allan sannleika
án listrænna hæfileika. Síra
Ingólfur var sá ma'ður, sem
ávallt v*ar ánægja Og ávinning-
ur að hitta. Um leið og ég þakka
honum samverustundimar á
liðnum árum, votta ég ekkju
hans, frú Önnu Nordal, og son-
um þeirra,* Vilhjálmi, Ragnari
og Sigurði, dýpstu samúð.
Vilhjálmur Guðmundsson.
Lárus Sigmundsson
Knudsen - Minning
F. 25. okt. 1891. D. 24. ágúst 1968.
ÞRIÐJUDAGINN 3. september
sl. vax til moldar borinn Lárus
Sigmundsson Kraudsen verkam.
Þrastargötu 7, Reykjavík. Hann
andaðist eftir uppskurð á Lands-
spítalaraum 24. ágúst sl. Lárus
fæddist að Svínadalsseli í Saur-
bæ í Dalasýslu 25. okt. 1891.
Foreldrar haras voru Sigmundur
Pálsson Lárusar M. Knudsen í
Reykjavík af aett Lárusar Knud-
sens toaupmanns í Reykjavík.
Er margt merkisfólk í Reykja-
vík af þeirri ætt. Sigmundur
var náskyldur Lárusi E. Svei®-
bjömssyni háyfirdómara.
Kona Sigmundar og móðir
Lárusar var Signý dóttir Indriða
alþingismanns að Hvoli í Saur-
bæ Gíslasonar sagnaritara og
fræðalþuls Konráðssonar að Völl-
um í Skagafirði. Voru þau því
systkinaböm Indriði Einarsson
leikritaskáld og Signý. Er sú ætt
fjölmenn í Stoagafirði og víðar,
og er það gáfufólk.
Ungur missti Lárus föður sinra
og ólst upp með móður sinni 1
Saurbæ í Dalasýslu og í Bitru-
firði í Strandasýslu. Ekki leyfði
fjárhagur honum að afla sér
Hjartans þakkir til allra
þeirra, sem glöddu mig á 80
ára afmæli mínu 7. sept. sL
með gjöfum, heilllaóskum og
heimsóknum.
Guð blessi ykkur ölL
Vigdís Sæmundsdóttir,
Bergstaðastræti 17.
Vegna jarðarfarar
séra Ingólfs Þorvaldssonar verður skrifstofan
á Laufásvegi 2 lokuð í dag.
Náttúrulækningafélag íslands,
Náttúrulækningafélag Reykjavíkur.