Morgunblaðið - 11.10.1968, Blaðsíða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 11. OKTÓBER 1968
Steinunn Thordarson
-Minning
Fædd 20. júli 1866
Dáin 6. október 1968
ÞAÐ kemur engum á óvart að
írétta andlát háaldraða fólks, og
svo var um okkur vini Stein-
unnar Thordarson, sem var á 103.
aldursári er hún lézt að morgni
þess 6. þ.m., og mun hafa verið
næstelzta kona á íslandi.
Hún fæddist að Gemlufalli í
Dýrafirði þann 20. júlí 1866,
sama árið og ísafjörður hlaut
kaup'staðarréttindi, en það átti
fyrir henni að liggja að lifa sín
beztu ár á ísafirði og vera í hópi
þess fólks, sem hvað mestan
svip setti á bæinn á því tíma-
bili.
Foreldrar Steinunnar voru
hjónin Guðmundur Nathahaels-
son og Guðrún Egilsdóttir, bæði
Dýrfirðingar.
Á 9. aldursári flutti Steinunn
með foreldrum sínum til ísa-
fjarðar. Naut hún á barnsaldri
skólagöngu á fyrstu starfsárum
hins nýstofnaða barnaskóla á
ísafirði og þarf ekki að efa að
sú fræðsla er hún þar fékk hafi
fallið í frjóan jarðveg, því að
Steinunn var prýðisgreind og
minnið traust þar til há elli bug-
aði sálarkraftana.
Unglingur að aldri fór Stein-
unn til systur sinnar að Svalvog-
um í Dýrafirði. >ar vestra kynnt-
ist hún Finni Thordarson, starfs-
manni við Gramsverzlun á Þing-
eyri. Gengu þau í hjónaband
1888 og bjuggu á Þingeyri þar
til 1894 að Finnur réðist til
frænda síns, Péturs Thorsteins-
son á Bíldudal, en þeir Finnur
voru bræðrasynir. Eftir tæpra
2ja ára dvöl þar fluttust þau til
ísafjarðar, en þá keypti Finnur
brauðgerðina af ekkju Þorsteins
Thorsteinsson bakara, og rak
Konan min,
Jóna Thors,
lézt miðvikudaginn 9. október.
Richard Thors.
Mó'ðir okkar,
Steinunn Thordarson
frá ísafirði,
lézt að morgni 6. október.
Jarðsett verður frá Dómkirkj-
unni föstudaginn 11. október
kl. 2 e.h.
Börnin.
Konan mín, móðir og tengda-
móðir,
Magnea Stefánsdóttir
Kambsveg 13,
lézt í Landsspítalanum 8. októ
ber sl. Jarðarförin ákveðin
þriðjudaginn 15. október nk.
frá Fossvogskirkju kl. 1,30
síðdegis.
Fyrir hönd aðstandenda.
Björgvin Guðnason,
Sesseija Sveinsdóttir,
Ingólfur Gunnlaugsson.
hann síðan brauðgerð og verzl-
un í mörg ár.
Þeim Finni og Steinunni vegn-
aði -vel á ísafirði og komust í
góð efni á þeirra tíma mæli-
kvarða. Finnur byggði sér verzl-
uryir- og íbúðarhús, sem var tal-
ið ein veglegasta bygging á
Vestfjörðum og sönn bæjar-
prýði. Hann var bæjarfulltrúi
um hríð, gæzlustjóri Lands-
bankaútbúsins og sænskur
konsúll.
Heimili þeirra hjóna var með
miklum myndarbrag, og oft
sátu þar margir við matborðið.
Foreldrar Steinunnar munu hafa
búið við sáralítil efni, en hún bar
þess vissulega engin merki að
hafa alizt upp við kröpp kjör.
Hún var kona sem sómdi sér
hvar sem var, skemmtileg í við-
ræðum og lét það vel að taka
móti gestum og að gleðjast í góð
um vinahópi. Hún var afbragðs
húsmóðir, stjórnsöm og féll
sjaldan verk úr hendi. Minnist
ég þess varla að hafa séð hana
svo heima fyrir að ekki sæti hún
við handavinnu, og þeim sið
hélt hún langt fram á tíræðisald-
ur. Það sem einkenndi Stein-
unni Thordarson öðru fremur
var skapfesta og viljaþrek. Frá-
bitin var hún sýndarmennsku og
tilfinningasemi, en enginn var
svikinn á vináttu hennar.
Steinunn og Finnur fluttu frá
ísafirði hingað til Reykjavíknr
1927, og átti hún hér heimili síð-
an, en Finnur andaðist skömmu
eftir komuna suður. Þau rösk-
lega 40 ára' ævinnar, sem Stein-
unn bjó hér syðra, var hugurinn
tíðum vestur á ísafirði. Hún
eignaðist hér fáa vini, en það
mun hafa veitt henni hvað mesta
ánægju að hitta gömlu vinina að
vestan og rifja upp minningar
frá ísafjarðarárunum.
Þeim Steinunni og Finni varð
fjögurra barna auðið, sem öll
eru á lífi, en þau eru: Soffía, fyrr
um símritari, búsett í Reykjavík,
Ása, gift Jóni Grímssyni á ísa-
firði, Gyða, gift Eiríki Stephen-
sen og Gunnar, kvæntur Jónas-
ínu Krrstjánsdóttur, bæði búsett
í Reykjavík. Þá ólst upp á heim-
ili Finns og Steinunnar Jóhanna
Guðmundsdóttir, sem nú er lát-
Jarðarför,
Ásmundar Jóhannssonar
Kverná,
sem andaðist 7. þ.m. á Sjúkra-
húsinu Stykkishólmi, fer fram
frá Setbergskirkju laugardag-
inn 12. þ.m. kl. 2. Húskveðja
fer fram frá heimili hins látna
kl. 1.30 sama dag.
Börn og tengdabörn.
Þökkum auðsýnda samúð
vegna andláts og jarðarfarar,
Kristínar J. Dahlstedt.
Sérstakar þakkir til lækna og
starfsfólks Elliheimilisins
Grund.
Fyrir hönd aðstandenda.
Kristín Haraldsdóttir.
Innilega þökkum við öllum
þeir er sýndu okkur samúð
við andlát og jarðarför móður,
tengdamóður og ömmu okkar,
Ingveldar Pálsdóttur
Skólavörðustíg 13a.
Hörður Jónsson,
Krlstín Tryggvadóttir
og börn.
in, en hún giftist Steini Ólafs-
syni bakara á Þingeyri.
Steinunn og Finnur Thordar-
son voru í hópi nánustu vina
foreldra minna á ísafirði en flest
er það fólk nú horfið af þessum
heimi. Þegar nú er kvödd þessi
gamla vinkona móður minnar
væri það raunar óeðlilegt að
votta ástvinum hennar sam-
hryggð, því að hún var síðustu
árin farin að líkams- og sálar-
kröftum, líf hennar aðeins orðið
skuggi þess sem áður var, og hún
þráði það eitt að fá hvíld eftir
langan ævidag. Sú líkn hefur
henni nú hlotnazt.
Bles'suð veri minning hennar.
Auður Auðuns.
KÆRA tengdamóðir. Þegar þú nú
í dag verður til moldar borin, til
þess að hvíla þar við hlið þíns
ástríka eiginmanms, reikar hug-
urinn aftur í tímann, þegar þú í
blóma lífsins stóðst fyrif þínu
fjölmenna og umfangsmikla
heimili hér á ísafirði. Til þess
þurfti mikla stjórnsemi og fyrir-
hyggju, en þeim eiginleikum
varst þú gædd í svo ríkum mæli.
Það var alltaf mikil reisn yfir
hinu gestrisna og gestmarga
heimili ykkar hjóna, heimilinu
sem þú bjóst manni þínum og
börnum og sem bar ljósan vott
um mikinn persónuleik húsmóð-
urinnar.
Þrátt fyrir miklar annir dags-
ins, oft og tíðum, gafst þú þér
samt ávallt tíma til þess að sinna
hugðarefnum þínum, fyrst og
fremst góðgerðasemi þinni og síð
an hannyrðum, sem þú stundaðir
af mikilli snilld allt fram á síð-
asta tug ævinnar. Þú varst ein
af þeim ágætis konum ísafjarð-
ar, sem stofnuðu kvennfélagið
Ósk, sem þekkt er fyrir mikið
og hVHaríkt góðgerðastarf fram
á þennan dag, og þar varS% þú
að vonum góður liðsmaður.
Góðgerðastarf þitt heima fyrir
gekkstu hægt um dyr með,
nema þá um eldhúsdyrnar, því
ótaldir eru allir þeir málsverðir,
sem þú daglega og árum saman
lézt bakdyrakostgöngurum þín-
um í té; fátæklingunum sem þú
sást aumur á. Þeir eru nú allir
horfnir fyrir löngu, en þakklæti
þeirra áttirðu meðan þeim ent-
ist aldur.
Sjálfur stend ég í mikilli skuld
við þig, kæra tengdamóðir, fyrir
alla ást þína og umhyggju í
minn garð og heimilis okkar
hjóna frá því fyrsta. Fyrst og
fremst fyrir það, er þú gafst mér
dóttur þína, unga og elskulega,
sem fylgdi mér að altarinu hér í
ísafjarðarkirkju fyrir rúmum 54
árum og hefir staðið við hlið mér
síðan í blíðu og stríðu.
Börnin okkar sjö og þau af
okkar 26 barnabörnum, sem
muna eftir langömmu sinni,
Börnum mínum, tengdabörn-
um, barnabörnum, skyldfólki,
venzlafólki, vir^nufélögum og
öðrum kunningjum fseri ég
mínar beztu þakkir fyrir heim
sóknir, gjafir og heillaóskir á
70 ára afmæli mínu 6. okt. sl.
Guð blessi ykkur öll.
Guðjón Klemenzson
Vesturbraut 7, Keflavík.
kveðja þig með hjartans innilegu
þakklæti fyrir alla ást þína og
umhyggju fyrr og síðar.
Nú ertu, kæra tengdamóðir,
horfin til æðri og betri heim-
kynna, eftir meira en heillar
aldar hérvist, og biðjum við,
dóttir þín og ég, góðan guð um
að gefa þér góða heimkomu í
þín nýju heimkynni, eins góða
og þú verðskuldar fyrir ævistarf
þitt.
Vertu sæl og guði falin. Þú
varst góð kona með stórt hjarta
í þess orðs beztu merkingu.
Guð blessi minningu þína.
Jón Grimsson.
Guðmundur Þorkels-
son — Utfararkveðja
NU er góður drengur genginn og
um aldur fram, en það tók skjótt
af og það er álltaf nokkur rauna-
bóta, þegar hraustir menn, sem
aldrei hafa kennt sér meins falla
með skjótum hætti-.
Það eru aðeins nokkrar vikur
síðan ég hitti Guðmund Þorkels-
son, hraustan, sprækan og kátan
að venju á leið til skips og nú er
hann allur og minn heimur og
allra sem þekktu hann um leið
nokkru fátækari en áður. Þegar
kunningjar deyja, jafnvel þó að
maður sjái þá sjaldan, hverfur
með þeim hluti úr lífi manns
sjálfs.
Guðmundur Þorkelsson fædd-
ist 20. október 1906 í Hafnarfirði.
Hann var sonur hjónanna Þórkels
Guðmundssonar frá Velli í Gaul-
verjabæ (af Bergsætt) ag Guð-
rúnar Einarsdóttur frá Kaldbak
á Rangárvöllum. Þorkell fórst
með kútter Geir, þá rúmlega tví-
tugur og lét eftir sig fjögur börn
í ómegð.
Guðmundur var tekinn í fóstur
af Guðrúnu Arnórsdóttur og Guð
mundi Snorrasyni, verkamanni
í Hafnarfirði. Um fermingarald-
ur missti Guðmundur þessa fóst-
urforeldra sína með skömmu
millibili og var eftir það sjálfs
sin, en í lausamennsku unglings-
áranna eða fram að því að hann
kvæntist, átti hann lengi sama
stað góðan hjá hjónunum Mar-
gréti Þórðardóttur og Sigurbirni
Sigurðssyni að Laugavegi 58.
Hann vildi að þessara hjóna væri
getið, ef sín væri minnst.
Guðmundur kvæntist 1930 eft-
irlifandi konu sinni, Ingigerði
Jónsdóttur, og áttu þau hjón
tvær dætur, sem báðar komust á
legg og eru nú vel giftar á Vest-
fjörðum.
Sjómennskan var ævistarf Guð
mundar frá því hann fór að geta
tekið til hendi og til dauðadags.
Um 30 ára skeið var hann mat-
sveinn lengst af á togurum. Ég
kynntist honum á Skutli á stríðs
árunum. Hann var 1,2 ár á Karls-
efni og nú síðustu sjö árin á
hvalbáti. Hann var afbragðsmað-
ur í starfi.
Það hæfir ekki, að ég fari að
fjasa neitt um mann, se.m var
jafnlaus fjas, víl eða vol og Guð-
mundur var, en það er nú svona
að okkur langar til að gefa látn-
um vinum okkar nokkurs konar
einkunn, þegar þeir eru allir.
Guðmundur Þorkelsson var
einstakur öðlingur. Hann var svo
góður í sér og greiðasamur, að
ég þekki slíks fá eða eng-
in dæmi. Góðleikinn lá eins
og gildur og rauður megin-
þráður í öllum æviferli hans og
mótaði framkomu hans og við-
skipti við náungann bæði um
borð og í landi, svo rækilega að
ég veit ekki til að hann hafi átt
sér nokkurn óvildarmann um
ævina.
Það saknar einhver vinar í
stað nú, svo mörgum hrjáðum
meðbróður, sem Guðmundur var
búinn að rétta hjálparhendi á
förnum vegi. Tryggð hans við
gamlan skipsfélaga, einan á báti,
Þorstein Guðbrandsson, sem nú
hefur misst mikið í ellinni, er
nærtækt og glöggt dæmi um
manninn, sem farinn er.
Góðkiki Guðmundar var hon-
um náttúrlegur og ekki það, sem
hann hafði tileinkað sér fyrir trú
eða skoðun. Greiðasemi hans og
hjálpsemi var því algerlega laus
við eftirtölur eða tilætlunar-
semi. Yfirbragð mannsins bar
innrætinu vitni. Guðmundur
hafði sérlega falleg og björt blá
augu, og þau voru svo hrein að
það var glöggt að veraldarvolk-
ið naði ekki til að setja mark sitt
á sálu þessa manns.
„Dáottinn sjálfur stóð á
ströndu“, og tók á móti Stjána
bláa. Ég trúi ekki öðru en hann
hafi tölt niður í vörina að taka á
móti barni sínu, Guðmundi Þor-
kelssyni, þegar hann kom af hafi
og lenti eftir -útivistina hér í
heimi. Ég held ég mæli fyrir
munn allra félaga Guðmundar,
frá því fyrsta til þess síðasta.
þegar ég segi, að hún verður okk
Framhald á bls. 10
Innilegar þakkir til vina og vandamanna fyrir heilla-
skeyti, veglegar gjafir og annan sóma er mér var
sýndur á sjötugsafmæli mínu 30 sept. — Lifið heiL
Kjartán Magnússon,
Eyrarvegi 12, Selfossi.
Mínar innilegustu þakkir færi
ég öllum þeim sem glöddu
mig á 70 ára afmæli mínu 2.
október sl., með heimsóknum,
blómum, gjöfum, símskeytum
og símtölum.
Guð blessi ykkur öll.
Ingigerður Einarsdóttir
Langholtsvegi 206.
Hjartans þakkir til bama
minna, tengdabama, bama-
bama, vina og vandamanna
og allra sem heiðruðu mig
með heimsóknum, skeytum,
blómum og góðum gjöfum og
gerðu mér 65 ára afmælisdag-
inn ógleymanlegan á einn og
annan hátt.
Þórður Andrésson
frá Þórisstöðum.