Morgunblaðið - 31.10.1968, Blaðsíða 24

24
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 31. OKTÓBER 1968
að mæta í skrifstofunni. Það er
búið að finna olíu í Khalida og
verður byrjað að bora í haust,
undir eins og veðráttan leyfir.
— Nú eru allir að spyrja og
skipa fyrir. En ég slepp í nokkra
daga fyrir bragðið, svo að ekki
þarf ég að kvarta.
Þau gengu nú ölí til kvöld-
verðar og Graham með þeim og
fleira fólk. en gestgjafi þeirra
sat við endann á langa borðinu.
Borðið var ekki nema fet á hæð
á steintíglagólfinu og þau sátu
kring um það í sætum, sem líkt-
ust mest söðlum, en Jill var nú
orðin vön þeim þegar hér var
komið. Hún var alveg búin að
læra að krossleggja fæturna við
máltíðirnar. Davíð sat næstur
henni. — Ég sakna þín í tjöld-
unum, sagði hann. — Þessi kokk
skratti frá Líbanon getur aldrei
búið tií eplaköku, sem því nafni
er hægt að kalla. En þetta fer
nú bráðum að taka enda. Leið-
angurinn kemur til baka fyrsta
júlí.
— Hvað ferðu þá að gera, Da-
víð? Flýgurðu til London eða
ferðu í skemmtiferð til New
York, eða hvað?
— Ég ætla nú að taka mér of-
urlítið frí í London, en svo verð
ég að koma aftur. Ég hef fasta
stöðu í Mið-Austurlöndum. Og
sannast að segja hef ég dálitla
íbúð í Beirut. Kannski heimsæk
irðu mig þar einhverntíma?
Seinna fengu þau sér dálitla
göngu í garðinum. Sandra og Gra
ham voru þegar horfin og Davíð
var að tala um þau, þar sem
hann gekk við hliðina á Jill. —
Fólk velst dálítið einkennilega
saman, sagði hann. En þetta virð
ist loksins vera búið að átta sig.
Líklega slá tvö hjörtu eins og
eitt væri, þegar næsti Fallow-
man-leiðangur leggur af stað.
Herra og frú Duncan.
— Ætlar Graham líka að vera
ráðsmaður hjá prófessornum
næsta ár? spurði Jill hissa.
— Vitaníega. Þetta er hans
starf. Og hann er fær í því. Gra-
ham er orðinn alveg fastur í Ara
bíu, skilurðu. Hann er altekinn
af henni og búinn að vera í
mörg ár. og þegar svo er, verð-
NÝTT - NÝTT
Leðurkápur (antique) með loðfóðri, enn-
fremur jakkar, vesti og pils.
BERNHARÐ LAXDAL,
Kjörgarði.
oSIDk
Rétt samsettur morgunverður, ræður miklu um
dagsverkið!
Ostur er stor hluti af rett samsetlum nwrgunverdi. Því ostur inni-
heldur ríkulegt magn af prótein. Og prótein er nauósynlegt ve.xti og
dugnaði barnanria og starfsvilja fullorðna fólksins. Setjið />vi ost á
borðið, hann er þirg 'degur 'aó framreiða . og bragðast vel ' ’ ’
ur það ævilangt. Sandra verður
að fara með honum, þegar hún
er orðin konan hans. En það
gæti nú orðið skemmtilegt, ef
hann skýldi hafa sömu hugmynd
ir um hjónabandið og Arabar!
Þeir telja að konan eigi ekki að
vera annað en þögull skuggi
mannsins síns.
— Vertu ekki með þessa vit-
leysu, Davíð. Ég er viss um, að
Graham er fullkomlega nútíma-
maður og skynsamur. Og get
urðu hugsað þér hana Söndru
vera skugga nokkurs manns?
— Nei, og heldur ekki þig,
Jill litla. Hann breytti tón og
lækkaði hann. — Enda þótt þú
sért miklu hæglátari og rólegri
en hún. Það er gaman að hafa
hitt þig aftur.
Hann tók hana undir arminn
og þau reikuðu síðan kring um
gosbrunnana og framhjá b'Ióma-
beðunum. Það var tekið að
ökkva. Litlu fuglarnir sem höfðu
l|°rið að syngja á greinunum,
þögnuðu nú og svo gerðu öll
önnur hljóð. Það var eins og tím
inn væri ekki til í þessum aust-
rænu görðum, með veika ilminn
og hæga vindgoluna. Jilí fann,
að hún hvíldist og naut þess-
arar dásamlegu kyrrðar. Hönd
Þetta var afbragðs heit súpa, má ég biðja um annan disk.
Daviðs var enn á armi hennar,
hlý og verndandi, og hún varð
þar kyrr.
Snemma næsta morguns fóru
Jill og Sandra að vinna eins og
venjulega, í langa salnum, þar
sem gripirnir frá Khalidan voru
geymdir. Jill sat á stól, rétt hjá
gylltu gyðjunni, en gimsteinarn-
ir á henni voru nú teknir að
gíitra. Sandra var á ferð og
flugi að safna saman málmstykkj
um og koma þeim fyrir á stór-
um hvítum bakka, rétt eins og
hún væri að raða upp mynda-
gátu.
— Graham ætlar að sjá um
samkvæmið okkar á morgun, kall
aði hún til Jill. — Það er stórt
amerískt hóte'l í Damaskus, þar
sem eru skemmtiatriði og dans
og allt mögulegt. Það er bara
mestur vandinn að vita í hverju
maður á að vera.
Þær ræddu síðan þetta atriði
ítarlega. Þær höfðu ekki annað
en vinnufötin sín og svo kaftan-
ana, sem þær höfðu keypt sér til
að nota í frístundunum.
— Við getum ekki fengið tösk
urnar okkar frá Beirut í tæka
tíð, sagði Sandra. Við verðum að
verða okkur út urh eitthvað ann-
að. Það er heppilegt að ég skuli
vera lagin á fatasaum, finnst þér
ekki?
— En hvar fáum við efni?
spurði Jill. — Nema einhver eigi
leið til borgarinnar og fari í bas
arana í dag.
— Það þýðir ekkert, sagði
Sandra. — Vitanlega er bezt að
leita til kvennabúrsins. Konurn-
ar þar búa til 811 sín föt sjálf-
ar. Þær sauma út allar þessar
skrautlegu treyjur sínar og allt.
Hefurðu ekki séð þær?
Stúíkurnar höfðu herbergi
saman í kvennabúrshúsinu, því
að í arabiskum húsum þykir það
við eiga, að kvenfólkið sé út af
fyrir sig, og algjörlega aðskilið
frá karlmönnum, eftir sólarlag.
— Áttu við, að þú ætlir að
biðja þær að sauma kjóla á okk-
ur báðar? sagði Jill og leit upp
frá ritvélinni sinni. — En þeir
yrðu auðvitað í arabiskum stíl,
er það ekki? Ég á við, að þær
sjáist aldrei í vestrænum bún-
ingi. Jafnvel þegar þær fara út,
eru þær eins og vanskapað-
ar svartar hræður.
— Þær fá ÖH tízkublöðin frá
París, sagði Sandra. — Vissirðu
það ekki? Sú feita í grænu flau-
elskápunni lánaði mér nokkur
þeirra um daginn. Eldri dóttir
hennar er í tónlistarskólanum í
París, og sendir þau til mömmu
sinnar.
— Guð minn góður! Ef við
Sendisveinn
óskast frá kl. 7-/2 f.h.
Talið við afgreiðsluna sími 10-100
LITAVER
GRENSASVEGI22-24
SIMAR 30280-3Z2GZ
Gólfdúkur — plast- vinyl og línólíum.
Postulíns-veggflísar — stærðir 714x15, 11x11 og 15x15.
Amerískar gólfflísar — Godd Year, Marbelló og Kentile.
Þýzkar gólfflísar — DLW.
Hollenzkur Fiesta dúkur — eldhúss- og baðgólfdúkur.
Málningarvörur — frá Hörpu hf., Málning hf. og Slipp-
fél. Rvíkur.
Teppi — ensk, þýzk, belgísk nylonteppi.
Fúgavarnarefni — Sólinum, Pinotex.
Silicone — úti — inni.
Veggdúkur — Somvyl, frönsk nýjung.
Vinyl veggfóður — br. 55 cm.
Veggfóður — br. 50 cm.
gætum fengið sniðið eftir ein-
hverju fyrir annað kvöld .. . en
það er ómögulegt. Tíminn er svo
naumur.
Sandra bauðst til að veðja ein
um shillingi og Jill tapaði, sér til
mikilíar undrunar og gleði. Gild
vaxna konan með brúnu augun,
sem var sú þriðja í röðinni af
eiginkonum Adbul Hassains gat
skilið af bágbornu frönskunni
stúlknanna, hvers þær óskuðu.
Undir dynjandi útvarpstónlist
stóðu Jill og Sandra í undirföt-
unum í stóra salnum meðan verið
var að bera við þær állskonar
kjólaefni og við það hjálpuðu
að minnsta kosti tólf konur. Jill
valdi sér íjósrautt efni og benti
á kjólasnið í Elle. Sandra valdi
sér ljósgult vírofið efni, og snið
úr Vogue. Þetta er áberandi
sagði hún. — Nú skal ég sýna
Damaskus, hvað nýjasta tízka er
í raun og veru.
Kjólarnir voru tilbúnir síðdeg
is næsta dag. Þeir fóru vél og
stúlkurmar urðu stórhrifnar af
fráganginum á þeim. Svo settu
þær á sig alla skartgripina sína,
til að sýna þá ölíu kvennabúr-
inu, að meðtöldum litlu þjónustu
stúlkunum, sem voru á þeytingi í
kettirnir komu til að horfa á og
og virtust taka þátt í þessari al-
mennu hrifningu.
Jill og Sandra voru enn hlæj-
andi er þær tóku handtöskurn-
ar sínar og gengu niður í aðal-
salinn í húsinu þar sem Graham
beið þeirra. Hann var í hvítum
smókingjakka með rautt blóm í
hnappagatinu.
— Hvar er Oliver? spurði
Sandra? Það hafði verið bú-
izt við honum um klukkan sex,
og þannig gæti hann haft næg-
an tíma til að fara í bað og hafa
fataskipti og vera tilbúinn um
leið og Graham.
— Já, það vildi ég líka gjarn-
an vita, sagði Graham og hleypti
brúnum. — Þegar ég talaði við
hann í morgunn, sagðist hann
verða kominn hingað síðdegis.
Einn flutningabíllinn kom fyrir
klukkustund, en ekillinn hafði
ekki séð hann. Jæja okkur er
vist bezt að setjast niður og bíða
eitthvað dálítið enn.
Eftir kíukkustund hafði Oli-
ver enn ekki sýnt sig. Graham
fór til þess að ná sambandi við
tjaldstaðinn í eyðimörkinni og
frétti þar, að það síðasta, sem
sézt hefði til hans hefði verið
þegar hann ók af stað þaðan fyr
ir nokkrum klukkustundum.
— Heldurðu, að hann hafi orð
ið fvrir slysi? sagði Sandra. —
Hvað ættum við þá að gera, elsk-
an mín? Hætta við allt saman og
vera heima?
Lesið bókina: Sögur perluveið-
arans. Fróðleg og spennandi. —
Sögurnar um FRANK og JÓA
eru við hæfi allra röskra drengja.
Himneskt er að lifa — Ekki svík-
ur Bjössi, er fróðleiksnáma í máli
og myndum.— MARY POPPINS
vekur gleði á hverju heimili.