Morgunblaðið - 09.04.1969, Qupperneq 12

12
MOHGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 9. APRÍL 1S«9
ÞAÐ er gaman að verða allt
í einu óperusöngvari og leik-
ari og leika og syngja fyrir
fullu húsi áheyrenda. Þetta
fengu nemendur í Barnamús-
ikskólanum að reyna á ann-
an páskadag er barnaóperan
„Rabbi“ eftir Þorkel Sigur-
bjömsson var fmmsýnd í
Iðnó. Næsta sýning var strax
að frumsýningu lokinni og
n.k. sunnudag verða tvær
næstu sýningar.
Við hittum nokkra af ungu
söngvurunum og spjölluðum
við þá stutta stund um óper-
una.
Barnaóperan fjallar um
Rabba rafmagnsiheila, sem
veit svör við öllu og um Dilli-
dó litlu, sem Rabbi býður í
heimsókn inn í sig og æfin-
týri þau, sem hún lendir í.
Þegar hún vill fara aftur
heim segist Rabbi ekki sleppa
henni, nema einlhver geti rek
ið hann á gat og koma nú
margir til að spreyta sig á
því.
Dillidó sér og heyrir margt
Skemmtilegt hjá Rabba og
m.a. hittir hún þrjár hafmeyj
ar, sem syngja fyrir hana.
Þær syngja um fiskana, sem
þær vilja á færin og um sar-
dínurnar, sem þær velja í dós
irnar ög svara yfirleitt öllu
því, sem maginn spyr sjó-
inn
Hafmeyjamar þrjár eru Mist
Þorkelsdóttir 8 ára, Aagot
Vigdís Óskarsdóttir 11 ára og
Anna Guðný Guðmundsdótt-
ir 10 ára og þær eru allar að
læra á píanó.
— Á frumsýningunni vor-
um við pínulítið nervösar og
sungum svolítið falsikt, en á
annarri sýningu gekk allt
miklu betur og við vorum
ekkert feimnar, segja þær.
— Við syngjum eitt lag og
mér finnst það ákaflega
fallegt, segir Aagot. Það er
Kolbeinn Bjamason 10 ára er kominn í gerfi músikprófess-
orsins og reynir að reka Ra'iba á gat með því að spyrja hvað
sé samhverf allra tónbila 12 tóna röð?
Hafmeyjamar þrjár Mist Þorkeisdóttir, Anna Guðný Guðmundsdóttir og Aagot Vigdís Ósk-
arsdóttir syngja fyrir Dillidó og Rabba um fiskana, sem þær velja i netin.
^voilítið skrýtinn takturinn í
því — en samt ekki erfitt að
syngja það.
Dillidó er leikin aí Elísa-
betu Waage ,sem er aðeins 8
ára. Hún segist hafa leikið á
jólaskemmtun í skólanum, en
aldrei fyrr sungið í óperu.
— Það var ekkert erfitt að
læra textann og lögin, segir
hún, en mér finnst svolítið
asnalegt þegar ég er. að gráta,
af því að Rabbi vill ekki
hleypa mér út.
— Koma þá tár?
— Nei, ég nudda bara aug-
un og þykist gráta — en svo
endar allt vel.
— Hvað finnst þér
skemmtilegast í óperunni?
— Þegar tónstigarnir eru
að renna sér. Þeir fara upp
tröppur og upp á felukassann
og renna sér svo niður af hon
um eftir rennibraut.
Tónistigunum sjálfum, eða
börnunum sem leika tónstig-
ana, finnst það atriði líka
skemmtilegast í óperunni og
tónstigarnir Reddi, Middi,
Faddi, Soddi, Kínverski stig-
inn, Dúrstiginn og allir hinir
renna sér niður einn af öðr-
um.
Allt þetta gerist inni í raf-
magnsheilanum, en úti fyrir
er hópur fólks að reyna að
reka Rabba á gat. Þar á með-
al er músíkprófessor einn,
sunginn af Kolheini Bjarna-
syni 10 ára. Kolbeinn lærir á
altflautu í Barnamúsíkskólan
um.
— Ég reyni að reka Rabba
á gat og spyr hann m.a. hvað
sé samihverf allratónbila 12
tóna röð?
— Og getur Rabbi svarað?
— Já, hann svarar með tón
um.
Hvorki prófessorinn né gat
rekstrarmenn geta Tekið
Rabba á gat, en svo kemur ...
Nei, ungu óperusöngvararn
ir .harðbanna að meira sé
sagt, það megi áheyrendur
ekki fá að vita öðruvísi en
koma á sýningu hjá þeim.
í skugga Sovétvaldsins:
Meira hættuástand nú í Tékkósló-
vakíu en nokkru sinni ef tir innrásina
4 Kuldalegri kveðjur
höfðu aldrei sézt á ísknatt-
leiksvelli. Tékkar höfðu unn-
ið Rússa tvívegis á heims-
meistaramótinu í Stokkhólmi.
Viðh<cf tékkneska landsliðs-
ins til þess rússneska mátti
lesa á risastóru skilti, sem að-
dáendur Tékkanna höfðu kom
ið fyrir í áhorfendastúku: „I
þetta sinn verða engir bryn-
drekar til þess að hjálpa ykk-
AF ERLENDUM
VETTVANGI
ur“. Enda þótt Rússamir
ynnu heimsmeistaratitilinn á
Josef Smrkovsky (til vinstri) fagnar sigrinum yfir Rússum í
ísknattleikskeppninni. Hann hefur verið gagnrýndur fyrir að
hafa tekið beinan þátt í mótmælaaðgerðunum gegn Sovétríkj-
unum, sem fylgdu í kjölfarið í Tékkóslóvakíu.
fólk brauzt inn í skrifstofur
sovézka flugfélagsins, Aero-
flot, og sovézku ferðaskrif-
markatölu, var tékkneska lið-
inu tekið sem sigurvegurum,
er heim kom. Þeir höfðu verið
sigraðir, sem ósigurinn verð-
skulduðu. En að baki sigur-
gleðinni gagnvart Rússum,
duldist annað og meira. Loks
hafði tekizt að fá svolitla upp
reisn gegn ofbeldinu, svolitla
hefnd. Og hefndin var sæt.
í miðborjinni í Prag safnað-
ist fólk saman í hundruð þús-
unda tali til þess að láta í ljós
óhlandina gleði sína. Svipuð
voru viðbrögðin í öðrum borg
um Tékkóslóvakíu.
4 En það er fyrst nú, að
ljóst er orðið, hversu stór-
pólitískar afleiðingar sigurinn
yfir sovézka ísknattleiksliðinu
ætlar að hafa. Bæði í Prag og
annars staðar í Tékkóslóvakíu
gengu margir of langt. Æsku-
stofunnar, Intourist í Prag og
olli bar miklum skemmdum.
Þá kom viða til árekstra milli
borgara og sovézkra her-
manna í grennd við bæki-
stöðvar hinna síðarnefndu i
Tékkóslóvakíu. ísknattieiks-
sigurinn varð fólki kærkomið
tækifæri til þess að gefa til-
finningum sínum lausan taum
inn. Hatrið og andúðin gagn-
vart Rússum brauzt hvar-
vetna út.
En Rússar voru ekki len.gi
Framhald á bls. 24
„Ég myndi gjarnan vilja „vernda“ þig, félagi".