Morgunblaðið - 16.04.1970, Qupperneq 10

10
MORGLTNBLAÐIÐ, FI'MMTUDAGUR 16. APRÍL 1970
Margrét E. Hallgrímsson
Guðbjörg Haraldsdóttir
Elín Sigurborg Gestsdóttir
j Fulltrúi ungu
JSSlCifei ky nslóðar innar
Það er ekki á hverjum
degi, sem maður á stefnu-
mót við sex stúlkur hverja
annarri fallegri og
skemmtilegri, en ég varð
samt þeirrar gæfu aðnjót-
andi sl. sunnudagseftir-
miðdag, en þá heimsótti
ég þær stúlkur, sem munu
í kvöld keppa til úrslita
um titilinn „Fulltrúi ungu
kynslóðarinnar 1970“ á
skemmtun sem haldin verð
ur í Austurbæjarbiói á
vegum Karnabæjar og
Vikunnar.
Fyrsta stúlkan, sem ég
sótti hieiim, var Margrét E.
Hallgrímsson. Hún kvaið
keppnina hafa freistað
sín það mikið, að húin hefði
umhugsunarlítið þegið
boðið um þátttöku í henni
þetta árið. Samt sagðist
hún ekki geta séð neinn
sérstakan tilgang með
kieppninni að nieinu leyti.
„Ég ætla að sýna dans
á skemmtuninni," sagði
Margrét, en fékkst með
engu móti til að upplýsa
fleira um það atriði. Mér
tókst þó að komast að því
að hún hefði verið að læra
ballett í mörg ár.
Um ungt fólk hafði
Mamgrét allt gofit að sieigja,
taldi það hafa jákvæðar
og ákaflega frjálslegar
skoðanir á málum líðandi
stundar, en þó færi margt
út í öfgar og þar átti
Margrét sérstaklega við
hóphj ónabönidiin, ein þau
taldi hún vera skref í öf-
uga átt. Margrét sagðist
ekki skemmta sélr meira en
gtemigi ag gierðist um ungt
fólk, og það væri enginn
staður, sem hún tæki fram
yfir annam. Heininii finmjst
of mikið um víndrykkju
meðal jafnaldra sinna, og
sérstaklega finnst henni
ógeðfellt, að sjá ofurölva
stúlkur — „svo eru strák-
arnir alltof feimnir."
Margrét kvaðst afdrátt-
arlaust vera meðmælt mót
mælunum gegn eiturlyfja-
neyzlu; teldi neyzlu slíkra
lyfja vera mikinn löst. Aft
ur á móti er hún mjög með
mælt því, að fá einhverja
brezíka pop-hljómisiveit
hingað til fslands.
Hvað framtíðina varðar,
sagði Margrét það lengi
hafa verið sinn draum að
fara á skóla í Bandaríkj-
umium hvað sem hún kieimiur
svo til mieð að giera í þeim
mákim.
Frá Margréti hélt ég til
Þóru Berg, þeirrar kjamna-
konu. Það vildi svo heppi
lega til, að hjá henni var
stödd vinkona hennar,
Rósa Björg Helgadóttir,
en hún var einmitt meðal
þátttakenda í þessari
sömu keppni í fyrra, mér
þótti því ekki annað
koma til greina, en að hún
yrði með Þóru á myndinni
og að myndatöku lokinni
laigði ég fynstiu spumimig-
una fyrir Rósiu:
„Fannst þér þú fá mik-
ið út úr þátttökunni í
keppninni?“
„Já, því það er tvímæla
laust mjög þroskandi, að
ganga í gegnum það sem
henni fylgir, hins vegar er
líka margt til að vega þar
upp á móti.“
„Áttu þar við almenn-
inigsáliitið? Fanrusit þér það
breytast eitthvað þegar
þú fórst út í keppnina?"
„Ég veit það satt að
segja ekki, þeir eru ef til
vill einhverjir sem telja
mig hafa orðið montna eft
ir það, en meðan ég tei
mig hafa hreina samvizku
hvað það varðar læt ég
mér standa á sama um
slíkt tal.“
„Hefur þig nokkuð iðr-
að þess, að hafa gefið þig
út í keppnina?‘ spyr ég
Þóru.
„Nei, ekki eina sekúndu
hvað þá meira,‘ svaraði
hún og hristi höfuðið
ákaft, en Rósa sagðist
hins vegar ekki getað neit
að því, að hún sjálf hefði
nokkrum sinnum séð eftir
því, að hafa farið út í
þetta.
„Hvað ætlar þú að gera
á skemmtuninni Þóra?“
„Ég ætla að tjá mig í
dansi, og sem dansmúsík
hef ég valið Óðmannalag-
ið „Spilltur heimur“.
„Hefur þú lært dans?“
„Já, ég hef verið í dainis-
skólum meira og minna sl.
ellefu ár og núna legg ég
stund á jazz-ballett í
Dansskóla Báru. Ég hef
fullan hug á að leggja
dansinn fyrir mig, ef ég
kemst hvergi að erlendis,
sem tízkusýningardama,“
segir Þóra, en hún lauk
prófi frá Tízkuþjónustunni
í vetur og hefur síðan
sýnt mikið á vegum þess
fyrirtækis.
„Hvað viltu segja um
jafnaldra þína?“
„Mér finnst þeir vera of
ókurteisir í framkomu við
foreldra sína og kennara.
Það er hreinlega eins og
það sé eitur í þeirra bein-
um að koma fram við þá
eins og þeir séu venjulegt
fólk. Nú og svo er eitt-
hvað það leiðinlegasta af
öllu, þessir „litlu töffar-
ar“, sem telja sig geta
gef'íð „stoít í allt“, ef þeir
bara hafa sígarettu í
munnvikinu og vínpela-fal
inn bak við hús heima hjá
sér. Þarf svo nokkurn að
undra, að maður hafi ekki
neinn sérstakan áhuga á
því að skemmta sér meðal
þessa „fólks“?“
„Hvað finnst þér athuga
vert við fyrirkomulag
keppninnar í ár,“ spurði
ég Rósu að lokum.
„Fyrst og fremst það, að
dómnefndin skuli ekki
ræða við stelpurnar á
sviði, eins og gert var áð
ur en það tel ég mjög þýð-
ingarmikið. Svo er lagður
of lítill tími í undirbún-
ing og annað þess háttar
að mínum dómi, þó er þetta
víst eitthvað skárra en í
fyrra. Annars máttu hafa
það eftir mér, að þetta sé
allt sarnan gott og bless-
að, — svo að ég segi nú eitt
hvað jákvætt,“ bætti Rósa
við að lokum og brosti —
dauft.
Næst bankaði ég uppá
hjiá Elinu Sigurborgu
Gestsdóttur. Myndiatakan
gekk greiðlega fyrir sig,
enda ætti Elín að vera orð
in vön slíku þar eð hún
hefur gert þó niokikiuið að
því að auglýsa fatnað og
annað þess háttar.
„Jú, óneitanlega mundi
ég vilja ganga í Tízku-
þjónustuna eða Módelsam-
tökin,“ svaraði hún að-
spurð, en sagðist ekki end
anlega vera búin að gera
það upp við sig hvað hana
tomgalði itiill iað teira, þó rnieat
ar lítouir væru á að hún
spneylbtii si|g á prlótfimiu imm i
3. bekk Verzlunarskólans,
en hún er í vettiuir í fjóirðia
befklk verziiumiardiedldar
Lindargötuskólans.
„Hvað hefur þú hugsað
þér að gera á skemmtun-
inni?“
;,Spila á píanó „Báts-
sönginn" úr Ævintýri
Hoffmans."
„Hefur þú verið lengi
við píanónám?“
„Ég var í því í fjögur
ár, en varð að hætta í
fyrravetur vegna skólans.
Ég hef samt fullan hug á
að hefja námið að nýju
næsta haust, og þá við Tón
listarskólann, en það þýð-
ir bara það, að ég verð að
vera eingöngu við það,
þar sem námstímum þar er
þannig hagað, að maður
getur ekki stundað aðra
skóla meðfram.“
„Hvar skeimimitár þú þér?“
„Skrifaðu bara Las
Vegas og Tjarnarbúð, en
slepptu Glaumbæ — þó að
mér finnist einna skemmti
legast þar. Annars
Asgerður Flosadóttir
Vinkonurnar Rósa Björg Helgadóttir og Þóra Berg. (Ljósm. Mbl. Kr. Ben.)
NH)RI í bæ femgtum við
fimim umgimienmi til að
svara spurninigiumini: Finnst
yður „Fegurðarsamkeppni
ungu kynslóðarinnar"
þjóna einhverjum tilgangi?
Ami Rafnsson:
„Þessii keippnii lieigglst of
milkið í miig, seim auglýsiiinig
fyrir VTKUNA ag KARNA
BÆ.“
Valgerður Stefánsdóttir:
„í mímuim aiuigiuim vir'ðdst
þetssii keppini aðeimis þjóma
þedm tiiganigi, að giera sex
sitelpur miantniair á ári.“
Helgi Vilberg
Hermannsson:
„Ónieitamieigia veitir
keppmiin stúikuinium mikla
magiuleika oig allt það, em
óg er þó eklki viss um, að
húrn hafi sérleiga góð áhrif
á þær. Því mundi ég aegja,
að haigur VIKUNNAR og
KARNABÆJAR sé mteist-
ur út úr þeissu öllu sam-
an.“
Hlín Agnarsdóttir:
„Mér fiinmst að með þesis
ari keppoi, sié verið að
gera lítið úr sætum stelp-
um.“
Brynja Norquis:
„Það veitir ekki af þvi
að fá árleigam viðibuirð siem
þenmiam inn í tilbreytimig-
arLauist sikemmtanialíf barg-
arinmar."