Morgunblaðið - 30.08.1970, Page 14

14
MOR'GLÍNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 30. ÁGÚST 1970
Hvernig Bobby
Moore varð
fórnarlamb
fjárkúgara
2 menn hafa verið hand-
teknir, grunaðir um
stuldinn á armbandinu
I Lyftur I
S . i
HOORE
Sýningarkassar CHARLTON
I \ PADILLA

1
E f.
MOORE
D
rr.T* “
Gjaldkeri
Móttaka
10,5m Súla
SETUSTOFA
Gler qluqqar T
AÐAL-
INNGANGUR
Feróamanna-
lögregla
Afstöðukort af Hótel Tequendam a.
BOBBY Moore, fyrirliði enska
landsliðsins, sem sakaður var um
þjófnað á armbandi úr skart-
gripaverzlun í Bogota, er hann
var þar á ferð með liði sínu
skömmu fyrir heimsmeistara-
keppnina í Mexíkó, getur þakkað
Jaime Ramirez, lögregluforingja
í F-2-sérfleild kólumbísku lög-
reglunnar frelsi sitt. Meðan rétt-
vísin í Kolumbíu, sem er afar sein
í vöfum, rannsakaði málið, vann
Ramirez á laun og kom upp um
samsæri í því skyni að fjárkúga
Moore, og jafnframt að gera
hann að sökudólg fyrir raunveru-
legan þjóf armbandsins. William
Pinney, blaðamaður brezka stór-
blaðsins Sunday Times, heflur
ritað grein þá, sem hér fer á eftir
í lauslegri endursögn:
Jaime Ramirez, lögreglufor-
inigi, er lágvaxinn maður en með
undravert minni. Hann er aðeinS
þrítugur að aldri, en ferill hans
innan F-2 deiidarinnar í kolum-
bíáku lögreglunni, (deild er ann-
ast rannsókn mála, sem eru of
flókin fyrir aðrar deildir) hefur
verið óvenju glæsilegur. Því var
einungis eðlilegt að honum skyldi
vera falið að annast rannsókn
Bóbby Moore-tmálsinis fyrstu vik-
imia í júnímánuði sl.
Fylgiskjölin höfðu að geyma
athugasemd frá Petro Dorado,
fyrsta dómaranum, er fjallaði uim
málið, þar seim han-n ódkaði eftir
því að F-2 athugaði fortíð vitn-
anna.
Ramires las skjölin yfir og
málavextir voru Skjótfengnir. Kl.
6 síðdegis á duimbungslegum
miánudegi, hinn 18. maí #1. skráði
enðka landsliðið sig inn á Tequ-
endama, sem er nýlegt hótel í
Bogota. Þetta var upphaf stuttr-
air undirbúningsferðar enska
landsliðsins fyrir heimsmeistara-
keppninia í Mexíkó.
Bobby Moore og Bobby Charl-
ton komu litlu síðair út úr her-
bergjum sínum, fóru niður með
lyftunni, gengu til vinstri inn í
hótelafgreiðsluna og staðnæmd-
ust fyrir framan litla skartgripa-
söilu, sem nefndist Fueigo Verde
og sérbæfir sig í þjóðarsteini
Kólumbíu — smaragði.
Eigandi verzlunarinnar, Danilo
Rojas Castellanos, sem er vellauð
utgur ungur maður. var ekki
staddur þarna á þeirri stundu.
Verzlunin var í umsjá Clöru
Padilla de Salgado, vinkonu
Rojas, sem ráðin hafði verið til
afgreiðslustarfa tveimur mánuð-
um fyrr.
Moore og Charlton virtu fyrir
sér útstillingargluggann stutta
stund, og komu síðar að af-
greiSsluborðinu „til að spyrja
um verð á hring einum.“ Að
baki þeirra, nánast á hælum
þeirra, stóð senóra Alba Mend-
oza, leiðsögumaður ferðamanna.
Býsna þröngt var nú orðið í
verzluninni, þar eð hún er mjög
lltll, aðeins nokkur ferfet. „A
þessari stundu“ skýrði Clara
Padilla frá síðar, „sá ég að hann
(Moore) kom einihverju fyrir í
vasanum." Hún kveðst hafa litið í
Bobby Moore
flýti á annað sýningarhylkið af
tveimur, er komið hafði verið
fyrir á veggnum í augnihæð —
,,og sá saimstundis að armbandið
var þar ekki og púlsinn tók að
slá örar.“
Moore og Charlton yfirgáfu
verzlunina og fengu sér sæti í
afgreiðslunni. Þeir sátu þar enn,
þegar lögreglumaður, sem hefur
með eftirlit á ferðamönnum að
gera og hafði varðstöðu nálægt
útgangi hótelsins, kom til þeinra
og skýrði frá því að armbandinu
hefði verið stolið úr Fuego
Verde. Moore sneri við öllum sán
um vösum, en ekkert fannst.
Þegar hér var komið birtist
Rojas, og var eðlilega í uppnámi
út af tjóni sínu. Moore bauð hon-
um að snúa við vösurn sínum
aftur, en Rojas afþakkaði. Þessu
næst var leiðsögumaðurinn, sen-
óra Mendoza yfirbeyrð, og taldi
hún sig hafa séð „grunsamlega
ti.lburði" hjá Moore.
Moore snæddi kvöldverð með
félögum sánum, og atvikið virt-
Fjárkúgararnir: Rojas, verzlun
ist gleymt. En hiran 22. maí eða
fjórum dögum síðar kom nýtt
vitni, Alvaro Suarez, fram á sjón
arsviðið. Suarez kvaðst vera um-
ferðasa'li og bar vitni um, að
hann hefði staðið í afgreiðslunni
utan við glerdyrnair að Fuego
Verde, þegar hann hefði séð
Moore stinga einhverju í vasann.
Þessi viðbótarvitnisburður
nægði samkvæmt kólumbískum
löguim til að réttlæta beiðni um
handtöku Moore. 25. maí, þegar
enski knattspyrnufyrirliðinn
kom til Bogota að nýju á leið
frá Equador til Mexíkó, var hon-
um haldið eftir og ákærður fyrir
að hafa stolið úr Fuego Verde
18 karata hvítagullsarmbandi,
skreyttu með 12 demöntum og
12 smarögðum og var armband-
ið metið á 1500 sterlingspund
eða um 315 þús. ísl. krónur.
Moore var haldið í stofufang-
elsi í fjóra daga meðan kólum-
bísk réttvísi kannaði málið á sinn
hægfara hátt, en var síðan lát-
inn laus með drengskaparloforði
um að koma í hvaða sendiráð
Kólumbíu, sem óskað væri.
SAMSÆRI TIL FJÁRKÚG-
UNAR
„Déja vu“ var hið fyrsta, sem
kom upp í huga Ramirez, er
hann hafði farið í gegnum plögg-
inn. (Déja vu er róma.nskt orð-
tak fyrir að sjá aftur). Ásamt
aðstoðarmanni sínum, Laureano
Castano, fór Ramirez í gegnum
sfcrár F-2 um fyrri skartgripa-
mál, og á spjaldi frá þvi í janúar
1969 fann hann það, sem hann
leitaði að.
í þeim mánuði og hinum næsta
á undan hafði lið frá Paramount
kvikmyndafyrirtæikinu unnið að
töku The Aventures í Bogota.
Starfsmaður F-2, sem dvaldist
með kvikmyndafólkinu og heima
mönnuim þeim, sem að my.ndinni
störfuðu, fcomst þá að samsæri
um að fjárkúga frú Gilbert Lew-
is, eiginikonu framleiðanda og
leikstjóra myndarinnar með því
að saka hana ranglega um stuld
á smaragði frá annarri skart-
gripaverzlun á Tequendama.
Áður en hægt var að bera fram
þessa lognu ákæru á frúna greip
yfirmaður F-2 í taumiana, og mál
ið logniaðist út af. Ýmislegt var
líkt með máli frú Gilbeirt Lewis
reigandi, Suarez, umferðarsali,
og máli Bobby Moores, og Ram-
irez tók að velta því fyrir sér,
hvort Bobby Moore gæti verið
fórnairlaimb fjárkúgara.
Ymsar aðstæður í Rogota gera
borgina að kjörnum stað fyrir
fjárkúgun af þessari tegund. Bo-
gota hefur stundum verið nefnd
glæpahöfuðborg Amerilku. Þjófn-
aðir eru tíðir, og þar af leiðandi
þarf lítið til að koma réttvísin.ni
af stað en refsimg er mjög
ströng.
Lagakerfið er afar flókið, og
fuirðu þungt í vöfum í augum
Evrópumanna. Þax eru engir
kviðdómar og fátíðir munnlegir
málflutningar. Réttarhöld fara að
mestu fram skriflega, er vitni
eru leitt fyrir, og máíflytjendur
leggja gagmspurn.imgar fram bréf-
lega. Dómar eru kveðnir upp í
löngum ritgerðum. Skrifstofu-
bákn réttvísinnar er þvílíkt, að
álvanaiegt er að fimim ár líði frá
töku grumaðs þjófs og þar tii
mál hans er takið fyrir.
Lausnartryggingu er erfitt að
fá og er hún mjög há -— 3000—
5000 pund telst eðlilegt. Því hef-
ur margt saklaust fólk, sem safc-
að hefur verið ranglega, tefcið
þann kostinn að greiða kæremd-
um tiltekna upphæð til að kom-
ast að skjótu samkomulagi frem-
ur en að bíða eilífðartíma í famg-
elsi meðan réttvísin fjallar um
málið.
Þa.r eð Ramirez þóttist nokkuð
Ramircz, lögregluforingi, átti
mestan þátt í að „hreinsa“
Moore af öllum ákærum.
Clara Padilla afgreiðslustúlka.
sannfærður um, að ákæran á
hendur Moore væri fölsuð, byrj-
aði hanm á því að kalla vitnið
Alvaro Suarez fyrir, en áður
hafði hann komizt að því að
Suarez var viðriðinn svartamark-
aðsbrask með eðalsteinia og kól-
umbíska fornmuni. Ramirez tók
hann til yfiirheyrslu, og spurði
hann t. a. m., hvers vegna banm
hefði beðið í fjóra daga áður en
hann gaf sig fram sem vitni. —
Suarez svaraði því til, að hamn
hefði gefið sig strax fram við
lögreglumanninn utan við hótel-
ið.
Uppspuni, sagði Raimirez. Hann
hafði þegar yfirheyrt lögreglu-
mianninn sem skýrði frá því að
talsverður tími hefði liðið milli
þjófnaðarins og vitnisburðair
Suarez. Nú var Suarez arðinn
svo vandræðalegur og óöruggur
með sig, að Ramirez þóttist sann-
færður um að hann væri kominn
á sporið. Hann lét Suarez lausan
og lét þau boð út gamga um und-
irheimia Bogota, að hann hefði
áhuga á upplýsingum.
Síðla í júniímánuði fékk hanm
þýðingarmikla ábendingu; fund-
ur hafði átt sér stað milli Rojas
og Suarez í návist manns, er hét
Salamon að fornafni. Tveimur
dögum síðar handtók Ramires
mann að nafni Salamon Barrera.
Hann va:r tekinm til straniglegrar
yfirheyrslu, og viðurkenndi að
lokum, að hann hefði verið vitni
að þessum fundi.
Þessu næst kallaði Ramirez
Suarez aftur fyrir sig og tjáði
homum hvers hanin hefði
orðið vísari. Leiddi þetta til þess
að Suarez afhenti homium samn-
inlg þann, sem hann og Rojas
höfðu 'gert með sér. Hanm hljóð-
aði á þessa leið:
„Ég, Danilo Rojas Castelonos,
búsettur í Bogota, nafmnúmier
17066951, lýsi hér með yfir í þessu
skjiali: að ég heiti Alvaro Suarez
með niaifnnúmer 93052 í Bogota,
því að ég skuli veita honum á
eigin kostnað alla þá aðstoð, sem
hann kamn að þairfniast, vegna
rannsóknar á máli leikmianns í
enska liðinu. Með þessairi skuld-
bindingu rita ég nafn mitt, gert
í Bogota, hinn 22. maí 1970.
Unidirritað, Danilo Rojas Cast-
ellanios, Alvairo Suarez. Vottur,
Salamon Barrera Morales“.
Ramirez snieri sér nú aftur að
Barrera og sagði honum, að
Suarez hefði viðurkennt allt
saman. Barrera sagði þá, að
fyrst svo væri, gæti hanin aufcið
ofurlítið við frásögnina: Áður en
samningurinn var undiirritaður,
fór fram fundur í húsi Clöru
Padilla's. Rojas, Suarez, Clara og
Barrera voru þar öll saman
komin. Tilgangurinn var að ræða
og samræma framburð þeirra.
Rojas skýrði Suarez frá því, að
hanm mundi hljóta 5 þúsund
pesos (um 21 þús. ísl. krónur)
fyrir vitnisburð sinn gegn Moore
„þegar Englendinjgurinn hefðí
ininit greiðsluna af hendi.
Framhald á bls. 24