Morgunblaðið - 07.10.1970, Blaðsíða 4

4
MORGUNBLA.ÐEÐ, MIÐVIKUDAGUR 7. OKTÓBER 1970
WTj iiíla ia:u.a V
Æ'ALURZ
-=^—25555
14444
vfflim
BILALEIGÁ
HVERFISGÖTU 103
V W Sendiferðabifreið-VW 5 manna -VW svefnvagn
VW 9manna-Landrover 7manna
Ms. Hekla
fer 14. þ. m. austur um laíid !
hrkvgferð. Vörumóttaka trl Aust-
fjarðaKafna á fimmtudag, föstu-
dag, mánudag og þriðjudag.
Ms. Herðubreið
fer 9. þ. m. vestur um latid í
hringferð. Vörumóttaka í dag og
á morgun til Vestfjarðarhafna.
Norðurfjarðar, Siglufjarðar, Ól-
afsfjarðar, Akureyrar, Húsavrkur,
Kópaskers, Raufarhafnac, Þórs-
hafnar, Bakkafjarðar og Borgr-
fjarðar.
Flestar gerðir
húsgagna ávallt til.
GAMLA KOMPANÍIÐ HF
Síðumúla 33
sími 36500 - 36503.
penol
skólapenninn
BEZTURí BEKKNUMI
Blekhylki, jöfn
blekgjöf og oddur
við hæfi hvers og
eins. Sterkurl
FÆST í FLESTUM
RITFANGA—OG
BÓKAVERZLUNUM
HEILDSALAt
FÖNIX S.P. - SUÐURG. 10 - S. 24420
0 Þjóðfélagsstaða
kvenna
„Gunna í Austurbænum“
skrifar:
„Kæri Velvakaindi!
Ég las fyrir nokkrum dögum
í dálkum þímum bréf, sem mér
faninst mjög athyglisvert. Bréf-
ið var frá „Viggu í Vesturbæn-
um“ og hafði að geyma þá
beztu lausn, sem ég hefi enn
séð eða heyrt á vandamáli, sem
án alis efa verður mjög brýnt
hér á landi á næstu árum.
Islenzkar komur eru nú, eins
og konur um allan heim, að
vakn.a til meðvitundar um, að
staða þeirra í þjóðfélaiginu
þurfi ekki endilega að vera við
heimilisstörfin.
Vissulega eru margar koniur,
sem óska einskis frekar en að
vinma störf sín á sínum eigin
heimilum, hugsa um börn sín
og bónda og búa þeim sem vist
legastan samastað. Þetta er
bæði eðlilegt og æskilegt.
Hitt er jafn eðlilegt, að marg-
ar aðrar konur hafa meiri
áhuga á öðrum störfum en
heimilisstörfunum. Það sýnir
ljóslega hin síauskna sókn
kvenina til menntunar. Árlega
útskrifast nú allt að því jafn
margir stúdentar úr hópi
stúlknia sem pilta, og þeim
stúlkum fer sífelilt fjölgandi,
sem leggja út í framhaldsném
eftir stúdentspróf, þrátt fyrir
þær erfiðu aðstæður, sem þær
hafa hingað til átt við að búa,
ef þær giftast. Á þetta bæði við
um némið sjálft og tækifæri til
að stunda stöxf þau, sem þær
hafa verið að búa sig uncfitr, að
námi loknu. Enda hefir vissu-
lega oft farið svo, að stúlkur
hafa hætt námi á miðri leið,
og hefir þá bæði dýrmætur tími
og mikið fé fairið til spillis.
@ Vinnuhagræðing —
ekki þjóðfélagsbylting
Fjarri fer því, að ég vilji
varpa neinini rýrð á heimilis-
störfin.. Þau þarf að vinna og
vinma vel, eins og öll öniniuir
störf, svo að heimilið verði
vist'legur og motalegur sama
staðúr fyrir fólkið, sem þar býr.
En þau eru þrátt fyrir allt ek'ki
vaindasamari en svo, að næst-
um hvaða kona eða karkmaður
sem er, gæti leyst þau af hendi,
ef vilji og samvizikusemi er
fyrir hendi. Engin kona ætti
því að þurfa að hætfca við nám
eða starf, sem hún hefur áhuiga
á, vegna þeiirra. Hér er raun-
verutega aðeins um vinnuhag-
KAUPMENN
það borgar sig að lýsa
MEÐ
jttf
WHITE
Fluoreseent Lamps
c. mmmm & amm hf.
ÁRMÚLA 1 - CRJÓTACÖTU 7
SÍMI 2-42-50
ræðrngu að ræða — ofcki neinia
þjóðfélagsbyltingu eina og sum-
ir vilja vera láta.
£ Foreldrum bezt treyst-
andi fyrir barnaupp-
eldi
Öðrú máli gegnir um upp-
eldi barnanna. Það starf er
ekki unnt að fela hverjuim sem
er því að a-ufc þess sem sjá
verðuir börniunum fyrir líkam-
legum nauðsynjum þeirra og
veita þeim fræðslu, þurfa þau
eininig, og efcki sízt, á ástúð,
biíðu og sívakandi umlhyggju
að halda til þess að þeim líði
vel og þau niái fullum þroska.
Þetta getu'r aðeins sá veitt
þeim, sem raun'veruile'ga þykir
værnt um þau, og því er eðli-
legast, og raunar nauðsynlegt,
að þau fái allt þetta hjá þeim
tveimur manneskjum, sem
þykír vænst um þau, nefnilega
foreldrum sánuim.
Hún getur stundað nám sitt
eða þá vinnu, sem hana langar
til að stunda, án þess að þurfa
að byrja starfsdaginn með því
að fara langar leiðir með barn
sitt á dagheimili og þjóta sí§-
an beint úr vinnunni til þess að
sækja það þangað aftur. Hún
þarf ekki að vita af stærri börn
unum koma heim úr skólanum
að mannlausri íbúð, og þau
þurfa ekki að byrja á því að
fá.sér sjálf kaldan mat, sem
mamma hefur skilið eftir
handa þeim. Hún veit, að litlu
bömin eru örugg og í góðum
höndum heima hjá sér og þau
eldri fá að borða, þegar þau
kama heim úr skólanum, jafn-
vel þótt það sé ekki á réttum
matmálstíma, því að skólavist-
in leyfir það oft og tíðum ekki.
Síðan geta þau farið inn í tóm-
stundaherbergið og spjallað,
spilað eða teflt við jafnaldra
sina, ef þau langar ekki til að
fara strax að læra.
# Tillaga Viggu í
Helmingur þjóðarinn-
Vesturbænum
Ég fæ ek'ki betur séð en aið
„Vigga í Vesturbænum“ bendi
á atihyglisverða lausn á þessu
vandamáli. Hún stingux upp á,
að bygigð verði hús fyrir t.d.
tíu fjölskyldur. Hafi hver fjöl-
Skylda að sjálfsögðu sína íbúð,
og gæfcu þær verið misjafnlega
sfcóraæ eftir stærð og þörfum
hverrar fjölskyldu, Hverri íbúð
fylgi lítið elidhús, en auk þess
sé eitt stórt, samieiginlegt eld-
hús og stór, sameiginteg borð-
stofa. Ráðskonia eða kobkur sjái
svo um matseld fyrir allar
fjölskyldumnar og matist þær
saman. Þá gerir Vigga ráð fyrir
sameiginitegu barniaherbergi
fyrir litlu bömin og sé þeirra
gætt, á rneðan foreidramir vinna
úti, af fóstnu eða fóstra. Eiimig
gerir hún ráð fyrir sameigin-
legu lestrar- og tómsfcumdaiher-
bergi fyrir eldri börnin, svo og
sameiginlegu þvottahúsi með
þvofctavélum og strauvélum.
• Fullmikið samkrull
Allt þetta finnst mér mjög
gott, en að vísu finnst mér
Vigga ganga full-langt í sam-
býlishugmymdininii, þegar hún
gerir ráð fyrir sameiginlegu
borðhaldi einnig á kvöldin,
sameigiinlegri ræstingu íbúð-
anna og jafnvel sameiginlegum
skemmti'kvöldum fyrir íbúa
hússins.
Ég vildi gera þá breytingar-
tiliögu, að hver fjölskylda yrði
sem mest út af fyrir sig, og
yrði samibýlið einigöngu vinnu-
hagræðimg. Þegar annað hvort
hjónanna eða bæði bafa lokið
vinnu sinni utan heimilisins,
t.d. kl. 3—4 á daginn, sé því
lokið, og eftir það lifi hver
fjölskylda sínu lífi, nákvæm-
lega eins og í öðrum húsum.
^ Raunverulegt
valfrelsi
Með þessu fyrirkoríiulagi
vinnst margt. í fyrsta lagi fær
konan raunverulegt valfrelsi.
ar
f öðru lagi nýtast starfslkraft-
ar þjóðfélagsþegnanna miklu
betur, því að konur eru þrátt
fyrir allt um það bil helming-
ur af allri þjóðinni, og er ekki
ástæða til annars en ætla, að
álíka margar konur og karl-
menn gætu, að öðru jöfnu,
stundað margs konar nám og
lagt fram sinn skerf til upp-
byggingar þjóðfélagsins. Að
vísu myndu þær aldrei ná full-
komlega til jafns við karlmemn,
því að á meðan bömin eru
mjög lítil eiga þær skilyrðia-
laust að vera heima og sinna
þeim. En með vinnuhagræð-
ingu eins og þeirri, sem hér
hefur verið minnzt á, gætu
metin jafnazt mjög mikið.
Ekki þyrfti að óttast, að
bömin færu á mis við ástúð,
sem þeim er nauðsynlegt að
njóta, með þessu fyrirkomu-
lagi. Það er að mímum dómi
ekki nauðsynlegt, að börnin
séu allan daginn undir umsjá
foreldra sinna. Þeim nægir að
finna það á hverjum degi, að
pabba og mömmu þykir vænt
um þau, sýni þeim blíðu og
gefi sér tíma til að sinna þeim.
Vinnutíminn utan heimilis
gæti sjálfsagt orðið styttri en
nú tíðkast með bættri vinnu-
hagræðingu (stairfskraffcar
kvenna nýtast miklu betur en
áður), og hjónin gætu að starfs
degi sínum loknum hjálpazt að
við heimilisstörfin og fræðslu
barnanna. Auðvitað væri hægt
að kaupa hjálp við þvotta og
ræstingu eftir óskum hvers og
eins, ef slíkur vinnukraftur
væri þá fáanlegur. Annars yrðu
hjónin, eins og áður segir, að
skipta með sér verkum.
Þetta er nú orðið nokkuð
langt, Velvakandi góður, og
veit ég ekki, hvort þú sérð þér
fært að birta það allt. En ég
get ekki stillt mig um að taka
undir með „Viggu í Vestur-
bænum“ oig þakka henni fyrir
ágæta hugmynd.
Gunna í Austurbænum."
Matreiðslukonur
óskast út á land. — Upplýsingar gefur
Ráðningastofa landbúnaðarins
Sími 19200.