Morgunblaðið - 07.10.1970, Blaðsíða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 7. OKTÓBER 1970
Guðrún Jóhannsdóttir frá
Brautarholti — Minning
Faedd 21.6. 1892.
Dáin 29.9. 1970.
Kveðja
í dag er til moldar borin, frá
Dór.ikirkjunni i Reykjavík, Guð
rún Jóbémnsdóttir skáldkona frá
Brautarholti.
Hugljúf kona er horfin af
sjónarsviðinu.
Fyrstu kynni okkar Guðrún-
ar hófust fyrir um það bil 35
árum, þegar ég og Guðrún
(Rúna) dóttir hennar hófum nám
í Kvennaskólanum i Reykjavík.
Siðar, eftir að við Rúna gengum
á hönd skátahreyfingunni og
undum þar við leiki og störf,
átti ég eftir að kynnast þessari
mætu konu nánar, og þau kynni
leiddu til vináttu, sem siðar
náði til manns mins og barna.
Ég tel það mikla gæfu að hafa
kynnzt Guðrúnu. Hún og maður
hennar Bergsveinn Jónsson, um
sjónarmaður Sundhallar Reykja
víkur, opnuðu heimili sitt fyrir
vinum dætra sinna, og þangað
var gott að koma, þar sem ís-
Eiginmaður minn og faðir
oJdkar,
Þorsteinn Jónsson,
Drápuhlíð 38,
lézt 6. þ. m.
Kristín Pálsdóttir
og böm.
Eiginmaður minin, faJir ok.kar
og afi,
Sigurður Gísli Bjarnason,
Svanhól,
V estmannaey jum,
lézt 5. ofctóber.
Þórdís Guðjónsdóttir,
böm, tengdabörn
og barnaböm.
Maðurinn minm, faðir, tengda-
faðir og afi,
Björgvin Jónsson,
Kársnesbraut 80,
andaðist í Landakotsspítalam-
um 5. október.
Sesselja Sigvaldadóttir,
börn, tengdaböm
og bamabörn.
lenzk menning og holl uppeldis-
áhrif sátu í fyrirrúmi. Sjálf var
þessi milda kona eins og sólar-
geisli, sem alla vildi verma og
öllum viidi hlynna að, enda ein-
læg og sönn trúkona.
Guðrún bjó yfir fegurðar-
skyni í ríkum mæli og endur-
speglaðist það í ljóðunum henn-
ar og fallegu hannyrðunum, þar
sem hugur og hönd léku saman.
Þau hjónin, Guðrún og Berg-
sveinn lifðu saman í hamingju-
sömu hjónabandi, þar sem ríkti
ást og einlægni í rúmlega hálfa
öld, eða þar til hann lézt siðast-
liðið haust. Eftir fráfall hans
bar Guðrún aldrei sitt barr.
Guðrún og Bergsveinn eign-
uðust þrjár dætur. Elzta dóttir-
in, Guðrún, eða Rúna eins og
hún var kölluð, lézt í blóma lífs-
ins frá eiginmanni sínum, Jóni
Halldórssyni trésmíðameistara,
og lítilli dóttur Steinunnir. Guð-
björg er gift Halldóri Þórhalls-
syni trésmíðameistara, og eiga
þau þrjá syni. Yngsta dóttirin,
Ingibjörg er gift Magnúsi Er-
lendssyni fulltrúa og eru þeirra
börn þrjú.
Lát elztu dótturinnar varð
þung raun fyrir þessa fjöl-
skyldu, en Guðrún og Berg-
sveinn urðu þeirrar gæfu aðnjót
andi að fá að ala upp dóttur-
dóttur sína, Steinunni. Hún mild
Bróðir okkar,
Kristjón Jónasson,
Leikskálum,
er lézt í Lanidspítalainum 30.
september, verður jarðsung-
imni frá Stóra- V afcnisihoms -
kirkju laugardaginin 10. októ-
ber kl. 2 e.h. Þeim siem vildu
miranast hims látraa er berat á
S tóra - V atrasihomski rk j u.
Systkin hins látna.
Hjartikær eigkumaður miiran,
faðir, teragdafaðir, afi, fóstur-
sonur og bróðir,
Valtýr Kristjánsson
frá Melabergi,
sem andaíðist að heimili sfnu,
Hringlbraut 92C, Keflaivik,
verður jarðisunginin frá Kefla-
víkur'kirkju föstiudaigiran 9.
október kl. 2 e.h.
Asta Sigurjónsdóttir,
böm og tengdaböm,
Ragnheiður Jónsdóttir
og systkin.
Eiginkona mrn og móðir okkar
SIMÆRÚN HALLDÓRSDÓTTIR
Grettisgötu 55 B,
andaðist á Landsspítalanum sunnudaginn 4. þessa mánaðar.
Jarðarförin fer fram frá Neskirkju laugardaginn 10. október
kl. 10,30.
Hailgrímur Halldórsson,
Sigrún Hallgrímsdóttir,
_____ ____________ Valgerður Hallgrimsdóttir.
Innilegar þakkir sendum við öllum þeim, sem sýndu okkur
hlýhug við andlát og útför eiginmanns míns, föður okkar,
engdaföður og afa,
VALDIMARS HAFLIÐASONAR
húsasmiðameistara.
Ljósunn Jónasdóttir,
Auður H. Valdimarsdóttir, Einar B. Eymundsson,
Iris J. Hall, Heiðar S. Valdimarsson,
og bamabörn.
aði hina þungu sorg afa og
ömmu og varð þeim sem bezta
dóttir. Steinunn er gift Arilíusi
Harðarsyni múrara og eiga þau
tvo syni.
Guðrún, Bergsveinn og Jón,
eiginmaður Rúnu, stofnuðu sjóð
til minningar um hana, Minning
arsjóð Guðrúnar Bergsveinsdótt
ur, og gáfu Kvenskátafélagi
Reykjavíkur. Ör þessum sjóði
hefur verið varið fé til húsgagna
kaupa fyrir flest skátafélögin í
Reykjavík, og árlega er fjáröfl
unardagur honum til eflingar.
Fyrir alla þá velvild, sem Guð
rún sýndi skátahreyfingunni
fyrr og síðar, senda skátar í
Reykjavík kveðjur sínar og
þakkir.
Ég og fjölskylda mín vottum
ástvinum Guðrúnar frá Brautar
holti okkar dýpstu samúð. Bless
uð sé minning göfugrar konu.
Áslaug Friðriksdóttir.
Guðrún Jóhannsdóttir fæddist
i Sveinatungu i Norðurárdal 21.
júní 1892, elzt ellefu systkina og
náðu átta þeirra fullorðinsaldri.
Þau voru auk Guðrúnar, Guð
mundur, Vagn, Eyjólfur, Helga,
Sigurður, Lára og Skúli vel þekkt
atorkufólk þau f jögur yngstu eru
enn á lífi og sömuleiðis frænd
inn og fósturbróðirinn Jóhann
Jónsson. Foreldrarnir voru
hjónin Jóhann Eyjólfsson og
Ingibjörg Sigurðardóttir, annál
uð fyrir dugnað og gestrisni
enda þjóðkunn. Þau unnu það
þrekvirki að láta byggja stein
steypuhús í Sveinatungu árið
1895, það fyrsta sinnar tegund
ar hér á landi. Bærinn stóð í
þjóðbraut og því mikill gesta
gangur og heimilið mannmargt.
Sjálfsagt hefur elzta dóttirin
fljótlega farið að hjálpa til við
heimilisstörfin en Guðrún var
alla tíð iðjusöm og hafði yndi
af vinnu og hagleikskona frá
bær.
Stundum heyrðist mér þó, að
hún hefði þegið fleiri tómstund
ir frá heimilisstörfunum fyrir
hugðarefni sitt, að ljóða vísu og
kvæði eða eins og hún kvað
sjálf:
Þráinn segir; þú mátt skrifa
þú mátt til að fá að lifa.
En skyldan býður verk að vinna
veit mig hafa öðru að sinna.
Árið 1919 giftist Guðrún Berg
sveini Jónssyni þá kaupmanni
en seinna umsjónarmanni við
Sundhöll Reykjavikur. Berg
sveinn andaðist fyrir tæpu ári
eða 18. okt. 1969.
Þau hjónin eignuðust þrjár
dætur, en misstu elztu dóttur
ina Guðrúnu, sem var gift Jóni
Halldórssyni, og við andlát
hennar tóku þau litlu dóttur
dótturina Steinunni að sér og
ólu hana upp. Hinar tvær dæt
urnar Guðbjörg og Ingibjörg
eru giftar og búsettar hér í borg
inni, Guðbjörg gift Halldóri Þór
hallssyni og Ingibjörg gift Mag
núsi Erlendssyni og Steinunn er
gift Arilíusi Harðarsyni.
Snemma bar á skáldgáfu Guð
rúnar en 16—17 ára orkti hún
fyrstu samfelldu vísurnar. Þekkt
ust varð Guðrún Jóhannsdóttir
fyrir þulurnar sínar en þar kem
ur glögglega i ljós orðsnilld og
rímleikni hennar, einnig flutti
hún mörg erindi í útvarpið.
Sex bækur voru gefnar út eft
ir hana, sú fyrsta árið 1927, tvær
þulubækur, tvær ljóðabækur og
tvær barnabækur. Lög hafa ver
ið samin við ljóð Guðrúnar og
líklega er þekktast: Vögguljóð
Rúnu litlu eftir Sigurð Þórðar
son en ég man hve innilega glöð
Guðrún var, þegar hún færði
móður minni nótnablað með lagi
við: Ég fæddist upp til fjalla.
Lagið er eftir S. Heiðar.
Guðrún Jóhannsdóttir starf
aði mikið fyrir Hallgrimskirkju
fyrr á árum en aðalstarfssvið
Guðrúnar var heimili hennar.
Guðrún var viðlesin og gáfuð
kona og gjörði sér glögga grein
fyrir þjóðfélagsmálum.
Það er bjart yfir fyrstu minn
ingum mínum um Guðrúnu frá
Brautarholti því þær eru bundn
ar heimsóknum móður minnar til
Guðrúnar og fengum við syst
ur oft að fara með. Alltaf var
þar eitthvað fallegt að sjá og
skoða, ýmsir hlutir, teppi stór
og smá, púðar og sitthvað, sem
Guðrún bjó til úr ótrúlegustu
efnum, en hagleiki og hug
kvæmni mikil. Litir samstilitir og
fagrir og birta og gleði yfir
öllu saman.
Þær Guðrún Jóhannsdóttir og
móðir mín voru einlægar vin
konur og áttu mörg sameiginleg
áhugamál. Þær skrifuðust á, ef
eitthvað mikið lá þeim á hjarta
og bjuggu þó í sama bæ. Trúmál
in voru þeim báðum kær og
óþrjótandi umræðuefni svo og
þjóðmál og skáldskapur. Þeim
var það báðum styrkur að ræð
ast við.
Eftir andlát móður minnar
varð ég vináttu Guðrúnar að
njótandi, sem ég er henni þakk
lát fyrir, ég gat treyst henni sem
væri hún móðir mín.
Snemma lærði Guðrún um mátt
bænarinnar en í ljóði til móður
minnar segir hún:
— Þú mér að elska kenndir
kærleikann.
Þú kenndir mér að trúa á
Frelsarann.
Þökkium innilaga auosýnda
siamúð og viraátibu við andlát
og útför eiginmia/raras miins,
föður og tengdaföður,
Guðmundar Hannessonar,
fyrrv. bæjarfógeta.
Friðgerður Guðmundsdóttir,
Jórunn Guðmundsdóttir,
Hannes Guðmundsson,
Guðrún Kristjánsdóttir,
Garðar Guðmundsson,
Kristín Bjarnadóttir,
Þa/kka ollum viraum og vanda-
mönniuim mér sýnda ágfcúð og
vináttu í tiiefni af 80 ára af-
mæli miniu 26. 9. 1970.
Guð blesisd ykkiur öll.
Valdimar Guðmundsson..
og til ömmu sinnar:
Hún bænirnar lét mig lesa hátt
og lofa skaparans dýrð og mátt.
1 mörg ár þjáði Guðrúnu sjúk
dómur, sem olli mörgum legudög
um á sjúkrahúsum en hún gerði
lítið úr og talaði sjaldan um.
Að loknu dagsverki er dásam
legt að leggjast til hvildar og
fela sig og sína góðum Guði.
Minningin um göfuga, sannar
lega kristna konu lifir og með
ljóðlist sinni reisti Guðrún frá
Brautarholti sér óbrotgjarnan
minnisvarða. Blessuð sé minning
hennar.
Lyft minni sál í ljósið til þín,
Faðir,
lofaðu mér við hjarta þitt að
dreyma.
Gæzka þin ríkir gegnum
aldaraðir
geislar frá þinni náðarsólu
streyma.
Bænanna máttur biður oss að
krjúpa
bljúga að fótskör þinni og höfði
drúpa.
(Úr Ijóðinu Bæn.)
Lára Sigiirbjörnsdóttir.
„Vinir berast burt með tímans
straumi."
Við, sem eftir erum af alda
mótakynslóðinni svokölluðu, er
um nú óðum að hverfa. Þetta er
lögmál lífsins. En hver vinamiss
ir er sár og skilur eftir skarð.
Nú er það vinkona okkar,
Guðrún Jóhannsdóttir, skáld
kona frá Brautarholti, sem er
komin yfir landamærin, og okk
ur finnst skarðið stórt í okkar
litla vinahóp. Við vorum fimm
konur, sem hittumst oft hin síð
ari ár. Það var ekki gömul vin
átta. Við mættumst á heilsuhæl
inu i Hveragerði fyrir 10 árum.
Það var eitt kvöld, að Guðrún
var beðin að skemmta hælisgest
unum. Guðrún hafði fengið
Ininilieigar þakkir til allra ætt-
irag'ja ag vkua, aem minntusf
mín á áttræðfciafmæliniu mieð
sfceytum, gjöfum ag hlýjium
hiuig.
Þorsteinn Kristleifsson.
Iranilegiar þafckir til allra
þeirra, siem heiðruðiu mdig mieð
skieytum ag gjöfum á 70 ára
afrraæli miíniu.
Guð blesisi ykfcur öiL
Jóhann Jakobsson,
Setbergi, Stokkseyri.
Inniieigusitiu þafckir aendi ég
öllum þeim, siem glöddiu mig
rnieð gjöfum ag heillaósfcum á
65 ára afmæli míniu.
Elentínus Júlíusson.
Innilegar þakkir til ættingja og vina sem héldu samsæti fyrir
mig hér í Reykjavík á 50 ára afmæli mínu 28. september.
Ólafur Backmann.