Morgunblaðið - 15.01.1971, Blaðsíða 24

24
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 15. JANÚAR 1971
vildi hún gleyma því þegar
hann hafði tekið hana í fang
sér, þvi að þá hafði hana langað
til að vera þar kyrr, niðurlægja
sjálfa sig og gleyma öllu.
En þetta var ekki ást. Og
vegna þess, að svo var ekki,
skammaðist hún sín niður fyrir
allar hellur. Inni í stofunni sat
Hanna og keðjureykti vindlinga.
Hún var að lesa leikrit Pauls,
Þegar hún hafði lokið við það,
hugsaði hún: Þetta er ofar min-
um skilningi, svona finn ég ekki
til og svona hugsa ég ekki.
En það gerði Paul. Hvernig
gat hún vonazt eftir að vera
honum nokkurs virði, ef hún gat
ekki umgengizt hann sem jafn-
ingja?
Hún stóð upp og blandaði sér
í glas. Ekkert hljóð heyrðist frá
Kathleen. Hún hugsaði: Aum-
ingja veslingurinn, og svo
reyndi hún að botna í öllu mál-
inu. En það vildi ekki ganga
greitt og málið vildi ekki taka
á sig neina mynd. Hún reyndi
að hugsa ekki um Kathleen
þarna hjá frosna vatninu og
furutrjánum og í litia kofanum
hjá Paul . . . kannski logaði eld-
ur á arni, og fulli maðurinn lá
þarna meðvitundarlaus . . . ein
hvers staðar.
Það þýðir ekkert að vera að
hugsa um þetta. Hún elskai
hann ekki núna og hefur aldrei
gert. Það var alltaf Pat. En gæti
það orðið Pat aftur, eftir að
hún væri búin að gleyma þessu
öllu. Hann hefur svo sem næga
fortölugáfu!
Hún hugsaði með sér: Mund-
irðu hjálpa honum, ef þú gætir?
Og hún vissi, að það mundi hún
gera.
Þú átt ekki neina holiustu til,
sagði hún við sjálfa sig og
fleygði vindlingnum í eldinn. —.
Nema gagnvart Paul og hann
kærir sig ekkert um hana. Það
skásta, sem þú getur gert,
Hanna, er að gleyma honum al-
veg .. . aftur.
Síminn hringdi og hún svar-
aði og leit um leið á litlu gull-
klukkuna. Það var orðið áliðið.
— Kate?
— Nei, það er Hanna, Paul'.
— Má ég tala við hana?
—- Hún er sofandi, Paul og af
skaplega þreytt.
— Segðu henni, að þetta
gangi ágætlega og við séum á
leiðinni. Verðum það sem eftir
er næturinnar i Baltimore.
Hann verður kominn til Virg-
iníu á morgun, og þá skal ég
hringja til hennar aftur.
— Allt í lagi, sagði Hanna og
bætti því næst við: — Ég las
leikritið þitt. Kate hafði það
með sér. Það er stórkostlegt.
— Gleður mig, að þér skuli
finnast það, sagði hann. — Skil
aðu kveðju minni til hennar og
segðu, að það sé allt í lagi með
Jim.
— Það skal ég segja henni,
sagði hún aftur. — Góða nótt,
Paul. Hún lagði símann á og
sneri sér frá honum. Honum var
alveg sama, hvað mér fannst um
leikritið, hugsaði hún. Æ, fari
það allt til fjandans, hann vissi
að henni hafði ekki líkað það,
að hún hefði orðið hrædd við
það, að það talaði til hennar
með framandi vörum ókunnugs
manns.
XVII.
Kathleen gat aldrei gleymt
samtali sínu við Molly Bell.
Hún fór til hennar einn morg-
uninn og sat hjá Molly í stof-
unni, sem var yfirfull af dýrum
húsgögnum, nýjustu gerðum af
útvarpstækjum og flygill, sem
enginn snerti við. Alla leiðina
hafði hún verið að rifja upp
það, sem hún ætlaði sér að
segja, en Molly hjálpaði henni
yfir örðugasta hjallann.
— Hvað er úr lagi hjá ykk-
ur Pat? Nei, vertu ekki að setja
upp neinn undrunarsvip, telpa
mín! Hann hefur verið eins og
Stakar buxur
Fáum í dag geysilegt úrval
af stökum buxum
frá Bretlandi
Blaðhur&arfóik óskast
í effir-
talin
hverfi:
TaliS við afgreiðsluna
í síma 10100
Suðurlandsbraut — Laugarásveg
Hverfisgötu frá 63-125 — Meðalholt
Vesturgötu 1. — Baldursgötu
Laufásveg I
skógarbjörn með hausverk. Ætl-
ar að bíta af mér hausinn, ef
ég spyr hann um það. Er úti
á kvöldin. Þó ekki með þér —
það veit ég. Þú hefur aldrei skil
ið eftir varalit á frakkahorn-
inu hans, og þú notar ekki ilm
efni af þessu tagi. . . Jæja,
hvað um það. Og þú ert ekki
lengur á skrifstofunni.
— Ég fer þangað ekki aftur,
Molly.
— Nú, svo það er þá í veg-
inum. Þið hafið farið að rífast.
Jæja, það er nú annars allt í
lagi, sagði Molly og bláu aug-
un athugðu stúlkuna vand-
lega. — Gott hjónaband kostar
alltaf dáiitið rifrildi.
Kathleen hristi höfuðið. Hún
leit illa út, hafði horazt og fölv
inn sást greinilega undir and-
litsroðanum og augun voru eins
og skuggi hvíldi yfir þeim. . . .
og hvarmarnir voru rauðir.
— Ég er hrædd um ekki,
sagði hún.
— Þú ert þá búin að segja
drengnum upp?
Kathleen leit beint í augun á
Molly. Þau voru svo lík augum
Pats, að henni varð hverft við.
— Já, góða min, ég er hrædd
um, að. . .
En hún komst ekki lengra.
Allt i einu var hún farin að
gráta. Hún greip höndunum fyr
ir andlitið og grét. Molly lofaði
henni að gera það í næði. Eftir
nokkra stund þreifaði Kathleen
fyrir sér í vasa sínum og Molly
stakk hreinum vasaklút í hönd
hennar. Notaðu þennan, sagði
hún.
Kathleen greip andann á lofti
þerraði augun og snýtti sér.
Hún afsakaði sig með vand-
ræðabrosi.
— Fyrirgefðu. . . ég skammast
min svo mikið. . .
Frú Bell kinkaði kolli. — Þú
þarft að gráta almennilega.
Þetta er þitt mál. Kathleen. Pilt
urinn er sonur minn, en það er
ekkert aðalatriði. En hugsaðu
þig bara vel um — ef þetta er
hégóminn einber . . . eitthvað
sem sýnist stórt en er það ekki.
Þú ert afbrýðisöm.
Kathleen hristi höfuðið. —
Þú hefur verið svo góð við
mig. . . og nú hlýturðu að hata
mig.
— Hvers vegna það?
— Er það ekki vaninn?
— Nei, sagði Molly, með
ákafa. — Ég er persóna og það
var ég áður en ég giftist
Frank og eignaðist börnin
hans. Ég kann vel við þig. Þú
ert góð og skynsöm stúlka. Ef
þetta er ekki bara smávegis
ósamkomulag, bá. . .
Hrúturinn, 21. marz — 19. apríl.
Spámennskan er ekki alltaf eins skcmmtileg og þú heldur, en
hún er ekki sem verst núna, hvorki fyrir þig né aðra.
Nautið, 20. apríl — 20. maí.
Pú hefur ekki ennþá verið beðinn ásjár, en væri ekki rétt
að fara að kíkja f kring um sig, og gæta að, hvort brotnir pottar
liggja á lausu einhvers staðar.
Tvíburarnir, 21. maí — 20. júní.
Þú ert ennþá jafn stáiheppinn og lífið fer að leggjast vel í
þig hvað líður. Reyndu að vera umburðarlyndur.
Krabbinn, 21. júní — 22. júlí.
Óþolinmæðin kemur ekki neinu góðu til leiðar, og það skaltu
endilega reyna að muna.
Ljónið, 23. júlí — 22. ágúst.
Hvers vegna ekki að reyna eitthvað nýtt, cins og smáferðalag,
svona rétt til að lyfta sér upp fyrir framtalið?
Meyjan, 23. ágúst — 22. september.
Þú ert ekki alveg viss í þinni sök þessa dagana, cn þér er
innan handar að kynna þér mál þau, sem valda þér áhyggjum
ofan í kjölinn alvcg fyrirhafnarlaust.
Vogin, 23. september — 22. oktéber.
Hver segir ciginlega, að þú sért þess ekki megnugur að sjá fleir-
um farborða en þér sjálfum? Stigðu á stokk, og stattu þig.
Sporðdrekinn, 23. október — 21. nóvembev.
Annríkið hefur heldur sljóvgað dómgreind þina, og það er eðli-
legt, en væri ekki rétt að reyna að flýta sér að rannsaka þau mál-
efni, sem hafa kvaliö þig og angrað?
líogmaðurinn, 22. nóvember — 21. desember.
Veizluhöldin eru senn á enda, og alvara lífsins tekin við á ný.
Eitthvað hefur allt þetta þó skilið eftir sig, hugleiddu það.
Steingeitin, 22. desember — 19. janúar.
Það þýðir ekkert annað en að trcysta á Guð og gæfuna, og
bjóða öllu og öllum byrginn. Þú ert ekkert minni maður fyrir það.
Vatnsberinn, 20. janúar — 18. febrúar.
Ótrúlega getur snmt fólk verið lengi að átta sig á hlutunum, en
oftast fcr þó svo um síðir, að augu fólks opnast.
Fiskarnir, 19. febrúar — 20. marz.
Stórlega sér á vcrkefnahlaðanum, scm þú varst búinn að safna
þér, eftir að þú tókst þig á.