Morgunblaðið - 03.04.1971, Síða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 3. APRÍL 1871
Hólmfríður Þ. Jóns-
dóttir — In memoriam
Fædd 23. maí 1931
Dáin 25. marz 1971
í DAG er gerð útför frú Hólm-
fríðar Jónsdóttur, eiginkonu
Sveins Jónssonar, fyrrv. bæjar-
stjóra í Keflavík. Er hún kvödd
með miklum söknuði af Kefl-
víkingum og Suðurnesjamönn-
um og öllum þeim fjölmörgu
vinum öðrum, sem kynntust
henni á tiltölulega skömmu ævi
skeiði hennar.
Hólmfríður heitin er fædd
á Stokkseyri 22. maí 1931, dótt
ir hjónanna Jóns Jónssonar, út
vegsbónda að Svanavatni við
Stokkseyri, og konu hans Mar
grétar Sigurðardóttur. Á Jón að
rekja ætt sína til merkra bænda
ætta og sjósóknara austur þar.
Þau hjón slitu samvistum og
fluttist Jón til Keflavíkur árið
1939 og hefur dvalið þar síðan.
Hann stundaði lengst af sjó-
mennsku bæði á togurum og
öðrum fiskiskipum. í Keflavík
hefur hann reynzt hinn mætasti
borgari og vinsæll dugnaðarmað
ur. Vinnur hann enn fullan
vinnudag 77 ára að aldri. Hann
hefur lengst síðustu árin dvalið
á heimili dóttur sinnar og
tengdasonar.
Hólmfríður heitin stundaði
nám við Laugarvatnsskólann
og lauk þaðan landsprófi. Hinn
4. apríl 1952 giftist hún eftirlif-
andi eiginmanni sínum, Sveini
Jónssyni, síðar bæjarstjóra í
Keflavík. Sveinn er Suðumesja
maður í húð og hár, kominn af
landskunnum höfðingjaættum.
Foreldrar hans, Jón Þorkelsson,
útvegsbóndi, og kona hans Guð
rún Eggertsdóttir frá Kothúsum
í Garði eiga til merkra manna
að telja. Bræður Guðrúnar og
móðurbraeður Sveins Jónssonar,
Þorsteinn og Gísli Eggertssyn
ir voru umsvifamiklir fiski-
menn og aflaklær hinar mestu.
Synir Gísla eru hinn þjóðfrægi
aflakóngur, Eggert, og Ámi,
sem nú er skipstjóri x Mexieo,
en sonur Þorsteins er Eggert,
sjávar- og heilbrigðismálaráð-
Halldór Stefánsson,
fyrrverandi alþingismaður,
andaðist á heimili sxnu þ.
1. april.
Aðstandendur.
Haukur Hansen,
flugvélstjóri,
er lézt aif slysförum 24. marz
verður jarðsettur 6. apríl frá
Keflavíkurkirkju kl. 2 e. h.
Erla Svavarsdóttir
og börn.
herra. Sveinn Jónsson, bæjar-
stjóri, eins og hann almennt er
enn nefndur, er því systkina-
barn við þessa kunnu menn. Þá
er og annar sonur Gísla, móðtxr
bróður Sveins, hinn kunni afla
maður og nú varaþingmaður
Reykvíkinga, Þorateinn Gísla-
son.
Þau Sveinn og Hólmfríður
reistu sér myndarleg:t og hlý-
legt heimili hér í Keflavík, sem
var aðlaðandi vegna gestrisni
og prúðmennsku húsráðenda,
enda varð þar brátt gestkvæmt
enda gestrisni hjónanna við-
brugðið.
Þau hjón eignuðust 3 börn:
Ara Þorkel, Margréti og Jón
en ættleiddu auk þess fjórða
barnið, Hólmþór. Öll þessi böm
hafa fengið hið bezta uppeldi
og eru hinir mannvænlegustu
væntanlegir borgarar.
Hólmfríður var fríð kona sýn
um og vel á sig komin að öllu
leyti. Hún var góðum gáfum
gædd, víðlesin og hin fróðasta
um flesta hluti. Hún var að
jafnaði glaðlynd og hin skemmti
legasti félagi í vinahópi.
Kunningsskapur minn og konu
minnar við þau Svein og
Hólmfríði hófst fyrst að ráði,
er Sveinn var kjörinn bæjar-
stjóri í Keflavík 1962, en því
starfi gegndi hann samfellt í 8
ár. Náin samvinna hófst með
okkur í sambandi við úrlausn
hinna ýmsu og margslungnu
bæjarmálefna. Þessi kunnings-
skapur varð brátt að góðri vin-
áttu einkum við enn nánari
kynni okkar hjóna við Hólm-
fríði og Svein í Finnlandi 1964
er við vorum sendir þangað á
vinabæjarmót í Kerava, vina-
bæ Keflavíkur, sem fulltrúar
Keflavíkurbæj ar. Samvera okk
ar þar leiddi glöggt í ljós hina
frábæru kosti Hólmfríðar. Hin
frjálslega og hispurslausa fram
koma hennar þar við þátttak-
endur og prúðmennska, heillaði
alla þátttakendur í mótinu, og
var hún okkur til mikillar
ánægju og Keflavík til sóma.
Við Norðurlandamót vinabæja
Keflavíkur, sem haldið var í
Hjörring í Danmörku árið 1966
jók enn á vinsældir hennar með
al hinna erlendu þátttakenda og
tengdu okkur hjónin enn nán-
ari vináttuböndum. Erum við
hjónin innilega þakklát Hólm-
friði og manni hennar fyrir þær
samverustundir.
Hólmfríður var mikil stoð og
stytta manns síns í hinu eril-
sama, erfiða og oft margslungna
starfi hans sem bæjarstjóra,
enda gerði hún sér far um að
kynna sér hin ýmsu viðfangs-
efni og margþættu störf eigin
þakíkir fyrir bömin þín góðu
sem þú niestaðir svo ríkulega af
þínium bezfcu eiginileikum og
- bjóst svo veð. umdir lifið og starf-
ið.
Það er snar þáttur í lífsham-
ingju hvers manns að kynnast
góðu fólki og á þanin hátt varir
þú í minningu minni.
Þú varst vinur alls þes's veika
og smáa og igekkst j afnivel létt-
um sporuim um stíginn til að
meiða ekki þau litlu lif sem
þar voru.
Ég vildi gjarnan hafa sagt
þetta við þig á meðan við vorurn
hérna megin, en ég endurtek það
þegar ég kem bakvið tjaldið.
Blessi þig alllt sem blessað
getur — við sjáumst næst.
Helgi S.
Okkar innilegustu þakkir fær-
um við öllum sem sýndu
okkur samúð og vináttu
vegna andláts og jarðarfarar
sonar okkar og bróður,
Helga Rafns Ottesen.
Anna María og Svavar
Ottesen,
syslkin hins látna og
aðrir vandamenn.
manns síns. Hins vegar gengu
þó heimilisstörfin og umhyggja
hennar fyrir börnunum í fyrir-
rúmi fyrir öllu öðru. Hún reynd
ist manni sínum ástrík eigin-
kona og börnum sínum um-
hyggjusöm móðir.
Hólmfríður var vinföst og vin
sæl með afbrigðum. Þótt bana
lega hennar hafi verið löng og
þung og vitað var hvert stefndi
með endalokin, voru allir vinir
hennar harmi lostnir við dánar
fregnina, enda kemur dauðinn
alltaf á óvart, þótt vitað sé, að
hann sé é.t.v. á næstu grösum.
Hún dó um aldur fram, aðeins
39 ára gömul.
Um leið og konan mín og ég,
og fjölskylda okkar öll lýsum
söknuði okkar yfir fráfalli þess
arar ágætu konu, sendum við
eftirlifandi eiginmanni heimar,
bömum, ættingjum og venzla-
mönnum, innilegustu samúðar-
kveðjur.
Alfreð Gislason.
AÐEINS fátækleg kveðja og
þakkir fyrir þá samleið sem við
áttum héma megin, þakkir fyrir
alla vinisemd, sem þér var svo
eiginlleg, þakkir fyrir glaðværð
þína og uimburð arlyndi aJHJt —
„Ég lít í anda liðna tið
er leyrat i hjanta ég geymi.
Sú Ijúfa minming léitt oig hljótt
hún læðiist tii mín dag og nótt
svo alidnei, aldrei gQieymi.“
Og sitrömdin bíður, með simm
þumga mið. Sömguir og amdvörp
öldunnar við siker og sand erhið
eilifa viðiag við hljóma minn-
ingannia.
Og Austurfjöllin siindra í ævin-
týráljómia, hátt hafin yfir and-
vörp öldumnar og hvertleika dag-
anna og minma á sjáHf lífsins fjöll
— fjöll hins eilífa dra-ums, þar
sem allt verður nýtt og æskan
veitist að mýju fyrir kraft
hinmiar eilííu Verðandi:
„Sjá ég sé nýjam himin
og nýja jörð“.
Það er margs að minnast frá
ströndinni breiðu, með emdrtlaust
hafið að fótum landsins.
Og ein, mei margar fegurstu
minmingainniar eru í tengiálium við
æskiuna þar, fermingarbörmin,
skólabömin, fóllk, sem lék og
sömg á sumardagimn fyrsita og
stóð og kraup við altarið á ferm
ingarstundum hvitasiunnunmar,
börm, sem áttu birtu vonanna og
Jón Elvar
Valdimarsson
- Kveðja
saman. Þú ætlaðir að hitta mig ígtt
föstudaginn 19. marz og sýna 5®
mér myndir en þú varst farinn ÍS
af stað vestur að Auðkúlu til fi
góðu vinanna þinna, þegar ég i;
kom heim frá viimu. Lagður af iíií
stað í síðustu förina.
Ungi bóndinn á Auðkúlu, ann :ii|^;i:|
ar bróðirinn, Sigurður Þórðar piiíps
son, fylgdi þér áleiðis til Þing ffSpsJjj
evrar, en sú för var aldrei far-
til enda.
Örlögum sínum, fær enginn i;ii;gi:i:i|iiiii;i
ráðið. 1 stormum lifsins blikna
Þöikkum inmilega auðsýnda
samúð og hlýhug við amdlát
og jairðarför,
Sigfríðar Jóhannsdóttur,
Steini, Reykjaströnd.
Sérsitakiega þokkum við lækn
um og starísliði Sjúknahúsis
Sauðárkróks frábæra um-
öimun.
Börn, tengdabörn og
barnabölrn.
mm
blöð á grein. En hvað sem því
líður þá getur enginn snjóskriða
tekið frá okkur, sem eftir lifum
minninguna um ykkur.
Eftir þunga óveðursnótt sér
aftur til sólar.
Sólbjartar minningar um ykk
ur munu lýsa okkur sem eftir
lifum.
Friður sé með ykkur.
Sigurjón Jónsson,
Nönnugötu 16.
llegurð æstoumnar að aiuði —einu
auðíiegð sirmi.
Og eitt þessara umgmemna var
Fráða liitla heimar Margrétar í
Skálavík á Stokkseyrl
„Ljóshærð og litfríð og létt
uindir hrún,
handsmá og hýreyg“.
Þar áttu þessi fleygu orð öiffl
við, þetta ódauðlega ljóð, islenzk
vögguvísa.
Og í skólaouim var hún
skemmtileg og prúð, hæglát og
hljóð, broshýr og bamisieg, greind
og ákveðin.
Og hún kom eirni sinni á
heimili mitt um tíma á ertiðum
dögum til að hjálpa, hiuigga og
gleðja, „Þér eruð Ijós heknsinis.“
Þannig koma mininiinigarnar ein
af ammiaiTÍ. Það góða er eilíft,
það getur ekki horfið — ekki
dáið.
Úr skóQanum okfkar, litla og
gamla iskóllahúsinu við veginin,
þar sem mér finmBt alitaf hafa
verið bjart og h'lýtt, þótt storm-
ar blésu og regnið ryddist inn á
borð og bekki fór Fríða í Laug-
arvatnsskóla og lauk þar lands-
prófi og sivo fór þær mæðgurniar
suður rrœð litla bróður.
Eftir það veit ég minma. En
alllt gekk þó vel. Hún hlaut að
eiiga gæfluleið góða.
Hún bar ljósið í eigin sál. Hún
fluititist til Keiflavíkur og var þar
lengst, stumdum símamær, en
lemgst húsfreyj a.
Hún hlaut að eiga falHegt
heittndiM og góðan eiginmann. Hún
var líka Aengi eim helzta frú
þessa framifararbyggðarlags, höf-
uðborgar Suðurmesja, bæjar-
stjórafrú Kefflavíkuæ, kóngsdóttir
í ævimitýri strandarinmar.
Og svo iiðu mörg ár, sem ekki
bar skugga á gliugga. Sdiys á veg-
imum heim eitt kvöld. Þjáning,
sjúkledki, sjúkrahúisviist. En samt
dó bros hennar ekfci. Og með
kjarki og lífsþrá sigraði hún
dauðanm og tók tifl. starfa á ný
í bjartiri vorn. í helgum kxiafti
ástar og móðurumhyggju.
Og í fjögur ár héit hún velH.
Bn niú — nú er kallið komið og
kveðjan — en samt er vorið
framundan, og enn syngur bylgj-
an sinm óð um eitEft líf og Auert-
urfjölim brosa í morgumdýrð:
„Eims og vér höflum borið mynd
hinis jai-ðneska
munum vér eimnig bera mynd
hinis himmeska“.
Og að síðuistu örtá orð í stíl við
ævimimningar, æviskrárritara og
fræðimanma.
Hólimifríður Þórumm Ragnheiðuir
Jónisdóctir, bæ j arst j órafrú í
Kaflavík um árabil, var fædd að
Svanavatni við Stokkseyri 22.
maí 1931, og var því í blióma
Iffifls og starfls, er kallið toom.
Foreldrar henmiar voru — og
eru bæði á lífi — Margrét Sig-
uirð'ardóttir, nú giift Briem og
Jóm Jónsson.
t
Hjartkær sonur mimn,
Magnús Sverrir Lýðsson,
amdaðist að morgni 2. april
að heimiili 6Íniu, Öldugötu 19,
Hafnarfirði.
Guðrún Nikulásdóttir.
t
Faðir otokar,
Sigurhjörtur Pétursson,
verður jarðsunginn frá Dóm-
kxrkjuinirii í Reykjavik þ. 5.
þ. m. M. 13.00.
F. h. vandairmanna.
Karl Sigurhjartarson,
Sigfús Sigiu-lijartarson,
Vesturgötu 22.
t
Innilega þökkum við öllum
þeim, er sýndiu oktour samúð
og hlutbetoningu við andlát og
jarðarför,
Þórðar Böðvarssonar,.
loftskeytamanns,
Stokkseyri.
Guð blessi ykfcur ÖQI.
Soffía Alfreðsdóttir
og vandamenn.
t Þöktoum auðsýnda samúð og t
vinarhug við andlát og jarð- Inniiegar þakkir fyrir auðsýnda vináttu og samúð vegna
arför föður otokar og tiengda- fráfalls
föður, STEINDÓRS GUNNLAUGSSONAR
Steinþórs Benjamínssonar, Þingeyri. lögfræðings.
Rrynhildiir Steinþórsdóttir, Bryndis Pálmadóttir, Anna Soffia Steindórsdóttir,
Birgir Steinþórsson, Guðrún Haraldsdóttir, Gunnlaugur Steindórsson
Kristín Ingimundardóttir. og barnaböm.