Morgunblaðið - 10.07.1971, Blaðsíða 13

Morgunblaðið - 10.07.1971, Blaðsíða 13
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 10. JÚLl 1971 13 „Þokki er á þeim rekk“ FL’ENGIBOLA n • *m,. i| '*■ ma — ..íi> •—.J. y* , > • .?- < ♦ • f* , *’!>•* t ?v ■' :>>>4 ámá ? IS>11 J - ~ * ^ " i,- "• a # »:T* !‘R* ■.-# ! #* i'.., ''‘-s. ■■ - £~ .fer~ t «A#f f 'i1r m 11*1. ■s&Zs? ||| ***‘di‘.sL -ihr* Frá, ströndinni í Fuegirola. Fastar leiguflugferð- ir Útsýnar að hef jast Nýr Tivoli-garður í Torremolinos Fastar leiguflugferðir Ferða- skrifstofunnar Útsýnar til Spánar, Costa del Soí, með þotu Fl'U.gfélags Islands hefjast 26. jxilí njk. „Ferðirnar voru ráð- gerðar hálfsmánaðarlega í byrj- ’Um, en síðan vikulega sinni hluta ágúst og I september," sagði Ingólfur Guðbrandsson, forstj. Útsýnar í samitali við Mbl. — „En aðsóikn var það mlikil, að við höfurn nú sett upp auikaferð um London 10. ágúst, og koma þá tvœr þotur frá Útsýn til Malaga þann daginn með á þriðja hunidrað manns. Er senn uppselt í þá aukaferð.“ Eftir það eru flestar ferðir upppant aðar að sögtn Ingótós, en ferðirn ar halda áfram út októ- bermánuð. „Sumar ferðirnar eru sérstak lega miðaðar við þátttöku umgs fólks,“ sagði Ingólfur, „og í ferð inni 10. ágúst slæst hljómsveit- in Logar úr Vestmannaeyjum í hópimn og leikur á skemmtistöð- um syðra í 2-3 vikur. Það er orð ið algeng.t að öil fjöl- skylidan fari saman í sumarleyfd, og er þá veittur afsláttur, þeg- ar búið er í ibúðum. Mér tókst með herkjum að klófesta nokkr- ar ibúðir i viðbót, og þær ekiki af lakara tagi, sanmkall- aðar lúxusíbúðir með öllum þæg indum, og þar að auki alveg á strönd/inmi í Torremjolinos." Fjórir íslenzkir fararstjórar verða á vegum Útsýnar á Costa del Sol í sumar. Eru þeir jafn- framt leiðsögumenn í kynnis ferðum á merka staði, svo sem Malaga, Granada ag til Marokko í Afriku, en þeir eru margir, sem nota tækiíærið og skreppa þangað í tveggja daga ferð. Síðari hluta ágústmánaðar er ráðgert að opnaður verði mik.ill skemmtigarður, Tivoli, í Torre- molinos, svipaður að stærð og Tivoli í Kaupmannahöfn. Vegna himnar miklu veðursældar suð- ur þar, er mestur hluti hans undir berum himmi með útileik- húsum, tjörnium og skrúðgörð- um, gosbrunnum ag risa- stóru vatnsorgeli. veitingastað ir verða yfir 30 með réttum margra þjóða, en auk þess eru þar barir, kaffihús, dansstaðir og fjöjilistahús. Meðal þeirra, sem ráðnir hafa verið tdl að koma þar fram, eru Ella Fitzger- ald og Tom Jones. Eigendu.r þessa Tivolis eru Danir, Svíar og Spánverjar. „Allir Islendingar kannast við Tivoli í Kaupmanmahöfn,“ sagði Imgólfur Guðbrandsson „og sennilega verða margir þeirra til að leggja teið sína í skemmti- garðimn Tivoli í Torremolinos á næstu árum, ef marka má af eftirspurninni eftir ferðum til Costa cteA Sol.“ r -------------Ú < «>'-1 1 —1 ——---------------------------------—------------- Vh ?í ?&3h r111 ____\!?11 *** ^ rrrr~r: I . Veitingahus raeð (jansi og alþjoðleguni • ' Yr íðum .<:. | Hi'ingekja Hestaurant u........ Bingo - Keiluspil jKaffihús •; 1 FÍainenco-Bar [ lí t i. bar §•" J HÍXabraut j^:i>4ii,i>l,.i,i ÍKy ikrayitd ir--•» Teikning af hinu nýja Tivoli í Torremolinos. Hæstaréttarlögmaðurmn S.ÓL. birtir í Tfonanum sunmuida’ginn 6. júní greim, sem hamm nefnir „Árásum hrundið". Að sjálf sögðu er grein þessi rituð af þeirri hógværð og kurteisi, sem höfundur hennar er þebktur fiyrir, enda særnir það vel sunmiudagspistli. Samt er það svo, að inn í grein þessa hafa sl’æðzt fáeimar missagnir og er trúlegit að jafn sannleikselskandi maður og S. Ól. verði fegimn að fá þær leiðréttar og verður leitazt við að gera það í örstuttu miáli. Fyrst þykir mér hlýða að mámna á að Björn Pálsson var máilshefjandi í Skjónuimálinu, þar sem hann krafðist þess að Skjóna væri aflhent sér með inn setningargerð, mum hann hafa áfrýjað því máli til Hæstarétt- ar og síftan hafið anmað mál með hefð að markmiði. Ósatt er að Jón i Öxl haf.i ver ið eggjaður út í málatferli þessi af „óhilutvöndum“ mönnum, enda hóf hann ektoi málin. Skjóna var dregin honum í rétt um að framvisun marklýsinga- manna og mætir menn unmu að því að sættir tækjust án málB- ferla, þótt ekki bæri það árang ur. Ósatt er að hið margnefmda skjötta tryppi, sem ofan í fór, hafi verið „eigi aM-langt frá Öxl“ því það var fremst á Sauðadal eða fram atf homium og þvi mijög langt frá bænum. Ósatt er að við, sem S. Ól. nafngreinir í upphafi máltsins, höfum nokkuð skipt oktour af hvort folaldi Stojónu, frá í flyrra væri skilað til B.P. en óuppgert mum vera fóður og hagagamga Skjónu. Þá er það misskilnángur hjá S. Ól. að leirbullarar hafi verið „fengnir" til að yrkja. Ég get fuilvissað hann um að sldkt dytti mér aldrei í hug — myndi hnoða leirinn sjálfur um hann, Skjónu og B.P. ef mér þætti taika því, en hef þó láitið það ógert að þessu. Auðséð er á öllu að S. Ól. hef ir ekki haft nógu vandaðar heimildir, því varda dettur neim- um i hug að hann fari skakkt með sjáilíur eða að B.P. hafi lát ið skína í neitt við hamn sem ekki stenzt. Ekki þekki ég hverm hátt S. Ól. heíir á framtölium símum eða hvort hann á tryppi tii að telja fram. Við hér höfum þann háttinn á, að vanti okkur skepnu þegar sfcattaskrá er ’gerð, feBum við hana út af skýrslunni með aithugasemd um að hana vatni af heimtum. Komi hún svo fram síðar setj- um við hana aftur inn og getum um ástæðuna. Að þessu hefir ekki verið fundið og þetta er einfaldlega það sem gerist hjá Jómi í Öxl og sannar því alls ekki að hann hafi vitað að tryppi siitt væri dautt, enda er ■það ómakleg aðdróttun að 'manni sem S. Ól. neínir „grand varan heiðursmann" og alMr vita að er það. Varla ætlast S. Ól. til að neimn greíði skatta óg skylidur af gripum, sem glatazt hafa, þótt dánarvottorð tliiggi ekki fyrir. Hitt má svo •huiggun vera að óliklega hefir ókissjóður misst neitit af skatt ■tekjum sínum þótt Jón hætti að borga atf Skjónu er hún hvarf úr vörziiu hans. Svo er nú markið og um það segir S. Ól. orðrétt: „Til dæmis hagar svo til að hver og ein mistök að segja má eða skemmdir á undirmörkum ÍBj. á Lönigumýri hafa það i för mieð sér að Jón í öxl er allt í eirnu orðinn eigandinm.“ Sennilega er S. Ól. svo fróm eáil að hann trúi þessu sjálfiur, en otokur „Drufsana" brestur ih/u,garflug hams og eigum því erfitt með að flaMast á, að á sama hrossimu verði fjöður að vaglskoru og biti hverfi með öllu. — gufi upp. En S. Ól. hef- ir skýrinigunia á reiðuim hönd- um og hana etoki slaka: Mark- skoðunarmenn höfðu skemmt svo eyni Skjóniu og máð af mis- jöfnur þeirra með því að raka þau, að ekki þýddi að skoða á mý. (Líklega er orðið lítið um misjöfinur á andlitum okkar S. Ol. eftir raksturinm). Ljótt er nú þetta ef rétt er, en þrír markdómar og alilir á eimn veg, haifa gengið um Skjónu, fyrir ut an skoðun hinna þriggja „val- intoumnu og reyndu bænda“ sem eimn var réttarstjóri að nafnibót. Hvermig var það, storiflaði hann ekki síðar undir markdóm, sem taldi mark Jóns á hryssunmi og hefur ekki fallið Hæstaréttar- dómur um að Jón í Öxl eigi markið á henni? Ég er viss um að S. Ól. leiðréttir mig á sinn kurteisa og Mýlega hátt ef þetta er ranigminni hjá 'mér. Ég sný mér þá að því, sem S. Ól. nefmir hina hugrænu hlið málsins og hefi þetta að segja. Ég hafi aidrei efazt um aift B.P. hafi haldið í upphatfi að hann ætti Skrjónu og þekki engan, sem ber honum annað á brýn en að rataháttur og trassa- mennska hafi verið orsök þess að hún komst i vörzlu hans. Ernginn gefur sjálfum sér hæfi- leika og mistök eru algeng og imannleg, en þó er enn manm- Jegra að bæta úr þeim. Því er ■það svo að þótt B.P. ha.fi umnið sigur með hefðum Skjónu, mumiu margir telja að sigurimn heflði orðið stærri með því að skila henni eftirtölulaiust í hendur þess er markið átti, etftir að það varð Ijóst. Ég hefi áður drepið á í greim, sem ég skrifaði í vetur að ég teldi ekki Skjónu og afltovæmi þau er hún hefir alið B.P. merg þessa máls. Enm er þetta áiit m'itt og ýmsir mumu taka urndir það. Forsendur fyrir þeirri skoðun eru þær, að þótt S. Ól. fiullyrði að mörk séu ekki sönm- un eigmar, eru þau það í réttar vitund aimenndngs sé ekki vitað um lögmæt eigendaskipti, og í réttum og við skil öll, eru mörk látin ráða sé ekki uppvist um eigendaskipti á viðkomandi grip. Hefðardómurinn gerir eiignarheim'ild, eftir mörkum, dá Hitfð óvissa og þótt frómileiki B.P. sé haf’imn yfir aHam efa ér engan veginm víst að allir búi' yfdr sams konar „hugrænu,“ þar benda til tovæða hin tiðu inm- brot og þjófnaðir. Og hvernig fer dómstóll a.ð ná óyggjandi niðurs'töðum um „hugræmuna“ ef eimhver missér sig á eigmum náungans og hefir þær í símum vörzLum 10 ár eða Lengur. S.Ól. hlýtur að sjá við nánari athuig- um að spurn'ingi.n „Á sá stuld sem stelur ef ekki kemst upp uim hann í 10 ár“ er eðlileg frá almennu sjónarmiði séð, enda þanniig borin upp. Á eimium stað í grein simni bregður S. Ól. á gamanmál. Fer hann þá, eða lætur fara í fjós til sr. Gunnars í Glaumbæ og hefur þar uppi kröfur i mjóTkur kú eina, eða lætur hafa, telur sig, eða sendimianninn, hafa átt kálf með sama lit, og s'ki’par presti að sanna eignarrétt sinn, annars fari hann með kúna. Tei ur S. Ól. að vefjast muni fyrir presti að sanna eignarrétt sinn á gripmum. Ekki fæ ég séð neina líkimgu með þessari skemmtiiliegu dæmi- sögu úr GlaumbæjargraUaran- um og Skjónumál’um. I dœmisög unmi er ráðizt imn i fjós bónda eins og honurn skipað að færa sannur á éignarrétt sinn á til- tekinmi kú, ella verði hún færð á brott. I Skjónumáli er hryssa dregim i lögrétt eftir franwísum tilkvaddra markálýslngamanma og færð þeim er markið á, af ■réttamönmwn viðkomandi sveit- ar. Bágit er að sjá hvað S. Ól. á við með dæmisögu þessari, en ekki verður að óreyndu trúað, að hann sveigi með henni að Glaumbæjarpresti, að eitthvað af búfé hans sé á vafasaman 'hátt femgið. Engin ástæða er til, að efasf um að dómur Hæstaréttar sé í samræmi við gi'ldandi Lög, enda ektoert orð fallið í þá átt, hjá mér. Hitt mum almam n arómur að þörtf væri að feera hetfðarlög oktoar til betra horfs og verður það vafalaust gert á sínum tima. Að lokum vildi ég i allri vin- semd behda S. Ól. á, — harun ræður að sjálfsögðu hvort hann fer eftir þvi — að BauiárvaMa- undur og Reynisstaðarmál rnyndu honum hent wgra ritgerða efni en mál dagsins i daig. Hm gömlu málin eru komdn í þá fjar lægð að þau gefa Imyndumarafl inu meira svigrúm. Skyilt er að geta þess að ég hafli tekið traustataki, sem fyrir sögn greinar þessarar, upphaf erimdis úr kvæði eftir HaM Magmússon, og skal tekið fram að engan veginn mun ég reyna að heimfæra allt erindið upp á S. Ól. þótt mér sýnðist upphafið passa. 27. 6. 1971. HaHdór Jónsson.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.