Morgunblaðið - 17.09.1971, Blaðsíða 22

22
MORGUNKLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 17. SEPTEMBER 1971
Minning;
Sesselja
dóttir frá
Fædd 9. júní 1889.
Dáin 11. september 1971.
SUMARIÐ sem nú er að kveðja
héfur verið óvenju gjöfult af
jarðargæðum, sólríkir dagar, sem
fært hafa okkur aukinn þrótt og
sóknarhug fram á leið. Einn hlý-
asta dag nú í september, þegar
hlýr blær frá meginlandinu berst
inn yfk- landið er mér tilkynnt
lát góðrar vinkonu. Það skal að
vísu tekið fram, að lát hennar
kom mér ekki á óvart, heilsa
hennar var hnignandi undanfar
ið. Þannig er okkar tilverustig
hér á jö-rðinni, menn koma og
fara misjafnlega snemma. Sú sem
hér skal minnzt með nokkrum
þakkarorðum er Sesselja Þor-
grímsdóttir.
Hún var fædd 9. júní 1889 að
Ferjukoti í Mýrasýslu. Mjög
ung var hún tekin til fósturs af
Guðrúnu Eyleifsdóttur og Ás-
gí-ími Jóhannssyni, sem fluttust
frá Görðum á Akranesi að Ferju-
koti. Nokkrum árum síðar flytj-
ast fósturforeldrar hennar að
Kóngsbakka í Helgafellssveit og
búa þar í nokkiw ár, en flytjast
síðan að Staðarbakka í sömu
sveit og búa þar í allmö-rg ár.
Þar var æskuheimili Sesselju,
t
Móðir okkar,
Rósa Jóhannesdóttir,
frá ísafirði,
er lézt að Borgarsjúkrahús-
inu 12. þ. m., verður jarð-
sungin frá Isafjarðarkirkju
laugardaginn 18. þ.m. kl. 2 e.h.
Fyrir mína hönd, systkina
minna og annarra aðstand-
enda hinnar látnu,
Jóhannes Jóakimsson.
t
Faðir okkar, tengdafaðir, afi,
langafi og bróðir,
Benedikt Jóhann
Pétursson,
Stóra-Rimakoti, Þykkvabæ,
verður jarðsunginn frá Há-
bæjarkirkju laugardaginn 18.
sept. Húskveðja fer fram frá
heimili hins látna kl. 1 e.h.
Börn, tengdabörn, barna-
börn, barnabarnabörn og
systir.
Þorgríms-
ísafirði
þar átti hún sína æskudaga og
æskuvor, þangað leitaði hugur
hennar oft „þvi römm er sú taug,
sem rekka dregur föðurtúna til“.
Þegar hún mirmtist þeinra, var
auðheyrt að til þeirra bar hún
hlýhug og virðingu.
Foreldrar Sesselju voru Soffía
Jóhannesdóttir og Þorgrímur ól-
afsson. Þrjú systkini á Sesselja
á Mfi, þau eru Ásgrímur, bóndi
á Borg, Jóhannes, bóndi á Eið-
húsum, og Anna, kona Vignis ljós
myndara i Reykjavík.
Sesselja var elzt systkina sinna.
Foreldrar þeirra dóu bæði með
an systkinin voru ung, Sesselja
þá nýlega fermd. Systkinin stóðu
þá frammi fyrir þeim vanda, að
verða að fara til vandalausra og
vinna hörðum höndum, til þess
að geta fo-rðað sér frá því að
verða ómagar síns sveitarfélags.
Og það tókst þeim á sérstæðan
hátt, með harðri lífsbaráttu.
Líf og starf Sesselju mótaðist
af dugnaði og óbilandi kjarki, að
sjá sér og fjölskyldu sinni far-
borða. Oft hefur hún ekki haft af
miklu að miðla, en úr litlu gat
hún gjört mikið.
í Stykkishólmi var heimili
hennar um aU mörg á.r og þar
vann hún margvísleg störf. Þar
kynntist hún eiginmanni sínum,
Benedikt Gabríel Benediktssyni.
Bjuggu þau þar fyrstu búskapar
ár sín, en fluttust síðar til fsa-
fjarðar og áttu þar heima um
langt árabil. Benedikt missti heils
una í blóma lífsins, og kom því
í hlut konunnar að spara ekki
t
Jarðarför konu minnar,
Guðrúnar Ingibjargar
Bjarnadóttur,
fer fram frá Sauðárkróks-
kirkju laugardaginn 18. sept.
kl. 2 e.h.
Fyrir hönd aðstandenda,
Haraldur Júlíusson.
t
Faðir okkar,
Tómas Tómasson,
Uppsölum, Hvolhreppi,
verður jarðsunginn frá Breiða
bólstaðarkirkju laugadag-
inn 18. sept. kl. 2 e. h. Blóm
vinsamlega afþökkuð en þeir
sem vildu minnast hans, látið
sjúkrahúsið á Selfossi njóta
þess.
Synir hins látna.
t
Innilegar þakkir til alira sem auðsýndu samúð og vináttu
við andlát og útför eiginkonu minnar og móður
GRÓU MAGNÚSSÍNU MAGNÚSDÓTTUR
frá Múla. Grindavík.
Sérstakar þakkir færum við læknum og starfsfólki sjúkra-
húss Keflavíkur.
Þorsteinn Símonarson og böm.
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð og vinarhug við andlát
og útför
JÓNS JÓNSSONAR,
frá Fosskoti, Álfaskeiði 3, Hafnarfirði.
Guðrún Jónsdóttir,
Ólöf Jónsdóttir, Jón Siaurgeirsson,
Ragnhildur Jónsdóttir, Ólafur Bjömsson.
sta.rfsþrek sitt, til þess að sjá
heimili sínu farborða. Benedikt
andaðist 1954. Þau eignuðust þrjá
sonu, sem allir eru dugnaðar-
menn og góðir drengir; þeir eru:
Ásgrímur, bifreiðastjóri í Reykja
vík, kvæntur Arndísi Stefánsdótt
u.r; Haukur, framkvæmdastjóri
í Reykjavík, kvæntur Arndísi
Þorvaldsdóttur og Guðmundur
prentari í Kópavogi, kvæntur
Jónu Jónsdóttur. örugglega geta
þeir hugsað eins og skáldið segir:
„Hvað er ástar- og hróðrardís, eða
góður engill í paradís, hjá góðri
og göfugri móður.“
Nokkru eftir að Sesselja missti
mann sinn, dvaldist hún á heim-
ili Guðmundar sonar síns og
tengdadóttur að Víðihvammi 19,
Kópavogi. En fyrir 3 árum ósk-
aði hún þess að komast á Elli-
heimilið Grund. Þar sagði hún að
sér liði vel, allt sem í mannlegu
valdi stjórnenda stæði, væri gjört
til að dvöl þeirra sem þar eru
gæti orðið sem bezt væri á kosið.
Mö>rg síðari árin kom Sesselja
hluta úr sumxi hingað vestur á
Snæfellsnes og dvaldist jafnan
hér á Borg. Var ávallt tilhlökkun
þegar sá tími var í vændum er
hennar var von. Hún kom ávallt
meðan sumartíminn stóð sem
hæst, meðan mesti annatími sum
arsins stóð yfir, meðan móður
náttú-ra skartaði sínu fegursta,
mót fagnandi vini.
Þótt hún væri orðin aldin að
árum, var hún full af áhuga fyrir
því að dvöl sin hér gæti orðið að
einhverju gagni, ekki fyrst og
fremsit hvíldarstund, því að aldrei
féll henni verk úr hendi, hún var
hamhleypa til starfa og sérlega
vel verki farin. Hún vildi ávallt
að dvöl sín hér væri fólgin í
hjálp, því að henni var í blóð
borið að sitja ekki auðum hönd-
um.
Snæfellsnesið var henni kær-
komið, hér átti hún sínar æsku-
stundir, hér átti hún bræður
sína og fjölda af vinum, sem hún
vildi ávalit halda sambandi við.
Staðarbakki var henni hugar-
heimur sem mótaði hennar lífs-
trú og færði henni þau uppeldis
áhrif, sem bezt dugðu henni í lífs
baráttunni. Hún var svo heppin,
að nú á þessu sumri gat hún kom
izt að Staðarbakka og horft yfir
fornar slóðir, þótt fennt hafi í
sporin og tímans tönn máð. En
hugarþelið og minningahinúnn-
inn yfir Staðarbakka glæddi á ný
góðar endurminningar frá æsku-
árum hennar, sú ferð ylj aði henni
sannarlega um hjartarætur.
Sesselja var dui að eðlisfari,
flíkaði ekki hugsunum sínum við
alla, en hjarta hennar var hlýtt
og vinátta trygg og órjúfandi. Nú
þegar leiðir okkar skilja, þá rifj-
ast margt upp í huganum, marg-
ar ánægjulegar stundir. En fyrst
og f.remst þakkir fyrir allt það
sem hún gaf rnínu heimili, gleð-
ina sem ávallt fylgdi henni og
hið fórnfúsa starf sem hún innti
af hendi, þótt hún gengi ekki
ávallt heil til skógar. Hún er ör-
ugglega þakklát guði fyrir allt,
sem hún hlaut hér í vöggugjöf af
lífsins gæðum, hún öðlaðist þann
kjark og það starfsþrek að geta
séð efnilega syni og bamabörn
vaxa og menntast og sjálf kvaddi
hún þetta líf einn blíðasta dag
síðsumarsins. Sonum hennar og
fjölskyidum þeirra ásamt systk-
imim votta ég samúð. En fjöl-
skylda mín biður guð að blessa
minningu hennar.
Páll Pálsson.
MEÐ fáum orðum vil ég minnast
góðs nágranna, Sesselju Þorgríms
dóttur frá fsafirði, sem jarðsung
in er í dag.
Sesselja fluttist í Kópavoginn
fyrir um það bil 12 árum, þá
orðin öldruð kona. Átti hún heim
ili sitt í skjóli sonar síns, Guð-
mundar Benediktssonar og
Fædd 1. janúar 1968.
Dáin 6. september 1971.
LlTIL stúlka brosir ekki lengur,
hoppar ekki fraimar og hlær í
glöðuim leilk. Ljóminn er horfinn
úr auigum, líkaminin nár. Við
segjum, að hún sé framliðin.
Eitt orð býr einatt yfir djúp-
stæðum sannindum. Við tölum
um „að horfa frarn á veginn“ —
hún, sem er hðin fram, er kornin
þamgað, sem leið okkar allra
liggur að lokum, komin svo
langt á undan okkur á veginum,
að um sinn er hún honfin okkur
sýn.
Eftir standa unigir foreldrar og
þrjár litlar systur harmþrungin,
finna að ekkert kemur hennar
í stað, enginn stendur þeim nær
en einmit't hún, sem var yndið
yngsta og bezrta í sysitrahópnum
friða. Miskunnarlaus, ólæknandi
sjúkdómur hreif hana brott á
ótrúlega skömmum tíma. Hún
var einkar blíðlynt bam og
hændist mjög að móður minni
(Jenný), sem hún kailaði ætíð
ömmu. 1 sumar, þegar hún kom
hér siíðast, skrafaði hún margt
við ,,ömmu“ ein i homi og sagði
henni sögur, sem allar báru vott
um óvenju slkýra hugsun svo
ungs bams samfara heillandi
hugarfluigi. Flestar voru sögum-
ar um litlar stúlkur, sem allar
vom svo einstaklega duglegar
tengdaidóttur, Jónu Jónsdóttur.
Síðustu þrjú árin var hún á Elli
heimiUnu Grund, þó að oftlega
dveldiist hún í Kópavoginum. Þar
undi hún sér vel, þótt umhverfið í
Hvömmunum sé harla ólikt hin-
um gróna bæjarbrag á ísafirði,
þaðan sem hún kom nokkru eft-
ir andlát eiginmanns síns, Bene-
dikts Gabríels Benediktssonar.
Sesselj a Þorgrímsdóttir og
Benedikt G. Benediktsson bjuggu
öll sín hjúskaparár að Hraun-
prýði á ísafirði. Eignuðust þau
þrjá syni: Ásgrim, starfsmann
hjá Hraðfrystistöð Reykjavíkur,
Hauk, framkvæmdastjóra Borg-
a.rsjúkrahússins og Guðmund,
prentsmiðjustj óra.
Það má segja að Sesselja hafi
verið einn frumbýlinga í Kópa-
vogi, því að hún fylgdist með og
tók þátt í uppbyggingu bæjarins.
Hún deildi geði með því unga
fólki sem var að hefja lifsbarátt
una, sá húsin risa, garðana gróa
og börnin vaxa úr grasi. Þess
vegna var hún ein af okkur, þó
að árin hefði hún mi.kiu fleiri.
Fyri.r þessa samfylgd vil ég
þakka. Það var hvetjandi ungu
fóliki í byrjun líísbaráttunnar að
hafa Sesselju Þorgrímsdóttur í
nágrenninu. Við vissum að hún
var búin að skila góðu og árang
ursríku hfsstarfi, við erfiðari að
stæður en við áttum. Með stakri
ró og festu gekk hún meðal okk
ar, talandi tákn þeirrar mann-
gerðar sem effcki gefst upp en upp
sker ríkulega laun sín að kveldi.
Blessun fylgi henni og hennar.
Hjörtur Hjartarson.
og útsjónarsamar að hjálpa
mömmu. Bamsröddin skæra
gæddi orðin lifi með eftinminni-
leiguim hætiti.
Það er trú mín, að þótt sögu-
konan okkar liitla sé honfin okk-
ur sýn um sinn, þá haldi hún
áfram að yrkja eitthvað gott og
fagurt inn í hf ástvina hér á
jörðu. Eftir er ekki aðeins dýr-
mæt minningin um yndislegt og
ástfólgið barn, heldur einnig
áframhald sögu um litla stúl'ku,
sem alla vill gleðja og öllum
hjálpa og þó helzrt elsfcu góðu
mömmu og pabba og systrunum
þreimur. Efcki gieymir hún held-
ur afa og ömmu og öhum góðum
vinum. Þá sögu getur enginn
sagt öfcfcur í heyranda hljóði,
en hún heldur eigi að síður
áfram að gerast — ekki bara
i imyndiun okkar — heldur bak
við huliðstjaldið blátt, í raun og
veru.
Elskulega, góða bam — guð
blessi þér framtáðarveginn.
Maja.
FjaCWr, fjaðrablöð. Wjóðkútar,
púströr Ofl fleiri varaWutir
I margar gerOSr btfrelöa
BHavörebúöin FJÖÐRIN
Laugavegi 109 - Sími 24180
t
Þökkum hjartanlega auð-
sýnda samúð og vinarhug við
andlát og jarðarför,
Gunnars Sæmundssonar,
Borgarfelli.
Sérstakar þakkir færum við
starfsfólki sjúkrahússins á
Selfossi og Gunnari Vigfús-
syni, skrifstofustjóra, fyrir
einstaka umönnun og nær-
gætni í veikindum hans.
Börn, tengdabörn og
barnabörn.
t
Innilegt þakklæti fyrir auðsýnda samúð og virðingu vegna
andláts
MAGNÚSAR KRISTINSSONAR,
framkvæmdastjóri, Innri-Njarðvík.
Anna Emilsdóttir,
böm, tengdaböm, barnabörn,
foreldrar og systkin.
t
Innilegar þakkir til allra sem auðsýndu samúð og vináttu
við andláf og útför eiginkonu minnar og móður okkar
JENNÝAR P, FRIÐRIKSDÓTTUR
Eiríkur K Jónsson og böm.
Þorbjörg Hilmars-
dóttir — Minning