Morgunblaðið - 17.02.1972, Blaðsíða 15

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 17. FEBRÚAR 1972
15
Kvenna
dúiKar
Barátta kynjanna
1 ÞEIM skæruhertnaði, senn nú
ríkir Hiilld kynja, virðist sjónar-
mið kvenna oftair koma fram á
porenti. Litið heyrist til karl-
manna um þessi mál. Blaðatmaður
mokkur í London, sem þó lét etaki
mafns si'ns getið, birti eftirfarandi
í nóveawber s.l.
SJÓNARMIÐ KARLMANNS
Það er mikið talað um. að kon-
ur séu hið undirokaða kyn og
háðar duttlungum karknanna, og
hjónaskilnaðir séu svo til ein-
göngu karlmönnunum að kentna.
Mig latugar til að benda á
mofkkrar augljósar staðreyndir,
sem benda til hims gagnstæða.
1 engil-saxnestkum lönidum sér-
staklega, er það karlmaðurinm,
sem er hinn undirokaði aðili
hjónabandsins, stundum bókstaf-
iega eins og honum finnist sjálf-
sagt að þola alls konar illa með-
ferð af hendi eigintkonunnar. Ef
imenn efast um samnleiksgildi
þess, sem ég segi, ættu þeir hinir
sömu að virða fyrir sér tilraunir
þessara kúguðu eiginmanna til
að létta á erfiðleikunum. Sumir
þeirra sækja að staðaldri bari eða
krár og eiga að vissan „sympa-
tiskan" áheyrenda í barþjóni eða
þjónustustúlku. Nokkrir leita
ihuggunair hjá blíðlyndari konum
en þeim, sem bíða þeirra heima.
Svo eru alltaf einhverjir, sem eiga
löng samtöl við félagsráðgjafa í
eimhverri fjöiskyldu-ráðleggiugar-
etöð. Að sáðustu eru svo þeir,
eem leita á náðir einmana-kiúbba,
„lonelyhearts club“ til að létta á
sorgum sínum.
Það er sannarlega mikið til af
óþolandi eiginkonum. Dæmi:
ÞÆR IVIEÐ HREINLÆTISÆBI
Hvað fimnst mönnum t. d. um
meðferðina á þessum vesalrngs
imanni, eem kom fram við skiln-
aðanmál hans og þeinrar „hrein-
iegu“ við London Ðivonse Court:
Þessi maður var miðaldra og
hæglátur, en hafði auðsjáanlega
hlotið hina vesrstu meðferð á
heimili sínu. Þegar hann vildi
horfa á sjónvarpið, vairð hann að
sitja á gólfinu, því að ekki mátti
bæla púða og sessur í sófum og
stólum í stofunmi. Þegar þessi
sami maður fór að hátta á kvöld-
in, vairð hann að afklæða sig í
baðherbergin-u, vegna þess að
ekki mátti draga fyrir svefnher-
bergisgluggann, gluggatjöldin
voru í ákveðnum íellingum, sem
Kökur
og brauð
í frysti
M er gott smI frysta t.d.
formkökur og brauð í sneióum,
|»ví að þá tekur skemmri tíma
að þáða það, ef nota & skyndi-
Icga.
Fötin og skapgerðin
etóki mátti aflaga. Stundum
eyddi eiginkonan allt að hálfri
klukkustunid í að laga fellingam-
ar í gluggatjöldunum. Þessi sami
maður mátti ekki fara úr jakk-
anum inni í stofu, við það myndi
fullt af ryki þyrlast upp. Sömu-
leiðist mátti hann etaki sjálfur
taka fötin sán út úr eínum eigin
skáp, af ótta við að hanm rótaði
til. Síðasta hálmstráið var þó, að
frúin heimtaði að þvo honum
hárið, til þess að hann sletti ekki
vatni og sápu á baðherbergisflís-
armar. Undrar það nokkurn, að
aumingja maðurinn féll alveg
saman og fékk taugaáfall.
SUBBAN
Algjör andstæða þeirrar með
„hreiniætisæðið“ er subban. Hún
er algjörlega kærulaus með
sjálfa sig og allt í kringum sig.
Venjulega druslast húm á morg-
unsloppnum með rúilur í hárinu
fram eftir öllum degi. Allt ógert
á heimilinu og matargerð vemju-
lega með fljótaskrift, eitthvað úr
dós eða pakka, handklæði og
annað þvottur á heimilinu er
venjulega ,.óbraggiegur“, fötin
óviðgerð, gluggarúður kámugair
og á snyrtiborði hennar flýtur
allt út, hálftóm naglalakiksglös,
vasaklútar með varalit í, púður
o. s. írv.
EINRÆÐIS FRÚIN
Það eru til konur. sem álíta sig
skilyrðislaust húsbónda á sínu
heimili. Þær taka venjulega
launin af eiginmönnunum og
skammta þeim svo einhverja
„hungurlús“ í vasapeninga. Ef
skipta á um bíl, er það frúin,
sem ræður hvaða gerð er fengin.
Sömuleiðis ákveður hún. hvemig
eiginmaðurinn fer með frítimia
sinn og hverja hamn umgengst.
Hún ræður hver kemuT til þeirra
í heimsókn, hverjum er boðxð
heim og vitanlega eru það aldrei
gamlir vinir húsbóndams.
VÆLUKJÓINN
Sumar konur eru sérfræðingar
í að „væla“. Þær þegja allan dag-
inn, en um leið og bóndinn er
kaminn heim, byrja þær.
Allt það, sem hefur komið
þeim úr jafnvægi og gert þær
ergilegar, er nú tínt til og dembt
yfir húsbóndann. Ef þeir ieyfa
sér si\'o mikið sem að líta i dag-
blað og sýna henni ekki nógu
mikla athygli, er kvartað yfir því.
Er notakur furða, að eiginmenm
siikra kvenma dragi það að fara
heim, stoppi á krá eða bar á
heimileið?
S.Ú SEM TÓK NI»UR
FYRIR SIG
Venjulega er aðalinntak nöld-
urs þeirra það, að þær ásaka sjálf-
air sig fyrir að hafa tekið niður
fyrir sig og láta það heyrast í
tíma og ótíma. „Ef ég heíði bara
ekiki gifzt þér,“ er uppáhaidsvið-
kvæðið. Lætur hún sjaldnast
nokkurt tækifæri fram hjá sér
fara til að lítillækka bóndann,
bæði við bönnim og ókunnuga.
Henni finnst hæfileikum sánum,
fegurð og gáfum kastað á glæ.
Hún hefði „átt sikilið“ að fá mann,
sem kæmist áfram í lífinu. Þessu
fylgir líka stundum „status" eða
..stöðu compiex,“ og eru þær þá
háifu verri.
„VAFNINGSJURTIN**
Til eru konur, sem bókstaflega
^engja sig um háls manmsms og
geta ekkert hjálparlaust. Á en®ku
eru þær nefmdar „clingers“. Þær
byrja með því að slá eiginmönn-
unum gullhamra, „ég er svo
mikill klaufi“. segja þær, ,,en þú
ert svo handlaginm og duglegur“.
Þær byrja með þvi að fá smá-
hjálp, en áður en varir eru þær
búnar að koma öllum húsverkun-
um á bónda sinm. Þessir eigin-
menn eiga aldrei frístund, þeir
þurfa að sinna bömunum, leggja
á borð, taka af borði, þvo upp
og hátta bönnin, þegar þeir koma
heim úr vinrnu á kvöldin. Helg-
amar fara svo í að taka húsið
í gegn. hugsa um garðinn og þvo
og ganga frá.
Slikir eigirumenn eru alls ekki
sjaldgæfir í Bandaríkjunum. Eng-
landi og sume staðar í Norður-
Evrópu, og fjöldi þeirra fer vax-
amdi.
Hver er svo að tala um frelsis-
baráttu kvenma?
Væri ekki nær að hefja sókn,
umdirokaðir eiginmenn allxa
ianda? (FWF).
Danski tizkuteiknarinn Jean
Voigt heíur látið þau onð faila,
að þegar föt séu búin tdl, skuli
vera þar að finna eitthvað fvrir
smekk hvers og eins. Ekki sé
nóg að búa til föt fyrir þá, sem
vilji vera áberandi og öðruvisi,
heldur þurfi einnig að hugsa
til hinna, sem séu iátlausari og
minna áberandi. Taiað er um
íjórar tegundir skapgerða, sem
allar eigi að geta fundið eitt-
hvað við sitt hæifi.
Þetta kann að vera rétt,
enda þótt margar konur eigi
trúlega erfitt með að finna sína
réttu „typu" í fjöibreytileika
tízkufatnaðarins. Hér heíur
einn tizkuteiknari sýnt, hvernig
hann sér hinar fjórar skapgerð
ir í tizkunni í vetur.
1) Sú bjartsýna á að klæðast
einhverju léttu, lausu og gjarn-
an mynztruðu. Maxi-siður kjóll
með skarði, sem nær alveg upp
í mitti og stuttbuxiur innan und-
ir er einmitt kjóllinn, sem hún
á að klæðast.
2) Sú skapmikla velur sér í
vetur stuttbuxur, en dálitið
óvenjulegar, að því leyti, að
þær eru hringskornar. Við þær
notar hún há iakkstigvél og Mt-
ið vesti í skrautlegum, sterkum
litum.
3) Sú rólynda er látið fyrir að
reyna eitthvað nýtt. Hún veiur
sér ijósdrapplita dragt í ein-
föildu, látlausu sniði. Efnið er
fflauel, tweed eða jersey,
4) Sú þungivnda velur sér
dötaka liti, ems og svart, lilla
eða rauðlilla (aubergine). Bezt
er að geta falið sig í fötunum.
SiðbuxMr, siðiur jataki pg stór
hattur er að hennar smekk.
Ef við eigum að fara eftir því,
sem þeir segja í París, eru það
sú róiynda og þunglynda, sem
eru í tázku i vetur. Og ef þið
hafið þessar skapgerðir, eruð
þið með á nótunum í vetur.
Um blettahreinsun
Bæklingur Kvenfélagasamb. íslands
Sokkabuxnaskór
HJÁ Kvenfélagasambandí Is-
lands hefur komið út bækling-
ur um blettahreinsun. Sagt er
frá þvi, hvernig unnt er að ná
burt ýmsum blettum, sem kom-
ið geta í fatnað og einnig sagt
frá ýmsum blettahreinsiefnum
og hvernig eigi að nota þau. I
hæklingnum má fletta upp á
um 70 mismunandi blettategund-
um, sem raðað er í stafrófs-
röð.
Bækiingurinn, sem er sér-
prentun úr tímaritinu „Hiús-
freyjan", er til sölu á skrif-
stofu Kvenfélagasambandsins að
Hallveigarstöðum og kostar 30
kr. Skrifstofan er opin alla daga
nema laugardaga kl. 3—5.
Efni bæklingsins er mjög skil-
merkilega upp sett og aðgengi-
legt, og eiginlega ómissandi á
hverju heimiii. Það hefur áreið-
anlega komið fyrir marga að
hefja leit að smámiða með hús-
ráði á, þegar eitthvert óhapp
hefur hent á heimili, t.d. blek
farið í gólfteppið eða smum-
ingsolía í gallabuxur barnanna.
Sjá má, hversu þægilegt er að
hafa þetta allt á sama stað í
einum bæklingi, sem geyma má
á ákveðnum stað i eldhúsi eSa
annars staðar. Oft veltur á
íyrstu meðíerð, hvort hluturinn
ÞAi) er dálítið erfitt að hugsa
sér tiiveruna án sokkabuxna
fyrir okkur kvenþjóðina. Þa>r
eru hreint og beint ómissandi.
Nú hefur þó verið reynt að bæta
um og kominn er á markaðinn
i Bandaríkjunum að minnsta
kosti hlutur, sem nefndur er
þar í landi Pan-Boot, eða nánast
sokkabuxnastjgvél. IVIá segja,
að þetta sé sokkabandabelti,
sokkabuxur og skór allt í einu,
og framleitt úr þykku prjónlesi.
Sú, er fann þetta upp, er Suz-
anne Garfield. 33 ára Kaliforn-
íu-stúJka, sem þreyttist á stíg-
vélum. sem gúlpuðu frá en
félbi ekki nógu vel að fótleggj-
ununi
Skófyrirtæki í St. Louis
gleypti við þessari hugmynd, eg
hefur hafið framieiðslu, sem
koma átti á markaðinn um síð-
ustu mánaðamót. Verða sokka-
buxurnar fáanlegar í 8 mismun
andi litum og þrem rósóttiim
gerðum. svo að eitthvað ætti að
vera við allra hæfi.
eða flíkin verða jafngóð, það
er hægt að skemma alveg með
að setja vatn á ýmsa bletti. En
nú ættum við að geta komið í
veg fyrir slík mistök og getum
við sannarlega þakkað Kven-
íélagasambandinu fvrir þetta
framtak eins og svo margt
annað.