Morgunblaðið - 06.09.1972, Blaðsíða 7

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 6. SEPTEMBER 1972
7
Bridge
Hér fer á eftir spil írá leikn
uim miiQí Bandarikjanna og
Frakklands í Olympíumótinu
1972. Bandariski spilarinn Gold
man sýnir á skemmtileigian hátt
hvernig góðir spiiarar grípa
teekifœrið þegar það geíst.
Norður
S: D-2
H: Á-K-D
T: Á-6-4-3
L: Á-9-8-7
Vestur Austur
S: Á-K-10-3 S: 7-6-4
H: 8-7-64-3 H: G-10-9-5-2
T: 8 T: K-D
L: G-5-4 L: D-10-3
Suður
S: G-9-8-5
H: —
T: G-10-9-7-5-2
L: K-6-2
Lokiasögniin var sú sama á báð
uim borðum þ.e. norður var sagn
hafi í 5 tiglum, em við bæði borð
hafiði suður svarað tíguiopnun
nórðurs með 1 spaða. Er það
væntanlega ástæða þess, að við
hvorugt bórðamna lét austur í
byrjun út spaða.
Við borðið þar sem Goldman
var sagnhafi lét austur út hjarta.
Sagnhafi lét lauf úr borði, tók
kóng og ás í lautfi og trompaði
þriðja lauifið í borði. Næst var
tigul 2 látinn út, drepið heima
með ás, nú tók hanri ás og kóng
í hjarta og kastaði spaða úr
‘borði. Næst lét hann út lauf
og sama er hvað ausitur gerir,
sagnhafi kastar spaða úr borði
og fékk 11 slagi og vann spilið.
Við hitt borðið lét austur út
lauif, sagnhafi var svo ánaegður
að fá ekki útspil i spaða, að
hann gœtti ekki að sér og drap
heima með ás. Þegar hann hafði
áttað sig, þá fann hann enga
aðra leið en að láta út spaða 2,
drepið var með níunmi í borði
og vestur fékk slaginn á tíuna.
A.-V. fengu þannig 4 slagi og
spilið varð 2 niður.
Smóvorningur
— Mundu það, drengur minn,
að þú átt ævinlega að launa ilit
með góðu.
— Já, pabbi minn, þá finnst
mér að þú ættir að gefa mér
Ikirónu núna þvi ég braut
lönigu reykjarpipuna þina.
Letrað á legsteina:
(1 minningu frú Ölpu White,
er vó 309 pund): Opnið upp á
igátf hið himnesfba hlið svo ieið-
in sé greið í sælunnar nann. Fað
ir vor heitinn fór irnin á snið,
etn mamma er heiimingi giidari
en hann.
Blessuð veri minning Jaikons
Batans, sem dó 6. ágúst 1800. —
Bkkja hans, 24 ára, býr í Áimar-
streeti 7 og hefur í rúkum mæii
þá eiiginleika siem góð eiiginkona
þarf að hafa og þráir að ve.ia
Ihuigguð.
1 minningu Betsy Fritzhug
1796—1831:
Konan min hvilir hér og ég
er giaður yfir því.
Dómai'inn: — Eruð þér vissir
utm, að ákærður hafi verið
drutkkmin?
Vilmið: — Pullkomlega.
— Hvað hafið þér fyrir yður
I þvf?
— Ég sá hann láta 25 eyring
í brunaboðann á Alþingishús
inu líta siðan á kirkjuklukkuna
Og segja: Herna minn trúr, ég
hel þynigzt um 14 pund.
Sonuriran: — Hvernig búa
fiskimennirnár til þessi net,
pebbi ?
Faðirinn (annars bugar):
Þéir taka bara heilmikið af göt
uan sauima þau saman og svo er
meitið komið.
DAGBÓK
BARMMA..
DÚFURNAR
Saga eftir Ingibjörgu Jónsdóttur
sannfærð um, að þarna
yrði notalegt fyrir bórnin
hennar að alast upp. Það
rigndi ekki ofan á þau fyr-
ir þakinu og mjög skjól-
gott var inni í litla húsinu.
— Já, ég fer þá að verpa,
sagði frú Dúfusen og það
gerði hún. Hún verpti
tveimur, litlum, hvítum
eggjum í vagninn hennar
litlu systur.
Gísli sá þetta fyrstur, því
að hann var alltaf óþægur
að sofna á kvöldin.
— Heyrðu, Magga, sagði
hann. —- Það eru dúfur
komnar í vagninn hennar
litlu systur.
— Rektu þær úr honum,
sagði Magga.
— En ég er háttaður,
sagði Gísli.
— Farðu í slopp og inni-
skó, sagði Magga.
— Hvers vegna rekurðu
þær ekki sjálf? spurði
Gísli.
— Mér er meinilla við
dúfur, sagði Magga og þar
við sat. Gísli klæddi sig í
sloppinn sinn og batt mitt-
islindann. Svo fór hann í
inniskó og opnaði svalar-
dyrnar.
— Svona, hypjið þið ykk
ur, dúfur, sagði Gísli.
— Hvað er hann að
segja? spurði frú Dúfusen.
— Hann er að reka okk-
ur héðan, sagði herra Dúfu
sen, sem skildi vel manna-
mál og kunni meira að
segja að lesa, því að hann
var hefðardúfa, eins og þið
sjálfsagt vitið.
— Ég hreyfi mig hvergi,
sagði frú Dúfusen. — Ég
er búin að verpa og allar
dúfumömmur vita, að eggj-
unum má ekki verða kalt.
Þá deyja ungarair.
— Þau hreyfa sig ekki,
Magga, sagði Gísli. — Bara
alls ekki fet.
— Þú verður að reka
þær í burtu, sagði Magga
ákveðin. Gísli teygði fram
höndina og ýtti við dúfun-
um, en herra Dúfusen
brást hinn versti við og
hjó í böndina á Gísla.
— Hann bítur, sagði
Gísli.
— Láttu okkur í friði,
sagðd frú Dúfusen. — Ég
sit á eggjum.
— Við förum ekki fet,
sagði herra Dúfusen.
— Skelfing kurra dúf-
urnar, sagði Magga, sem
skildi vitanlega ekki dúfna
mál, frekar en aðrir menn.
— Ég skal hjálpa þér.
Magga var stærri og
sterkari en Gísli og hún
gat hrakið herra Dúfusen
í burtu, en frú Dúfusen
færði sig aðeins innar í
vagninn.
Þá sá Magga hvers kyns
var.
— Dúfurnar eru búnax
að verpa í vagninn hennar
litlu systur, sagði Magga.
— Hvað eigum við núna
að gera?
— Við hringjum í pabba
og mömmu og segjum
þeim að koma strax heim,
sagði Gísli.
Þegar pabbi og mamma
komu aftur að borðinu
sínu eftir að vera búin að
dansa skamma stund, biðu
skilaboð þeirra: „KOMIÐ
STRAX HEIM. ÁRÍÐ-
ANDI. MAGGA.“
Mamma varð afar
hrædd og pabbi varð
hræddur líka. Eitthvað
hlaut að hafa komið fyrir
hræðuma eða litlu systur.
FRHMHRLÐS
SflSfl
BflRNflNNfl
DRÁTTHAGI BLÝANTURINN
SMÁFÓLK
HOU) COULP \ THE SUN
VOUMISSSUCH GOT IN
AN EASV / MV ETEð
FLY BALL?—-y—

'r
7-a?
THE SUN ISNfT EVEN OUT
TOPAYÍ IT’S CLOUPVÍ
THE CLOUPS GOT
^JN m EVES,
3T
Hvernig gaztn misst af
svona auðveldiim svifbolta?
— Ég fékk sóbna í augnn.
Það er ekki einu sinni sól-
skin í <Jag! Það er skýjað!
Ég fékk skýin í augun!
FERDTNAND
Bílaskoðun í dag
R-18401 til R-18600.