Morgunblaðið - 06.09.1972, Blaðsíða 19

MORGUNBLAÐIÐ, MIOVÍKUDAGUR 6. SEPTEMBER 1972
19
Ég þakka ölluan, er sýndu
mér vináttu og vinsemd á sjö-
tugsaftnæli mlnu.
Guð blessi ykkur öll.
Brynhildur Snædal Jónsdóttir.
í
NmnRGFHLDnR
mnRKnn vnnn
I
Einkaritari
Stúlka óskast til ritarastarfa. Þarf að geta hafið
störf um miðjan þennan mánuð.
Þarf að geta unnið sjálfstætt og hafa góða þekk-
ingu á íslenzku og ensku.
Um'sóknir, er tilgreini aldur og menntun, sendist
Mbl. fyrir 10. þ. m., merktar: „2422“.
Grindovík - Byggingameistoro?
Ungur maður óskar að komast að sem nemi í húsasmiði.
Upplýsingar í sima 8268 klukkan 6—8 eftir hádegi.
Kennarar
Harðir árekstrar
á Akureyri
— og miklar skemmdir á bílum
Akuneyri, 4. sepit.
MJÖG harður árekstur varð niilli
tvegg.ja fólksbila á Kaupangs-
stræti, framan við Mjólkursam-
lag KEA, kl. 01 aðfararnótt
sunnudags. Ökimiaður á stórum
fólksbU missti vald á honum í
beyg.junni ofan við samlagið, ók
á rninni fólksbilinn, hélt svo á-
fram, þar tU hann lonti á ljósa-
staur og eyðilagði hann.
Fjórir karlmenm voru í stóira
bilnuim, en Rögnvaldur Ármason,
V°nabyigigið 15, og kona hans í
þelm minni. Þau meiddiust bæði,
þó ekki alvartega, og eru visituð
í sjúkrahúsi. Bíll þeirra er tal-
inn ónýtur og söóri biilliinn mikið
skemimdiucr.
Tveir aMharðir árekstrar urðu
á götuim bæjarins í dag. Sá fyrri
lauist fyrir kl. 8 í morgun á homi
Hrafnagiisstrætis og Möðruvalla-
strætis, sá síðari kl. 13.35 í dag
á homi Stramdigötu og Kaidbaks-
götu. Mikið tjón varð á bffluim í
áireikistruim þessum, en meiðsli á
fólki eru ekki teljandi.
— Sv. P.
Einn kennara vantar við Heimavistarskólann að
Laugargerði, Snæfellsnesi.
Kennsla við barnadeildir.
Upplýsingar gefur skólastjórinn, Friðrik Rúnar
Guðmundsson í síma 34547.
Atvinna — Bókhnld
Stúlka eða karlmaður vön bókhaldsvélum,
— Rabb
frá Munchen
Framliald af bls. 15.
verið ruglaður af öllu tilstandinu.
En setningin fórst honum vel úr
hendi. Blöðin birtu myndir aif hon-
um og etnhverju fyrirfólki öðru, og
svo auðvitað Wálly Brandt. Mér
sýndist hann vera að greiða sér á
öllium myndunum, enda kosninigar í
nánd.
Sumum finnist í of mikið lagt að
við fslendingar sendum fuiltrúa á Ol
ympíuleikana, þar eð við höfum enga
möguleika á sigrum. Þetta er rangt.
Þegar fslendingar gengu inn á leik-
vanginn sómdu þeir sér vel. Þeir
voru fulltrúar þjóðar, sem varfla er
til nema í orði, en varð allt í einu
að veruleika í augum miMjóna
manna, sem við þurfum að upplýsa
um land okkar, menningu — og, svo
að allir geti nú tekið undir, nauð-
syn þesis að fæna út landhelgina, því
að norður á hjara veraldar búi þjóð,
sem þarf og á að lifa eins og
annað fóölk. Við eruim nú einu
sinnd sérstök þjóð og eigum að minna
aðrar þjóðir á það við hvert tæki-
færi sem gefst. Og svo eigum við að
sópa minnimáttarkenndinnd undir
þjóðarteppið svo að lítið ber á. Það
gera hvort eð er aðrar þjóðir, jafn-
vel stórþjóðir. Kannski hefðum við
átt að ganga inn á Xeikvamginn í forn
mannabúninguim og „stela senunni"
eins og Oddur á Skaganum, það
gerðu Mongólíumenn og fengu mynd
ir af sér í öllum herklæðum í öll-
um blöðum Þýzkalands. Opnun Ol-
ympíuleikanna er hvort eð ekkert
anrað en skrauteýning.
Nú mætti spyrja: Hvað hefur ylj-
að Þjóðverjum mest í Olympíuvím-
unni? Ég held það séu viðtökumar í
heimspressunni svoköUuðu, a.m.k.
eru viðbrögðin í öðrum löndum
kyrfilega tíunduð, þó að ég hafi
hvergd rekizt á tilvitnanir í leiðara
Morguublaðlsins, hvað sem ve'ldur, né
Tímans — og ekki einu sinni í hin-
ar rómuðu stjórnmálagreinar Þjóð-
viljams. „Préttaskýrendur líta á leik-
ana sem tákn hins breytta Þýzka-
lands,“ segir yfir þvera forsíðu Die
Welt og hið virta blað Frankfurter
Aligemeine getur ekiki á sér setið að
lýsa viðbrögðum erlendls. „Þjóðverj
ar eiiga gullverðQaunin skilið", hafa
þýzku blöðin eftir franska blaðinu
L'Aurore, sem bætir þvi við — Þjóð-
verjurn augsýnilega til óendanlegr-
ar gíleði — að Olympiuleikarnir sýnl
að Þýzkaland hrokans sé liðið undir
lök, en hið hlýja, vinialega ÞýZka-
iand loomið í staðinn. Ekkd er að
furða þó að um 80% Þjóðverja seg-
ist rnunu fylgjast með leikunum af
kappi og lýsi yfir ósikiptum áhuga á
þessu sjónarspili. Franska blaðið var
ekki eitt um að minna á forna
„frægð" Þýzkalands, sum blöð
gleymdu því efcki að Hitler neitaði
að heilsa Jesse Owens 1936. Nú seg-
ir Jesse í einu þýzku blaðanna:
„Opnunarhátiðin í Miinchen var fal
legri en í Miexikó." Mangir Ameríkan
ar eru sem betur fer eins og börn:
fljótir að gleyma, kunna ekki að
hata. Einhver spekingurinn segir í
einu dagblaðanna hér — því að hér
eru spekdngar ekki siður en heima —
að Olympíuleikarnir séu bara fyrir
börn. En hann gleymdi því eins og
spekingum hættir til, að sá sem sér
ekki veröldina eins og barn á ekkert
erindi við hiana lengur. Tilhlökkun-
in, ævintýrið, undrið, — veröld bams
ins. Sá sem er hættur að hlakka til,
á ekkert annað eftir en fremja sjálfs
morð, segir brezkt skáld, sem hefur
nýlokið við að semja bók um þessa
leið inn í dauðann. Ef allar styrjald-
ir færu fram í barnaherbergjum,
væri heiminum borgið. Og ef enginn
eldur væri skaðlegri en Olympíueld-
urinn, þyrftum við ekki að kvíða
framitíðinni. Það sfciptir engu þótt
adlt tilstandið renni út í eitt og
ómögulegt sé að fylgjast með nema
broti aí því, sem fram fer, nema þá
í ein-um áningarstaðnum í Olympíu-
þorpinu, þar sem allt er sýnt í átta
Jiitsjónvörpuim ja'fnóðuim og það fer
fram. Ég hef t.a.m. séð þar í einu
flimleikakieppni kvenna, sem er meira
í ætt við listdans en íþrótt, giímu
einhverra kjötfjalla, sem leggjast
hvert ofan á annað, boltaíeik og eitt-
hvað fledra. En með tveimur augum
horfir maður ekki lengi á átta sjón-
varpstæki samtímis. Ekkd einu sinni
'iitsjónvörp! Ýmisdegt feir því íyrir
ofan garð og neðan sem betur fer,
enda er margt af þessu undanúrslit
og forkeppni. Einhver svertingi vinn
ur hvítan í boxi, hvaða máli skiptir
það? Ég horfði á einhvem Ikúría frá
Nígeríu sigra einhvern annan box-
ara á stigum, og einhvern veginn
minnti hann mig á ljóð Laxness um
Unigliniginn í skóginum, kannski
vegna þess að hann var í grænuim
buxum. Eða var það nafnið, hvað hét
hann aftur: Igería frá Nígeriu?
Undur og stórmerki. Gull, silfur
og brons. Gosbrunnar, eldur. Lítill
drengur frá íslandi upplifði þetta
ævintýri. Hann er átta ára. Mér
fannst við vera á sama aldri, þan,g-
að til hann spurði mig allt í einu og
benti á Olympiueldinn: „Hvernig
silökkva þeir eldinn? Kalla þeir á
brunaliðið?"
Hvernig átti ég að segja honum að
þetta væri ekki eldur, og samt eld-
ur.
óskast hálfan daginn.
Uppl. veittar daglega kl. 14—17,
r r ^ ' • [
ekki í síma.
u m!o ð m KR. HRISTJÁr SUDURLANDSBRAUT llSSDN H.F. 2 ■ SÍMI 3 53 00

Kfrel^

Starfsfólk — Bítibúr — Uppvask
Viljum ráða nú þegar eða eftir samkomulagi, kven-
fólk í uppvask og bítibúr (vínbuffet). Vakta- og
kvöldvinna. Möguleikar eru á að tvær geti skipt
með sér vakt.
Upplýsingar að Hótel Sögu í dag og á morgun og
í síma 20600.
Laus staða
Staða aðstoðarframkvæmdastjóra ríkisspítalanna er
laus til umsóknar.
Umsækjendur þurfa að hafa góða stjórnunar- og
samstarfshæfileika og æskilegt að þeir hafi há-
skólamenntun, t. d. próf í einhverri af eftirtöldum
greinum: lögfræði, hagfræði eða viðskiptafræði.
Laun eru samkvæmt 28. fl. í kjarasamningi B.S.R.B.
við fjármálaráðherra.
Umsóknir með upplýsingum um aldur, námsferil og
fyrri störf, með afritum af prófvottorðum, sendist
til stjórnarnefndar ríkisspítalanna, Eiríksgötu 5,
fyrir 28. september 1972.
Reykjavík, 4. september 1972
Skrifstofa ríkisspítalanna.