Morgunblaðið - 11.11.1972, Blaðsíða 23

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGU'R 11. NÖVEMBER 1972
23
*
Okunnum þakkað
NÝLEGA barst Krabbamieinsfé-
var jafnan vinmargur, enda
vann hann sér setið traust og
trúnað þeirra, sem hann um-
umgekkst. Sigurjón var vel með
alhár og myndarlegur maður i
fasi og framgöngu allri. Oklkur
vinum og bekkjarsystkinum Sig
urjóns er nú efst í huga sökn-
uðurinn og minningin um goðan
dreng, sem nú er fallinn í val-
inn fyrir aldur fram. Við minn-
ums 1 með söknuði og sárum
trega hinna mörgu ánsegju-
stunda, er við höfwm notið í ná-
vist hans og á heimili þeirra
hjóna. Og hugstæð mun oktkur
llengst verða alúð sú og hliýja,
sem þau hjón sýndu gestum
sínum. Bseði voru gædd hinum
fágæta eiginleika gestgjafans
að hafa lag á að láta öllwm liða
vel — eiga gleðina saman.
Sigurjón var ritari Arkitekta-
félags Islands árin 1961—‘63.
Hann var í stjórn Iðnfræðinga-
féiags Islands 1951—54 og for-
maður frá 1953—‘54. Þá var
hann deildararkitekt hjá húsa-
meistara borgarinnar 1959—
1964, eða unz hann varð bygg-
ingarfuffl'trúi. Hann fékík verð-
laun i samkeppni, sem Reykja-
vikurborg efndi til 1957. Af sér*
stökum aukastörfum, er Sigur-
jóni voru falin, má nefna teikn-
ingu Félags- og gistiheimilis á
Patreksfirði, að lokinni sam-
feeppni 1962. Þá hlaut hann 1.
verðlaun í samkeppni um upp-
drætti að nýjum húsakosti fyr-
ir Bændaskólann á Hvanneyri
1963 ásamt Þorvaldi Krist-
miundssyni. Mörg hús, sem Sig-
urjón teiknaði, hafia vakið sér-
staka athygli fyrir myndarbrag
og einstaka hús hafa verið, að
sögn eigenda, notuð sem fyrir-
mynd i teikningu nýrra húsa
eða a.m.k. skoðuð sem fyrir
mynd að góðum húsateikning-
um, og ber það bezt vitni um
hina ágæöu hæfileika hans. —
Hinn flekklausi heiðursmaður
Sigurjón Sveinsson, var óþreyt-
andi eljumaður i starfi og þrátt
fyrir meðfædda hlédrægni var
hann hæfilega mannblendinn,
gæddiur góðri kímnigáfu og
hafði sérstafea hæfni til að
halda uppi samræðum, jafnt í
vinahópi sem við ókunmuga menn
frá framandi löndum. Félil oft í
hilut hans þátttaka í móttöku er
lendra manna, sem borgina heim
sóttu eins og getið var, enda
var hann sannkallaður mennimg
armaður í hvívetna, sem ætíð
gætti jafnt sóma sins sem sam-
félagsins í srnáu sem stóru.
Slíkra manna er sönn ánægja að
minnast, er þeir hverfa frá þess
um heimi — vammlausir — og
með þöfek og virðingu allra,
er kynnzt hafa.
Er við bekkjarsystkinin, vin-
ir og samstarfsmenn Sigurjóns
heitins Sveinssonar, kveðjum
hann hryggum huga á útfarar-
daginn, vottum við eiginkonu
ag fjölskyldu hans allri dýpstu
samúð og biðjum hinum látna
blessunar guðs á hinu nýja til-
verustigi.
Hafþór Gtiðmtindsson.
DRENGLUND og dugur voru
einkenmaindi þættir í lifi hans og
starfi. Þannig hygg ég að marg-
ur muni hugisa nú er Sigurjón
Sveinsson, arkitefet, er kvaddur
hinztu kveðju.
Ég, er þetta rita, minnist Sig-
urjóns fyrst í leik og starfi í
Menntaskólanum á Afeureyri.
Hainn var einn þeirra, sem hlutu
að vekja athygli. Bjartur svipur
og hreinn. Bjart yfirbragð, styrk
ur og karlmenmska, drenglund
og dugur. Allt þetta hafði hamn
til að bera í ríkum mæU. Vin-
seeklir hans í hópi skðlaíélaga,
jafnt bekkjamauta sem annarra,
einkenndust af þessu. Ég minn-
ist þess er ég kom til Siglu-
fjarðar í atvininuleit, öllum ó-
kunnugur. Var það fyrst fyrir að
leiita til Sigurjóns á heimili for-
eldra hainis á Steinaflötum. Fyr-
irgreiðsla var og ekki skorin við
nögL Viðtökur allar, umhyggja
foreldra Sigurjóns og hans, er
mimning, sem ekki máist úr
huga. Við dvöl og störf á Siglu-
firði varð mér ljóst að Sigur-
jón var sannur fuUtrúi sinnar
byggðar. Hann var Siglfirðingur
eins og þeir gerast beztir. Svip-
hreimn eins og fjöUin, sem um-
lykja fjörðinn er þau ljórna í
kvöldsóliinni á sólsföðum. Dug-
mikiU eins og báran, sem svarr-
ar við kletta norðursins.
Leiðir skildust. Áratugur leið
þar til fundutm bar saman að
nýju. Síðan meira og minna til-
vUjanakenndir fundir. Menn
hittast á götu, heilsast og ræð-
ast við. Af sMkum fundum með
Sigurjóni Sveinssyni gekk mað-
ur ætíð léttard. Hann var bjart-
sýnismaður og hann eins og
geislaði frá sér bjartsýni og dug.
Hvaitninig frá honum hefir örugg
lega stuðiað að því að koma
mörgum fraimkvæmdum, á sviði
byggingarmáia, heilum i höfn.
Sigurjón var fjölmenntaiður um
byggmgarmál og störf hans á
því sviði spanna víðfeðmt svið.
Þau fáu orð, sem hér eru sögð,
gefa litla innsýn i víðfeðmi per-
sónu, sem starfað hefir að fjöl-
þætturn og umfangsmiklum mál-
um um áraibll. Þess er og engin
von né að því stefnit. Fáein orð
orka litt að bæta þainn harm og
það tjón, sem skyndilegt fráfall
dugmikilla og fjölmenntaðra at-
hafnamanna veldur. Aðeins,
memn fá ekki orða bundizt. Orðs-
tír góðra drengja á að lifa. I
því feist viss bót, viss huggun.
Ég færi Sigurjóni Sveinssyni
kæra þökk fyrir kynnin og sam-
fylgdina. Eiginkonu hans, sonum
og öðrum skyld- og venzliamönn-
um votta ég dýpstu samúð
vegna hims mikla missis.
Jóhann Jakobsson.
Guðleifur Högnason
Minning
1 DAG fer fram minningarat-
höfn í Hníflsdalskapellu um
minn ástkæra bróður, Guðleif
Högnason, en hann fórst með
m.b. Geirólfi ís 318, þann 20.
otot. s.l. Guðleifur var fœddur
16. febrúar 1951 og varð þvi að-
eins 21 árs gam’all. Guðleifur eða
Leifi eins og hann var alltaf
kal'laður, ól'st upp í Hnífsdal og
átti þar heiirna nær alla ævi. Eft-
ir að móðir oktoar andaðist 1960,
dvaldist hann lengst af hjá Inigi-
björgu systur okkar.
Hann stundaði nám við
Reykjanesskóla, en síðar fór
'hann á vélistjóranámskeið í
Reykjavík, enda hafði hann
hugisað sér að gera sjómennsku
að ævistarfi sínu. Þegar hann
hafði lokið vélstjóranámskeið-
inu, kom hann til Keflavíkur og
var þar í tvö ár. Vann hann þá
í fiski fyrst, en síðar við mál-
arastörf á Keflavíkurflugveili.
Ails staðar varð hann sérstak-
lega vinsæl'l meðal vinnufélaga
sinna. Leifi var mjög iðinn og
vinnusamur og þótti vinnutím-
inn á Keflavikurfl'ugvelli tæp-
ast nógu langur. Varð þá að
ráði að við keyptum saman
teppahreinsunarvélar og stofn-
uðum Teppahreinsun Suður-
nesja, en hana starfræktum við
i eitt og hálflt ár. Fyrir hans
áeggjan fórum við viða um Vest-
firði með teppahreinsun okkar.
En heirmþráin kallaði á hann
og dró hann aftur til æsku-
stöðvanna. Þar vann hann eina
vertíð í rækjuverksmiðju, en fór
síðan til sjós á Pólstjörnunni á
skelfiskveiðar. Síðla sumars réð
hann sig á Geirólf tii vinar okk-
ar Jósefs Stefánssonar. Sú ver-
tíð fékk þó skjótan endi, þvi að
20 dögum liðnum gerðist sá
sorglegi atburður að Geirólfur
fórst í Isafjarðardjúpi og varð
hvoru'gum af áhöfn hans bjarg-
að, enda þótt brugðið væri
skjótt til hjálpar.
Þegar ég nú kveð þig, ást-
kæri bróðir, er svo margt að
þakka, að ekki verður það allt
tínt eða talið, en ég vil fyrir
hönd barna okkar hjóna, þakka
þér alla þá umönnun, sem þú
sýndir þeim. Þá vill Munda
þakka þér innilega alla þá hjál'p
semi, sem þú sýndir á heimili
okkar. Það voru mikil viðbrigði,
þegar þú fliuttir vestur, að geta
ekki lengur leitað aðstoðar þinn
ar.
Július Högnason.
Skáta-
félag
í Hveragerdi
Hveragerði, 4. nóvember.
Á 60 ÁRA afmæli skátahreyf-
ingarinnar á fslandi var stofn
að skátafélag hér í Hvera-
gerði og eru nú 125 börn og
ungmenni í félaginu. Skáta-
foringi er Sonja Andrésdóttir.
Á laugardag var foreldrum
boðið að vera viðstaddir, þeg-
ar fyrstu nýliðamir unnu sín
skátaheit, og á eftir var boðið
upp á kaffiveitingar. Þá
sungu hinir nýbökuðu skátar
fjörug skátalög undir stjórn
Ragnheiðar Sigurjónsdóttur.
— Georg.
Skátaheitið unnið.
(Ljósm. Mbl.: Georg)
Leiðtogi Hjálpræðis-
hersins í heimsókn
STJÓRNANDI Hjálpræðishers-
ins í Noregi, íslandi og Færeyj-
um, kommandör Hákon Dahl-
ström og frú koma í heimsókn
til fslands dagana 10.—12. þessa
mánaðar. Munu þau stjórna
foringjasamkomum og tala á al-
mennum hópsamkomum í Hjálp-
ræðishernum á kvöldin.
Hákon Dahlström fæddist í
Dammen, en hefur lengst af bú-
ið í Noregi. Hann útskrifaðist
foringi í herskólanum i London
og starfaði þar eftir það í eitt ár
en sneri aftur heim 1932. Litlu
síðar ferðaðist Dahlström ásamt
eiginkonu sinni til Ghana til trú-
boðs og störfuðu þau þar í sex ár.
Árið 1962 fengu þau enn skipun
út fyrir landsteinana og nú til
Nígeríu, þar sem þau urðu
æðstu foringjar Hjálpræðishers-
ins viS hinar erfiðustu aðstæður,
og m. a. störfuðu þau að hjálp-
arstarfi í B'afrastriðinu. ÁriS
1969 fékk Dahlström skipun til
Finnlands sem yfirmaður hers-
ins þar og eftir þriggja ára
starf var hann skipaður komm-
andör yfir Noregi, fslandi og
Færeyjum hinn 1. marz á þessu
ári.
lagi fslands 100 þús. kr. gjöf. Fé-
lagið veit ekki hver gefandinn
er, þar sem hann vill ekki láta
nafns sínis getið. Þetta er önnur
stórgjöfin á stuttum tíma, sem
fél'aginiu berst. Að sjálfsögðu eru
Leikurinn hefur nú verið sýnd
ur 28 sinnum við mjög góða að-
sókn. Nú eru aðeins eftir tvær
sýningar á leiknum og verður
sú næst síðasta á sunnudaginn
kemur, þann 12. nóvember.
slikar gjafir vel þeignar og stjóm
félagsins vill hér með færa þess-
■jm rauvsnarlega gefanda kærar
þakkir fyrir.
(Frá Krabbamieinsfélagi
íslands).
Dahlström-Iijónin, leiðtogar Hjálpra'ðishersins í Noregi, fs-
landi og Færeyjum.
GlótooMur hefur reynzt furðu
lífseigur hjá Þjóðleikhúsmu, og
sýnir það bezt að þetta gamia
ævintýri Sigurbjarnar Sveinsson-
ar á enn mifeluim vinsældum að
fagna hjá ungu kynslóðinni.