Morgunblaðið - 19.11.1972, Side 20

52
MORGUNBLAÐIÐ, SUNiNUDAGUR 19. NÓVEMBER 1972
SAC3AINI
1. kafli.
Um miðnæt.ti var Jenny Vileeda
orðin giaðvakandi, ofsótt af ýrnsu
sem hún hafði ekki gert og
mundi aldrei geta gert, þegar
simánn hringdi. Hún vissi alveg,
að það var Pétur, sem var að
hringja, því að það gerði hann
á ótrúlegustu tíimum sóiarhrings
ins, og hún vissi iiika, að í þetta
sinn ætti hún alls ekki að svara.
En svo gæti það líka verið
þetta skipti, sem Pétur segði:
„Ég eliska þig — mér skjátíað-
ist.“ Hún gat því ekki stillt sig
en tók símann og Pétur sagði:
— Jenny?
Skynsemin sagði henni að
leggja simann á. En hún sagði:
— Já, Pétur!
— Ég þarf á þér að halda,
Jenny.
íæssu gat húm ekki trúað. Ef
hún nú hefði alis ekki svarað?
En þetta var bara ekká Pétri
Hkt — hann þarfnaðist aldrei
annarra. Hún tók í taumana hjá
ímyndunarafli sinu, sem ætíaði
að fara áð taka á sprett.
Pétur sagði og var óðamáiia:
— Við erum í húsinu við Sund-
ið. Cal sækir þig. Ég er nýbú-
inn að tala við hamn.
Bitthvað var þetta allt frábrugð
ið því, sem hún hafði stundum
verið að búast við, að einhvern
tíma yrði. Varfærmin og vonbrigð
in læstu i hana kióm sínum.
Pétur sagði: — Heyrirðu til
mín?
— Til hveys?
— Ég vissi, að ég gæti treyst
þér . . . Cai sagðist verða kom-
inn til þiin eftir tíu mínútur.
— Treyst mér?
— Fiora hefur orðið fyrir
slysi, sagði Pétur.
— Gott, hugsaði Jenny og
fann nú til sárra vonbrigða. Ég
vona, að það sé ekkert lítilfjör-
legt. En mannúðin hjá henni
varð samt yfirsterkari. Hún
sagði: — I>að var leiðinlegt.
Hringt eftii midncetti
M.G.EBERHART
Hvers komar sOys var þetta?
— Slys með byssu.
Rétt sem snöggvast áttaði
Jenny sig ekki á þessu. En svo
tók hún kipp. — Hvað geæðist?
— Hann Cal sækir þig.
— Pétur! Er hún mikið sl'ös-
uð? Hvað segir lœikniirinn?
— Við höfum ekki sótt neinn
lækni.
Þarna kom nokkuð, sem henni
fannst litið vit í. .
— Hvers vegna ekki ?
— Jenny, ég er ekki að biðja
þig um annað en að koma.
— Nei, það get ég ekki, sagði
Jenny og var hissa á sjáltfri sér.
Það varð ofurtitH þögn, en þá
sagði Pétur dræmt: —- Ég bjóst
ekki við þessu af þér. Þú ert
konan min .. .
— Ég er als ekki konan þín.
Ég var það í tvö ár, en er það
ekki lengur og hef ekki verið í
meira en ár.
— Ég hélt þú værir fús tíl að
hjálpa mér. Afsakaðu, að ég
skyitíi hrinigja ffl þin.
— Já, en hvað gæti ég gert?
Bara ef þú vildir að minnsta
kosti segja mér, hvað kom fyrir.
Það varð andartaks þögn en
svo sagði Pétur: — Ég veit það
bara ekJki atmennilega.
— En hvers vegna befurðu
ekki sótt tælkni ?
Rödid Péturis varð hörð og ein-
beitt. Þetta var húsbóndarödd
hans, eins og þegar hann hvæsti
út úr sér fyrirskipunum.
— Af þvi að l'æknir myndi tál-
kynna það lögreglunni. Ef Fiora
deyr, segir hún, að það sé morð
og að ég hafi fnamið það.
Hún gat engu orðá upp kom-
ið.
— Villtu koma, Jenny? sagði
Pétur. Nú var það aftur röddin
hans sjáifs, hlýleg og í eyrum
Jennyar ómótstæðiíeg.
Hún átti bágt með að koma
upp orðunuim: — Pétur, þú verð-
ur að ná í iiækni. Þú mátt ekki
láta hana deyja.
í þýðingu
Páls Skúlasonar.
— Oal kemur og sækir þiig,
saigði Pébur, því nú fann hann,
að hún var farán að hnast og
tótk: það sem löftorð. Hiann lagði
simann á.
Hún tóík að huigáeiða þeitta. Það
var igreinitegt, að Pétur hafðú.
tekið eina þessara einbeittu
ákvarðana sinna, að halda lög-
regtunni frá þessu, af hverju
svo sem það nú kynni að vera,
hins vegar var það augljósit, að
velvakandi
Velvakandi svarar i síma
10100 frá mánudegi til
föstudags kl. 14—15.
• Draumórar neytandans
Hatfnfirðingur hafði samband
við Velvakanda, og var honum
mikið niðri fyrir. Tilefni sam-
taJsins var tilhögun á kartöflu-
dreifingu hér á höfuðborgar-
svæðinu. Hafnfirðingurinn,
sem er karlmaður, stundar at-
vinnu í Reykjavík, er einbúi og
sér sjálfur um heimilishaldið,
þ. á m. innkaup, og verzlar ým-
ist í Hafnarfirði eða Reykjavik.
Nú er því þannig farið með
okkar ■ kæra Hafnfirðing, að
hann getur heizt engan mat
borðað, nema hann fái góðar
kartöflur með honum. Og ekki
nóg með það — honum þykja
vondar rauðar kartöflur; hann
vill hafa þéer gular.
Vel má vera, að nú finnist
ýmsum nóg komið af heimtu-
frekju Hafnfirðingsins, en þá
er þess að gæta, samneytend-
ur góðir, að viðast hvar erlend-
is tíðkast það, að margar teg-
undir af kartöflum séu til sölu
samtímis og það meira að segja
i einni og sömu verzluninni.
Þetta er dagsatt, þótt ástæða
sé til þess að ætla, að margir
íslendingar hafi aldrei getað
látið sig dreyma um, að slíkur
munaður væri nokurs staðar
látinn viðgangast, en Hafnfirð-
inginn dreymir um að shkt
verði að raunveruieika hér á
landi.
• Að kaupa köttinn
í sekknum
Hafnfirðingurinn sagðist
stundum hafa gengið búð úr
búð, bæði i heimabæ sinum og
í Reykjavík, til þess að leita að
guluim kartöflum, en ekki virt-
ist vera nema ein tegund (gul-
ar eða rauðar) á markaði í
einu. Hatfnfirðingurinn getur
ekki skilið, hvers vegna ekki
er hægt að hafa úrval af þéss-
ari vöru, eins og annarri. Hann
sagðist einnig vilja fá að sjá
vöru, áður en hann festi kauip
á henni, hvort sem um væri að
ræða kartöflur eða eitthvað
annað, en neytendum væri gert
það eins erfitt og frekast væri
unnt, þar sem kyrfilega væri
búið um kartöflurnar og um
sýnishorn væri ekki að ræða.
Hann sagði ennfrermur, að nú
yrði eitthvað að fara að gerast
í þessu nauðsynjamáli neyt-
enda. Ekki gæti leikið vafi á
því, hver vilji neytenda væri í
LÆSILEGT SÓFASETT
Úr ekta leðri og viði
Sérstaklega
ætlað fagurkerum

KJÖRGAR-ÐI SÍMI. 16975
þessu efni; svo mikið hefði ver
ið rætt og ritað um þessi mál
á undanförnum árum. Hann
sagðist heldur ekki geta skilið
annað en að hér væri einnig um
hagsmiuni kartöfluframleið-
enda að ræða, ekki síður en
neytenda. Það hefði tekið neyt-
endur uim áratug að fá því
framgengt, að mjólk væri seld
í fernum. Ætti það að taka jafn
langan tíma að koma kartöflu-
sölu í viðunandi horf, væri ekki
seinna vænna að hef jast handa.
Margt fleira sagði Haínfirð-
ingurinn, býsna kjarnyrt. Hann
er ekki einn um það. Hjá Vel-
vakanda eru nú rnörg bréf,
sem biða birtingar. Eru nokk-
ur þeirra um „kartöflumálið",
en þó langtum fieiri um dreif-
ingu mjólkur, sem vonlegt er,
því að hún er nú ofarlega á
baugi.
Velvakandi veit, að Hafnfirð-
ingurinn misvirðir það ekki
þótt ekki hafi verið fjallað um
hugðarefni han.s af miklum ab
vöruiþunga hér.
• Um frágang bréfa
og símaþjónustu
Stundum þurfa bréfritarar
að sýna biðlund, en Velvak-
andi reynir eftir föngum að
birta bréfin í þeirri röð, sem
þau berast. Ekki verður hjá
því komizt að minna enn á það,
að bréf, sem birta á, þurfa að
vera greinilega skrifuð, aðeins
í aðra hverja linu, — helzt vél-
rituð — og nauðsynlegt er, að
fullt nafn og heimiWsfang
fylgi. Ekki sakar heldur að
geta þess, að því gagnorðari
sem bréfin eru, þeim mun meiri
likur eru á því, að þau verði
birt.
Velvakandi vill Jýsa ánægju
sinni með hinar góðu undirtekt-
ir, sem símatíminn hefur feng-
ið. Margir hafa notfært sér
simaþjónust-una, og er Velvak-
anda sönn ánægja að hatfa
þannig beint samband við Ites-
endur.
Eikki verður þó hjá þvi kom-
izt að geta þess, að ógjörhing-
ur er að taka niður langt mál
í síma. Siminn er ákjósanlegur
þegar um er að ræða lyrir-
spurnir, ábendingar ýmis® kon-
ar eða annað stutt miál; að öðr-
um kosti er betra að skrifa, sér
staklega þegar heimspeki'íegar
hugJeiðingar eru á döfinni.
• íslenzk skýring á
kosningasigri Nixons
„Húsmóðir" skritfar:
„Þá er maður búinn að fá að
heyra islenzka skýringu á því,
hvers vegna Nixon var kosinn
með slikum yfirburðum, en ftý-
lega birtist í Þjóðvitjanum
grein eftir Svövu Jakobsdóttwr,
undir íyrirsögninni „Baftda-
riska þjóðin í losti — þess
vegna saékja ihaldisöfl á“.
Ég dreg mjög í efa þá skýr-
ingu, og langar þess vegna til
að segja mína. Það hljóta að
vera margir í Bandaríkjununri,
sem misstu ástvini sína þegar
þeir voru sendir til. Evrópu til
þess að berjast við nasista, svo
að frjáls huigsun mætti ríkja
þar.
AMir vita hvemig fór. Rúss-
um tókst að sölsa undir sig
Austur-Evrópu og siðan er þar
ekkert freisi — eða man nú
enginn á íslandi hvernig fór í
Ungverjalandi 1956 og siðan í
Tékkóslóvakíu?
Nú er ekki til sá maður, sem
þorir að halda því fram, að
lífskjör aJmennings í þessum
löndum séu nándar nærri eins
góð og á Vesturlöndúm og hvað
hefiur þá áunnizt með komamún-
istakúguninni?
En víkjum nú að Bandarfkj-
unurn. Hvað mætti Bandaríkja
mönnum í Norður-Kóreu? Þar
féllu þeir fyrir vopnum, sem
þeir hötfðu gefið Rússum, til
þess að berjast við Þjóðverja,
en þeir þurftu ekki á þeim að
halda, því að vetrarkuldinn í
Rússlandi sá fyrir Þjóðverjum,
Þegar Kóreustyrjöldinni lauik,
þá byrjaði Norður-Vietnam að
ráðast á Suður-Víetna'm, en þar
var fyrir þjóð, sem vildi eJkki
komim,únisma. Enn þann dag í
dag stendur Thieu forseti með
67% af þjóðinni á bak við sig
og þarf engan að undra, þótt
hann vilji ekki afhenda þjóð
sina kommúnistum.
Mig grunar, að sá maður
þekki vel hverja blessun sú
stefna myndi færa fóJikinu.
Aimenningur í Bandarikjurn-
um er búinn að fórna meiru en
svo, til þess að verja frelsið í
öðrum löndum, að hann sé
reiðubúinn að láta kommúnism
ann leggja undir sig fleiri lönd,
en orðið er.
Hafi einhverjir orðið fyrir
losti, þá enu það þeir íslending-
ar, sem stefna að þvi að fá yfir
sig kom.múnistaráðstjórn með
geðveikrahælum fyrix beil-
brigða, fangabúðum og ör-
birgð.
Steinn Steinarr og Georg
Orwell voru meðal þeirra
skáJda, sem snerust, þegar þeir
sáu „hugsjónir" sina.r í fratmr
kvæmd. Sælir eru þeir, sem sjá
og vitkast.
Húsmóðir."