Morgunblaðið - 30.11.1972, Blaðsíða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 30. NÓVEMBER 1972
Stefanía Benónýsdóttir
M F. 12. okt. 1917
D. 23. nóv. 1972
I DAG fer fram frá Dómkirkj-
unni útför Stefaníu Benónýs-
dóttur, Blönduhllð 29 hér i borg.
— Hún var fædd að Sveinseyri
I Dýrafirði þann 12. október
1917. Foreldrar hennar voru
hjónin Benóný Stefánsson, bóndi
á Sveinseyri, síðar stýrimaður á
vitaskipinu Hermóði o>g Guð-
munda Guðmundsdóttir, mikil-
t
Móðursystír mín,
Jóhanna Jónasdóttir,
andaðist í Eltíheimllinu Grund
28. nóvember.
Hildur Gunnlaugsdóttir.
hæf hjón af þekktum og dug-
miklum vestfirzkum ættum.
Ólst Stefanía upp á Sveinseyri í
stórum og glæsilegum systkina-
hópi til fermingaraldurs er hún
fluttist með foreldrum sínum til
Reykjavíkur árið 1930. Átti hún
alla ævi ljúfar og kærar minn-
ingar um bernskustöðvamar
vestra og fegurð Dýrafjarðar.
Innan við tvítugsaldur settist
hún í Kvennaskóla Reykjavíkur
t
Sonur minn,
Páll Ó. Pálsson,
Suðurgötu 16, Sandgerði,
andaðist í Borgarsjúkrahús-
inu 28. þ.m.
Fyrir hönd vandamanna.
Helga Pálsdóttir.
og lauk þar þriggja ára námi.
Annaðist hún næstu ár heimili
foreldra sinna, þar eð móðir
hennar átti við miklta vanheilsu
að stríða. Um nokkurra ára bil
starfaði hún við bókbandsiðju
og fleiri afgreiðslustörf hér í
Reykjavík.
Árið 1950 giftist hún Eggert
Arnórssyni, skrifstofustjóra við
prentsmiðjuna Gutenberg.
Bjuggu þau fyrst á Bjarharstíg
4, en keyptu siðan glæsilega
íbúð í Blönduhlíð 29, þar sem
þau sköpuðu sér einkar fagurt
og vistlegt heimili, sem í hví-
vetna bar augljóst vitni um
smekkvísi og háttprýði húsráð-
enda.
Þeim Eggert og Stefaníu varð
þriggja barna auðið. Eru það
þau Ragnheiður, gift frú í Reykja
vík, Stefán læknastúdent og
Benóný Torfi, sem stundar nám
á gagnfræðastigi.
Stefania var greind kona, glað
vær og viðmótsþýð. Hún var
hlý, nærgætin og hugulsöm
bæði við menn og málleysingja.
Þá var hún mikil og starfsöm
húsmóðir, enda bar heimilí henn
ar fagurt vitni um natni, reglu-
semi og snyrtimennsku. — Heim
ili þeirra Eggerts og Stefaníu
stóð ávallt opið fyrir vinum
þeirra og venzlafólki. Þar lék
um mann alúð og hlýja frá þeim
hjónum báðum. Þeir voru einnig
miargir er þar knúðu dyra og
nutu þar gestrisni, góðvilja og
margvíslegrar fyrirgreiðslu.
Enda má fuliyrða að þau hjónin
voru bæði vinsæl og vinmörg.
Þeir eru því margir, sem með
hlýjum þakkarhug drúpa höfði
í söknuði og trega er þeir standa
við hinzta b.eð Stefaníu Benónýs
dóttur.
Fyrir rúmum þremur árum
tók hún að kenna þess sjúkdóms
er eigi fékkst bót við og sem
lagði hana á banabeð hinn 23.
þ.m. Bar hún sjúkdóm sinn með
frábæru þreki, stillingu og æðru
leysi, enda naut hún í rikum
mæli ástúðar, umhyggju og að-
hlynnihgar frá ástrikum eigin-
manni, börnum sínum, systkin-
um og skylduliði. Hún átti einn-
ig þvi láni að fagna að hafa
eignazt óskiptan hlýhug og vin-
áttu stjúpbarna sinna, sem
sýndu henni á sérstakan hátt
ræktarsemi og umhyggju hinn
síðasta tíma. — í hugum nán-
ustu ástvina hennar vakir minn-
ing bennar, heiðrík, björt og fög-
ur. Kærleiki hennar og fórnar-
lund, sem aldrei brást, mun
varpa birtu á vegu þeirra, um
ófama ævileið. Og vinimir
mörgu sem hún eignaðist kveðja
hana með hlýrri þökk fyrir góð-
vtíija hennar og hu'gljúfa kynn-
ingu.
Við hjónin sendum ástvinum
hennar einlægar samúðarkveðj-
ur og biðjum þeim farsældar og
bless'unar um ókomin ár.
Þorsteinn Jóhannesson.
t
Maðurinn minn,
MAGNÚS HANNESSON,
Gullteig 4,
andaðist aðfaranótt 29. þessa mánaðar. — Jarðarförin auglýst
síðar.
Þóra Tómasdóttir.
t
Móðir mín,
ÞÓRUNN ÓLAFSDÓTTIR,
Hafnargötu 20, Sighjfirði,
andaðist í sjúkrahúsi Siglufjarðar, þriðjudagrnn 28. nóv.
Fyrir hðnd systkina og annarra vandamanna,
Nanna Þórðardóttir.
t
Útför systur minnar,
INGIBJARGAR L. AUSTMAR,
Eskihlið 20,
er lézt í Landsspítalanum 24. þ.m. verður gerð frá Dómkirkj-
unni laugardaginn 2. des. kl. 10,30 f.h.
Ólöf Loftsdóttir.
t
Móðir, fósturmóðir og amma okkar,
KRISTENSA ARNGRÍMSDÓTTIR,
er lézt 25. nóvember verður jarðsungin frá þjóðkirkjunni f
Hafnarfirði, föstudaginn 1. desember kl. 2 e.h.
Kristín Guðjónsdóttir, Þorkell Jóhannesson,
Davíð Erlendsson, Mária Guðmundsdóttir,
og bamaböm.
t
Faðir minn,
SIGURJÓN S. SVANBERG,
beykir,
Reykjahlíð 10,
andaðist 24. nóvember. Útför hans fer fram frá Fossvogskirkju,
föstudaginn 1. desember næstkomandi klukkan 15.
Guðbrandur Grétar Svanberg.
t
Elsku móðir okkar og fósturmóðir,
GUÐRÚN ÓLADÓTTIR,
Hátúni 6,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju föstudaginn 1. desember.
Blóm og kransar afþakkaðir, en þeim sem vildu minnast hinnar
látnu er bent á líknarstofnanir.
Þórdis Haildórsdóttir, Guðmundur Halldórsson,
Unnur Jónsdóttir.
Minning:
Magnús Sigurðsson
fyrrv. aðstoðaryfirlögregluþjónn
Fæddur 27/8 1895
Dáinn 15/11 1972
MAGNÚS var fæddur í Svigna-
skarði í Mýrasýslu, en fluttist
átta ára að aldri að StórafjáUi
í Borgarhreppi og dvaldi þar í
Eiginmaður minn og faðár,
Geir Ásmundsson,
frá Víðum,
sem andaðist 24. þ. m. í Land-
spítalanum, verður jarðsung-
inn frá Kópavogskirkju föstu-
daginn 1. des. kl. 13.30.
Lilja Jónsdóttir og börn,
Kársnesbraut 63,
Kópavogi.
t
Móðir okkar,
Gyða Hallgrímsdóttir
frá Siglufirði,
verður jarðsungin frá Foss-
vogskirkju föstudaginn 1. des.
kl. 1:30.
Helga Þ. Kröyer,
Hulda Þorgeirsdóttir,
Óli Geir Þorgeirsson.
foreldrahúsum öll sín uppvaxtar
ár.
Foreldrar Magnúsar voru hjón
in Guðrún Tómasdóttir frá Ket-
ilsstöðnm í Dalasýslu og Sigurð-
ur Magnússon frá Lambastöðum
í Mýrasýslu. Sigurður á Stóra-
felli faðir Magnúsar mun hafa
verið þriðji maðu.r frá séra
Snorra á Húsafelli.
ForeJdrar Magmúsar voru bæði
komin af merkum og traustum
ættum.
Systkini Magnúsar voru þrjú:
Einar bóndi á Stórafjalli, kona
hans var Hólmfríður Jónsdóttir
frá ölvaldsstöðum. Þau bjuggu
vel og myndarlega. Einar er dá-
inn fyrir nokkrum árum.
Sigriður sem var gift Tómasi
Jónassyni í Sólheimatungu og
bafa búið þar vel og myndar-
lega.
Guðrún, ógift, stundaði lengi
verzlunarstörf í Reykjavík. Hún
lézt fyrir nokkrum árum.
Um þessi systkini öll má með
sanni segja það, að þau voru vel
gefin, glæsileg að útliti, traust
og að öllu hið mesta manmkosta-
fólk, sem ávann sér traust og
virðingar samferðafólksins á
lífsleiðinni.
Fyrst lágu leiðir okkar Magn-
úsar saman er við vorum á Hvít-
árbakkaskólanum, 1917—’19.
Næst lágu leiðir okkar saman í
Reykjavík 1920 er við fórum báð
ir að dvelja þar að mestu leyti.
t
Innilegar þakkír fyrir sýnda samúð við andlát og jarðarför
eiginmanns míns,
GUÐMUNDAR GUÐMUNDSSONAR,
Safamýri 67.
Fyrir mína hönd, móður hans, barna og tengdabarna
Guðbjörg Guðmundsdóttir.
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð við andlát og útför eigin-
konu minnar, móður okkar, tengdamóður og ömmu,
ÞÓRDlSAR GUÐMUNDSDÓTTUR,
Hörpugötu 8.
Óskar Á. Sigurgeirsson,
Margrét Óskarsdóttir, Jens Jónsson,
Sigrún Óskarsdóttir, Sigurður Albert Jónsson
og barnabörnin.
En svo störfuðum við Magnús
saimam í lögregliuliði Reykjavík-
ur frá 1. janúar 1928—1940.
Fyrstu tvö árin vorum við á
næturvöktum. Þá voru oft ekki
nema 5—6 menn á næturvakt í
einu og var einn af þeim á stöð-
inni. Við Magnús höfðum oft
svæðið frá Lækjargötu og allt
þar fyrir innan til vöktunar og
skiptum þvi þannig að annar
hafði allt fyrir siunnan Lauiga-
veg en hinn allt fyrir norðan og
niðrað sjó. Svo hittumist við á
ákveðmum stöðum á Laugavegi
öðru hvoru og bárum saman
bækurnar, þvi ekki máttum við
vera saman nema fáar mínútur
í senn, ef út af því var brugðið,
gat það varðað stöðumissi.
Um Magnús vil ég segja það
af langri kynningu og samstarfi
í löigreglunni, að hamn var af-
burðamaður að hugrekki og
hreysti, en mjög laginn við að
hafa góð og róandi áhrif á æsta
menn oig ölvaða, enda var hann
mjög verklaginn við hvað sem
hann vamn.
Það siagði vitur maður um
Skarphéðin Njálsson, að heldur
vildi hann fylgd hans en tíu
manna. Ég segi það sama um
minn kæra horfna vim Magnús
Sigurðsson.
Árið 1923 kvæntist Magnús
Maríu Kristinu Guðjónsdóttur.
Hún dó eftir fárra ára sambúð.
Þau eignuðust eina dóttur, önnu
Maríu, hún er gift öve Lumd
Jörgensen vélvirkja.
Árið 1933 kvæntist Magnús
Herborgu á Heygum í Færeyj-
um, glæsilegri gæðakonú. Þau
eignuðust 4 börn: Ólaf verzlunar
roann, Sigrúnu sem dó á fyrsta
ári, Sigrúnu E. verzlunarstúlkú
og Kristínu Kolbrúnu, gifta
Matthiasi Matthiassyni tækni-
fræðingi í Reykjavik.
Nokkuð föst venja var það, að
við Magnús fórum með konúr
okkar á tvær meiriháttar sam-
komur á hverjum vetri. Það
voru árshátiðar Starfsmannafé-
lags Reykjavíkur og Borgfirð-
ingafélaigsins.
Þá var það ófrávíkjanleg
venja að við sátum við sarna
borð og auk þess átti það oft sér
stað að við áttum ánægjulegar
samryerustundir þessar fjölskyld
ur á heimi'luij-n .olckar sitt á hvað.
Á Iftilll okkar Magnúsar var