Morgunblaðið - 12.12.1972, Blaðsíða 7

MORGU'NBLA£>IÐ, ÞRIÐJUDAGUR 12. DESEMBER 1972
7
Bridge
EÆtiiríiainandi spil er frá ledlkn
uim miiMi Nareg® og Bretiands í
Evrópuimótáaiai í Aþemu 1971.
N'orðrar
S: 10
H: Á K-D 9-8 4
T: 04-2
L: KD-3
Austur
4-3 S: D-G
H: 6-5
T: K-D 8-5 3
L: 9-7-6 4
Swðmr
S: 9-8-7-2
H: G-10-3-2
T: G-9
L: G-10-5
Aug-ljást er, að A-V vimma 6
spaða, en eríitt er að seigja
sHemimiuma. Þrátt fyrir það, má
imieð rét'tu segja, að þeir spiilar-
ar sem sátu A-V balS verið í
dmifaira lagd.
Þar sem brezfeu spilaramir
voru A-V var saigt þaruniig:
A. S. V.
P. P. 1 sp.
P. 4 hj. A.P.
Vestur
S: Á-K6-5
H: 7
T: Á-10-7
L: Á-8-2
Sagmhaíi íéfefe 9 silaigi og
A-V fengn 50 fyrir spiöið. AJir
reikmuðu með að nonska sveitim
mymdi græða vel á þessu spilli,
em það fár ekfei þammáig, því við
hift borðið, þar seim morsku
spiiaramir sátu A-V gemgu
sagmir þamniig:
A S. V. N.
P. P. 2 1. 3 hj.
P. 4 hj. P. P.
D. P. P. P.
Saigribafi féfek hér, eims og við
hitt txxrðið 9 stagi, ogv norska
sveitim féfefe 100 íyrir spilið.
Áheit og gjafir
AJhent Mbl. Álieit á Gwðmmmd
gðða.
JB Fiateyri 1000, NN 200,
Ófmetrtot 1000, SE 500, SS 200,
Maria Þ. Friðritosdóttir 500 RJ
Áiftamesd 300, ES 200, GR 100.
Mmningarsjóðior uim
Hauk Hauksson
Guðrún Þórðardóttir 200.
Aíhent Mbl:
Áheit á Strandarkirkju
DÁ 200, Gl 100, IK 500, Smomri
150, KÞ 200, GH 500, gaimalt
áiheit 500, NN 200, NN 150,
ómefndur 200, GSK 500, í og O
400, AMH 1000, Marima 1000,
ÁÞ RÁ 1000, SJ 500, KS 200,
ÁR 500, SÞ 100, ÍS 100, SF 1000,
ÓJR 2000, NN 200, NMN 500,
frrá þatotoilátri 1500 íris 500, SS
500, Heiga 500, Gö-mui áheit
2000, ÓG 1000, GH 500, NN 200,
HMimar 500, GG 50.
Mumiið jjiölasöfmuri
Mæðrastyrks-
mefmcfar á Njáls-
götu 3.
Opið daglega
frá kl. 10—6.
Mæðrastyrksnefmd.
Munið einstæðar
mæður, gamnlar
komur og börn.
Mæðrasty r ksnef md.
I
r i ■iwn i iwi—bi——————
DAGBOK
BARMm.. FHflMHflLBSSflGflN
KETTIRNIR
DÝRMÆTU
Eftir Fagen Dorf
Don Cesari sagðd kónginum að hann vildi líka færa
ho'num gjafir og þær gjafir væru miklu dýrmætari
en þær sem Don Giovanni hefði fært honum. Svo dró
hann upp gullna bikara, útskorna kóralia, pell og purp-
ura og aidan þann glæsilega varning, sem hægt var að
fá í Feneyjum og þetta sagðist hann færa homum
í vináttuiskyni.
Konungurinn varð yfir sdg hrifinn af slíku örlæti.
Hann var heiðarlegur maður og hjarbagóður og vildi
sýna þakkiæti sitt á sem augljósastan hátt. En hvernig
sem hann velti því fyrir sér, gat hann ekki fundið neitt,
sem hæfði til endurgjalds slíkum gjöfum.
Loks tók hann það ráð að kalla fyrir sig ráðgjafa sína
svo að þeir gætu ákveðið í sameiningu, hvað gefa skyldi
Don Gesare í staðinn fyrir hinar dýru gjafir, sem kon-
ungurinn hélt að kaupmaðurinn hefði gefið af góð-
mennsku sinni."
Ráðgjafarnir báru fram tiUögur sínar, sem voru hver
með sínu móti. Loks sté fram gamall og vitur ráðgjafi
og sagði: „Fyrir stuttu gekk mikil plága yfir land okkar,
sem nærri hafði riðið okkur að fUllu'. Rotturnar og mýsn-
ar eyðilögðu akrana, ollu hungursneyð og óþrifnaði. Þá
barst okkur gjöf, sem bjargaði okkur svo að við gátum
tekið gleði okkar á ný. Síðan hafa hinir dýrmætu kett
ir aukið kyn sitt, svo að við höfum vel ráð á því núna
að gefa Don Cesare, hinum fórnfúsa kaupmanni frá Fen-
eyjum, tvo ketti. Ég er viss um, að þeir munu verða hon-
um ti.1 eins mikiilar blessunar og þeir hafa orðið okkur.“
Kónginum og hinum ráðherrunum fannst þetta fyrir-
taks uppástunga. Síðan var smíðað rimlabúr úr gulli
og kóngurinn valdi sjálfur þriflegustu kettlingana, sem
var að finna á eyjunmi.
Kóngurinn ákvað svo daginn, sem afhending gjafar-
innar skyldi fara fram. AHir ráðgjafamir komu til hall-
arinnar og eins margt fólk og húsrýmið frekast leyfði.
Síðan gekk kaupmaðurinn fyrir kónginn, léttur í lund,
því nú þóttist hann fullviss um ríflegt endurgjald.
Þá var blásið í lúðra og bumbur barðar og margar
ræður fluttar kaupmanninum til heiðurs.
Loks tók kóngurinn til máls: „Don Cesare, þú ert hing-
að kominn færamdi mér komunglegar gjafir af hinu
örláta hjaorta þínu. Það er mikil dyggð. Af fræi góð-
mennskunnar vaxa fögur blóm. Ég og ráðgjafar mínir
höfum velt þvi lengi fyrir okkur, hvernig við ættum
að endurgjalda þér örlæti þitt og höfum nú loks ákveð-
ið að hin dýrmætasta gjöf eim er örlæti þínu samboðin.
Þegar þjóð mín var stödd í mikilli neyð, bjargaði
landi þinn henni með gjöf sinni. Sú gjöf var dýrmæt-
ari en gull og gimsteinar. Við höfum komið okkur sam-
an um að færa þér hina sömu gjöf. Við þykjumst vita
að hún muni veita þér jafn mikla ánægju og gleði og
hún hefur veitt okkur. Hirðmenn, berið inn gullbúrið
með gjöfinni handa vini okkar, Don Cesare.“
Hirðmennirnir báru fram búrið með kettlingunum
tveimur. Konungurinn brosti glaður og hirðmennirnir
ásamt öllu fólkinu.
Kaupmaðurinn leit á kettlingana og varð sem steini
lostinn. En þegar hann sá að allir brostu til hans varð
hann að brosa líka . . .
Skömmu síðar lét hann í haf og sigldi heim. Á ég að
segja ykkur hvemig honum varð innanbrjósts? Jú,
íyrstu dagana var hann gagntekinn illsku og hatri svo
að enginn þorði að yrða á hann. Síðan varð honum
smátt og smátt ljóst, hvernig örlögin höfðu haft hann
að leiksoppi og þeim gat hann ekki breytt, þrátt fyrir
öll auðæfin. Og þá fór að hvarfla að honum á oftar, að
afbrýði og ágirnd væru lélegur jarðvegur fyrir þá
ávexti, sem hann vildi uppskera með lífi sínu á jörðinni.
Hamn sagði aldrei neinum í Feneyjum frá því, hvað
gerzt hafði, en fólk veitti því athygli að hann var orðinn
vingjarnlegri í viðmóti og kepptist ekki eins við að
sölsa undir sig gull og gimsteina.
SMÁFÓLK
— Svo þ« fannst orðið — Hvað sannar það? — Fannstu það í Gamla — AH, HA!
„systir" í btblíunni. ... — Það sannar að ég veit testamentinu eða Nýja testa- — Ég verð sennilega að
rneira um bibliuna en þú mentinu? berja hann aftur!
hélztl — I hverju?
FFRDTNAND