Morgunblaðið - 02.10.1973, Side 7

Hér á eftir fer spil frá leiknum
milli Frakklands og Ungverja-
lands í Evrópumótinu, sem nýlega
fór fram í Ostende í Belgíu.
Norður
SK-D-10
H D-10
T 5
L K-9-8-6-4-3-2
Vestur
SG-3
H Á-G-9-7-6-4-3
T 10-3-2
L A
Austur
S 8-4-2
H K-8-5
T G-9-4
L D-G-7-5
Suður
S Á-9-7-6-5
H 2
T A K-D-8-7-6
L 10
Við annað borðið sátu frönsku
spilararnir N—S og þar varð loka-
sögnin 4 lauf, sem voru dobluð.
Sagnhafi var heppinn og varð að-
eins einn niður, en rétt er að geta
þess, að N—S vinna alltaf 4 spaða.
Við hitt borðið sátu ungversku
spilararnir N—S og þar opnaði
vestur á 3 hjörtum. Lokasögnin
varð 5 tíglar hjá N—S, en hér
fann franski spilarinn Jais, sem
sat í vestur beztu vörnina. Hann
lét i byrjun út lauf ás og síðan
hjarta 3 (!!) Austur drap með
kóngi, og lét út lauf. Vestur
trompaði og þar með tapaðist
spilið.
Kvenfélagið Seltjörn.
Konur, athugið breytta fundar-
daga. Næsti fundur félagsins
verður miðvikudaginn 10. októ-
ber kl. 20.30.
Kvenfélag Háteigssóknar heldur
fund í Sjómannaskólanum mið-
vikudaginn 3. október kl. 20.30.
Skemmtiatriði: Upplestur og
myndasýning. \
Kvenfélag Óháða safnaðarins.
Föndurvinna miðvikudag 3.
október kl. 20.30 í Kirkjubæ.
MORGUNBLADSHUSINU
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 2. OKTÖBER 1973. 7
DAGBÓK
BARMMA..
Þýtur í skóginum
— Eftir Kenneth Grahame
I. kafli — Arhakkinn
Moldvarpan hafði unnið baki brotnu allan morgun-
inn við vorhreingerningu í húsi sínu. Fyrst hafði hún
sópað og sfðan hafði hún þurrkað af ryk. Og loks
hafði hún klifrað upp á tröppur og stóla með sóp og
sápuvatn í fötu og hamazt við að hreinsa hvern krók
og kima, þangað til ryk var komið bæði í hálsinn á
henni og augun og sápuskvetturnar voru yfir allan
svarta feldinn hennar. Þreytt var hún í handleggjun-
um og hana sárverkjaði í bakið. Vorið var komið i
loftið uppi yfir henni og í moldina undir fótum
hennar og allt í kring um hana hátt og lágt. Vorgust-
urinn náði meira að segja inn f dimma og lágreista
húsið hennar og bar þangað ókyrrð og unaðslegar
þrár. Það var því engin furða þótt hún fleygði
skyndilega frá sér burstanum á gólfið og segði : ,,Ég
kæri mig kollótta," og „fari það norður og niður,“ og
líka „ég held mér sé sama um allan vorþvott," og svo
þaut hún út án þess að gefa sér tíma til að fara í kápu.
Það var eitthvað heillandi uppi yfir, sem kallaði á
hana í sífellu og hún hélt strax upp bröttu göngin,
sem fyrir henni voru eins og malarborinn akvegur
heim að húsum þeirra dýra, sem eiga bú sitt nær
sólinni og loftinu. Svo hún reif og krafsaði og klóraði
og klóraði og krafsaði og reif. Hún hamaðist með litlu
FRflMMflLÐSSflGflN
framfótunum og tautaði fyrir munni sér: „Áfrarn
upp, áfram upp,“ þangað til hún rak loks trýnið upp
í sólskinið, og hún vissi ekki fyrr til en hún var farin
að velta sér í mjúku, hlýju grasi á stóru engi.
„Þetta er ágætt,“ sagði hún við sjálfa sig. „Þetta er
miklu betra en standa í vorverkum.“ Sólin sendi
hlýja geisla á feldinn hennar, blíður blær stráuk um
heitt enni hennar og eftir innilokunina f kjallarahol-
unni fannst henni glaðvær söngur fuglanna hljóma
eins og hávær kliður í eyrum sínum. Hún stökk f loft
upp af einskærri kátínu og gleði yfir því að vera laus
við vorhreingerninguna. Svo hélt hún leiðar sinnar
yfir engið, þangað til hún kom að limgerðinu, sem
afmarkaði engið öðrum megin.
„Bíddu við,“ sagði gömul kanína, sem stóð við
hliðið. „Það kostar sex pence að fara um einka-
veginn.“ En moldvarpan, sem var óþolinmóð, virti
hana ekki viðtals, ruddist fram hjá henni og ögraði
um leið hinum kanínunum sem gægðust útúr holum
sínum til að athuga, hvað væri eiginlega á seyði.
„Lauksósa, lauksósa," sagði hún striðnislega og var
horfin, áður en þær gátu fundið nokkurt viðeigandi
svar. Þá fóru þær að nöldra hver við aðra. „Mikið
geturðu verið heimsk. Hvers vegna sagðir þú ekki . .
.“ „Nú, hvers vegnasagðirþú þá ekki . ..“ „Þú hefðir
getað bent henni á það, að . . .“, o. s. frv. eins og
gengur. En auðvitað var það þá orðið um seinan, eins
og alltaf er.
Hver á
hvaða
hatt?
Hér eru fjórar persónur, sem
hafa komizt í þann vanda, að hatt-
ar þeirra hafa ruglast. Getur þú
fundið út, hvaða hatt hver skal
bera?
SMÁFÓLK
FERDINAND Lausn: A—2, B—4, C—1, D—3.