Morgunblaðið - 22.11.1973, Síða 4

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 22. NÖVEMBER 1973
Fa
/7 «//. ! hf.lf. i X
4.LUR"
22-0-22-
RAUÐARÁRSTIG 31
BILALEIGA
CAR RENTAL
21190 21188
iTel. 14444 • 25555]
mm\
BiLALEIGA CAR RENTAlI
CM-MNIU-
f Hverfisgötu 18
SENDUM I/* 86060
(FB
BÍLALEIGAN
51EYSIR
CAR RENTAL
V24460
í HVERJUM BÍL
niONŒen
ÚTVARP OG STEREO
KASETTUTÆKI
SKODA EYÐIR MINNA.
Shodh
LEiGAH
AUÐBREKKU 44-46.
SÍMI 42600.
HOPFERÐIR
Til leigu í lengri og
skemmri ferðir 8—50 far-
þega bilar.
KJARTAN
INGIMARSSON.
sími 861 55 og 32716.
FERÐABILAR HF.
Bílaleiga - Simi 81260.
Fimm manna Citroen G S stat-
ion Fimm manna Citroen G S
8 — 22 manna Mercedes Benz
hópferðabílar (m bílstjórum)
Málflutningsskrifstofa
Einars B. Guðmundssonar,
Guðlaugs Þorlákssonar,
Guðmundar Péturssonar,
Axels tinarssonar,
Aðalstræti 6, III. hæð.
Varnarmálin
í sviðsljósinu
MÁLIÐ, M'iii algjöran forgang
hafði, var gleypl af Alþyöu-
bandalagsráðherrunum, þólt
þeir lýstu það óaðgengilegt og
úrslitakosti, sem óvinurinn
setti okkui' í skjóli vopnavalds
síns. Þessi staðreynd hlýtur að
vekja upp þá spurningu. hvað
hafi „algjöran forgang “ hjá
kómmúnistum. Sumir segja, að
kommúnistarnir vilji sanna og
sýna, að þeir séu samstarfshæf-
ir í ríkisstjórn og vilja þvf ekki
velta úr sessi eftir t\eggja og
hálfs árs setu nú, eins og
jafnan fyrr. Þessi skoðun er
náttúrulega algjörlega úl í
hött, þvf að þegar innan rfkis-
stjórnarinnar hafa kommún-
istaráðherrarnir sýnt öll-
um, hvílíkur ósamstarfshæfur
sundurgerðarhópur þeir eru.
Menn sem einskis svffast og
enginn treystir. Þeir sitja í
ríkisstjórn undir forsa'ti Olafs
Jóhannessonar. en nota þó
hvert ta'kifa>ri til að sverta
hann f bak og fvrir, eins og
f jöldi da*ma er um.
Það er alveg Ijóst, að for-
gangsmál Alþýðubandalagsins
er aðgera ísland vamarlaust á
viðsjártímum. Fyrir þessa hug-
sjón má öllu fórna og öllu til
kosta. Landhelgismálið. sjálft
Iffshagsmunamálið. má fá
hvaða afgreiðslu, sem verða
vill, einugis ef takast ma'tti að
gera Island, að einasta varnar-
lausa landinu f veröldinni. ís-
land sem er hernaðarlega
mikilvægara en flest ríki önnur
og þvf ærin freisting fyrir ríki,
sem lúta flokki, sem berst fyrir
heimsyfirráðum.
Þeir Magnús Kjartansson og
Lúövík Jósepsson vilja allt til
vinna, svo að þeir megi koma
varnarliðinu burt. Meira að
segja Magnús Kjartansson. sem
stimplaö hefur fjölda manna
öþjóðlega og óþjóöholla á
undanförnum árum og áratug-
um, gengst fyrir samkomulagi,
við Breta, sem hann segir þó
svik við þjóðina, eingungis til
að geta unnið að þessu
„heilaga" haráttumáli.
Að undanförnu hafa ráð-
herrar framsóknar og fleiri
frammámenn þess flokks gefið
harla einkennilegar yfirlýs-
ingar um varnarmálin. Virðast
þeir stundum einungis berg-
málaraddir kommúnista, er
þeir staglast á þvf, að verið sé
að vinna að því, að varnarliðið
hverfi á brott. Aður höfðu þeir
þó sagt. að könnun um nauðsvn
á varnarliði hér a*tti fyrst að
fara fram, en síðan vrði það
Alþingis að taka ákvörðun um
varnarliðið á grundvelli
þeirrar könnunar.
Það er alveg Ijóst, að enn
hefur engin raunhæf könnun
um þetta mál farið fram, held-
ur meira og minna sundurlaus-
ar og yfirborðskenndar viðræð-
ur. Hefur utanrfkisráðherra
hvað eftir annað viðurkennt, að
þar hafi oflast komið fram, að
mikilvægi Kef lavfkurstöðvar-
innar sé geysimikið, og sísl
minna en menn höfðu talið. 1
Ijósi þess, er stefnubre.vtingin,
sem kemur fram í ummælum
utanrfkisráðherra og annarra
framsóknannanna nýverið, eru
undarlegri en ella.
Nýlega sagði forsætisráð-
herra, Ölafur Jóhannesson,
aðspurður, að rfkisstjórnin
stefndi að þvf með samninga-
viðræðunum að uppfylla
ákvæði málefnasamningsins al-
kunna. Miðað við hve sá samn-
ingur er loðinn að orðalagi og
hve mikill ágreiningur hefur
orðið um túlkun hans, varðfor-
sætisráðherrann með þessari
yfirlýsingu sinni rétt eins og
skipstjóri, sem segði, að stefna
skips hans væri Norð-norð-suð-
ur. Auðvitað hefði forsa'lisráð-
herrann orðið maður meiri,
hefði hann sagt, að ekki væri
verið að re.vna að uppf.vlla sam-
ing, sem saminn var f flaustri
fyrir tveimur sumrum sfðan,
heldur væri stefni að þvf að
uppfylla þær kröfur, sem
örvggi landsinsgerði.

spurt og svarad Lesendaþjonusta MORGUNBLAÐSINS Hringið f sfma 10100 kl. 10—11 frá mánudegi til föstudags og biðjið um Lesendaþjónustu Morg- unblaðsins.
Laun
fastráðinna
starfsmanna
Ríkisútvarpsins.
IV'lui' Þörðai'son. Ueyniinel 80.
spyr:
„1. Yimia fastráðnii' siaifs-
nienn Ríkisútvarpsins útvarps-
þa'tti. sem þeir hafa umsjón
nieð. í sínuni fasta vinnutíma?
2. Ef svo er, fá þeir þá sér-
staklega greitt fyrir þessa
þæt t i ?
3. Hvert er tímakaup upp-
töku- og tæknimanna í eftir-
vinn u?
Lið 1 ug 2 svarar Guðimindur
Jónsson. franikvænidasl jóri
Hljóðvarps á þessa leið:
„1. Svarið við þessari spurn-
ingu er bæði já og nei. Sunúr
starfsmenn eru til þess ráðnir
að gera þætti. og fá þá að sjálf-
sögðu ekki greitt aukalega fyrir
það.
2. Suniir starfsmenn hafa lek-
ið að sér verkefni utan sinnar
vinnuskyldu og fá sérstaklega
greitt fyrir þá vinnu. enda fer
undirbúningurinn fram utan
vinn utíma.
Gunnai' \agnsson, fram-
kvæmdastjöri fjármála Ríkis-
útvarpsins, svarar 3. lið á þessa
leið:
„Upptöku- og tækninienn eru
flestir í 15. 16. 17. og 19. launa-
flokki. Laun fyrir eftirvinnu-
greiðast þannig: 15. launaflokk-
ur. kr. 362.52 á klukkustund.
16. launafl. kr. 383.43. 17.
launafl. kr. 404.33. 19. launafl.
kr. 446.14.''

P
Undanfarna daga hiifum við
fengíð að finna f.vrir nepju
vclrarins. en þó hefur kuldinn
ekki siimu áhrif og hann hafði á
líf þjóðarinnar fyrrum.
Kannskí erum við betur undir
það búin en flest íinnur lönd á
norðurhveli jarðar að mæta
kulda vegna þess. að við höfum
i landi okkar þá orkugjafa. setn
ekki ganga lil þurrðar, og þó
eru þess eðlis. að við getum
sennilega aidrei hagnýtt þá
nenia i okkar eigin þágu. Olíu-
skorturinn. sem nú er eitt
inesta vandaniál hjá nágriinn-
um okkar og vinum. vegna
minnkandi olíusiilu Arabaland-
anna. er okkur sjálfsagt alvar-
legt umhugsunarefni. en þó á
annan hátt en t.d. Diinum og
Hollendingum. Við þurfum
ekki að kvíða kiilduni húsa-
kynnum og myrkvuðum stræt-
uin um jólin. Okkar heitu lindir
og fallviitn halda áfratn að
streyma. hvað sem á hjátar f
yinfengi milii þjóða Úti i'hinum
stóra heinn. I>ar ýið bæiixl svo
sá mikli nuTiiaður. sehi við etg-
uin enn þá umf ram flestar aðrar
þjöðir. en þaðer óþrjótandi og
ó me rig a ð ar fe rs k va t nsl i nd i r.
Kannski rætist bráðum sú spá
(lr. Ilelga Pjelurss. að Island sé
hins útvalda þjóð heimsbyggð-
arinnar.
Eitt af því. sem gefur manni
I rú á. að svo verði. eru þau
sannindí. að margt fólk í þessu
landi hugsar jafnt í skainmdeg-
inu sem á vordegi um ræktun
gröðurs. Kona á Heynimel spyr.
hvort nokkuð sé þvf til fyrir-
stíiðu að taka græðlinga af
neríu (lárviðarrós). þar sem
hún hafi sérstakan ljósalampa,
er veitir plöntunum hennarþví
sem næst dagsbirtu í skainm-
deginu. og hún segir, að það sé
stórkostlegt að sjá. hve stofu-
blómunum lfði vel í birtu þessa
ljósgjafa. Um þetta er gaman að
heyra og vissulega ætti það að
vera áhættulítið að re.vna við
fjölgun plantna við þau skil-
yrði. sem konan hefur. Að vfsu
er þó öruggara að fresta græðl-
ingatöku fram yfir áramótin.
jafnvel þótt hægt sé að hafa
græðlingana í birtu frá sterku
rafljösi. Þessi áhugasama
blómaræktarkona spyr enn-
fremur, hvaða ráð séu hand-
hægust f.vrir fólk í heimahús-
um til að ráða niðuiiögum roða-
maurs, sem stundum berst með
plöntum, sem keyptar eru í
blómabúðum. Þvi miður er fátt
hægt að ráðleggja í þessu efni.
Þau varnarefni, sem helzt gru
notuð gegn þessum áhrifum á
garðyrkjustöðvum. koma tæp-
lega til greina i heimahúsum,
og raunverulega er ekki um
annað að velja en farga þeim
stofuplöntum, sem roðamaur
hefur sótt á. Skolun úr sterku
sápuvatni eða þ.u.l. kemur
sjaldnast að varanlegu gagni,
þegar um roðamaur er að ræða.
í þessu sambandi er rétt að
vekja athygli á þeirri skoðun
garðyrkjumanna, að óþrif af
þessu tagi séu fyrst og fremst
að kenna sóðaskap ræktunar-
mannsins, sem seldi plöntuna.
En að sjálfsögðu má um slfkt
deila eins og fleira. íslenzkir
garðyrkjumenn, sem fást við
ræktun stofublóma til sölu i
blómaverzlanir, munu fæstir
verða bornir þeim sökum að
hirða illa um sínar plöntur, en á
hitt má henda, að stor hluti
þeirra stofublóma, sem mi eru
til sölu hér á landi, er innflult-
ur og það væri því full ástæða
til, að kaupendur fengju með
hverri plöntu, er þeir kaupa,
upplýsingar um, hver væri
framleiðandi. Þetta ættu fs-
lenzkir garðyrkjubændur vissut
lega að taka til athugunar og
sanna, að þeirra framleiðsla sé
heilbrigðari en sú, sem kemur
erlendis frá og keppir við þá á
þröngum markaði. Ilinn mikli
innflutningur á hvers konar
gróðri, án nokkurs eftirlits, er
vitanlega alvarlegt umhugs-
unarefni, en það er meira mál
en svo, að hægt sé að taka það
til umræðu í þessum pistli.
Hafliði Jónsson,