Morgunblaðið - 22.11.1973, Qupperneq 29

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 22. NÖVEMBER 1973
29
m m
HELIi ARbRQM Framhaldssagan i Þýðingu Björns Vignis

44
við Teddy. ,,Mér finnst, að ég hafi
verið hérna alla ævi.“
Teddy horfði á hana svipbrigða-
laust.
„Þú ert ’elvítis tík,“ sagði
Angelica Gomez. „Þú ættir að
vera í ’elvíti, djöfuls truntan þín.“
„Hún er foxvond," sagði Vir-
ginia glottandi. „Spænski hvít-
laukurinn er í illu skapi.
Slappaðu af, Chiquita, hugsaðú
þér, nafnið þitt verður í blöðun-
um á morgun.“
„Og þitt lfka,“ sagði Angelica.
„Og þitt nafn verður kannski í
dánartilkynningunum."
„Eg efa það,“ sagði Virginia en
brosið hvarf af andliti hennar.
„Blöðin munu. . .“ Hún hætti
skyndilega. „Blöðin" sagði hún
svo aftur og það var eins og það
væri að renna upp fyrir henni
ljös. Hawes gat fylgzt með þvf
hvernig hún rótaði upp í hugar-
fylgsnum sínum eftir löngu liðnu
atviki. Hún var farin að kipra
augun.
„Nú man ég allt í einu eftir því,
að hafa einu sinni Iesið frétt um
Carella í blöðunum," sagði
hún hægmælt. „í einu blað-
anna. Þegar hann var skot-
inn. Þar stóð eitthvað um
konuna hans.“ Hún þagnaði við.
„Konan hans var heyrnarlaus,”
sagði hún og beindi nú athygli
sinni að Teddy. „Ilvað segirðu um
það, Marica Franklin. Ilvað með
það?“
Teddy sat grafkyrr.
„Hvaðertu aðgera hér?“ spurði
Virginia og var nú risin á fætur.
Teddy hrissti höfuðið.
„Ertu Marica Franklin, hingað
komin til að tilkynna um innbrot.
Eða ertu kannski frú Carella.
Hvor ertu? Svaraðu!"
Aftur hrissti Teddy höfðið.
Athygli Virginiu beindist nú öll
að Teddy. Hún mjakaði sér hægt
meðfram borðröndinni og virtist
hafa gleymt nítróflöskunni. Það
var engu líkara en henni fyndist
biðin á enda, nú þegar hún hafði
fundið vandamann Carella. Henni
fannst hún nú — væri þessi kona
raunverulega frú Carella — geta
hafið ætlunarverk sitt. Það mátti
lesa úr andliti hennar, að hún
hafði tekið ákvörðun. Ur augum
hennar skein djöfullegt hatrið og
munnurinn var ygldur. Hawes
fylgdist með því hvernig Virginia
fikraði sig ofurhægt í átt að
Teddy, og hann vissi, að hennar
beið sams konar útreið — ef ekki
verri — og Mayer hafði hlotið
skömmu áður.
„Svaraðu mér!“ öskraði
Virginia og yfirgaf nú borðið al-
veg, nítróflaskan var nú að baki
henni. Hún gekk að Teddy, stað-
næmdist fyrir framan hana ógn-
vekjandi eins og dauðinn sjálfur.
Ilún hrifsaði töskuna frá Teddy
og opnaði hana. Byrnes, Brown,
Kling og Willis stóðu i einum
hnapp til hægri við Teddy, næst
fatahenginu. Miscolo Iá á gólfinu
við skjalaskápinn bak við
Virginiu, Meyer og Hawes voru
þeir einu, sem voru henni á hægri
hönd og lítið eitt fyrir aftan hana,
Meyer raunar hálf meðvitur.dar-
laus, þar sem hann lá fram á
borðið.
Virginia rótaði f töskunni. Hún
þurfti ekki lengi að leita, fann
veskið svo til strax og tók það
upp.
„Frú Stephen Carella, Dart-
mouth Road, Riverhead. Beri slys
að höndum, hringið í,“ las hún
upp. „Frú Carella,” endurtók
hún. „Jæja þá, frú Carella.“ Hún
steig eitt skref fram á við i átt til
Teddy. Hawes hafði ekki af þeim
augun, hatrið sauð og bullaði i
honum og hann hugsaði, þetta er
ekki nítró, þetta getur ekki verið
nítró.
„Mig skal ekki furða þó að þú
sért falleg," sagði Virginia.
„Stríðalin og velgift fegurðardfs,
ekki vantar það. Þú átt nefnilega
mann, þú átt ennþá mann og þess
vegna heldurðu fríðleikanum. Já,
falleg, tíkin þin, horfðu á mig.
HORFÐU!”
Ég stekk á hana, hugsaði
Teddy. Meðan hún er hvergi
nærri nítróinu. Ég stekk á hana,
hún skýtur en þá geta hinir gripið
hana og þessu verður lokið. Núna,
núna.
En hún stökk ekki.
Hún var sem negld við gólfið,
horfði eins og dáleidd á hatrið f
augum svartklæddu konunnar.
„Einu sinni var ég Iika falleg,"
sagði Virginia. „Aður en þeir
tóku Frank minn frá mér.Veiztu
hvað ég er gömul? Ég er þrjátíu
og tveggja. Það er ekki mikill
aldur. Ég er ennþá ung en lít út
eins og kerling, er það ekki? Eins
og dauðinn sjálfur, sagði einn
þeirra við mig áðan. Við mig. Mig!
Ég lít út eins og dauðinn vegna
þess, að maðurinn þinn tók Frank
minn frá mér. Eiginmaðurinn
þinn, tikin þín! Ó, ég gæti rifið
andlitið á þér í tætiur. Ég gæti
barið það í klessu vegna þess
hvernig hann hefur farið með
mig. Heyrirðu hvað ég segi,
skepnan þín?!“
Ilún gekk enn nær og Hawes
vissi að á næsta andartaki myndi
hún reiða byssuna til höggs.
I síðasta sinn sagði hann við
sjálfan sig, það er-ekkert nítró i
flöskunni þarna, og svo hrópaði
hann: „Hættu þessu."
Virginia snarsnerist i átt að
honum, færði sig um leið nær
borðinu með flöskunni á og
króaði þannig Byrnes og félaga
hans af.
„Láttu hana vera," sagði
Byrnes.
„Hvað?“ sagði Virginia. Hún
var furðu lostin.
„Þú heyrðir hvað ég sagði.
Farðu frá henni. Þú lætur hana
vera.“
„Ertu að skipa mér fyrir?"
„Já,“ öskraði Hawes. „Já, ég er
að skipa þér fyrir. Hvað finnst
þér um það? Hvernig lízt þér á?
Skjálfandi lítið mannstrá vogar
sér að skipa sjálfum guði almátt-
ugum fyrir. Láttu þessa stúlku
vera eðaég ...“
„Eða þú hvað?“ endurtók Vir-
ginia, röddin var ógnandi — en
byssan f hendi hennar skalf
óskaplega.
„Eg drep þig, frú Dodge,“ sagði
Hawes rólega. „Það geri ég. Ég
drep þig.“
Hann sté eitt skref áfram í átt
til hennar.
„Stattu þar sem þú ert," æpti
Virginia.
„Nei, frú Dodge,“ sagði Hawes.
„Veiztu eitt. Ég er ekki lengur
hræddur við litlu flöskuna þína.
Veiztu hvers vegna? Vegna þess
að það er bara vatn i henni, frú
Dodge, og ég er ekki hræddur við
vatn. Ég drekk vatn. Teyga það í
lítratali. “
„Cotton," sagði Byrnes, „vertu
ekki ...“
„Ekki koma nær,“ hrópaði Vir-
ginia í örvæntingu og byssan nötr-
aði f hendi hennar.
„Hvers vegna ekki? Ætlarðu að
skjótr mig?.Þá það, fjandinn eigi
það, skjóttu mig. Skjöttu eins og
þú getur, vegna þess að ein kúla
mun ekki duga. Skjóttu mig tvisv-
ar og haltu áfram að skjóta allt
hvað af tekur af því að núna geng
égtil þín, ég ætla að taka byssuna
af þér, þó að ég verði sundurskot-
inn, og svo ætla ég að troða henni
ofan í kok á þér með öllu þvf afli,
sem þá verður eftir i mér. Ég er
að koma frú Dodge, heyrirðu
það?“
„Stopp! Vertu kyrr þar sem þú
ert,“ æpti hún, „nítróið ...“
„Það er ekkert nítró hér,“ sagði
Hawes og byrjaði að mjaka sér i
átt til hennar fyrir alvöru og Virg-
inia beindi nú allri sinni athygli
að honum. Byrnes notaði tæki-
færi til að gefa Teddy bendingu
og hún byrjaði að færa sig lötur-
hægt í átt til mannanna, sem
stóðu ekki allfjarri hurðinni.
Virginia virtist ekki veita því eft-
irtekt. Hönd hennar titraði og
hún mændi á Hawes.
„Ég er að koma, frú Dodge,"
sagði Hawes, „svo að það er bezt
fyrir þig að skjóta strax vegna
þess...“
Virginia skaut.
Skotið stöðvaði Hawes. En að-
eins örstutta stund, eins og þegar
menn nema staðar við óvæntan
hávaða, vegna þess að kúlan hafði
þotið langt framhjá honum og
hann tók óðar að mjaka sér áfram
f átt til hennar. Hann sá um leið
út undan sér hvar Byrnes ýtti
Teddy úr um vængjahurðina og
bókstaflega hrinti henni fram á
ganginn. Hinir mennirnir
hreyfðu sig ekki. Króaðir af frá
nítróninu, en þeir stóðu samt
grafkyrrir og virtust aðeins bíða
sprengingarinnar, reyndu ekki
aðforðasér.
Valvakandi avarar i afma 10-
100 kl. 10.30—11.30. fré
mknudafli «il fdatudapa.
0 Verði rekin
öðru sanni
Olga Guðmundsdótlir.
Bogahlíð 15, Reykjavík, hringdi.
Hún átaldi harðlega þá ráðstöfun
hjá Utvarpinu, að Olga Guðrún
Arnadóttir, sem þegar hefði verið
rekin frá Utvarpinu fyrir að mis-
nota aðstöðu sína, væri nú látin
lesa upp söguna frægu „Börnin
taka til sinna ráða" í „Morgun-
stund barnanna". Sagðist Olga
Guðmundsdóttir leggja til, að
Olga Guðrún yrði nú rekin öðru
sinni. Olga sagði, að hefði Olga
Guðrún ekki valið þetta efni sjálf,
eins og einhvers staðar hefði
komið fram, hlyti sá, sem það
hefði gert og ábyrgðina bæri,
a.m.k. að vera sama sinnis, og
væri gott að fá að vita hver það
væri.
Olga Guðmundsdóttir kagði, að
nær væri að lesa upp fyrir börnin
söguna um „Selinn Snorra", sem
hefði sums staðar verið bönnuð á
stríðsárunum.
0 Áskorun á
Útvarpsráð
F. Kristjánsdóttir, sem ein-
dregið baðst undan því, að fullt
nafn hennar verði birt hringdi og
bað fyrir eftirfarandi:
„Það gengur alvég fram að mér
að heyra efnið í sögunni, sem
ætluð er börnunum i „morgun-
stundinni”. Er Baldur Pálmason
hættur að ráða efninu? Þetta er
argasti áróður — efni til að gera
börn óhlýðin, lygin og þrjózk, Ég
skora á Utvarpsráð að stöðva
þennan lestur strax."
0 Nógtilaf
þjóðsögum og
ævintýrum
Lára Guðbrandsdöttir,
Hörðalandi4, Reykjavík, hringdi.
Hún segist vera með barnabörn
sín i gæzlu, og hlusti þau jafnan á
„Morgunstund barnanna" hjá sér.
Lára sagði m.a„ að sú saga, sem
nú er lesin í „morgunstundinni"
sé ekki annað en óþolandi áróður,
en sem betur fer fjnnist börn-
unum hún leiðinleg, þannig, að
þau kæri sig ekkert um að hlusta
á hana. Lára sagði. að eitt barna-
barna sinna, 9 ára drengur, hafi
sagt við sig, að sagan væri bara
„leiðinleg konnúnistasaga".
Lára vildi vekja athygli á því,
að þar sem fólk greiddi sín afnota-
gjöld og væri aðilar að rekstri
útvarpsins hlyti það að mega
vænta jþess, að eitthvert mark
væri tekið á ábondingum um
efnisv.al stofnunarinnar. Nú vildi
svo til, að sægur væri til af góðum
og skemmtilegum þjóðsögum og
ævintýrum fyrir börn. þannig að
ekki væri það vegna skorts á
heppilegu efni fyrir börn, sem
þessi saga hefði verið tekin til
flutnings i útvarp.
hefði verið tekin til flutnings í
útvarp.
0 Og þar með var
draumurinn bú-
inn
„Húsmóðir" skrifar:
„Hana nú! Þá er sá draumur
búinn. Eg hélt í bjartsýni minni,
að ég þyrfti ekki framar að hlusta
á spekina hennar Olgu Guðrúnar,
þvi að svo var hún vfirþyrmandi í
fyrra, að mér fannst að hún hefði
átt að nægja til margra ára. Ég
vissi bara ekki i einfeldni minni
hvað meirihluta útvarpsráðs er
rnikið i mun að þroska andlegt líf
þjóðarinnar, en auðvitað á að
byrja á blessuðum börnunum, því
„ungur nemur, gamall temur '.
Nú flæðir sænska spekin frá
henni Olgu Guðrúnu, og það svo
að út úr flóir. Ég er bara svo
féföst, að ég er á móti þvi. að
borga offjár einhverjum sænsk-
um, þar sem vitað var frá því í
fyrra, að Olga Guðrún er svo hug-
myndarík, að hún hefði sjálf
getað soðið það sanian, sem hún
er að traktera mann á. Mig langar
til að benda meirihluta útvarps-
ráðs á það, að ekki má gera börnin
svo spök, að þau geti ekki talað
við fáfróða foreldra sína. Þess
vegna vil ég nú mælast til að Olgu
Guðrúnu, þvf að henni er bezt
treystandi, verði nú fengið það
verkefni að lesa upi> eitthvað af
þvi andlega fóðri, sem öll teppríki
Rússa fengu á Stalins-tímanum.
0 Stalín, Stalín,
tra-la-la
Ég man eftir sögu, sem
maður sagði mér af þvi, sem fyrir
hann kom, þegar hann var
staddur i Varsjá með islenzkri
viðskiptanefnd, en það var ein-
mitt á Stalíns-tímanum. Nefnd-
inni var boðið á tónleika, ásamt
öllum sendiherrúm I borginni og
fleirum. Hann hlakkaði mikið til,
enda vissi hann ú hve háu stigi
tónlist er í Póllandi. Þarna var
hljómsveit og kór. hvort tveggja
geysifjölmennt. Hann sagði mér
nú aldrei frá öllu „prógramm-
inu“, en það hófst á lagaflokki.
sem 90 mínútur tök að flytja.
Kórinn söng þindarlaust. en aðal-
innihald textans var Stalín Stalín.
Stalín. Stalin.
Svo bætti hann við: „Þú hefðir
átt að sjá svipinn á sumum út-
lendu sendiherrafrúnuni eftir 30
mfnútur."
A einhverju í lfkingu við þetta
hlýtur meirihluti útvarpsráðs að
vilja traktcra landslýðinn á. eða
*1va<^ ’ „Húsmóðir".
0 Launakröfur
hinna
háskólamenntuðu
Björn Indriðason, I.jós-
heimum 12. Reykjavík. skrifar:
„Finnst almúganum nokkuð
skrýtið þött há(hesta)skólamenn
noti háar tölur þegar þeir ætla
sjálfum sér laun? Það finnst mér i
fyrsta lagi hæfa þeirra háu
menntun. í öðru lagi hafa þeir
trúlega soltið heilu hungri alla
sina skólatið og horft á lýðinn í
landinu éta bæði sína eigin köku
og þeirra. Það er náttúrulögmál.
að bæði langsoltnir menn og
skepnur þurfa margfalt föður
þegar loks er komizt að jötunni.
(Hitt er svo annað mál. að
bændur hafa stundum ekki viljaö
ala skepnur, sem ekki borga
fóðrið sitt, eins og sagt er).
Sumir hafa líka haldið. að þegar
menn hafa verið allt að tuttugu
langa vetur að læra að reikna, þá
ofreikni þeii‘ magamál sitt ekki
svo gríðarlega sem nú virðist
fram koniið.
Að reikningsskekkjum sleppt-
um, — hverjir hafa haldið upp-
réttu og gangandi öllu skóla-
kerfinu i blindri von um að betra
og sannmenntaðra fölk kæmi loks
þaðan út?
Björn Indriðason".
TVÆR ÞYDDAR
SKÁLDSÖGUR
HÖRPUUTGAFAN á Akranesi
hefur sent frá sér tvær þýddar
skáldsögur.
Önnur bókin nefnist
„Brennandi ástarþrá" eftir Bodil
Forsberg. Fjallar hún um
Ijósmyndafyrirsætu, sem verður
vitni að morði. Lendir hún sjálf í
skotárás og missir sjónina. í
sjúkrahúsinu kynnist hún lækna-
stúdent og tekst með þeim náin
vinátta. Lögreglan vonar að
stúlkan fái aftur sjónina og geti
þá þekkt morðingjann, og nú fara
að gerast margir dularfullir at-
burðir.
Þetta er fimmta bók Bodil
Forsberg, sem kemur út á
íslenzku.
Hin bökin er „Æðisgenginn
flótti", eftir Francis Clifford. Um
bókina segir m.a. á kápusíðu:
„Látlaus spenna, hraði. þolgæði
og glíma við erfiðustu þrautir,
einkennir þessa nýju sögu
Francis Clifford. og linnir ekki
fvrr en í bókarlok."
Áður hafa fimm bækur eftir
Clifford komið út á íslenzku.
Gullfinnur
setti met
í Hirtshals
AÐEINS tveir bátar seldu síld i
Danmörku sl. mánudag, báðir í
Hirtshals. Bjarni Ölafsson AK
seldi 1182 kassa fyrir 1.7 millj. og
Jón Garðar GK seldi 433 kassa
f yrir 642 þús. í dag eiga Þorsteinn
og Ilarpa að selja og er hvor bátur
með um 400 kassa.
Færeyska sfldveiðiskipið Gull-
finnur seldi fyrir nokkrum dög-
um 6206 kassa í Hirtshals og fjrir
þennan afla fékk skipið 8.4 millj.
ísl. kr„ sem er nýtt sölumet i
Danmörku. Gamla metið átti Guð-
mundur RE 5.4 millj.
SJÖ sildveiðiskip seldu i Dan-
mörku sl. laugardag fyrir samtals
7.3 millj. kr. Yfirleitt voru bátarn-
ir með frekar li'tið magn. en
meðalverðið var gott. kringum 37
kr. Ilæsta meðalverð fékk Víðir
NK.kr. 39.04.
Skipin seldu öll í Hirtshals og
voru þauþessi: Isleifur 4. VE 727
kassa fyrir 900 þús. kr.. Rauðsey
AK 1178 kassa fyrir 1.8 millj..
Iléðinn ÞIl 760 kassa fyrir 1.1.
millj., Víðir NK 833 kassa fyrir
1.3 millj. og Asgeir RE 805 kassa
fvrir 1.2 millj.
SRR
AÐALFUNDUR Sundráðs
Reykjavíkur verður haldinn laug-
ardaginn 24. nóvember n.k. kl.
15.00 að Ilótel Loftleiðum
(Snorrabúð).
Sundknattleikur
HAUSTMÖT f sundknattleik
hefst I Sundhöll Reykjavíkur.
miðvikudaginn 5. desember. Þátt-
taka tilkynnist SRR fyrir 24.
nóvember.
Tenniskeppni
ILIE Nastase frá Rúmeníu sigr-
aði í hinni árlegu frönsku
meistarakeppni í tennis. Hann
keppti úrslitaleikinn við sigur-
vegarann frá í fyrra, Stan
Smith frá Bandaríkjunum, og
vann 4 — 6, 6 — 1,3 — 6, 6 — 0
og 6 — 2. Keppnin fór fram á
Pierra de Coubertinleik-
vangnum í París og fylgdust
um 5000 manns með viðureign-
inni, en það þykir mjög mikil
aðsókn að tennisleik.