Morgunblaðið - 08.12.1973, Page 38

38
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 8. DESEMBER 1973
Þýtur í skóginum
Eftir Kenneth
Graheme
5. kafli
ÆVINTÝRI FROSKS
Hann hætti þó brátt að hlægja, þegar hann fór að
hugsa uin, hve áliðið var orðið og hversu þarna var
bæði dimmt og kalt. Hann var þarna í ókunnugum
skógi, peningalaus, vonlaus og enn langt frá vinum
og heimili. Og eftir allt skröltið og hávaðann í
lestunum, varð þögnin, sem umlykti hann, enn ugg-
vænlegri. Hann þorði ekki að vfkja úr skjóli
skógarins, en hélt lengra inn í þykknið með það eitt í
huga að komast sem lengst frá járnbrautarteinun-
um.
Þar sem hann hafði verið langdvölum innan
þröngra veggja, fannst honum skógurinn sér óvin-
veittur og allt, sem í honum var, reiðubúið að henda
gaman að honum. Krunkið í nátthröfnunum lét i
eyrum hans*og hróp fangavarðar., sem nálguðust
hann frá öllum hliðum. Ugla flaug hljóðlaust að
honum í myrkrinu og snerta öxl hans með öðrum
vængnum. Hann hrökk í kút, fannst einhver vera að
leggja á sig hendur. En uglan sveif léttilega eins og
eyrum hans eins og hróp fangavarðar, sem
nálguðust hann frá öllum hliðum. Ugla flaug hljóð-
laust að honum í myrkrinu og snerti öxl hans með
öðrum vængnum. Hann hrökk í kút, fannst einhver
vera að leggja á sig hendur. En uglan sveif léttilega
eins og mölfluga og þaðsauð í henni hláturinn: Ho,
ho, ho. Froski fannst þaðsmekklaust. Þá mætti hann
ref, sem nam staðar, virti hann fyrir sér með hæðnis-
svip og sagði: „Þú þarna, þvottakerling. Það vantaði
tvenna sokka og eitt koddaver í þvottinn hjá þér um
daginn. Láttu það ekki koma fyrir aftur,“ og svo
rigsaði hann fissandi burt. Froskur leitaði að steini
til að fleygja á eftir honum, en fann engan. Það
fannst honum verst. Loks valdi hann sér náttstað í
holu tré. Þar lagðist hann útaf kaldur og svangur,
reyndi að hlúa að sér með greinum og laufi og
steinsvaf til morguns.
Froskur vaknaði næsta morgun við það, hvað
honum var kalt á tánum. Hann var dálitla stund að
átta sig á þvi hvar hann var staddur, en gladdist
þeim mun meira þegar honum varð Ijóst, að hann
hafði öðlast frelsi sitt og brátt hélt hann af stað á ný.
Til
barna
som sendu okkur teikn-
ingar. ljóð og sögur í
jólablaðið.
Þ:ií5 ' ar nú niciri fjuldinn
sem knni af lirófiinuni frá ykk-
ur krakkar. YiíS vorum alveg
sli-inhissa hvað þið voruð iIiijí-
It'R. Or svii voru marRar H-ikn-
inRarnar svo falli-Rar. Við
hi-fðum ln-l/l viljað hirla |>a-r
allar or sömulciðis Ijóðin or
sÖRiirnar. En þið scmliið okkur
svo mikið. að við vcrðum að
vdja úr. Þið mcgið ckki vcrða
fyrir vonhrigðum. þóll cill-
hvað scm þið scmluð og ykkur
þólli áf>a,ll. komi kannski ckki
í hlaðinu.
Eii ykkur finnsl líka
árciðanlcga gaman að sjá það
scm við icljum. Líklcga koma
fjórar síður af lcikningum.
Ijóðum og sögum I Lcshókinni
á aðfangatlag jóla. Og rcl! fvr-
ir nýárið kcniur annað
blað og scnnilcga ekki
minna cn Ivær síður þá. Til
gamans birtum við mynd scm
■MM h
lckin var af brcfunum ykkar.
Og síðast cn ckki sízl viljum
við þakka ykkur þátttökuna.
£Nonni ogcTYlanni
eftir
Jón Sveinsson
..Rottur, já, það skil ég. En getur það verið, að hægt
sé að töfra fiskana í sjónum, eins og þú sagðir?“
,,Já, væni minn“.
„Segðu mér þá, livernig á að fara að því“.
„Maður fer á einhvern afvikinn stað, þar sem lítil
umferð er, liggur þar kyrr á hátnum og leikur á flaut-
una, helzt langdregna og seiðandi tóna. Ef því er haldið
áfram góða stund, koma fiskarnir upp á yfirborðið
úr öllum áttum til þess að hlusta, og þeir elta bátinn,
hvert sem hann fer“.
„Getur það verið? Heldurðu, að ég ga ti þetta?“
„Áreiðanlega, drengur minn, ef þú hittir á rétta
tóna“.
En nú var mjög framorðið. Ég varð að flýta mér
í hátúnn.
Um nóttina dreymdi mig ekki annað en flautuleik.
Rottur voru þá varla til á íslandi, slöngur alls ekki,
en nóg var af fiskunum.
Hafið umhverfÍ8 landið og allir firðir voru fullir
af fiski.
Ég var fastráðinn í því að eignast flautu og seiða
til min fiskana.
Undir eins og Amgrímur var farinn daginn eftir,
fór ég inn í stofu til föður míns.
Hann sat við skrifborðið sitt.
Ég bar upp bón mina umsvifalaust.
„Pabbi, mér þykir svo gaman að flautuleik. Viltu
gefa mér peninga fyrir flautu eins og hann Arngrímur
var með “
Hann rak upp stór augu, lagði frá sér pennann, sneri
sér á stólnum og sagði:
„Þig langar að kaupa flautu eins og Arngrímur
HI«Öthof9unkoffiAu

— Ég þakka yðar heiðraða
bréf þar sem þér þakkið
mér mitt heiðraða svar við
vðar heiðraða hréfi ...
— Hefurðu nú fengið þér
nýjan hatt enn einu sinni...?

€nk 6Ule.
Auðvitað mátt þú lesa. elskan,
bara ef þú slekkur Ijósið . ..
Frábært... ég tek þessi. ..
'rj K. L
** ‘ll