Morgunblaðið - 06.02.1974, Blaðsíða 31

MORGUNBLAÐIÐ. MIÐVIKUDAGUR 6. FEBRUAR 1974
31
ROSE'
ANNA
FRAMHALDSSAGA EFTIR
MAJ SJÖWALL OG
PER WAHLOÖ
JÓHANNA KRISTJÓNSDÓTTIR
ÞÝDDI
Kosningar
í S-Afríku
24
Þegar báturinn lagðist að bryggju
i Gautaborg, tíu tímum á eftir
áætlun, var Roseanna McGraw
ekki um borð. Hún var myrt að-
faranótt 4. og 5. júli og fannst
þremur dögum siðar i Borenshult.
Eriksson rétti úr sér í einni
svipan. Hann kreppti hnefanaum
stölarmana og munnvikin titruðu.
— Er það þess vegna? Haldið
þér að. . . ?
Hann var orðinn náfölur í fram-
an og hann hópaði upp yfir sig:
— Eg hef ekki myrt neinn! Ég
hef aldrei séð þessa stúlku! Það
get ég svarið!
Martin Beck sagði ekkert. Hann
einhlindi á andlit mannsins og
hann sá skelfinguna speglast og
magnast í uppglenntum augum
hans.
Þegar Martin tók til máls, var
rödd hans þurrleg og hljómlaus.
— Hvar voruð þér og hvað
höfðust þér að aðfaranótt 5. julí?
— Eg var í klefanum mínum!
Það get ég svarið! Ég lá stein-
sofandi í klefanum mínum! Ég
hef ekkert gert! Eg hef aldrei séð
þessa stúlku! Það er satt.
Hann greip um höfuð sér í
örvæntingu. Svo klemmdi hann
illskulega aftur augun.
— Þér eruð að reyna að gabba
mig! Haldið þér, að ég sjái ekki í
gegnum ykkur, ha? Þetta með
kvanmanninn er hara tálbeita.
Þið hafið talað við Roffe og sá
andskoti hefur sagt, að ég hafi
gert þetta. Mætti segja mér það
hefði frekar verið hann. Það er
satt. Ég hef ekkert gert. Sagði
Roffe að ég hefði gert eitthvað?
Sagði hann það.
Martin Beck horfði þögull á
hann.
— Sú ómerkilega padda. Það
var hann, sem stóð fyrir öllu
saman. Og hann sem braut upp
lásinn og hirti peningana.
Hann beygði sig fram og orðin
streymdu af vörum hans.
— Það var hann, sem neyddi
mig til að vera með. Hann hafði
skipulagt allt, sagði hann. Ég
sagðist ekki vilja taka þátt í að
stela neinu. En hann neyddi mig.
Og svo hefur hann auðvitað
kjaftað frá. ..
— Einmitt, sagði Martin Beck.
— Roff kjaftaði frá. Leyfðu mér
að heyra þína hlið á málinu.
Klukkutíma síðar spilaði Mart-
in bandið fyrir þá Larsson og Ahl-
berg. Þar var að finna ítarlega
lýsingu á innbroti, sem þeir
Eriksson og Rolf Sjöberg höfðu
framið á bílaverkstæði i Gauta-
borg fyrir mánuði.
Larsson fór að hringja í Gauta-
borgarlögregluna og Ahlberg
sagði:
— Nú vitum við að minnsta
kosti hvar við höfum hann á næst-
unni.
Svo bætti hann við.
— Þá vantar okkur sem sagt
ekki nema um 50 manns. — Ef við
gerum því skóna, að morðingjann
sé að finna meðal farþeganna.
— Við getum sýknað suma
strax. Þeir Kolberg og Melander
eru einmitt að flokka þá frá. Beita
útilokunaraðferðinni. Þeir sýkna
smábörn og gamlar handavinnu-
kennslukonur.
Martin Beck horfði hugsi á Ahl-
berg.
— Ertu vonsvikinn? sagði
hann.
— Já, ég get ekki neitað því. Ég
hélt um tíma, að við værum að
komast i mark. En nú kemur sem
sagt i ljós, að við erum engu nær.
— Víst erum við nokkru nær.
Það getum við þakkað Kafka.
Síminn hringdi og Ahlberg fór
að tala þýzku. Það var sím-
hringing frá Amsterdam með
upplýsingum um hinn
kyndarann. Og eftir svip hans að
dæma var afraksturinn minni en
enginn.
í lestinni á heimleiðinni sofnaði
Martin. Hann vaknaði ekki, fyrr
en lestin brunaði inn á aðaljárn-
brautarstöðina. Og hann var ekki
vaknaður til fulls, fyrr en hann
var kominn í rúm sitt í
Bagardmossen.
16. kafli.
Klukkan tíu mfnútur yfir fimm
barði Melander að dyrum og siðan
rak hann hausinn inn um dyra-
gættina og sagði.
— Mig langar til að fara núna.
Er það I lagi?
Þar var algerlega óþarft að
spyrja, en samt gerði hann það á
hverjum degi. Aftur á móti hafði
hann aldrei tilkynnt sig, þegar
hann kom á morgnana.
— Já, já', sagði Martin. — Sé
þig seinna.
Ogbætti svo við.
— Ogþökk fyrir daginn.
Klukkan hálf sex hringdi hann
heim.
— Á ég að bíða með matinn?
— Nei, þið skuluð borða.
— Kemurðu seint heim.
— Ég veitþaðekki. Kannski.
— Það fer að verða eilffðar
tími, siðan þú hefur séð börnin.
Víst hafði hann séð þau fyrir
nákvæmlega níu klukkustundum
og hún vissi það jafn vel og hann
sjálfur.
— Martin.
— J á.
— Þú ert svo dapurlegur. Er
nokkuð sérstakt að?
— Nei, nei. Við höfum bara
mjög mikið að gera.
— Ekkert annað?
— Nei.ekkert.
Þau kvöddust án hlýleika og
Martin sneri sér aftur að verki
sínu. Hann hrukkaði ennið og
andvarpaði og lét augun hvarfla
yfir skrifborðið sitt og alla
pappírana þar. Eitthvað var þar
bitastætt að finna um Roseönnu
McGraw. Hann vissi bara ekki
hvað það var. Hann stakk
hendinni ofan i vasann til að ná
sér í eldspýtu og dró ýmsa aðra
hluti upp með. Þar á meðal var
póstkort frá Borenshult. Hann
var að skoða það og braut ákaft
heilann, þegar Kolberg kom inn
með látum.
— Hæ, hvers vegna brá þér
svona í brún.
— Það er dauðahræðslan, sagði
Martin og reyndi að hlæja.
— Ertu ekki farinn enn?
— Jú, ég sit heima í stofunni og
borða pylsur.
Fölk er einkennilega illkvittið oft á tíðum — nú er það
að segja, að við séum trúlofuð.
VELVAKAINIDI
Velvakandi svarar í síma 10-100
kl 1 0 30 — 11.30, frá mánudegi
til föstudags.
# Óréttlæti í húsa-
hitunarmálum
landsmanna
Viðar Danfelsson, Akranesi,
spyr.
Mér er sagt að þekkt verkfræði-
skrifstofa hafi í byrjun janúar s.l.
gert samanburð á reksturs-
kostnaði við upphitun á 140
fermetra eða 400 rúmmetra ein-
býlishúsi, annars vegar með oliu
og hins vegar með hitun með
beinni rafhitun. Hafi þá komið í
ljós eftirfarandi: Olía 14 lítrar á
hvern rúmmetra húss á ári, raf-
magn 99 kílóvattstundir á hvern
rúmmetra húss á ári.
Þá hafði olían hækkað mikið og
var kr. 7,70 lítrinn, en rafmagn til
húshitunar var þá kr. 1,12 (i
Reykjavík). Þennan dag hafði þvi
kostað að hita umrætt hús: Með
oliu kr. 3596,00 á mánuði eða kr.
43.120,00 á ári, en með rafmagni
kr. 3696,00 á mánuði, eða kr.
44.352,00 á ári.
Samkvæmt þessu var dýrara að
hita hús með rafmagni en með
oliu. Nú er því haldið fram, að hjá
Rafveitu Akraness standi til að
hækka kílóvattstundina i kr. 1,30
og það réttlætt með þvi, að ósann-
gjarnt sé, að þeir, sem hita með
rafmagni, fái það á nær helmingi
þess verðs, sem olíukyndingin
kostar. Verði úr þessari hækkun,
kemst rafmagnshitunin 16% upp
fyrir olíuna. Nú langar mig til að
spyrja: Hvað yrði réttlætisverð á
rafmagni, ef olían hækkaði upp I
11 — 12 krónur eins og spáð
hefur verið? Hvernig fellur hita-
veita, t.d. í Reykjavík, inn i þetta
réttlætisverðkerfi?
Viðar Daníelsson."
Orkumálin eru nú mjög til
umræðu hér sem annars staðar á
byggðu bóli.
Þegar verið er að tala um verð-
jöfnun er hins vegar ekki hægt að
taka mið af einni vörutegund eins
og t.d. orkugjöfum til húshitunar,
heldur verður að taka þar miklu
fleira með í reikninginn.
Þannig er til dæmis víðast hvar
mun ódýrara að byggja en á Stór
Reykjavíkursvæðinu, og væri
fróðlegt að sjá viðbrögðin við því,
ef húsbyggjendur í Reykjavík
færu fram á það, að húsbyggjend-
ur annars staðar á landinu tækju
þátt í að greiða þennan „umfram-
kostnað", svo dæmi sé tekið af
handahófi.
# Góð þjónusta
og léleg
Anna Jeppesen á Húsavík
skrifar:
„Kæri Velvakandi.
Alltaf eru það helzt klögumálin,
sem fá fólk til að stinga niður
penna, og eru þessar línur engin
undantekning.
Við, sem búum úti á landi,
þ.e.a.s. utan við Reykjavíkur-
svæðið, þurfum margt að sækja til
Reykjavíkur.
Þar er óneitanlega mesta vöru-
úrvalið, fyrir utan allt annað.
Sem betur fer hafa flest fyrir-
tæki leyst vandamál utanbæjar-
fólks eftir beztu getu. Það er m.a.
hægt að fá vörur sendar í póst-
kröfu og eftir öðrum leiðum með
samkomulagi.
Ég þurfti að hringja í margar
byggingavöruverzlanir núna einn
daginn og panta ýmsar vörur, t.d.
teppi, áklæði, klæðningu og ýmis-
legt fleira. Alls staðar fékk ég
sérlega góðar upplýsingar og
fyrirgreiðslu, og jafnvel var
hringt í mig frá Klæðningu h.f.,
þegar séð varð, að ég gat ekki
fengið pantaðar vörur þaðan á
umsömdum tíma.
Svo kom að þvi, að ég hringdi í
Málarameistarann við Grensásveg
og þurfti að fá nokkrar dósir af
ákveðnu efni, sem mér er ekki
kunnugt um, að fáist annars
staðar.
Jú, jú, efnið var til, en við send-
um ekki í póstkröfu hér. Rökin:
Höfum ekki mannskap til að af-
greiða það, og svo liggja þessar
kröfur hingað og þangað um
landið, án þess að þær séu leystar
út. — Hvort ég hefði ekki ein-
hvern í Reykjavík til að kaupa
þetta fyrir mig o.s.frv.
Ætli Reykvikingar hafi ekki
nóg að gera með að taka á móti
fólki utan af landi ásamt öllu, sem
því fylgir, án þess að þeir þurfi
líka að taka að sér sjálfsagða
þjónustu fyrirtækja borgarinnar?
Þetta er nú ef til vill varla þess
virði að fara að skrifa um það í
Velvakanda, og þó. En þjónustan
er almennt orðin svo góð, að
mann rekur i rogastanz við svona
tilsvör.
Kannski gætu þessar linur
orðið til þess að vara utanbæjar-
fólk við að eyða simtali á umrætt
fyrirtæki, því að allir vita hvað
síminn kostar.
Anna Jeppesen."
# Ugla sat á kvisti
Velvakandi hefur verið beðinn
um að koma á framfæri þakklæti
heillar fjölskyldu með sjónvarps-
þáttinn „Ugla sat á kvisti" nú um
helgina.
Fjölskyldufaðirinn, (gamall
K.K.-unandi) sagðist vera viss um
það, að hér hefði verið kominn
einn bezti sjónvarpsþáttur, sem
gerður hefði verið af íslenzkum
aðilum hingað til, og vildi hann
hvetja Jónas R. Jónsson til að
halda ótrauður áfram á sömu
braut.
Maðurinn sagðist eiga krakka á
aldrinum 7 —16 ára, og hefðu þeir
allir haft mjög gaman af þættin-
um. Hann sagðist vilja leggja til,
að „ugluþátturinn" yrði hafður á
dagskrá vikulega.
Velvakandi sá því miður ekki
umræddan þátt, en hefur heyrt
marga hrósa honum. Hins vegar
lízt Velvakanda ekkert á það að
fara að bruðla með Jónas í hverri
viku — líklega eru gæði þáttarins
einmitt i því fólgin, að reiknað er
með sæmilegum tíma til að undir-
búa hann.
í apríl
Höfðaborg, Suður-Afriku, 4.
febr. AP.
JOHN VORSTER, forsætisráð-
herra Suður-Afríku, lýsti því yfir
í dag, að hann hefði ákveðið að
boða til almennra þingkosninga i
landinu þann 24. apríl n.k. eðaári
fyrr en áætlað hafði verið. Þó
kom tilk.vnningin ekki á óvart,
þar sem þetta hafði legið í loftinu
um hríð. Tilkynningin var gefin
út skömmu eftir að William
Graaf, leiðtogi st jórnarandstöð-
unnar á þingi, hafði lýst því yfir,
að stjórnin nyti ekki trausts suð-
ur-afrísku þjóðarinnar.
Við mörg vandamál hefur verið
að etja i stjórnartið Vorsters; auk
kynþáttamálsins þar i landi bæt-
ist við mikil verðbólga, orkuskort-
ur og hvers kyns örðugleikar sem
stjórninni hefur gengið illa að
ráða við.
Flokkur Vorsters hefur verið
við völd í landinu síðan 1948. Þeir
hafa nú 118 þingmenn af 166 i
fulltrúadeildinni og meirihluta i
öldungadeildinni.
Siðustu kosningar í Suður-
Afríku voru i april 1970.
Washington Post:
Njósnaflugi
var frestað
Washington, 4. febr. AP.
NJÖSNA- og könnunarflugi yfir
svæðið i Miðausturlöndum, þar
sem októberstríðið geisaði, með
véium af gerðinni SR-71, sem eru
mjög háfleygar, var frestað í þrjá
daga, vegna þess að Henry Kiss-
inger, utanríkisráðherra neitaði
að leggja blessun sina yfir áætl-
un, sem lögð var fram af hálfu
Breta um að nota flugvöll á enskri
grund fyrir þessar vélar, skrifar
bandariska stórblaðið Washing-
ton Post i dag. Vitnar blaðið í
sérfræðinga innan hersins og seg-
ir, að Kissinger hafi frestað áætl-
uninni vegna þess að hann hafi
reiðzt þeirri beiðni Breta, að ekki
yrði látið uppskátt um, að stjórnin
I London vissi af þessum aðgerð-
um.
Heimildir innan bandarísku
stjórnarinnar „láku" .upplýsing-
um til fréttamanna þess efnis, að
Bretar hefðu verið „ósamvinnu-
þýðir", meðan á striðinu stóð.
„Sannleikurinn var sá að Edward
Heath. forsætisráðherra Breta,
hafði persónuiega fallizt á að vél-
arnar notuðu flugvöll i Suffolk,
en með þvi skilyrði, að Bandarík-
in kæmu í veg fyrir, að Arabar
fengju fréttir af því, að þeir væru
að aðstoða ísraela," segir blaðið.
Embættismenn i varnarmála-
ráðuneyti Bandarikjanna voru
þrumu lostnir vegna afstöðu Kiss-
ingers, því að þar með varð f
snarheitum að endurskoða þátt-
töku Bandaríkjamanna og veru-
lega varð þetta til að draga úr
þeirri aðstoð, sem hægt hefði ver-
ið að veita fyrstu daga stríðsins.