Morgunblaðið - 03.03.1974, Side 43

MORGUNBLAÐEÐ, SUNNUDAGUR 3. MARZ 1974
43
ROSE-
ANNA
FRAMHALDSSAGA EFTIR
MAJ SJÖWALL OG
PER WAHLOO
JÓHANNA KRISTJÓNSDÓTTIR
ÞÝDDI
46
hefði handtekið manninn, sem
grunaður hefði verið lengi um
það að hafa myrt bandarísku
stúlkuna Roseönnu McGraw og
væri því lokið afskiptum sænsku
lögreglunnar af málinu.
Áramótin komu og fóru. Og svo
rann upp sjöundi janúar.
Göturnar voru fullar af drunga-
legu, þreytulegu peningalausu
fólki. Utsölurnar voru byrjaðar,
en samt voru verzlanirnar næst-
um tómar. Auk þess var veðrið
slæmt og kalt.
Sjöunda janúar ákvað Hammar
að hefja aðgerðir. Hann sagði:
— Hvað á þetta að standa lengi,
þessi tilraun?
— Þangað til henni er lokið,
sagði Ahlberg.
Hammar velti málinu fyri;- sér
og reyndi að sjá allar þær hliðar
sem upp kynnu að koma. Nú
þyrftu aukin heldur Martin og
Kolberg að einbeita sér að þessu.
Þar að auki Stenström og
Melander, að minnsta kosti öðru
hverju. Og áður en langt um liði
færi stöðin, sem stúlkan vann hjá,
að gera veður út af því, af hverju
stúlkan væri svona lengi í burtu.
Velvakandi svarar í sima 10-100
kl 1 0.30 — 1 1 30, frá mánudegi
til föstudags.
% Bauð lögreglu-
þjóninum far
Ragnar Tómasson, héraðsdóms-
lögmaður, skrifar:
„Heiðraði Velvakandi!
S.l. sunnudag skýrir Morgun-
blaðið í 3ja dálka frétt frá þvi, að
lögregluþjónn hafi bjargað 5 ára
dreng úr Tjörninni. Síðan segir
orðrétt: ,,Er hann kom með barn-
ið að landi, en talsvert frost var og
kuldi, tók fólkið barnið og ók því
heim til sín. Hins vegar lét lög-
reglan þess getið, að Þórir Þor-
steinsson lögregluþjónn hefði
orðið að ganga langleiðina á lög-
reglustöðina rennblautur í frost-
inu, án þess að nokkrum dytti i
hug að bjóða honum akstur þang-
að. Loks kom þó sendiferðabíl-
stjóri, sem sá aumur á Þóri og ók
honum á stöðina."
Illt er að heyra. Verra er hitt,
að hér er vísvitandi farið með
rangt mál. Og öllu verst þykir
mér, að Morgunblaðinu skuli ekki
þykja ómaksins vert að birta þá
leiðréttingu við þessa frétt sem
efni standa til. S.l. mánudag, rétt
eftir hádegi, tjáði ég fréttamanni
blaðsins að kona mín hefði verið
viðstödd er lögregluþjónninn
bjargaði barninu og bauð hún lög-
regluþjóninum að aka honum.
Hann kvaðst ekki geta f arið svona
blautur inn í neinn bíl og gekk á
braut án þess að frekara ráðrúm
gæfist.
Af hverju þegir Morgunblaðið
þegar það veit að „frétt“ er röng?
Lögreglan og blaðamaðurinn
hneykslast á tómlæti viðstaddra
en sjálfum finnast mér viðbrögð
þeirra sjálfra algjörlega óskiljan-
leg og mjög óréttlát gagnvart
þeim, sem aðstoð bauð og öðru
fólki, sem kann að hafa ætlað að
bjóða lögregluþjóninum akstur
en heyrt orðaskipti þeirra og því
ekkert frekar aðhafst.
Ragnar Tómasson.“
% Leiðréttingar
teknar til greina
Ekki verður dregið í efa, að
Ragnar skýri rétt frá símtali sínu
við fréttamann blaðsins, en svo
illa vill til, að blaðamaðurinn, sem
þá var á vakt, fór i fri daginn eftir
og er nú erlendis. Blaðamaður á
vakt hefur í mörgu að snúast og
leiðréttingin við fréttina hefur
hreinlega ýtzt til hliðar, og i þessu
tilefni varð þráðurinn ekki tekinn
upp daginn eftir.
En svo sagði hann:
— Ég óska ykkur alls góðs í
þessu, vinir mínir.
Skömmu síðar var Sonja Hans-
son sú eina sem var eftir. Hún var
kvefuð, sat í hægindastólnum cg
snýtti sér i sífellu. Martin leit á
hana. Hún var í grárri dragt og
háum stígvélum.
— Hefurðu hugsað þér að vera
svona klædd, sagði hann önug-
lega.
— Nei, ég fer heim og hef fata-
skipti. En leyfðu mér að vekja
athygli þína á því að þann 3. júlí í
fyrra var hásumar og nú er hávet-
ur. Það væri kannski dálítíð ein-
kennilegt, ef ég kæmi arkandi inn
í flutningafyrirtækið með sól-
gleraugu og í stuttbuxum og bæði
þá að flytja kommóðunamína.
— Þú gerir þetta eins vel og þú
getur. Aðalstriðið er að þú skiljir
sjálf kjarna málsins.
Hann þagði nokkra stund.
— Ef EG hef þá skilið hann,
bætti hann hikandi við.
Stúlkan horfði íhugul á hann.
— Ég held ég hafi skilið kjarn-
ann, sagði hún. — % hef lesið
hvert einasta orð, sem hefur verið
skrifað um hana, ekki einu sinni
heldur mörgum sinnum. Eg hef
Velvakandi getur upplýst Ragn-
ar og aðra um, að blaðamenn
Morgunbl. skrifa fréttir ætíð
eins og þeir vita þær réttastar,
og berist leiðréttingar eru þær
alltaf kannaðar og birtar séu þær
á rökum reistar.
Það var leitt að svona skyldi til
takast að þessu sinni, ekki sízt þar
sem það' var drengilega gert af
konu að bjóða holdvotum manni
upp í bíl sinn án þess að hugsa um
þau óþægindi, sem hún gæri haft
af því sjálf.
0 Sambandslaust
við útvarpið
(Jtvarpsnotandi hringdi. Hann
lýsti furðu sinni á fréttaflutningi
útvarpsins s.l. föstudag, þ.e.a.s.
daginn þegar símakerfi stofnun-
arinnar varð fyrir truflunum dag-
part, vegna þess, að leiðslur urðu
fyrir hnjaski þegar unnið var að
byggingarframkvæmdum í ná-
grenninu. Maðurinn sagðist efast
stórlega um það, að fréttaflutn-
ingur stofnunarinnar hefði bók-
staflega verið „borinn uppi“ af
þessum atburði hefði t.d. Sam-
bandið eða önnur stofnun i ná-
grenninu orðið líðandi af þessum
sökum. Ennfremur vildi maður-
inn mælast til þess, að þegar síma-
strengir rofna næst, reyni frétta-
þulurinn að leyna geðshræringu
sinni, og lesa féttina ekki með
þeim ofurþunga, sem gert var um-
ræddan föstudag í febrúar, en i
upphafi fréttarinnar hefði verið
engu likara en segja ætti frá
skipstapa eða stórstyrjöld.
Hins vegar sagðist maður-
inn ekki vera síður undrandi á
því, að sífellt væri verið að slíta
sundur alls konar leiðslur þar
sem unnið væri við margs konar
framkvæmdir. Hann langaði líka
til að vita hvort það væri rétt, sem
heyrzt hefði, að þetta væri rétt,
sem heyrzt hefði, að þetta væri í
annað sinn, sem vinnuvélar slitu
símastreng í grunni Seðlabanka-
hússins, og ennfremur hversu
mikið þetta ævintýri hefði kostað
í beinhörðum peningum og hver
yrði Iátinn borga brúsann.
0 „Mærkeligt
nok“
Oddgeir Þ. Arnason, Bjarkar-
stíg 3, Akureyri, skrifar:
„í erindi, sem Þorsteinn Vil-
hjálmsson eðlisfræðingur flutti í
útvarpið 12. febrúar s.l. um varn-
arliðið og hin ýmsu áhrif þess á
okkar daglega lif, kom meðal ann-
ars fram, að tungumáli okkar
væri hætta búin af setu varnar-
liðsins hér á landi.
í þessu erindi Þorsteins notaði
skoðað filmuna ég veit ekki hvað
oft. Eg hef valið fötin, sem ég
ætla að nota, og ég hef æft mig
fyrir framan spegil, klukkustund-
um saman. En það er ekki mikið
sem ég veit samt, því að skapgerð
hennar og ppplag er svo ólíkt
mér. Sömuleiðis allar venjur
hennar. Ég hef aldrei lifað eins og
hún og mun aldrei gera það. En
ég skal reyna að standa mig eins
vel og ég get.
— Fyrirtak, sagði Marcin.
Hún var hlédræg og hann áttaði
sig ekki á henni til fulls. Það eina,
sem hann vissi um hana, var að
hún átti fimm ára gamla dóttur,
sem bjó hjá foreldrum hennar
norður í landi. Hún hafði aldrei
verið gift. En enda þótt hann
þekkti hana aðeins lauslega, féll
honum vel við hana. Hún var heil-
brigð og geðug, stúlka og sökkti
sér niður í starfið. Það var mikils
um vert.
Klukkan var fjögur siðdegis,
þegar hún lét heyra frá sér aftur.
— Eg er búin að vera þar. Eg
kom beint heim þaðan —Eg vona
að það sé allt í lagi.
— O, ég býst heldur ekki við,
að hann komi þjótandi eins og
skot. Hvernig gekk?
hann sjálfur orðin „mærkeligt
nok“. Mér er spurn, eru þessi
dönsku orð tekin góð og gild, eða
er það Þorsteinn, sem vill að við
tökum dönsk orð inn í okkar mál
en ekki ensk?
Maður, líttu þér nær!
Oddgeir Þ. Arnason."
0 Þótti óviðeigandi,
að kona læsi
Passíusálmana
Hugrún skrifar:
„Vinsæli Velvakandi:
Þar sem þú gerir svo mörgum
greiða, datt mér í hug að biðja þig
að koma á framfæri fyrir mig
fáeinum orðum í tíma töluð, eða
skrifuð. Ég ætla ekki að fara að
nöldra. Mér leiðist allt nöldur. en
er þó ekki saklaus sjálf í því efni
þegar tilefni gefst.
Nú langar mig til þess að láta í
ljós eingöngu þakklæti, fyrst til
ráðamanna Rikisútvarpsins fyrir
það að láta nú loksins konu flytja
Passíusálmana. Skyldu þær ekki
vera læsar? Ég get ekki betur
heyrt, en að konan leysi hlutverk
sitt vel af hendi að öllu leyti. Þar
sem ég hefi á undanförnum ára-
tugum, flutt margs konar efni í
útvarp, datt mér eitt sinn i hug að
sækja um að fá að lesa Passíu-
sálmana, en svarið, sem ég fékk,
var, að það ætti ekki við að kona
læsi þá. Eg vil taka það fram, að
— Vel — held ég. Svona eftir
því sem hægt var að búast við. Ég
fæ kommóðuna á morgun.
— Hvernig heldurðu, að honum
hafi litizt á þig?
— Ég veit það ekki, en ég hafði
á tilfinningunni, að áhugi hans
væri vakinn. Þó veit ég það auð;
vitað ekki, þar sem ég hef ekki
hugmynd um, hvernig hann kem-
ur fram að öðru jöfnu.
— Var það erfitt?
— Nei, alls ekki. Mér fannst
hann mjög viðkunnanlegur. Hann
er bráðmyndarlegur maður. Ertu
viss um það sé hann? Ekki svo að
skilja, að ég hafi neina þjálfun í
að umgangast morðingja, en ég á
erfitt með að imynda mér hann
sem morðingja Roseönnu.
— Já, ég er viss um, að það er
hann. Hvað sagði hann? Fékk
hann símanúmerið þitt?
— Já, hann skrifaði heimilis-
fangið og sfmanúmerið á blað-
snepil. Og ég sagðist hafa dyra-
síma, en ég svaraði honum ekki,
nema ég ætti von á einhverjum.
Þess vegna yrði fólk fyrst að
hringja og boða komu sína.
Annars var hann ekki margmáll.
— Voruð þið ein á skrif-
stofunni?
þetta gerðist löngu fyrir upphaf
stjórnarbímabils þeirra sem nú
hafa ráðin við Utvarpið.
0 Þakkir til Sverris
Kristjánssonar og
Bjarna Bjarnason-
ar
Þá vil ég næst senda herra
Sverri Kristjánssyni innilegt
þakklæti fyrir frábæra frammi-
stöðu við flutning kvöldsögu hans
„Skáld pislarvættisins". Það átti
sannarlega vel við að flytja hana á
þessum árstíma. Öllum kristnum
mönnum ætti að vera kærkomið
að hlýða á jafn sígilt efni, og væri
ákjósanlegt að íslenskir sagnfræð-
ingar bæru meira af jafn hug-
þekku efni á borð fyrir þjóðina,
því af miklu er að taka. Þökk
Sverrir Kristjánsson:
Það er talað um, að hyggilegt sé
að „slá margar flugur í einu
höggi“. Þetta er að vísu líkinga-
mál. Mig langar til þess að nota
þetta tækifæri, og senda Bjarna
Bjarnasyni lækni kjarnmikla
þakklætiskveðju fyrir blað hans
„Fréttabréf um heilbrigðismál".
FVágangur þess blaðs er til fyrir-
myndar, að ég tali ekki um inni-
haldið. Það er bæði fróðlegt og
skemmtilegt. Þar eru heilsusam-
leg heilræði, sem eiga erindi inná
hvert einasta islenzkt heimili.
Hugrún."
Reglur
um leigu
á íbúðum
Blaðinu hefur borizt eftirfar-
andi fréttatilkynning frá félags-
málaráðuneytinu:
Að gefnu tilefni vill félags-
málaráðuneytið skýra frá því, að
Húsnæðismálastjórn samþykkti á
fundi sfnum hinn 29. janúar s.l.
reglur um leigu á fbiiðum, sem
byggðar hafa verið á vegum
Framkvæmdanefndar byggingar-
áætiunar f Breiðholti.
Reglur þessar eru svohljóð-
andi:
„I reglugerð nr. 122 23. apríl
1968 er lagt bann við leigu á íbúð-
um, sem byggðar hafa verið af
Framkvæmdanefnd byggingar-
áætlunar í Breiðholti, nema til
komi leyfi Húsnæðismálastofn-
unar rikisins. Slik leyfi veitir
stofnunin hins vegar ekki, nema
íbúðareigandi geti sýnt fram á
nauðsyn þess, að hann þurfi að
dvelja utan lögsagnarumdæmis
Reykjavíkur um alllangt skeið, af
heilsufarsástæðum, vegna at-
vinnu sinnar eða af öðrum þeim
ástæðum, sem stofnunin metur
gildar.
Fallist Húsnæðismálastofnun
ríkisins á að hagsmunir íbúðar-
eiganda séu slikir, að þeir geti
verið grundvöllur veitingar leyfis
til leigusölu FB-íbúðar, skal fylgt
eftirfarandi reglum:
1. Leyfi er ekki veitt til lengri
tíma en 12 mánaða. Að þeim tima
liðnum ber íbúðareiganda að
bjóða Húsnæðismálastofnun rík-
isins forkaupsrétt að fbúð sinni,
ef hann ætlar ekki að flytja í
íbúðina sjálfur.
2. Ibúðareigandi, sem stendur í
vanskilum við Veðdeild Lands-
banka íslands vegna þeirra lána,
sem hvíla á ibúðinni úr Bygg-
ingarsjóði ríkisins, getur ekki
fengið leyfi til að selja á leigu
ibúð sina. Sama gildir, þegar um
er að ræða vanskil við sjóði, sem
löglega hafa verið stofnaðir af
íbúðareigendum.
3. Árleg leiga fyrir íbúðir þess-
ar skal ákveðin af húsnæðismála-
stjórn i janúarmánuði ár hvert.
Skal höfð hliðsjón af vöxtum af
lánum þeim, sem veitt eru tH
ibúða þessara úr Byggingarsjóði
ríkisins, fasteigna og brunabóta-
iðgjöldum af viðkomandi ibúð,
svo og kostnaði, sem skiptist á
hverja íbúð eftir stærð, vegna
reksturs á þeim hlutum bygg-
ingarinnar, sem eru sameigin-
legir fyrir allar íbúðirnar. Heim-
ilt er að áætla þennan kostnað.
4. Húsnæðismálastofnun ríkis-
ins lætur gera sérstakt eyðublað
fyrir leigusamninga um leigusölu
á FB-íbúðum. Skal þar koma fram
m.a. hver leigufjárhæðin skuli
vera, hversu greiðslum skuli hátt-
að, til hve langs tíma íbúðin sé
leigð og hver uppsagnarfrestur
skuli vera. Samningar þessir
skulu falla úr gildi án uppsagnar
að leigutíma liðnum. Leigusala er
skylt að gera leigusamninga á það
eyðublað, sem stofnunin lætur í
té og er óheimilt að vikja þar frá
nokkru ákvæði, án heimildar
stofnunarinnar.
5. Leigusamningar skulu gerðir
I þríriti, og skal hvor aðili halda
sinu eintaki, en hið þriðja skal
sent Húsnæðismálastofnun rík-
isins.
Húsnæðismálastofnun ríkisins
er heimilt að segja upp án fyrir-
vara öllum þeim lánum, sem veitt
hefur verið til íbúðar, brjóti íbúð-
areigandi gegn þeim reglúm, sem
hér hafa verið settar.
Reglur þessar eru settar með
stoð í reglugerð nr. 122 23. apríl
1968.“
Ekið á bifreið
SÍÐDEGIS þriðjudagjnn 26. febr.
sl. var ekið á Willys-jeppabifreið,
R-16914, við Vesturgötu 41 og
vinstri hurð hennar dælduð. Á
staðnum fannst brot úr afturljósi,
sennilega af Cortina-bifreið. Þeir,
sem gætu gefið upplýsingar um
ákeyrsluna, eru beðnir að láta lög-
regluna vita.
S\GeA V/öG* £ 'ilLVtmi
"VIV£«N\C< V>£5SAR OVSIÓWiR SfR?"
VELVAKAIMDI