Morgunblaðið - 09.07.1974, Blaðsíða 18

18
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 9. JULl 1974
SIGURGLEÐI í ÞYZKA
Klukkustundum áður en leikur
Vestur-Þýzkalands og HoIIands I
heimsmeistarakeppninni I knatt-
spyrnu hófst, tók marglitur skari
áhorfenda að streyma til Olympfu-
leikvangsins f Miinchen. 1 loftinu lá
sú spenna, sem jafnan er slfkum
leikjum fylgjandi. Enn einu sinni
átti þessi glæsilegi fþróttaleikvang-
ur að draga til sfn athygli þúsund-
anna, milljónanna. t meira en tvö ár
hafði þessarar stundar verið beðið, f
tugi klukkustunda höfðu knatt-
spyrnumenn fjölmargra þjóða bar-
izt og nú loksins skyldi slagurinn
endanlega til lykta leiddur og sigur-
vegarinn krýndur.
Og Island kom einnig við sögu f
þessum leik, atti meira að segja
kappi við annað það risaveldi knatt-
spyrnunnar, sem hér var komið að
fótstalli knattspyrnustytt-
unnar góðu, sigurlaunanna. Sem
vænta mátti vorum við Hollending-
unum lftil hindrun, 13-1 var saman-
lögð markatala úr leikjunum tveim-
ur, en okkur hafði tekizt að skora
hjá þeim mark, nokkuð sem sumir
hinna stóru gátu ekki státað sig af.
Það skilur töluvert á milli Hollands
og Vestur-Þýzkalands f sögu heims-
meistarakeppninnar. Þjóðverjarnir
eru hagavanir f úrslitunum og
meira að segja flestir þeirra leik-
manna, sem landsliðsþjálfarinn
Helmut Schön tefldi fram f þessum
leik, voru f liðinu, sem hreppti
þriðja sæti f Mexfkó 1970. Meðal
þeirra eru Miiller, Maier og Bechen-
bauer, stærstu nöfn þýzkrar knatt-
spyrnu.
Hollendingar eru hins vegar ný-
liðar f úrslitakeppninni. Oftsinnis
hafa hollenzk félagslið gert garðinn
frægan með sigri f Evrópubikar-
keppni og öðru slfku, en nú er loks-
ins komið að þvf að landslið Hol-
lands er f fremstu röð. Þökk sé
Johan Cryuff, segja sumir, þökk sé
hinum frábæra landsliðsþjálfara
Michel segja aðrir.
Slagur sá, sem leikmennirnir 22
hefja á Olympfuleikvellinum kl. 16
er raunverulega löngu hafinn. Und-
anfarna daga hafa HoIIendingar
staðið f strfði við þýzka blaðamenn.
Eftir sigur Hollendinganna yfir
Austur-Þýzkalandi f úrslitakeppn-
inni á dögunum, sögðu þýzku blöðin
með Bild f fararbroddi frá þvf, að
Hollendingarnir hefðu efnt til svall-
veizlu, þar sem mikið hefði verið
um vfn, konur og söng. Jafnvel
Johan Cryuff átti að hafa baðað sig
upp úr kampavfni og notið við það
aðstoðar þokkagyðju. Auðvirðilegar
lygar, sem við máttum auðvitað eiga
von á frá Þjóðverjum, sögðu Hol-
lendingarnir um fréttir þessar, og
bættu þvf við, að þarna væru um að
ræða skipulagðar aðgerðir til að
brjóta þá niður. Hollenzku blöðin
löptu nefnilega fréttina upp eftir
þeim þýzku, og sagt var, að sumir
hollenzku leikmannanna hefðu
fengið kaldar kveðjur frá kerlu
sinni, en konur leikmannanna
komu til Þýzkalands á laugardag-
inn.
Og vfst er, að Hollendingarnir
ráku alla blaðamenn frá sér með
harðri hendi sfðustu dagana fyrir
úrslitaleikinn. Hvort sem það var f
hefndarskyni fyrir fréttir þýzku
blaðanna eða eitthvað annað er sú
saga á kreiki, að Ule Hönes hafi
verið dópaður f leiknum við Pól-
verja. Saga þessi er eignuð Pólverj-
um, en slóð hennar er sfðan rakin
alla leið til herbúða hollenzku
blaðamannanna. Annars hafa leik-
menn margra þjóða litið HoIIend-
inga hálfgerðum öfundaraugum,
sökum þess að aginn hjá þeim hefur
ekki verið eins strangur og hjá
flestum öðrum. En hollenzku leik-
mennirnir hafa notið lffsins á eigin
ábyrgð. Þjálfarinn hefur bent
hverjum og einum á, að hann sé
ekki ómissandi, f Hollandi sé f jöldi
leikmanna, sem standi þeim Iftt að
baki og vilji gjarnan vera f þeirra
sporum. Þetta er nóg til þess að
enginn misnotar frjálsræðið.
Gráir fyrir járnum
Og það hefur sannazt f þessari
heimsmeistarakeppni, að knatt-
spyrnan er ekki háð, án þess að
vopn komi til sögunnar. Það er
reyndar ekki lengra síðan en 1969,
að knattspyrna olli styrjöld milli
landa, er í brýnu sló milli E1 Salva-
dor og Honduras. 1 Þýzkalandi eru
vopnin f höndum lögreglunnar sem
hefur bókstaflega verið á hverju
strái síðan keppnin hófst. Þýzka lög-
reglan er ákveðin í því að láta ekki
hina svörtu septemberdaga frá
Olympíuleikunum endurtaka sig.
fsraelsmennirnir, sem féllu þá, af-
þökkuðu lögregluvernd; nú spurðu
Þjóðverjarnir ekki. öllum liðum
fylgdu lögreglumenn gráir fyrir
járnum og leikvellirnir voru kann-
aðir hátt og lágt fyrir hvern leik,
varúðarráðstafanir náðu hámarki
sínu fyrir úrslitaleikinn. Leitað var
á öllu starfsfólki við leikinn og frá
þvf á laugardagsmorguninn flugu
þyrlur í sífellu yfir leikvanginn og
svæðinu umhverfis hann. Og aðfar-
arnótt sunnudagsins voru flóðljós
vallarins látin log til þess að betra
væri að fylgjast með hugsanlegum
mannaferðum. Kostar slfk lýsing
þó ekki minna en 30 þús. kr. á
klukkustund. Lögreglumennirnir
létu sig meira að segja hafa það að
skríða um skólpræsin undir vell-
inum til þess að leita að sprengjum.
Fyrir leikinn sagði Josep Kiesler
yfirmaður lögreglunnar, að hún
gæti auðvitað ekki ábyrgzt, að ekk-
ert kæmi fyrir meðan á honum
stæði, en lögreglan hefði gert allt,
sem í hennar valdi stæði, til þess að
svo yrði ekki og er það örugglega
orð að sönnu.
Hver er þessi Cryuff?
Þjóðverjarnir eru í miklum meiri-
hluta á áhorfendapöllunum. Það
liggur vel á þeim. MUnchen er fræg
bjórborg og vafalaust hafa bjórsal-
arnir gert góð viðskipti, áður en
leikurinn hófst. Margir hafa tekið
með sér nesti og allir virðast vera
með litla þýzka fána í höndunum,
sem þeir veifa óspart. Deutschland,
Deutschland, kyrja þeir í kór. Marg-
ir veifa spjöldum með margs konar
áletrunum og á einu stendur: Wir
Kenner Bohnhof, aber wer ist der
Cryuff? sem gæti útlagzt: Við
þekkjum Bohnhof en hver er
Cryuff? Knattspyrnugoðinu mikla
er ekki sýnd mikil virðing með
þessu, enda hefur það tæpast staðið
til.
Hollenzk nýlenda er á áhorfenda-
pöllunum. Appelsfnuguli liturinn
leynir sér ekki, en þó að Hollending-
arnir séu 15 þúsund eru þeir eins og
dropi í mannhafinu. Það vill til, að
raddböndin eru í góðu lagi. Ein-
hvers staðar utan vallar bfða 11 þús-
und miðalausir Hollendingar. Þeir
hafa komið til leiksins, þrátt fyrir
að þeir vissu að enga miða væri að
fá. Til stóð að koma þeim fyrir í
Westfalen-Hallen, og láta þá fylgj-
ast þar með leiknum f sjónvarpi, en
áhuginn fyrir því var ekki mikill.
Þeir vilja halda sig í nágrenni vall-
arins og taka þátt í fögnuðu landa
sinna, ef ske kynni, að lið þeirra
ynni meistaratitilinn. Það er líka
alltaf von að fá miða á svörtum
markaði og ef til vill eru einhverjir í
hópnum, sem hafa efni á því að
greiða 30 þúsund fyrir miðann.
Tæplega þó þeir þrír, sem lögðu
það á sig að hjóla alla hina 750 km
löngu leið frá Amsterdam til
Mtlnchen.
Eftir því sem nær lfður leiknum
magnast spennan. Holland, Holland,
Deutschland, Deutschland hrópa
áhorfendur og spara sig hvergi. Og
svo er sungið. Hollendingarnir hafa
búðið til texta við gamalkunnugt lag
og upphaf hans er á þessa leið. „Við
vinnum heimsmeistarakeppnina,
sigurinn er okkar.“ Vinsæl lög og
minna heyrð hljóma frá áhorfend-
um. Forráðamenn keppninnar gera
sitt til að stytta mönnum stundir.
Geysifjölmenn lúðrasveit leikur og
fjöldi ungmenna „marserar" inn og
myndar margs konar myndstur á
vellinum og það gerir hátfðlega
stemmningu, þegar þessi ungmenna
skari tekur lagið. Að minnsta kosti
hrærir það hjörtu Hollendinga og
þeir taka rösklega undir. Síðasta
lagið, sem þessi fjölmenni kór syng-
ur er Öður gleðinnar, Evrópu-
söngurinn, og enn tekur skarinn
rösklega undir.
Flestum á óvart kemur skyndilega
rútubíll inn um svonefnt maraþons-
hlið vallarins og ekur eftir hlaupa-
brautinni. Síðan hver billinn af öðr-
um. Brátt kemur f ljós, að þetta eru
bílarnir, sem þátttökuliðin í úrslita-
keppninni höfðu, á meðan keppnin
stóð yfir. I opnum dyrum þeirra
stendur stúlka í þjóðbúningi við-
komandi lands og veifar til áhorf-
enda. öllum er vel fagnað, en mest
eru fagnaðarlætin, þegar rútur
merktar Hollandi og V-Þýzkalandi
aka siðast inn á völlinn. Stúlkurnar
hoppa út úr bílunum, sem síðan aka
aftur út af vellinum, en eftir að Sir
Stanley Rous, fyrrverandi formaður
FIFA hefur mælt nokkur orð, ganga
stúlkurnar fyrir hann í röð og af-
henda honum blóm. Þarf engan að
undra, þótt öldunginum þyki mikið
til koma.
Allt í einu er liðin komin inn á
völlinn. Þau stilla sér upp og fyrir-
liðar liðanna Beckenbauer og Cry-
uff kynna sina menn fyrir ýmsum
fyrirmennum, sem þarna eru mætt.
I miðið stendur Jack Taylor, 44 ára
slátrari frá Wolverhampton, sem er
þess heiðurs aðnjótandi að dæma
þennan leik. Þrátt fyrir allt blaktir
brezki fáninn við hún á Ölympíu-
leikvanginum, þegar til úrslitanna
kemur. Hvað skyldu Englendingar
vilja gefa í skiptum fyrir slátrarann
og enska landsliðið?
Hollenski þjóðsöngurinn hljómar
um leikvanginn og Hollendingar á
áhorfendapöllunum taka rösklega
undir, svo og leikmennirnir sjálfir.
Um slíkt tækifæri sem þetta hefur
Steinar J. Lúöv
frá Munchen um ú\
og segir frá stemning
Jóhann Cryuff sagt: „Það er sem
kalt vatn renni niður eftir hryggn-
um á manni, þegar ég heyri skarann
syngja hollenska þjóðsönginn. Þá
finnur maður greinilega, að við er-
um annað og meira en knattspyrnu-
Iið.“
Eftir þýzka þjóðsönginn stillir
Taylor dómari klukku sína, Hol-
lendingarnir eiga að byrja með
knöttinn.
Þetta var Cryuff
Nú flautar Taylor hátt og snjallt
og það verður hann líka að gera til
að yfirgnæfa öskrin í mannfjöldan-
um. Cryuff sendir knöttinn aftur og
JOHANN
CRUYFF
WORLOCUP
NM74
SNILLINGUR
SNILLINGANNA
Á WM 74
NOTAR
Itbúum borðfána, hornveifur og bílmerki fyrir
iróttafélög og önnur samtök. Prentum merki og
tyndir á boli. Prentum gluggamerkingar fyrir
erzlanir og fyrirtæki. Útbúum alls konar plast-
kilti. Reynið viðskiptin, vönduð vinna.
Silkiprent Lindargötu 48 sími 14480.