Morgunblaðið - 02.11.1974, Blaðsíða 26

26
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 2. NÓVEMBER 1974
Guðjón Jónsson
íMagna—Kveðja
I dag, laugardaginn 2. nóvem-
ber, verður einn virtasti borgari
Vestmannaeyjakaupstaðar fyrr
og síðar kvaddur hinztu kveðju.
Er það völdundurinn og ljúf-
mennið góða, Guðjón Jónsson,
löngum kenndur við vélaverk-
stæðið Magna í Vestmannaeyjum.
Mér er ljúft að minnast hans
nokrum orðum við leiðarlok.
Guðjón var fæddur að Lamba-
felli, Austur-Eyjafjöllum 22. febr.
1891. Var hann næstelzta barn
foreldra sinna, þeirra Jóns Jóns-
sonar frá Lambafelli og eigin-
konu hans, Ragnhildar Sigurðar-
dóttur frá Hvammi, V-Eyjafjöll
um. 5 urðu þau systkinin og lifa í
dag Dýrfinna, ekkja að Eyvindar-
hólum, og Guðrún,ekkja í Reykja-
vík.
Ragnhildur andaðist langt um
aldur fram frá sínum stóra barna-
hópi og var öllum er til
þekktu mikill harmdauði.
Óhæg voru nú kjör Jóns með
hópinn sinn. En öll él stytta upp
um síðir. Hann giftist aftur og
nú Sigríði Magnúsdóttur frá
Rauðsbakka. En þá var hún einn-
ig orðin ekkja eftir Jón Ólaf
Eymundsson, er drukknaði í
mannskaðanum mikla á uppstign-
ingardag árið 1901 með Birni frá
Skarðshlíð, er hann fórst, og
drukknuðu þá alls 27 manns rétt
utan hafnarmynnis á Heimaey í
svokallaðri Beinakeldu austur úr
Klettsnefi. Þá var með Sigríði
einkasonur hennar Jón Ó. E.
Jónsson, fyrrum útgerðaraður
og járnsmiður í Vestmannaeyj-
um.
Þeim Jóni og Sigríði varð 7
barna auðið. Urðu þá systkinin og
hálfsystkinin alls 13, en af þeim
dó eitt í frumbernsku.
Þessi stóri og mannvænlegi
hópur ólst upp að Seljavöllum f
A-Eyjafjallasveit. Þar er fagurt
og tignarleg um að litast, 1 skjóli
hárra fjalla, er benda upp og svo
langt til hafs er augað eygir. Eins
og gefur að skilja fór Guðjón, sem
var elztur barnanna, er upp kom-
ust, að axla byrðarnar með for-
eldrum sfnum. Við upphaf vél-
bátaútgerðar, eða árið 1907, þegar
hann var 16 ára, ræðst hann til
Eyja til sæmdarhjónanna Elfn-
borgar og Þorsteins Jónssonar
skipstjóra í Laufási. Vinsemd og
gagnkvæm virðing myndaðist
með Guðjóni og þessu fólki, alla
tíð, er aldrei sló fölva á. Lífið á
Seljavöllum tók stórum breyting-
um við Eyjaferð og veru Guðjóns.
Hann vann heimilinu allt. Þor-
steinn miðlaði Guðjóni ósjaldan
af örlæti sfnu fram yfir lögboðinn
hlut. Eyjarnar fengu það sfðan
margendurgoldið frá stóra hópn-
um á Seljavöllum, er f manndómi
sfnum og dugnaði haslaði sér völl
í Eyjum, og urðu þau systkini þar
mörg nýtir og gegnir borgarar.
Guðjón erfði f ríkum mæli
smiðshæfileika föður síns og afa,
einnig voru í móðurætt hans völ-
undar og kunnir smiðir. Nægir
þar að benda á að Guðjón og Sig-
urjón i Hvammi voru systkinasyn-
ir.
Næsti áfangi í lífi Guðjóns er sá
að hann ræðst til járnsmfðanáms
hjá Th. Tomsen, dönskum vél-
smíðameistara, er þá rak hina
kunnu Thomsenssmiðju í Eyjum.
Námið sóttist Guðjóni ákaflega
vel. Allt var opið augum hans, að
t
Faðir okkar,
FINNBOGI JÓNSSON,
Reykjavfkurvegi 42,
Hafnarfirði,
andaðist að Sólvangi föstudaginn 1 . nóvember.
Sesselja Finnbogadóttir,
Jón Finnbogason,
Rögnvaldur Finnbogason.
t
KRISTJANA JÓNASDÓTTIR
lézt 17. október að Vistheimilinu Ás í Hveragerði. Samkvæmt ósk
hinnar látnu hefur útförin farið fram í kyrrþey
Björg Þ. Skjaldberg.
t
Elskulegur eiginmaður minn og faðir okkar,
JÓN HELGASON bóndi,
Blönduholti, Kjós,
lézt í Landakotsspítala þann 31. október
Lára Þórhannesdóttir
og börn.
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð og vinarhug, við andlát og jarðarför
fósturmóður okkar, tengdamóður og ömmu,
MARGRÉTAR SALÓME JÓNSDÓTTUR,
frá Miðdal I Bolungarvlk.
Guðlaug Snorradóttir,
Rannveig Jónsdóttir,
og fjölskyldur.
t
Sonur okkar, bróðir og mágur,
JÓHANNES ÞORVALDSSON,
Nóatúni 24,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju mánudaginn 4 nóvember kl
1,30 e h.
Margrét Jónsdóttir, Þorvaldur Armannsson,
Dagrún Þorvaldsdóttir, Björgvin Guðmundsson.
Viktoría Þorvaldsdóttir. Magnús Sigurjónsson.
Guðný Þorvaldsdóttir,
viðbættri stundvfsi og sérstakri
háttvfsi, sem einkenndi hann allt
lífið. Lauk hann námi sfnu með
loflegum vitnisburði. Guðjón varð
þegar mjög eftirsóttur í iðn sinni.
Eiga bæði útgerðarmenn og sjó-
menn frá þeim tfma Guðjóni mik-
ið að þakka. Ekki var spurt um
stund að kvöldi eða nóttu. Allt
miðaðist við að báturinn kæmist
út og næði róðri. Þannig voru
störf Guðjóns alla tíð. Þetta var sá
andi er ríkti á verkstæðum hans,
hann hafði áhrif á samstarfsmenn
sína svo til fyrirmyndar varð.
Hvílíkur þjóðfélagslegur fengur
er að dagsverki slfkra manna.
Guðjón var mjög vandvirkur
smiður og var hann jafnvígur á
hárfín verkefni sem viðgérðir
stærstu vélahluta. Málunum var
alltaf borgið í höndum Guðjóns.
Eins og að likum lætur, þá
komst Guðjón ekki undan trúnað-
arstörfum á sínu sviði. Þannig var
hann vélskoðunarmaður Eyjaflot-
ans um árabil. Voru þau mál öll í
góðum höndum, meðan hans naut
við. Ekki skemmdi samstarfið við
þá heiðursmenn er unnu með
Guðjóni að þessum málum, en það
voru Matthías Finnbogason og
Runólfur Jóhannsson. En með
þeim öllum hélzt góð vinátta lífið
út.
Eftir að Guðjón hætti hjá
Thomsen stofnaði hann eigið
verkstæði og rak það, unz þeir
slógu reytum saman, hann og
Ólafur St. Ólafsson og Óskar Sig-
urhansson. Stofnuðu þeir yél-
smiðjuna Magna í Eyjum, sem er
landsþekkt fyrirtæki. Þar vann
Guðjón til hinztu stundar. Með
sinni ljúfu og fullkomlega heiðar-
legu framkomu mótaði Guðjón
fjölda lærisveina í iðninni. Skap-
aði hann það andrúmsloft ávallt í
kring um sig, að allir fóru betri
menn frá Guðjóni, er við hann
áttu skipti.
Guðjón var því metinn að verð-
Lárus Pétursson
bóndi—Minning
F. 14. okt. 1898.
D. 25. okt. 1974.
I dag verður Lárus Pétursson,
áður bóndi að Káranesi í Kjós,
jarðsettur að Reynivöllum í sömu
sveit, en hann lést í Landakots-
spítala þann 25. okt. sl. 76 ára að
aldri.
Lárus var fæddur í Miðdal f
Kjós 14. okt. 1898. Foreldrar
hans, Margrét Benjamínsdóttir og
Pétur Árnason, áttu fjórtán börn,
og náðu tólf fullorðinsaldri, en
Lárus var þeirra yngstur. Margrét
lést tveimur árum eftir fæðingu
hans, og tvístraðist hinn mikli
barnahópur vítt um, eins og að
Iíkum lætur. Pétur Árnason brá
búi við andlát hennar, og var í
húsmennsku eftir það, en hann
var annálað hraustmenni og
dugnaðargarpur til sjós og lands,
fluggreindur og skjótur til svars.
Reyndust öll börn þeirra Margrét-
ar og hans vel gefin, bráðdugleg
og mikið manntaksfólk, og er
þegar mikill ættbálkur af þeim
hjónum kominn.
Lárus ólst upp hjá vönduðu og
góðu fólki f Kjósinni, en fór
ungur að vinna út í frá, enda
bráðþroska og snemma harðdug-
legur. Stundaði hann sjó á vetrar-
vertfðum, fyrst á opnum bátum og
sfðan vélbátum, og loks á togur-
um, en heyskap á sumrin. Fékk
hann brátt slíkt orð á sig fyrir
dugnað og karlmennsku, að hann
gat valið um skiprúm, og við hey-
skap þóttu fáir standa honum á
sporði. Þannig var það að hverju
sem hann gekk. Er og síst ofmælt,
að hann væri afburðamaður að
líkamsburðum, og snar og harð-
fylginn sér eftir því, enda bæði
kappsmikill og skapmaður, ef þvf
var að skipta. Kunni hann þó vel
að stilla skap sitt í samskiptum
við aðra, og glaður gat hann verið
og reifur f kunningjahópi. Hann
var hvass á brún, en bros hans
eftirminnilega hlýtt og brá oft
glettni i augnatillitið. Handtak
hans var fast og traust, og eins
var hann í raun og reynd.
Lárus kvæntist eftirlifandi
konu sinni, Kristínu Jónsdóttur
frá Káranesi í Kjós, árið 1923.
Áttu þau fyrst heima í Reykjavík,
síðan að Bæ i Kjós, og eitt ár f
Rvík. en hófu svo búskap að Kára-
nesi 1931, þar sem þau bjuggu
síðan til 1960, er þau fluttust til
Reykjavikur. Þau eignuðust sjö
börn, þrjár dætur og fjóra syni, og
ólu upp frænda Lárusar frá
bernsku. Eina dóttur hafði
Kristín eignast áður en þau Lárus
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og útför
móður okkar,
ÞORGERÐAR GUÐMUNDSDÓTTUR
Hrefna Magnúsdóttir,
Sigrún Oddgeirsdóttir,
Hjördls Oddgeirsdóttir,
Skúli Oddgeirsson.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinarhug við fráfall eigih-
manns mlns, föður okkar, tengdaföður og afa.
GUOMUNDAR SIGMUNDSSONAR,
Meðalholti 6.
Vigdfs Ólafsdóttir,
böm,
tengdabörn og
barnabörn.
t
Konan mln
GUÐBJÖRG HJARTAR-
DÓTTIR
frá Hofi,
lést 30. október.
Jakob Einarsson.
t
SIGURÐUR GÍSLASON
Sörlaskjóli 13,
Reykjavlk
lézt þann 1/11 á Borgar-
spítalanum
Þórhildur Guðmundsdóttir og
fjölskylda.
leikum. Þannig gáfu útvegsmenn
í Eyjurn honum mjög vandaða am-
eríska bifreið við merk tímamót í
lífi hans. Forseti Islands heiðraði
hann með Fálkaorðunni. Góðan
orðstír gat hann sér, og þá minnzt
er á góða menn, kemur Guðjón
efst í huga allra er til hans
þekktu.
Einkalíf Guðjóns var fábreytt,
hann var reglusamur og barst
aldrei á. Hann var óáreitinn og að
eðlisfari hlédrægur, þó stefnu-
fastur og ákaflega traustur vinur
vina sinna. Hann flíkaði ekki trú
sinni. En persónulega fór það
okkar á mili, einiæg trú á mátt
bænarinnar og djúp virðing og
traust til frelsarans Jesú Krists. 1
huga Guðjóns var Honum ekkert
fremra.
Það fylgdist nokkuð að, hörm-
ungarnar á Heimaey og lokin á
dagsverki Guðjóns í Magna. Þrek
og krafta þraut. Hann hafði fulln-
að skeiðið. Saddur lífdaga kvaddi
hann þennan heim 19. okt. s.l.
Minningarathöfn um 'Guðjón
Jónsson fór fram i Fosvogskirkju
28. okt. að viðstöddum stórum
systkina- og frændahópi, sveit-
ungum frá Eyjaf jöllum og Eyjum.
Blessuð veri minning hans.
Einar J. Gislason.
giftust, og reyndist hann henni
ekki síður góður faðir en sínum
eigin börnum. öll eru börn þeirra
hjóna dugnaðarfólk, vel gefin til
munns og handa og sýna að þau
eru af góðum komin.
Búskapinn rak Lárus af kappi
og dugnaði, og var allt með mesta
myndarbrag hjá þeim hjónum,
enda var Kristin og er dugnaðar-
forkur, góðum gáfum gædd og
snillingur að öllu handbragði.
Börnin urðu þeim mikilvægur lió-
styrkur við búskapinn á meðan
þeirra naut við heima, og sam-
hent foreldrum sinum. En svo
lágu leiðir þeirra á brott, sam-
kvæmt lífsins lögmáli, og loks
seldi Lárus jörðina i hendur syni
sínum og tengdadóttur og fluttust
þau hjónin til Reykjavíkur, þar
sem hann stundaði ýmsa vinnu,
meðan heilsa og kraftar entust,
vel látinn af öllum og naut þeirr-
ar miklu ánægju að sjá mannvæn-
leg barnabörn sín vaxa úr grasi.
Tel ég vafalaust, að hann hafi
álitið sjálfan sig gæfumann og
verið guði þakklátur, enda þótt
hann væri ekki orðmargur um
það, fremur en annað, sem snerti
hans eigið tilfinningalíf.
Skömmu eftir fermingaraldur
kynntist ég Lárusi Péturssyni all-
náið, er ég dvaldist tíma úr vetri
samtíða honum hjá tengdafor-
eldrum hans, en við Kristín kona
hans erum systrabörn. Enn yngri
hafði ég séó handtök hans við
uppskipun heima, og man þau
enn, svo mikið fannst mér þá til
um þrek hans. Og enn eitt hand-
tak hans hef ég ástæðu til að
muna og minnast með þakklæti —
er hann kippti mér upp á bakka
úr litt stæðum leysingavatns-
flaumi í náttmyrkri og við erfiðar
aðstæður, og bjargaði þannig lífi
mínu. Það var nóttina fyrir Þor-
láksmessu, að nokkrir Kjósverjar
voru á leið heim úr kaupstaðar-
ferð fyrir jólin; ég var þá við nám
í borginni og slóst í för með þeim
heim, og hreppti hópurinn aftaka-
rigningu, sem gerði hverja
sprænu að stórfljóti. Hraustlega
tók Lárus til hendinni þá, eins og
endranær. Kveð ég hann þó ekki
með þakklæti fyrir það eitt, þótt
ærið sé, heldur alla kynningu og
alla góðvild hans í minn garð og
minna nánustu, og bið Kristfnu
konu hans og öllum þeirra afkom-
endum alls hins bezta.
Loftur Guðmundsson.