Morgunblaðið - 07.01.1975, Side 32

32 MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 7. JANUAR 1975

Draumar og spádómar
118
Kaflar úr
Laxdælu
um. Það þótti mér líkara harmi en skaða, er ég
þóttist þá bera eftir. Kom mér þá í hug, að brestur
hafði verió í hringnum, og þá er ég hugði að brotun-
um eftir, þá þóttist ég sjá fleiri brestina á, og þótti
mér þó sem heill mundi, ef ég hefði betur til gætt, og
var ekki þessi draumur lengri.“ Gestur svarar:
„Ekki fara í þurð draumarnir." Og enn mælti
Guðrún: „Sá var hinn fjórði draumur minn, að ég
þóttist hafa hjálm á höfði af gulli og var settum mjög
gimsteinum. Ég þóttist eiga þá gersemi, en það þótti
mér helst að, að hann var nokkurs til of þungur; því
að ég fékk varla valdið honum, og bar ég halt höfuðið
og gaf ég þó hjálminum enga sök á því. Ég ætlaði
ekki að lóga honum, en þó steyptist hann af höfði
mér og út á Hvammsfjörð, og eftir það vaknaði ég.
Eru þér nú sagðir draumarnir allir.“ Gestur svarar:
„Glögt fæ ég séð, hvað draumar þessir eru, en mjög
mun þér samstaft (líkt) þykja, því að ég mun næsta
einn veg alla ráða: Bændur muntu eiga fjóra, og
væntir mig þá, er þú ert hinum fyrsta gift, að það sé
þér ekki girndarráð. Þar er þú þóttist hafa mikinn
fald á höfði og þótti þér illa sama, þar muntu lítið
unna honum, og þar er þú tókst af höfði þér faldinn
og kastaðir á vatnið, þar muntu ganga frá honum.
Því kalla menn á sæ kastað, er maður lætur eign sína
og tekur ekkert í móti.“ Og enn mælti Gestur: „Sá
var draumur þinn annar, að þú þóttist hafa silfur-
hring á hendi. Þar muntu vera gift öðrum manni
ágætum. Þeim muntu unna mikið og njóta skamma
stund. Kemur mér ekki það að óvörum, þótt þú
missir hann með druknun, og eigi geri ég þann
draum lengri. Sá var hinn þriðji draumur þinn, að
þú þóttist hafa gullhring á hendi. Þar muntu eiga
hinn þriðja bónda. Ekki mun sá því meira verður,
sem þér þótti sá málmurinn torgætari og dýrri, en
nærri er það mínu hugboði, að í þann mund muni
orðið siðaskifti, og mun sá þinn bóndi hafa tekið við
þeim sið, er vér hyggjum að miklu sé háleitari. En
þar er þér þótti hringurinn í sundur stökkva, nokkuð
af þinni vangeymslu, og sást blóð koma úr hlutunum,
þá mun sá þinn bóndi verða veginn. Muntu þá
þykjast glögt sjá þá þverbresti, er á þeim ráðahag
hafa verið.“ Og enn mælti Gestur: „Sá er hinn fjórði
draumur þinn, að þú þóttist hafa hjálm á höfði af
gulli og settan gimsteinum, og varð þér þungbær.
Þar munt þú eiga hinn fjórða bónda. Sá mun vera
mestur höfðingi og mun bera heldur ægishjálm yfir
þér. Og þar er þér þótti hann steypast út í Hvamms-
f jörð, þá mun hann þann hinn sama f jörð fyrir hitta
á hinum efsta degi síns lífs. Geri ég nú þennan
draum ekki lengri.“ Guðrúnu setti dreyrrauða, með-
an draumarnir voru ráðnir; en engin hafði hún orð
Sagan um manninn uppi á
stóra, stóra fjallinu
EINU sinni var maður, sem átti heima uppi á stóru,
stóru fjalli. Eitt sinn sagði hann við sjálfan sig:
„Oh mér leiðist að vera alltaf svona einn, mig
langar að hafa einbvern hjá mér annan en pottinn og
pönnuna og könnuna, borðið, stólinn, blómin og
húsið. Á morgun ætla ég að fara niður allt stóra,
stóra fjallið og finna einhvern, sem vill vera hjá
mér.“
Og morguninn eftir lagði hann af stað. Þegar hann
var búinn að ganga lengi lengi þá hitti hann hund.
Hann spurði hundinn, hvort hann vissi um einhvern,
sem mundi vilja vera hjá honum uppi á stóra, stóra
fjallinu.
Þá sagði hundurinn: „Má ég ekki bara vera hjá þér
uppi á stóra, stóra fjallinu?"
„Jú, jú,“ sagði maðurinn, og þeir fóru báðir upp á
stóra, stóra fjallið.
Svo þegar hundurinn var búinn að vera lengi,
lengi, sagði maóurinn aftur við sjálfan sig: „Ég er
orðinn leióur á að vera bara einn hjá pottinum,
pönnunni og könnunni, borðinu, stólnum og blómun-
um og húsinu og hundinum. Ég ætla að fara nióur
allt stóra, stóra fjallið og gá hvort einhver vill vera
hjá mér.“
Svo um morguninn lagði hann af stað. Og þegar
hann var búinn að ganga lengi, lengi, hitti hann kú.
Maðurinn spurði hana hvort hún vissi um einhvern,
sem mundi vilja vera hjá honum.
Þá spurði kýrin hvort hún mætti ekki vera hjá
honum uppi á stóra, stóra fjallinu. „Jú, jú,“ sagði
maðurinn og þau fóru bæði upp á stóra, stóra
fjallið.
Svo þegar kýrin var búin að vera lengi, lengi, sagði
maðurinn enn einu sinni við sjálfan sig: „Ég er
orðinn leiður á að vera alltaf svona einn. Ég ætla að
fara niður allt stóra, stóra fjallið og gá hvort ég finn
einhvern, sem vill vera hjá mér.“
Svo morguninn eftir lagði hann af stað. Þegar
hann var búinn að ganga lengi, lengi hitti hann
konu. Hann spurði hana hvort hún vissi um ein-
hvern, sem mundi vilja vera hjá sér uppi á stóra,
stóra fjallinu.
Þá spurði hún hvort hún mætti ekki vera hjá
honum uppi á stóra, stóra fjallinu. „Jú, jú, ég held
nú það,“ sagði hann og fóru bæði glöð og ánægð
upp á stóra, stóra fjallið en honum leiddist aldrei
framar.
Þórunn Brynja Júlfusdóttir, 10 ára
FEROIIMAIMO
m«6tnof9unK<kfíinu
Lyftu hattinum aðeins
þegar við mætum þess-
ari konu og hvæstu: Góð-
an daginn.
Ég verð að rjúka — það
eru bollur í ofninum
' '/ 1
Svo er nú dýrtíðinni okk-
ar fyrir að þakka Rúna
mín, að við höfum hærri
laun en hann nokkru
sinni komst uppí.