Morgunblaðið - 25.02.1975, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 25. FEBRÚAR 1975
veizla og steik og annar fagnaður á boróum, snerti
hún samt varla á nokkrum bita. Lítið er það, sem
kattartungan finnur ekki, segja menn, og svo er um
þá virðingagjörnu. Síra Tómas var glaður mjög að
þessari veizlu og skrafhreifinn, yrti á marga og
leitaðist við að skemmta, einkum þeim konunum; en
hvort sem það heldur var af ásettu ráði gjört eða af
tilviljun, þá bar ætíð svo við, að hann kallaði Ingi-
björgu á Hóli maddömu, þegar hann ávarpaði hana;
en jafnan, er hann sneri máliríu til Ingveldar, sagði
aldrei nema blátt áfram: Ingveldur mín! Ingveldi
þótti sem ekki ætti að draga af sér það, sem hún ætti
og guð hefði gefið henni, og var henni það verra en
þó hún hefði fengið sinn undir hvorn vanga, þegar
prestur talaði til hennar, en varð aftur bleik sem nár
í hvert skipti, sem hann ávarpaði Ingibjörgu.
Þá er menn voru gengnir undan borðum, sýndi
Ingveldur vonum bráðara á sér fararsnið, og hugðu
menn hana kranka. Indriði kom þá að máli við móður
sína — og vildi ég, segir hann, að þú, móðir, minntist
þess, er þú hézt mér, að vekja máls á bónorðinu, og
mun ekki annan tíma betra færi á gefast.
Annan veg virðist mér þetta, sonur, sagði Ingi-
björg, sýnist mér Ingveldur ekki hafa verið með
glöóu bragði í dag, hvað sem veldur; en þó má ég
gjöra það fyrir þín orð að hætta til þess.
Sætir hún þá lagi að fá færi á Ingveldi, áður en
HÖGNI HREKKVÍSI
— Hvers vegna stanzarðu þarna á miðri leió, Snati
minn?
hún riði brott; og einhvern tíma stóð svo á, að þær
urðu tvær saman fyrir ofan bæinn; gengur þá Ingi-
björg til hennar og kveður hana blíðlega og segir:
Mig langar til að tala nokkur orð við yður, áður en
þér farið; ég hef verið beðin þess af manni, og þykir
mér mikið undir því, hverju þér svarið.
Mín er æran og yðar lítillætið, maddama góð, ef
þér viljið tala við mig, og látið mig heyra erindi yðar,
sagði Ingveldur og glotti við. Ingibjörgu grunaði nú
af þessu svari, hvernig fara mundi, og þagnaði við;
en með því að svo langt var komið, var illt aftur
hvarfs, tekur hún aftur til máls og segir:
Það er erindi mitt, að sonur minn Indriói hefur
beðið mig að koma að máli við ykkur mæðgurnar um
það, hvort ykkur mundi það óskapfellt, að hann
leitaði þar ráðahags, sem er Sigríður dóttir yðar;
segir hann, aö þar sé sú kona, er hann helzt mundi
kjósa sér fyrir ættar og atgjörvis sakir af þeim
kvenkostum, sem hér eru nærindis.
Verður það, sem varir og ekki varir, sagði Ing-
veldur. Sízt mundi mig hafa grunað það, að þið á Hóli
leituðuð til mægða við okkur smámennin fyrir hand-
an ána, og vil ég víst vita, hvort þetta mál er af
alvöru flutt eður ekki.
Ekki er það með nokkru falsi af okkar hendi, sagði
Ingibjörg, munu það og margir mæla, að ekki
sé óákomið með þeim Indriða mínum og Sigriði
dóttur yðar.
Það munuð þér og aðrir verða að skoða sem þeim
líkar, hvert jafnræöi sé með þeim; en skjótt er að
svara erindi yðar, maddama góð, af minni hendi, að
aldrei gef ég samþykki mitt til þess ráðahags; um
vilja Sigríðar veit ég ekki; þó er mér næst að halda,
aó hún muni líta í aðra átt, ef hún gefur um aö
giftast að svo stöddu.
Síðan gekk Ingveldur burt sem skyndilegast;
breytti hún nú ráði sínu um heimreiðina og var hin
kátasta það eftir var dagsins.
Ingibjörg segir Indriða þessi málalok, og verða þau
honum til mikillar ógleði og þaö þó verst, er hann
þóttist mega ráða af orðum Ingveldar, að hyggja
hans um vilja Sigríðar mundi hafa verið tómur
hugarburður. Riðu þau mæðgin heim \ið svo búið, og
tekur Indriði nú ógleði mikla, svo aó hann nær því
mátti engu sinna. Ingveldur ríður og heim frá boð-
inu um kvöldið og er hin kátasta. Ekki segir hún
Sigríði frá viðræðum þeirra Ingibjargar.
Litlu síðar kom upp sá orðrómur þar í sveitinni, að
Indriði á Hóli hefði beðið sér stúlku vestur í héruð-
um og þó minni háttar bóndadóttur, en ekki fengið,
og því væri hann nú orðinn hálfgeðveikur. Enginn
vissi gjörla að greina höfund þessara frétta; en þeir,
sem lengst komust í rannsókninni, höfðu það fyrir
satt, að ólyginn maður hefði sagt þær Gróu á Leiti.
Ingveldur lét hvern mann, sem kom að Tungu, segja
sér þessar fréttir og innti að öllu sem nákvæmast, og
FEROIIMAIVD
ílto&imofgunkaffinu

Vinur hafðu ekki
áhyggjur, þú sleppur,
þessi stofa er búin jafn-
þrýstiútbúnaði.
Já, heldurðu kannski að
ég búi hér?
2/2

Varstu nógu fljótur í
vinnuna?