Morgunblaðið - 30.08.1975, Blaðsíða 24

24
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 30. ÁGÚST 1975
Maríanna fer
á sjúkrahús
Eftir Odd Brochmann
Venjulega er Maríanna kát og glöð
stúlka, en því er ekki^að heilsa þennan
dag. Hún gengur hálf-volandi á götunni
vegna þess að henni er svo illt í magan-
um. Reyndar hefur henni verið illt í
maganum í tvo daga.
Auk þess agrar það Maríönnu að móðir
hennar hefur týnt lítilli brjóstnælu úr
gulli, sem hún er vön að hafa í barmi sér.
Nælan hafði týnzt fyrir tveimur dögum.
Verst er að móðir Maríönnu heldur að
Maríanna hafi týnt henni, vegna þess að
hún hefur stundum fengið hana að láni.
Ekki er því að furða þótt Maríanna
gangi þarna tárfellandi. Þá kemur Krag
læknir á móti henni.
„Nú, er þetta ekki Maríanna? Ekki sé
ég betur.“ Hann þekkir hana því hann
hefur læknað hana bæði af hettusótt og
hlaupabólu.
„Hvað er að sjá þig, barnið mitt. Þú
hlýtur að vera veik. Komdu með mér inn
á læknastofuna mína.“
í læknastofunni eru gömul og slitin
húsgögn en þar er notalegt inni. Marí-
anna liggur á brúnu leðurbekknum og
Krag læknir þrýstir á magann á henni og
spyr, hvort það sé sárt hérna. .. eða
hérna? „Já,“ segir Maríanna í hvert sinn
enda er það satt. Því alltaf verður að
segja lækninum eins og satt er, þótt
freistandi sé að sýna hreysti og dugnað.
Svo mælir læknirinn Maríönnu. Þegar
hann lítur á mælinn á eftir segir hann:
„Hm.“
Hvers vegna fer hann svo í símann?
Jú, hann hringir til móður Marfönnu
til að segja henni að Maríanna verði að
fara strax á sjúkrahús. Hann ætlar að
panta pláss fyrir hana á Ríkissjúkrahús-
inu í Ósló, því hann veit ekki, hvað að
henni gengur. Ekki er það botnlanga-
bólga heldur eitthvað dularfyllra. Og þvi
er bezt að sjá um að hún fái þá beztu
hjálp, sem völ er á. Sjálfur ætlar hann að
panta fyrir hana far með flugvélinni,
sem á að leggja af stað eftir tvo klukku-
tíma.
Þá er tekið til við að setja ofan i
ferðatösku fyrir Maríönnu. Faðir hennar
kemur heim með skemmtilegar bækur
litblýanta, skæri og marglitan pappír.
Maríanna á að taka það allt með sér á
sjúkrahúsið.
„Þetta getur tekið sinn tíma, veslingur-
inn Htli“, segir hann.
„Iss, það gerir ekkert,“segir Maríanna.
Nú er hringt í landsímann og skeyti
eru send svo skilaboðin frá Krag lækni
komist í réttar hendur.
Og þarna er stóra sjúflugvélin. Hún er
komin að norðan og vaggar á bárunum í
höfninni í Svolvær. Flugmaðurinn situr
reiðubúinn í flugmannssætinu og
aðstoðarflugmaðurinn við hlið hans.
Og þarna kemur vélbáturinn. Um borð
í honum eru pabbi og mamma og Krag
læknir. Nú og auðvitað Maríanna. Því
það er hún, sem á að fara með flug-
vé^inni. Hin eru bara að fylgja henni.
Maríanna er skyndilega komin hátt til
lofts. Fyrst flýgur flugvélin yfir breiðan
Vesturfjörðinn, síðan yfir marga smærri
firði og eyjar og sker. Maríanna sér litla
DRÁTTHAGI BLÝANTURINN
Ég vil biðja kviðdómendur að
færa sökudólgnum til „tekna“
að hann hefur sagt „Guð hjálpi
yður,“ í hvert sinn sem ég hef
hnerrað hér í dag.
Mér leiðist allt þetta fólk nema
sjálfur ég.
Þó að þú hafir fengið kvefpest,
ertu ekki orðinn langlegusjúkl-
ingur.
Þó að hann sé mikill sam-
kvæmismaður er hann tæplega
samkvæmishæfur.
Þú hefur aldrei fyrr verið Læknirinn leggur áherzlu á
svona fljótur að snúa öllum vös- gagnkvæmt traust hans og
um við! ^ sjúklinganna.
V

Kvikmyndahandrit að morði
Eftir Lillian
O'Donnell C’
Þýðandi Jóhanna
Kristjónsdóttir
33
ekkert er nema fákænn kvik-
myndahússtjóri að nafni Angelo
Cuccinotta fá þessa mynd? Það
eru mörg þúsund kvikmyndahús f
New York. .. ja, nú skil ég sam-
hengið, en þér skuluð vera vissir
um að ég ÞARF ekki á slíku að
halda!
— Já, en hr. Cuccinotta ..,
reyndi David að skjóta inn f ein-
tal hans.
— En þessi herra Gibbon er nú
kauði sem kann að koma fyrir sig
orði. Hann útskýrði fyrir mér að
hann gæti ekki leigt kvikmyndina
neinum þeirra sem væru f sam-
bandi við kvikmyndastjóra ...
hamingjan má vita hver ástæðan
fyrir þvf er. Kannski tæknimenn-
irnir sem unnu við myndina séu
ekki í stéttarfélagi ... hvað veit
ég ...? Hann varð að gcra ein-
hvers konar sérsamninga við
sjálfsta*ðu kvikmyndahúsín og
hann lofaði að ég myndi ekki
lenda f neinu þrasi út af þessu.
Ilann sór og sárt við lagði að ég
væri eini maðurinn í New York
sem fengi sýningarréttinn — eins
og mér va-ri ekki sama, hara það
væri enginn annar f hverfinu sem
fengi eintak af myndinni.
— Herra Cuccinotta, gæti ég
ekki fengið að vita hvenær þessi
Gihhon kom á yðar fund? reyndi
David óþolinmóður aðspyrja.
— Ilann hefur verið á eftir mér
mánuðum saman.
— Mánuðum saman?
— Já, svo sannarlega. En bíðið
nú við ... það var ekki fyrr en á
mánudaginn að hann sagði mér
að Marietta Shaw léki aðalhlut-
verkið. — Hvers vegna í andsk.
... hafið þér ckki sagt mér það
áður? spurði ég. — Vegna þess að
þér hafið aldrei leyft mér að kom-
ast að, sagði þessi erkidóni. En
auðvitað breytti það viðhorfi
mfnu að Marietta Shaw léki aðal-
hlutverkið, þrátt fyrir allt er hún
þekf't nafn. Endirinn varð sá að
við urðum sammála um prufu-
sýningu á mvndinni f gær.
— I gær? Hafið þér sem sagt
séð kvikmyndina?
— Auðvitað. Haldið þér ég
kaupi köttinn f sekknum?
— Nei. Ég skil, sagði David. —
Og það var sem sagt Marietta
Shaw sem fór með aðalhlutverk-
ið?
— I eigin persónu!
— Og myndin var fullgerð?
— Fullgcrð? endurtók Cuecin-
otta ringlaður.
— Já, ég meina ... það var
niðurlag á henni.
— Ég skil alls ekki hvað þér
eigíð við.
David gafst upp við að halda
efninu til streitu.
— Ef þér hafið ekkert á móti
þvf vildi ég gjarnan fá að sjá
þessa mynd?
— Alveg sjálfsagt. Hvað á ég að
taka frá marga miða fyrir yður?
— Ég vil fá að skoða hana
núna.
— Núna? Cuccinotta hallaði
undir flatt. — Það hefði verið
mér mesta ánægja að verða við
þeirri beiðni, Link, en ég hef ekki
cintak af henni núna.
— Ætlið þér aö segja mér að
Gibbon hafi tekið það með sér.
—■ Já, sagði hinn mæöulega. —
Hann sagðist ætla að sýna kvik-
myndastjórum úr öðrum rfkjum
myndina.
— Hann hlýtur að hafa fleiri
eintök af myndinni en eitt?
— Tja, hver veit, sagði
Cuccinotta og dró seiminn.
Kannski var maðurinn að segja
satt, kannski ekki. David gaf hon-
um eitt tækifæri.
— Hvar get ég náð í þennan
Gibbon?
— A Atlantis Hotel á West. 21.
stræti, svaraði maðurinn að
bragði. — Ég vona að þetta sé allt
f lagi. Málið er klappað og klárt
frá minni hálfu.
Hann horfðl hálf kvfðafullur og
spyrjandi á David.
— Cuccinotta, þér verðið að
gera yður ýmislegt Ijóst. Kona var
myrt fyrir fáeinum dögum og
ýmis blöö hafa skýrt rækilega frá
morðinu. Samt sem áður viljið
þér reyna að sannfæra mig að
ÞAÐ sé ekki hin eiginlcga ástæða
til þess að þér samþykktuð boð
Gibbons! Og þér haldið einnig
fram að þér hafið ekki séð neitt
athugavert við það, þótt hann
tæki eintakið af myndinni með
sér aftur? Þér verðið að skiija
Cuccinotta að þessi mynd er árfð-
andi f morðmálinu og fyrr en ég
hef séð hana get ég ekki svarað
þvf til, hvort allt sé klappað og
klárt hvað yður snertir, eins og
þér komist að orði. Ef ég væri f
yðar sporum myndi ég alténd
hafa aðra mynd tilhúna til
sýningar á föstudagskvöldið,
svona til öryggis...
9. KAFLI.
Fyrir innan dyrnar á hótelher-
bergi Gibbons á Atlantisliótelinu
heyrðist hávær rödd:
— Það er mín bjargfasta sann-
færing að kvikmyndina eigi að
frumsýna samtfmís um allt land-
ið.
Röddin var ákveðin og bar vott
um sjálfumgleði. Þessi maður
hafði áreiðanlega vit á að tryggja
eigin hag fram f rauðan dauðann,
hugsaöi Davíd ósjálfrátt.
— Nei, myndin er ekkert mis-
lukkuð, hélt röddin áfram. — Én