Morgunblaðið - 17.09.1975, Page 22

22
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 17. SEPTEMBER 1975
Eiginkona mln, t ANNA GUÐMUNDSDÓTTIR,
Kleppsvegi 72. Reykjavlk,
andaðist í Landspítalanum mánudaginn 1 5. september.
Hartmann Jóhannesson.
Guðmundur Birgir
Jónsson -Minning
Útför mannsins míns,
t
SVANS SIGURÐSSONAR,
Breiðdalsvlk,
ferframfrá Eydalakirkju, föstudaginn 19. sept. kl. 2.
Hjördls Stefánsdóttir.
t
Móðir okkar,
JÓHANNA KALDALÓNS,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju fimmtudaginn 18 september kl
15.00
Ester Kaldalóns.
Erla Njarðvlk.
t
Minningarathöfn um
ÞORVARÐ GUÐBRANDSSON.
Baldursgötu 6 A
er lést 10 september sl fer fram I Fossvogskirkju föstudaginn 19.
september kl 1.30e h
Ágústa Andrésdóttir,
Andrés Þorvarðarson, Óskar Þorvarðarson.
t
Útför elskulegs sonar okkar, bróður og mágs,
GUÐMUNDAR BIRGIS JÓNSSONAR,
Vallatröð 6, Kópavogi,
er lézt 9 september, verður gerð frá Fossvogskirkju miðvikudaginn 1 7.
september kl. 15
Guðný Guðmundsdóttir, Jón Óskar Guðmundsson,
Guðrún H. Bjarnadóttir, Edward Kiernan,
Sigrlður Jónsdóttir,
Jón Óskar Jónsson
Fæddur 26. aprfl 1958
Dáinn 9. september 1975
Þegar samferðamenn eru
kvaddir burtu á svipstundu tekur
það nokkurn tíma að átta sig á
því, raunverulega að trúa því sem
gerzt hefur, erfitt að sætta sig við
svo harðan dóm almættisins, en
þó verða allir að taka því. Lífið
hér á jörðinni er áfangi á ókunnri
braut og burtkvaðning héðan er á
öllum stigum mannsævinnar.
I dag kveðjum við Guðmund
Birgi Jónsson, sem lézt af slysför-
um 9. sept s.I. Guðmundur var
fæddur í Reykjavík 26. apríl 1958,
var hann því liðlega 17 ára gam-
all.
Guðmundur var einn af fjög-
urra systkina hópi, sonur Guðnýj-
ar Guðmundsdóttur og Jóns Ósk-
ars Guðmundssonar á Vallartröð
6 í Kópavogi. Guðmundur Birgir
var elskulegur unglingur, fram-
koma hans var til fyrirmyndar,
glaður og vingjarnlegur í viðmóti
samfara hógværð og ljúf-
mennsku, sviphreinn og frfður
piltur, reglusamur og góður fé-
lagi. Þannig er myndin sem ég á
og geymi af þessum látna frænda
minum, Guðmundi Birgi, og er
það huggun i harmi að eiga ljúfar
minningar um horfinn vin, sem
svo ungur var kallaður burtu héð-
an.
Það var mikil sorg fyrir for-
eldra hans og systkini að missa
elskulegan son og bróður í blóma
lífsins, en minningin um hann
lifir, minningin um hinn dagfars-
prúða og ljúfmannlega dreng er
geymd í vitund þeirra, og sá sólar-
geisli gefur yl og birtu, sem ekki
verður frá þeim tekin.
Nú þegar við stöndum við beð
vinar okkar, huggum við okkur
við þá vissu að vel hefur verið
tekið á móti honum í ríki hins
himneska föður, og þar verður
honum búinn staður til starfs og
þroska á nýju tilverústigi, og þar
verða endurfundir þegar þar að
kemur.
Við þökkum Guðmundi ánægju-
lega samleið, um leið og við biðj-
um honum blessunar Guðs.
Hugga þú Guð faðir ástvinina sem
kveðja hann nú að sinni.
Lengi munum við minnast
dökkhærða og laglega piltsins
unga sem kvaddi of snemma.
Minningin lifir.
Kristfn og Gestur
Guðmundsson.
Hvaða skoðun hefur ungt fólk á
lífinu? Hugsar það yfirleitt um
dauðann, eða brýtur það hugann
um það, hvort líf sé til eftir dauð-
ann? Ungt fólk horfir flest björt-
um og eftirvæntingarfullum aug-
um til hins ókomna og óræða —
Það lætur hverjum degi nægja sín
þjáning. Það nýtur þess að bergja
af þeim bikar sem einungis þessu
æviskeiði fylgir. Það er því eðli-
legt, að dauðinn og tilhugsunin
um hann sé víðsfjarri, já, í svo
ómælanlegri fjarlægð, að hugur-
inn spannar það ekki.
Og svo sannarlega er svo farið
um okkar einkar samstillta skáta-
hóp í Kópum f Kópavogi.
Fyrirvaralaust er einn bezti fél-
aginn úr hópnum horfinn. Hópinn
setur hljóðan. Hvers vegna? kem-
ur aftur og aftur upp í hugann. Sú
tilhugsun að hafa Guðmund
aldrei framar með okkur í leik og
starfi er óbærileg. Hún dregur
dökka slæðu yfir hugi okkar, og
trúin á lífið verður blandin efa.
Á seinni árum beindist hugur
Guðmundar mest í átt að alls kyns
skátastarfi. Síðastliðinn vetur
starfaði hann sem foringi yfir
skátasveit hér í bæ. En því miður
r.utum við hinnar traustu vináttu
hans, hugprýði, krafta og sfðast
en ekki síst hinnar miklu og enda-
lausu sönggleði hans allt, allt of
stutt. Og einmitt kvöldið áður en
hann fórst fór hann á sinn fyrsta
fund hjá Hjálparsveit skáta í
t
Móðlr mín.
t
HELENA GESTSDÓTTIR,
andaðlst I Borgarspltalanum 15. september Fyrir mlna hönd og
systklna hinnar látnu,
Böðvar Guðmundsson.
eiginkonu minnar, móður, tengdamóður, dóttur og systur,
BÁRU DANÍELSDÓTTUR 1
Garðabraut 43, * T
Akranesi. Eiginkona mln
Guð blessi ykkur öll. NANNA MAGNÚSDÓTTIR
frá Vesturhúsum Vestmannaeyjum,
Halldór Karlsson og vandamenn. sem andaðist 9. september, verður jarðsungin að Lundi i Lundareykja-
dal föstudaginn 19 september kl 2 e.h. Ferðir verða frá Um- ferðamiðstöðinni kl. 1 1 f.h

1 Helgi Benónýsson og börn.
T
i Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug við andlát og jarðarför móður okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu. t
MAGNEU INGIBJARGAR HRÓBJARTSDÓTTUR Þökkum auðsýnda hluttekningu við fráfall og útför bróður okkar og
Bergþórugötu 45. B. mágs
Þóra Aradóttir, , Gunnlaugur Pétursson, HARALDAR ÞORLEIFSSONAR. Sömuleiðis þökk til allra sem heimsóttu hann I veikindum hans
Ágúst Arason, Ester Jónsdóttir, Anna Þorleifsdóttir, Sólveig Þorleifsdóttir,
barnaborn og barnabarnabörn. Gísli Þorleifsson Margrét Þorgrfmsdóttir, Halldóra Þorleifsdóttir, Kristinn Þorsteinsson
Halldór Þorleifsson Steinþóra Jónsdóttir, Arnheiður Helgadóttir.
-L
Þökkum auðsýnda samúð við andlát og jarðarför eiginkonu minnar,
móður okkar, systur og ömmu,
MATTHILDAR EDWALD,
Faxatúni 14.
Ragnar Þorsteinsson,
Jón E. Ragnarsson,
Ragna Lára Ragnarsdóttir,
Kristinn Ragnarsson.
Ruth Ragnarsdóttir,
Þurlður Ragnarsdóttir,
og aðrir ættingjar.
Sigrlður Ingvarsdóttir,
Brynjólfur Bjömsson,
Hulda Ólafsdóttir,
Sigurþór Tómasson,
Guðbjöm Snæbjörnsson,
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug við andlát og jarðarför
STEINDÓRS PÉTURSSONAR
Kringlumýri 1, Akureyri.
Jóhanna Vigfúsdóttir,
Anna Steindórsdóttir, Haukur Kristjánsson,
Guðmundur Steindórsson, Jóhanna Jóhannsdóttir,
og barnabörn.
Kópavogi. Og þegar við félagarnir
vorum á heimleið var mikið sung-
ið, og rætt um vetrarstarfið og
horfðum við með tilhlökkun og
eftirvæntingu fram til vetrarins.
En daginn eftir var Guðmundur
fyrirvaralaust kallaður burt úr
þessum heimi. Minningin um
hann mun alltaf lifa meðal okkar.
Við viljum ljúka þessum fátæk-
legu kveðjuorðum með þvf að
votta foreldrum hans og systkin-
um innilega hluttekningu.
Guð blessi minningu hans.
Já, þannig endar lífsins
sólskinssaga.
Vort sumar stendur aðeins
fáa daga.
En kannski á upprisunnar
mikla morgni,
við mætumst öll á nýju
götuhorni.
T.G.
Skátasystkin.
I dag þegar Guðmundur er
kvaddur hinztu kveðju frá Foss-
vogskirkju, vakna í hugum okkar
vina hans ljúfar minningar. En
minningarnar eru blandnar sár-
um söknuði, vegna skyndilegrar
brottkvaðningar hans úr þessari
jarðvist.
Ekkert í tilverunni mun vera
tilgangslaust, en þótt við, vinir
hans skiljum ekki, hvers vegna
hann var svo skyndilega frá okk-
ur tekinn, þá veit hann nú svarið
og lætur okkur það í té f fyllingu
tímans.
Á þessum tfmamótum streyma
fram í hugina endurminningarn-
ar og þá fyrst gerum við okkur
fyllilega ljóst, hversu mikils er
misst.
Flestir góðir foreldrar óska
þess, börnum sínum til handa að
þau hafi að leiðarljósi hið góða,
fagra og sanna. Flestum virðist
erfitt að ganga jafnan dygðanna
veg, en eflaust lánast það betur
þeim er þiggja í vöggugjöf heið-
ríkju hugans. Guðmundur var svo
lánsamur að eiga bæði föður- og
móðurömmu, sem báðar voru af
hjarta lítillátar, góðgjarnar og
hjálpsamar, og báðar lögðu alla
sína tíð áherzlu á grandvart líf-
erni.
Ungur drengur gerði hann sér
ekki grein fyrir þessum stað-
reyndum, enda ekki von til þess,
þar sem hann kynntist aldrei
þessum konum. En góðgirni og
andleg snyrtimennska erfast eins
og fleira, og meðal annars þess
vegna var hann góður sonur, heil-
steyptur félagi og gott mannsefni.
Við minnumst hlýlega hand-
taksins, augnanna sem brostu svo
hýrlega og viðmótsins ljúfa. I
söknuði okkar huggum við okkur
við þá staðreynd, að Guðmundur
skyldi fá að lifa í seytján ár last-
vöru lffi en hverfa siðan eins og
fagurt blóm, sem lifði skamma
stund umhverfi sínu til yndis og
ánægju. Á þessum sorgardegi er
gott að eiga þá trú, að lff sé að
þessu loknu. I þeirri trúarsann-
færingu fyllumst við tilhlökkun
um endurfundi við hann endur-
fundi er „burtu þokan líður, er
blindar þessi dauðleg augu vor“.
Um leið og við þökkum Guð-
mundi allar samverustundirnar,
kveðjum við hann með orðum
listaskáldsins góða og segjum:
„Flýt þér, vinur í fegra heim,
krjúptu að fótum friðarboðans
og fljúgðu á vængjum
morgunroðans
meira að starfa guðs um geim.“
Guðrún, Kristfn og Kormákur