Morgunblaðið - 22.10.1975, Blaðsíða 10

10
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 22. OKTOBER 1975

Bergljót Halldórsdóttir, Björg
Ragnarsdóttir og Lilja Ólafsdóttir.
Einarsdóttir,
Kvennafril
NÆSTKOMANDI föstudagur er framkvæmdadagur þeirrar
aðgerðar, sem hefur verið f undirbúningi hér á landi
undanfarnar vikur.
Þann dag munu íslenskar konur leggja niður vinnu til
þess — í fyrsta lagi að sýna á raunhæfan hátt hver þáttur
þeirra og framlag til þjóðfélagsins er — og í öðru lagi að
vekja eigin vitund um gildi sitt, þannig að konum verði
sjálfsagt — ekki einungis að nýta réttindi — heldur einnig
að uppfylla skyldur og með þvi ná jafnstöðu við karla á
grundvelli lagalegs jafnréttis.
Sýnilegt er, að einhugur rikir meðal kvenna og samstaða
um þátttöku. Konum er nú óðum að skiljast. að Kvennafris-
dagurinn, 24. október n.k. — dagur Sameinuðu þjóðanna
— er fyrst og fremst sameiginlegur samstöðudagur, sem
tekur ekki á kringumstæðum einstaklingsins, heldur
heildarinnar.
Enda þótt einstakar konur séu sér meðvitandi um gildi
sitt innan samfélagsins — og er vel um það — þá afsannar
það ekki ríkjandi ástand.
L.Ó.
. kvennafr^
tfvers vegr>a
tek* •**
X&'*

««.. -** «... •»■'*•’ ‘ «
i —-ríl. - -***“... —
rr»—*
—.......................—-
vegr>8 . -ver •> P*9 ., rtl.QV.S’»,he
v ... «6 i'9809 »tof°u0 *** .
. .6 n>.s<°u00' fchl nu aarrt
-** . :, - - - - “ .. - -m
iBgna Þ®* ,v,r •'• P*9 .. rt»QV>s'a,he‘
*'*”176«».*
:::• --r-- - r:». ■ - -—- -
.. --•* - ...T
-TV—T-______

Framkvæmdanefndin hefur sent út dreifibréfið, Hvers
vegna kvennafri?
Á útifundinum sem haldinn
verður á föstudaginn á
Lækjartorgi í Reykjavík,
verða ávörp, fjöldasöngur,
lúðrasveit kvenna leikur og
Alþingismenn, Kvenréttinda-
félag fslands og rauðsokka-
hreyfingin munu hver um sig
sjá um eitt atriði í dag-
skránni. Ennfremur verður
flutt kvennakronika.
I einum stærsta skóla í
Reykjavík, þar sem flestir
kennararnir eru karlar, munu
margir óvenjulegir gesta
dvelja 24. október.
Feðurnir ætla nefnilega að
taka börn sín með sér á
vinnustað. Þeir ætla að veita
þeim innsýn I veröld dular-
fulla mannsins, sem hverfur
að heiman á morgnana og
kemur seint heim á kvöldin,
— sem gefur stundum pen-
inga fyrir nammi eða dóti, —
sem mamma segir að verði
reiður, ef maður hagar sér
ekki vel, — en leikur stund-
um við mann á sunnudög-
um, ef hann er ekki að
byggja.

Ég vil miklu fremur konur en karla í mitt fyrirtæki. Bæði þiggja þær lægra kaup
og svo eru þær miklu þægari.
Heyrt á tal tveggja karlmanna.
Er ekki erfitt hjá þér að svona mikill meiri hluti starfsfólksins skuli vera konur?
Þær hljóta að vera si-malandi í símann og alltaf að biðja um frí.
— Það gengur ágætlega. Auðvitað þurfa þær stundum frí eins og aðrir, en ég
hef aldrei haft konu I vinnu, sem hefur byggt hús í gegnum síma.
— „Mig vantar viðbótarstarfsmann," sagði verkstjórinn við forstjórann.
— Nægir þér ekki stelpa?" svaraði forstjórinn.
— Býstu við að þér verði sagt upp vinnunni, ef þú kemur ekki á föstudaginn?
— Hann Jón, sem vinnur með mér, er oft fjarverandi á mánudögum og ég
skil ekki annað en ég haldi vinnunni eins og hann.
— Ég verð víst að borða í mötuneytinu á föstudaginn, konan segist ákveðin í
að leggja niður vinnu heima.
— Já, en mötuneytið er lokað, þar vinna líka konur. ^

Hulda Andrésdótt-
ir—Minningarorð
Þann 13. okt. s.l. andaðist i
Borgarspítalanum mágkona min,
Hulda Andrésdóttir, og fer útför
hennar fram í dag frá Bústaða-
kirkju. Hulda var fædd þ. 27. feb.
1915, og voru foreldrar hennar
hjónin Sigríður Sigurðardóttir og
Andrés Ólafsson fiskmatsmaður,
bæði ættuð úr Flatey á Breiða-
firði, látin fyrir nokkrum árum
siðan. Hulda ólst upp hjá ástrik-
um foreldrum sínum ásamt þrem-
ur eldri systkinum, Ólöfu, sem
lézt ung að árum, Þórdísi, ekkju
Snæbjarnar Stefánssonar skip-
stjóra, og Andrési vélstjóra, sem
giftur er Rannveigu Erlendsdótt-
ur.
Hulda vann ýmis störf á ungl-
ingsárum sfnum, eins og títt var
um ungar stúlkur í Reykjavík í þá
daga, þó lengst af hjá Verzlun
Ásgeirs Gunnlaugssonar i Austur-
stræti og þá kynntist hún eftirlif-
andi eiginmanni sínum Stefáni Þ.
Gunnlaugssyni, núverandi starfs-
manni hjá Reykjavfkurborg, og
hófu þau búskap árið 1939. Eign-
uðust þau fimm mannvænleg
börn, sem öll eru uppkomin; þau
eru: Björg Lilja, gift Halldóri
Rúnólfssyni, Gunnlaugur Karl,
Sigurður Andrés, giftur Auði
Konráðsdóttur, Sigríður og Snæ-
björn, giftur Önnu Helgadóttur.
Á þeim árum, sem þau Hulda og
Stefán byrjuðu búskap sinn voru
erfiðir tímar hér, en með dugnaði
og þrautseigju þeirra beggja
vegnaði þeim það vel, að þau kom-
ust fljótlega í eigið húsnæði og
þegar fjölskyldan stækkaði réðust
þau í að byggja sér einbýlishús að
Sogavegi 210 og hafa búið þar
siðustu áratugina. Hulda undi hag
sinum vel f húsi þeirra á Sogavegi
og bjó manni sinum og börnum
gott og yndislegt heimili, enda var
hún hin mesta húsmóðir. Sat þar
snyrtimennska í fyrirrúmi, jafnt
inni sem úti. Mikla unum og
ánægju hafði Hulda af garði sin-
um við húsið og ræktaði hún þar
fjölda fallegra blóma, svo lengi
sem heilsa hennar leyfði.
Þegar ég, barn ung, kynntist
Huldu fyrst á heimili foreldra
minna, er mér það minnisstætt
hve hjálpsöm hún var og var varla
það til, sem hún ekki vildi fyrir
mig gera. Komu þessir eiginleikar
hennar æ betur í ljós, eftir þvi,
sem árin liðu; vildi hún alltaf
greiða götu þeirra, sem hún vissi
að áttu i einhverjum erfiðleikum
og var ætíð boðin og búin að rétta
öðrum hjálparhönd.
Hulda var ákaflega barngóð
kona og sýndi það sig bezt, hve
góð hún var barnabörnum sínum,
og einnig var henni mjög annf um
að börnin í fjölskyldum okkar og
vina hennar yrðu ekki útundan,
þegar um gjafir og annað var að
ræða, því Hulda var sérstaklega
gjafmild og rausnarleg, sem kom
einnig fram í gestrisni hennar,
sem var frábær.
Fyrir um það bil tveimur árum
varð vart við sjúkdóm þann, sem
varð Huldu að fjörtjóni. Þrátt fyr-
ir veikindi sín, sýndi Hulda mik-
inn dugnað og þrek og hafði fóta-
vist öðru hverju fram á síðustu
mánuði. Hafði hún mikla stoð af
fjölskyldu sinni í veikindum sín-
um og þó sérstaklega af sínum
fórnfúsa eiginmanni, Stefáni,
sem dvaldi hjá henni öllum stund-
um, þar til yfir lauk. Að lokum vil
ég þakka Huldu allar okkar sam-
verustundir og allt það góða, sem
hún hefur sýnt mér og minu fólki.
Bið ég góðan Guð að blessa minn-
ingu hennar og að styðja ástrlkan
eiginmann hennar, börn og
barnabörn, sem sjá á bak góðri
eiginkonu, móður og ömmu.
Heimilið var heimur þinn,
heimur starfs og vona.
Þarna gekkstu út og inn
sem ung og dáðrík kona.
(V.H.)
Mágkona.