Morgunblaðið - 16.01.1976, Qupperneq 25

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 16. JANUAR 1976
25
VELX/AKAINIC3I
Velvákandi svarar í síma 10-100
kl 14—15, frá mánudegi til föstu-
dags
0 Máler að linni
Stjörn Sambands Dýravernd-
unarfélaga Islands skrifar:
Starfsmaður hjá ISAL hringdi 1
Samband dýraverndunarfélaga
Islands og sagði frá því að fyrir
nokkru síðan hefðu hliðverð-
ir álversins séð bíl stöðva við
hliðið. Hvitur köttur var settur út
og síðan ekið af stað og flýtt sér i
burtu. Hliðverðirnir náðu ekki
númeri bifreiðarinnar.
Nú hefur þessi vesalings köttur
verið þarna á flækingi siðan og
vegna þess að hann er uppalinn á
heimili hefur hann ekki getað
samlagast flækingsköttum sem
þarna lifa, en reynir í sífellu að
komast inn og lifa i sambýli við
menn eins og hann áður gerði.
Menn sem hann treysti, en sem
sviku hann svo svivirðilega að
kasta honum út á guð og gaddinn
eins og leikfangi sem engin not
eru fyrir lengur.
Aðurnefndur starfsmaður, sem
er dýravinur, hefur reynt mikið
að koma þessu óhamingjusama og
ráðvillta dýri á nýtt heimili, en
það hefur ekki tekist og því verð-
ur kettinum nú lógað.
Það hefur verið brýnt fyrir
fólki æ ofan í æ, að bera ekki ketti
sína út á þennan hátt, en samt
sem áður gerist þetta enn, en það
er mál að linni.
Enn einu sinni vill stjórn S.D.L
biðja fólk að athuga sinn gang
ÁÐUR en kettlingur, — nú eða
eitthvert annað gæludýr er tekið
á heimilið. Það er ábyrgðarhluti
að taka dýr að sér. Dýr þarfnast
tíma, ástúðar og umhyggju og ef
vilji er ekki fyrir hendi til að
veita því þetta á EKKI að taka
dýr, — til þess eins að fleygja því
svo frá sér að nokkrum mánuðum
liðnum.
Mistök geta átt sér stað, og ef
það kemur i ljós, að þrátt fyrir
góðan vilja sé ekki hægt að hafa
dýrið lengur á heimilinu, á að
biðja dýralækni að lóga dýrinu.
Og sér hver hugsandi manneskja
að í því er meiri mannúð en að
kasta frá sér ábyrgðinni með þvi
að bera dýrið út, — og telja svo
sjálfum sér og kannski öðrum
líka trú um, að þá fái dýrið „tæki-
færi“ til að lifa.
Stjórn S.D.l.
0 Til eru erfið
gamalmenni
Gréta litla skrifar:
„Það er mikið og ekki að
ástæðulausu, vælt um það hvað
gamla fólkið eigi við mikla erfið-
leika að stríða og ekki ætla ég að
bera á móti því. En finnst þér
ekki, Velvakandi góður, að minna
Wexford og haggaðist hvergí. —
6g skal segja vður að ég er vanur
að umgangast fólk sem hefur
slíkan munnsöfnuð á vörunum.
Má ég levfa mér að biðja um nafn
hans. Ég minni yður á að hér er
um morðmál að ræða.
— Nú, jæja, fyrst þér látið
svona verð ég vfst að segja vður
að það var Douglas Quadrant.
Þar kom sem sagt skýringin á
fáti Quadrants þegar þeir komu á
vettvang, hugsaði Burden með
sér.
— Burden, sagði Wexford. —
Viljið þér gera svo vel að fara
með Quadrant inn f borðstofuna
og biðja hann að gefa vður sfna
útgðfu á því sem gerðist á mið-
vikudagskvöld. Eða var það á
þriðjudagseftirmiðdaginn frú
Missal?
Burden gekk fram og Wexford
andvarpaði og sagði:
— Jæja, látum oss þá hevra um
miðvikudagskvöldið upp á nýtt.
— Ifvað ætlar hann að segja í
áheyrn mannsins mfns.
— Burden er mjög varfærinn
maður. Svo framarlega sem upp-
lýsingar vðar eru fullnægjandi
getið þér sjálfsagt sannfært
manninn vðar um að við höfum
snúið okkur til Quadngþts sem
lögfræðings yðar.
sé talað um þau vandamál, sem
margt af þessu „blessaða gamla“
fólki skapar því fólki sem situr
uppi með það árum saman?
Gamla fótkið er nefnilega, eins og
við öll, jafn misjafnt og það er
margt.
Það er engin afsökun að tala um
hvað var hér áður. Heimilin voru
yfirleitt stærri en nú, og kom þar
af leiðandi ekki á eina manneskju
að vera bundin yfir þeim. Fyrir
nú utan það, að fólk náði yfirleitt
ekki hátt í 100 ára aldri, eins og
nú. Mín eigin reynsla er kannski
dálitið sérstök, en segja mætti
mér að hún sé þó viða til. Ég er 18
ára, yngst fjögurra systkina, og er
orðin ein eftir heima (þvi miður).
Hin eru gift, en eru sem betur fer
i bænum. Föðuramma mín er orð-
in ekkja fyrir 15 árum (86 ára) og
búin að vera á heimilinu í sl. 10
ár. Hún er með endemum erfitt
gamalmenni, svo mjög að ég sé
ekki betur en að hún sé á góðri
leið með að koma móður okkar á
geðveikrahæli. Pabbi er hennar
eina barn og mjög undir áhrifum
þeirrar gömlu. Enda er hann eina
manneskjan sem hún er þolanleg
við. Hann hefur bara ekki svo
mikið af henni að segja, þar sem
hann er sjómaður.
Það er einsog ekkert sé hægt að
gera henni til geðs, og ekkert þol-
ir hún eins illa og ef eru gestir og
liggur vel á fólki. Þá geysist hún
um með vandlætingarsvip og
hurðaskellum (Ég vil taka það
fram, að þetta er algert reglu-
heimili). Ef mamma skreppur úr,
er hún svo fúl, að hún á það
gjarnan til að segja í símann við
„vinkonu" sína, að hún sé nú ein i
íbúðinni „rétt einu sinni“ þó ég sé
heima. Þetta sé nú meira flakkið
á henni Rósu! Við systkinin reyn-
um eftir mætti að létta undir með
mömmu og reynum að drífa hana
út, en hún er bara alltaf svo illa
upp lögð. Ég held að mamma sé
dæmigerð fyrir þær konur sem
öllum vilja vel, enda auðvelt að
misnota hana. Hún er ákaflega
hlý og elskuleg og sérstaklega
reglusöm í alla staði. Ég heyri
hana aldrei kvarta (sem er eigin-
lega það versta). Oft hefi.ég kom-
ið að henni grátandi. Þá veit ég að
hún grætur undan þeirri gömlu.
En hún er fljót að þurrka sér um
augun og brosa gegn um tárin. Er
nú sanngjarnt að kona, sem búin
er að koma með heiðri og sóma
upp 4 börnum og orðin 47 ára sé
svo bundin yfir vanþakklátu gam-
almenni þau góðu ár sem hún á
eftir? Hún gæti og ætti nú að fara
út á vinnumarkaðinn. Til þess
hefur hún nú öll skilyrði.
Sú gamla er það spræk að hún á
varla heima á elliheimili, en samt
ekki það hress að hún geti verið
ein. Þá finnst manni að lágmarks-
krafa væri að hún sýndi smá
þakklætisvott í stað kulda og van-
þakklætis þeirri einu veru, sem
hún getur verið hjá og er upp á
komin með allt.
Kæri Velvakandi minn, birtu
nú þessa eymdarroliu mína, og
góður værir þú ef þú fléttaðir
þarna svolitlu við, þó ekki væri
nema svolítið mér til hugarhægð-
ar.
Ef birting bréfsins getur orðið
til hugarhægðar í þessum erfið-
leikum, þá er það ekki til einskis.
Ekki efast Velvakandi um að slikt
ástand sé erfitt að bera. Þú spyrð
hvort sanngjarnt sé að móðir þin
sé bundin yfir svona gamal-
menni? En veistu um einhvern
annan, sem „sanngjarnt" er að sé
bundin yfir gömlu konunni?
HOGNI HREKKVÍSI
,Heyrðu það vantar einn hákarlanna!“
B3P SIGGA V/óGA g iiLVttiAH
tv VIBW £R(J tKK/ \J/P B-IM/I
TSÖLM VmOltf, S/<í6A
M/6MBR VAÁTT\llVA&
Vm SÉO mll\9 W£NS/Mítf ?
Matvöruverzlun
í austurborginni, ásamt kvöldsölu til sölu. Góð-
ur húsaleigusamningur. Einnig kemur sala á
húsnæðinu til greina.
O
FASTEIGN AVER M.
KLAPPARSTÍG 16, SÍMI 11411, RVÍK.
heimasímar sölumanna 34776 og 10610.
_ Blað-
mormnbUbib burðarfólk
Austurbær
Ingólfsstræti
Skólavörðustigur
Óðinsgata,
Baldursgata
Úthverfi
Sólheimar,
Uppl. \
Snæland
Njörvasund
Heiðargerði
Vesturbær
Ægissíða
Skerjaf.s. flugv. I
og II.
síma 35408
Tónleikar
Már Magnússon tenór
Undirleikari:
Jónas
Ingimundarson.
Laugardaginn
17. janúar kl. 17.00
í Félagsstofnun
stúdenta.
Aðgöngumiðasala:
Bókabúðir
Lárusar Blöndal,
Skólavörðustig og
Vesturveri.
Hveiti 5 Ibs. 278.—
FlórsykurVi kg. 99.—
Molasykur 1 kg. 169.—
Egg 1 kg 390.—
Maggy súpur 89.—
Ora fiskbollur 1 /1 183.—
Grænar baunirOra 1/1 151.—
Ritzkex120.—
Snap kornflakes 500 gr. 211.—
Sani WC pappir 25 rl. 1.286.—
Sykur og hviti í sekkjum.
Opið til kl. 8 í kvöld og
10—12 á laugardag
Vörumarkaöurinn hf.
Ármúla 1A. Húsgagna- og heimilisd S 86 112
Matvörudeild S 86-111, VefnaSarv.d S 86-11 3
mvirtT,
<bL'm VH'iM