Morgunblaðið - 04.07.1976, Side 33

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 4. JÚLÍ 1976
33
Grund-
vallar-
breyting
í ís-
lenzka
poppinn
• Lesandi góður. Næst þegar
þú heyrir leikið lag af nýrri
íslenzkri poppplötu, skaltu
reyna að telja f huganum alla
þá menn sem hafa lagt hönd á
plóg við gerð þessarar plötu —
á einn eða annan hátt. Fingur
beggja handa duga skammt í
þeirri talningu og allar tærnar í
viðbót nægja engan veginn. Þú
verður að leita á náðir vina og
vandamanna um fleiri fingur
og tær áður en sæmilega ná-
kvæm útkoma fæst.
Eigum við kannski að reyna
að telja f sameiningu upp alla
þá aðila sem eiga hlut að dæmi-
gerðri stórri hljómplötu:
Höfundar laga og texta eru
mismargir, stundum einn,
stundum tíu. Flytjendur tón-
listarinnar eru sjaldnast færri
en fimm og oftast mun fleiri.
'Hljómsveitir og söngflokkar fá
gjarnan til liðs við sig úrvals
hljóðfæraleikara við upptökur
tónlistarinnar, enda skal vanda
það sem lengi á að standa. Upp-
tökum stjórna 1—2 menn, og
1—2 rótarar annast uppsetn-
ingu og annan undirbúning
hljóðfæra ( sem á sfnum tíma
voru keypt í hljóðfæraverzlun
þar sem starfa fimm manns
o.s.frv. — Þessa hlið má rekja
allt til útlanda, þar sem hljóð-
færin voru framleidd, en þvf
verður sleppt hér, enda væri
annars alveg eins mikil ástæða
til að rekja ættir hljómlistar-
mannanna, sem allir voru
„framleiddir" á einn eða annan
(?) hátt áður fyrr.).
Eftir að upptöku er lokið, er
komið að fjöldaframleióslu
hljómplötunnar, en á þeim ferli
leggja tugir manna hönd á plóg,
einkum útlendingar. En hér á
landi er líka ýmislegt óunnið:
hanna þarf plötuumslag og
plötumiða með tilheyrandi ljós-
myndun, teikni- og prentvinnu,
pakka þarf plötunum inn og
dreifa í nokkra tugi verzlana
um allt land og nokkur hundr-
Framhald á bls. 38
Cleo var
frto...
ÞOTT nokkuð hafi verið skrifað og skrafað um hina frába>ru tónleika Cleo Laine og
hljómsveitar John Dankworth getur Slagbrandur ekki stillt sig um að leggja orð I belg
enda varla ennþá búinn að ná sér eftir hrifninguna. Raddsviði Cleo Laine virðast engin
takmörk sett og allt yfirbragð hljómleikanna bar vott um fagmennsku í sérflokki.
Johnnv Dankworth er auk þess frába>r tónlistarmaður og meðlimir hljómsveitarinnar
hver öðrum betri, — Paul Hart á pfanóog fiðlu, Daryl Runswiek á bassa og trommarÍHn
Kenny Clare. Framlag þessa fólks til Listahátfðar var með slíkum glæsfbrag að orcV á
prenti verða harla léttvæg og fá með engu móti tjáð það sem fvrir augu og eyru bar.
Revndar hafði Slagbrandur hitt þau hjónakornin Cleo og John að máli kvöldið fvrir
hljómleikana og þar sem lesendum leikur eflaust forvitni á að heyra sitthvað um þeirra
Hagi verða hér hirtar glefsur úr því sem fram kom í samtalinu:
— Þar til fvrir nokkrum árum voru þau Cleo Og John svo til óþekkt utan heimalands
síns, Englands. Þar voru þau hins vegar vel þekkt. bæði úr sjónvarpi og tónleikasöium
svo og af hljómplötum. 1 þarlendum blöðum voru þau oft nefnd „Britain's bestknown
musical couple" sem þýða má „þekktasta tónlistapar Bretlands". John var auk þess
þekktur fvrir tónsmfðar sínar í kvikmyndum k.s. The Servant, Morgan. Darling
Modesty Blaise. og Saturday Night and Sunday Morning.
Það var ekki fyrr en árið 1972 að orðstír þeirra fór að berast út fyrir strendur
Bretlands og hjólið fór að snúast fyrir alvöru er þau ákváðu að halda upp í
hljýmleikaför til Bandaríkjanna það sama ár. Sfðan þá hafa nöfn þeirra birst með
sífellt stærra letri á Ijósaskiltum heimsborganna og framundan liggur Broadwa.v í New
York. — Rómaborg skemmtiiðnaðarins.
(’leo ólst upp í London, faðirinn var Vestur-Indfumaður en móðirin ensk. Hún hóf
söngferil sinn á sjötta áratugnum og gekk fljótlega f lið með John Dankworth og
hljómsveit hans sem þá naut mikilla vinsælda í Bretlandi. I kjölfarið kom svo
hjónahand þeirra Dankworths og árið 1961 komu þau fvrst fram með metsöluplötu í
Englandi. Þau eiga tvö börn, Alec 16 ára og Jackie 13 ára. Þau hjónin sögðu Slagbrandi
að líf þeirra hefði tekið verulegum brevtingum nú seinustu árin eftir að hilla tók undir
heimsfrægðina. Hefði það breyst úr fremur kyrrlátu fjölskyIdulífi f ferðalög og
hótelgistingar sem einatt fylgir eftirsóttum skemmtikröftum. Á móti væri þó, að þau
hefðu nautn af starfi sfnu og ekki sakaði að starfið gefur dágóða peninga f aðra hónd.
Ronar Jnlíusson:
„Hvað
dreymdi
sveininn?”
— L.P. — 65. 099.
ÞEGAR bftlaœSið svonefnda
flæddi yfir heiminn ruddi þa8
braut nýrri stefnu 1 dægurlagatón-
list og nýjum viðhorfum meðal
æskufólks um allan heim. Hljómar
frá Keflavlk urðu fljótlega merkis-
berar þessarar nýju stefnu hér á
landi og má segja aS þeir hafi
verið eins konar æðstuprestar fs-
lenskrar popptónlistar um árabil.
Áhrifa þessara manna á fslenska
popptónlist gætir enn I dag og
telst það ávallt til meiriháttar tfS-
inda I poppheiminum þegar þeir
aSafast eitthvaSá þessum vett-
vangi, hvort sem þaS er gert undir
réttu nafni eSur dulnefni s.s. „8e
lónlí blu bojs".
Útkoma hljómplötu meS Rúnari
Júlfussyni hlýtur þvf aS vekja at-
hygli en hann hefur nú nýlega
sent frá sér sfna fyrstu breiSskffu
undireigin nafni. Útgefandi er
Gimsteinn, nýstofnaS hljómplötu-
fyrirtæki Rúnars sjálfs, en plötuna
nefnir hann „HvaS dreymdi svein-
inn? — draumur nr. 999." Platan
er hljóSrituS f New York og
Munchen og á henni nýtur Rúnar
aSstoSar Harold Wheeler á raf-
magnspíanó, Þóris Baldurssonar á
clavinett, moog, strengi, pfanó og
orgel auk bakradda og Marfu
Baldursdóttur meS raddir og hand-
klapp eins og segir á plötuum-
slagi. Sjálfur leikur Rúnar á gftar
og sex strengja bassa auk þess
sem hann sér um sönginn.
ViS fyrstu áheyrn fannst mér
platan f heild fremur bragSdauf og
lagaval kom mér nokkuS á óvart.
VirSist þaS byggjast upp af ein-
kennilegri blöndu áhrifa, sem
Rúnar hefur orSiS fyrir á bernsku-
skeiSi rokksins og amerfskri blá-
mannatónlist sem nú tröllrfSur
diskótekum vfSa um heim. Blá-
mannaáhrifin koma einkum fram f
undirleik, — ákveðnu bassaspili
og clavinett-notkun. Undirleikur-
inn er reyndar betri hluti plötunn-
ar, prýSilega unninq og af mikilli
Franíhald á bls. 38
Um
hljóm-
plötu-
gaprýni
Því hofur stundum verið fleygt,
að plötugagnrýni á popptónlistar
sviðinu sé óraunhæf með öllu þar
sem smekkur manna sé misjafn
og viðmiðun eingöngu bundin við
persónulegar tilfinningar
einstaklinga. Þetta má vissulega
til sanns vegar færa, því það sem
einum þykir gott kann öðrum að
þykja slæmt þótt báðir hafi fylli
lega rétt fyrir sér, — a.m k. frá
eigin bæjardyrum séð enda um
persónulegt mat að ræða og
mönnum hlýtur að vera í sjálfs
vald sett hvað þeim þykir slæmt
og hvað gott. Hitt er þó öllu
verra, að meðal lesenda pistla um
popptónlist leynast oft sálir,
ístöðulitlar og reikular í skoðun
um, sem taka hlutina gjarnan of
bókstaflega, einkum það sem
stendur á prenti og gera þá
skoðanir poppskrifarans að sín
um þótt þeir i hjarta sinu séu
ósammála, — ,,þarna stendur
það, svart á hvitu, og þá hlýtur
það að vera satt???" Þetta út af
fyrir sig geriralla popptónlistar-
gagnrýni mjög svo varhugaverða.
— Á hinn bóginn eru popptón-
listarmennirnir sjálfir manna við-
kvæmastir fyrir gagnrýni og sé
hún neikvæð er það oftast
flokkað undir persónulegar árás-
ir, sprottnar af illvilja og skepnu
skap þess er á pennanum heldur.
Hér með er eindregið varað við
slikum viðbrögðum í þessum
þætti verður að vísu fjallað um
íslenskar hljómplötur, en tilgang-
urinn er ekki sá að móta skoðanir
lesenda á gæðum þeirra heldur er
hér um að ræða kynningu fyrst
og fremst, — og þá eðlilega
eingöngu út frá sjónarhóli þeirra
sem um plöturnar fjalla hverju
BrimUó:
„Rock’n
Roll” -
öll mín
beztu
L. P. stereo — GS. 100
Þá hefur Geimsteinn I Keflavlk
einnig sent frá sér breiSsklfu með
Brimkló sálugu en um þá útgáfu
mætti segja eins og skáldiS forð-
um: „seint koma sumir en koma
þó". Á þessari plötu koma fram
flestir gömlu félaganna úr hljóm-
sveitinni, — þ.e. Arnar Sigur-
bjömsson, Björgvin Halldórsson,
Hannes Jón Hannesson, Jónas R.
Jónsson, Ragnar Sigurjónsson og
Sigurjón Sighvatsson en auk
þeirra koma einnig viS sögu
Magnús Kjartansson og Gordon
nokkur Huntley. Upptakan fór
fram ! HljóSrita h.f. undir stjórn
Rúnars Júliussonar en meS vél-
stjóm fóru þeir Jónas R. Jónsson
og Böðvar GuSmundsson.
Plata þessi er á margan hátt
ágætlega unnin og bregður oft
fyrir skemmtilegum köflum !
hljóSf æraleik og samsöng. Arnar
Sigurbjörnsson á þarna tvö lög,
ágæta rokkara undir sterkum
Stonesáhrifum eins og hans var
von og visa. Önnur lög á plötunni
eru erlend. mismunandi vel þekkt
og misjöfn að gæSum. Textarnir
eru flestir eftir Þorstein Eggerts-
son og eru þeir ívið bitastæSari en
textarnirá plötu Rúnars Július
sonar enda ekki úr háum söðli aS
detta. j heild höf&ar þessi plata
ekki til min og raunar á ég erfitt
með aS átta mig á tilganginum
með útgáfu hennar, — nema
hvaS hún getur talist þokkalegur
minnisvarði um góSa hljómsveit,
sem þó vará blómaskeiði slnu
mun betri en þessi plata gefur til
kynna. PlötuumslagiS, sem unnið
er af Prisma ! Hafnarf irði, er með
þvi betra sem hér hefur sést af
innlendri framleiSslu af þessu
tagi. sv.g.