Morgunblaðið - 02.09.1976, Blaðsíða 20

20
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 2. SE.PTEMBER 1976
— Morðmálið
Framhald af bls. 36
þar sem hann var að fjarlægja
ýmsa verðmæta muni úr
íbúðinni.
Ekki hefur komið fram, hvers
vegna Ásgeir kaus að játa fyrir
v-þýzka lögreglumanninum, en
Karl Schútz hefur verið rann-
sóknarlögreglunni hér til að-
stoðar við rannsókn þessa máls og
hafði tvívegis áður yfirheyrt Ás-
geir. Á fundi með blaðamönnum í
gær greindu Haraldur Henrýsson
sakadómari, rannsóknarlögreglu-
mennirnir Gísli Guðmundsson og
Magnús Eggertsson yfirlögreglu-
þjónn frá nánari tildrögum
morðsins á Lovísu heitinni
Kristjánsdóttir, eins og Ásgeir
hafði lýst þeim fyrir rétti fyrr um
daginn.
LEITAÐI
VERÐMÆTRA MUNA
Ásgei,' ber, að hann hafi um kl.
10.30 að morgni fimmtudags
komið að Míklubraut 26 og farið
inn í íbúðina með lykli, sem hann
hafði útvegað sér í fyrra, þegar
hann hafði aðstöðu til og var i
kunningsskap við húsráðendur.
Kveðst hann hafa komið í íbúðina
til að leita að frímerkjasafni, sem
honum var kunnugt um, aö látinn
húsbóndi heimilisins hafði átt.
Ásgeir kveðst hafa fundið frí-
merkjasafnið eftir nokkra leit og
einnig tekið ýmsilegt annað verð-
mætt, svo sem skartgripi.
Asgeir dvaldist nokkurn tíma í
íbúðinni, en hann kveðst í þann
veginn hafa verið að búa sig til
brottfarar, þegar hann heyrir, að
útidyr hússins eru opnaðar. Var
þar komin Lovísa Kristjánsdóttir
og segist Asgeir hafa farið á móti
henni, kynnt sig og hún kynnt sig
fyrir honum. Ásgeir kveðst hafa
sagt við Lovísu, að hún gerði sér
vafalaust grein fyrir því, í hvaða
erindagjörðum hann væri i íbúð-
inni. Hafi hann lagt fast að henni.
að hún léti það kyrrt liggja, að
hann hefði verið í íhúðinm, en
stað þess boðizt til að skila öllum
hlutum á sinn stað og afhenda
henni lykilinn. Konan hafi eftir
nokkra umhugsun neitað að
ganga að þessu. Ásgeir kveðst
hafa ítrekað þessa beiðni tvívegis,
en hún verið óbifanleg og búizt til
borttfarar. Segir Ásgeir, að þá
hafi gripið hann örvinglan, þar eð
hann hafi ekki mátt til þess
hugsa, að upp um hann væri kom-
ið og þá gripið til örþrifaráða.
VEITTI BANAHÖGGIÐ
MEÐ KtJBEINI
Ásgeir ber, að þegar hann hafi
farið ínn í húsið, hafi hann haft
meðferðis verkfæratösku úr bíl
sínum og í þvi hafi m.a. verið lítil
járnstöng, eins konar kúbein.
Kveðst hann hafa gripið til járns-
ins og slegið aftanvert á hnakka
konunnar i þann mund, sem hún
beygði sig til að fara í skó sína.
Hafi hann slegið nokkrum sinn-
um, en konan ekki fallið við held-
ur reikað inn í íbúðina aftur, inn í
stofu og fallið niður í kjallara
hússins um hringstiga sem þar
Iiggur milli hæða. Kveðst Ásgeir
hafa faríð á eftir henni og veitt
henni þar banahöggin.
Ásgeir kveðst hafa setið í íbúð-
inni drykklanga stund eftir þetta
og þá raunverulega fyrst runnið
úpp fyrir honum hvað gerzt hefði.
Síðan hafi hann farið fram í eld-
hús íbúðarinnar, þvegið blóð af
kúbeininu en það hafi verið hans
fyrsta hugsun að fela verkfæra-
töskuna. Hafi hann ekið að sorp-
haugunum, sett töskuna í poka og
kastað á haugana. Eins og áður
segir, vísaði Ásgeir rannsóknar-
lögreglumönnunum á þann stað,
þar sem hann taldi sig hafa kastað
töskunni, en hún hafði ekki fund-
izt í gær, þrátt fyrir leit.
Að sögn Gísla Guðmundssonar
rannsóknarlögreglumanns hafði
rannróknarlögreglan í upphafi
rannsóknarinnar ekkí mikíð til að
byggja á, þar sem ekkert fannst í
íbúðinni, sem bent gæti til þess,
hver verknaöinn hafði framið.
Var þá farið að kanna hvaða fólk
hefði eitthvað umgengizt þetta
heimiii, og var Ásgeir í þeim hópi.
Bárust böndin að Ásgeiri, þar sem
verulegs ósamræmis gætti í fram-
burði hans um það, hvar hann
hefði verið um það leyti, sem
morðið var framið og ýmissa
vitna, sem töldu sig hafa séð hann
i grennd við húsið.
ÞAKKA ÓMETANLEGA
AÐSTOÐBORGARA
Ásgeir hafði setið i gæzluvarð-
haldi frá þvi á aðfaranótt laugar-
dagsins. Að sögn Gísla og Magnús-
ar Eggertssonar hafði Ásgeir ekki
verið yfirheyrður ýkja mikið nú
síðustu daga, heldur hafði megin-
vinna lögreglunnar þá legið í
gagnasöfnun af ýmsu tagi. Báðir
báðu fyrir þakklæti til fjölda
borgara, sem veitt hefðu ómetan-
lega aðstoð við rannsókn málsins
og til hinnar almennu lögreglu,
sem unnið hefði mikið að lausn
málsins. Þá bæri að þakka sér-
staklega þá aðstoð, sem Karl
Schutz og v-þýzki rannsóknar-
stofumaður dr. Kiesling hefðu
veitt i þessu máli, og þeir rann-
sóknarlögreglumennirnir hefðu
mikið af henni lært. Sagði Gísli að
Schiitz hefði bent t.d. rannsóknar-
lögreglumönnum á ýmislegt, smá-
vægilegt, sem þýðingu hefði haft
fyrir rannsóknarlögregluna, en
þeir ekki áttað sig á í upphafi.
Ásgeir Ingólfsson hefur átt við
sálræn vandamál að stríða um
skeið og verið til meðferðar hjá
geðiækni. Að sögn Haralds
Henrýssonar sakadómara voru
gerðar ráðstafanir strax í fyrra-
dag til að fá skýrslu frá lækninum
um andlega heilbrigði Ásgeirs en
Haraldur sagði, að síðan væri
venja í málum sem þessum að
menn væru látnir sæta geðheil-
hrigðisrannsókn.
Ásgeir sat fyrir nokkru 7 daga í
gæzluvarðhaldi vegna gruns um
að hann væri valdur að innbroti í
vélsmiðjuna Héðin, en fyrir rétti I
gær ítrekaði hann sakleysi sitt í
því máli.
Ásgeir Ingólfsson starfaði í
mörg ár sem blaðamaður. Þá var
hann um skeið framkvæmdastjóri
Stangaveiðifélags Reykjavíkur.
Upp á síðkastið hefur hann ekki
verið I fastri vinnu, en hefur unn-
ið að þýðingum.
— Banaslys
Framhald af bls. 36
niður að Búrfellsvirkjun, en
þangað var hann kominn um
11.30. Hringdi þá Gísli Gfslason
stöðvarstjóri í Slysavarnafélag ís-
lands og bað um aðstoð.
Óskar Þór Karlsson, fulltrúi hjá
Slysavarnafélagi íslands, hafði þá
samband við varnarliðið, sem
sendi þegar í stað björgunarþyrlu
austur. Fór hún fyrst að Búrfelli
og tók þar upp Þjóðverjann, sem
farið hafði til þess að sækja hjálp,
en síðan var haldið upp í Heklu-
hlíðar. Var ólendandi á slysstað
og var því lent á tindinum og
gengu björgunarmenn niður til
hins slasaða. Var hann síðan flutt-
ur í Slysadeild Borgarspítalans,
en var látinn, er þangað kom.
Þyrlan varð að skilja eftir á
fjallinu 3 björgunarmenn, þar
sem eldsneytisbirgðir þyrlunnar
voru það takmarkaðar, að hún
komst naumlega báðar leiðir með
alla mennina. Fór hún síðan frá
Reykjavíkurflugvelli suður á
Keflavíkurflugvöll til þess að ná
sér í eldsneyti áður en hún gat
farið austur i Hekluhlíðar á ný til
þess að sækja björgunarmennina,
sem þar biðu.
— Carter
Framhald af bls. 1
komna trausts og stuðningsyfir-
lýsingu. Einnig fékk Carter góðar
víðtökur hjá leiðtogum Gyðinga í
New York, er hann ávarpaði sam-
komu rabbía (presta) þar í borg.
Hann sagði i ræðu þar, að sem
forseti myndi hann gera allt það
sem nauösynlegt væri til að
tryggja öryggi ísraels.
Ford forseti réðst harkalega að
Carter í dag fyrir ummæli hans
um að hann styddi hægfara brott-
flutning bandarískra hermanna
frá herstöðvum erlendis. Ford
sagði að þeir sem töluðu um hæg-
fara brottflutning töluðu eins og
þeir héldu að varnirnar myndu
ekki veikjast ef aðeins einn
steinn væri fluttur á brott í einu.
Þetta væri alrangt, viðbúnaður
tryggði frið, veikleiki byði
styrjöld heim. Þetta kom fram í
ræðu Fords á fundi með yfir-
mönnum þjóðvarðliðsins i
fylkjum Bandaríkjanna.
— Síldin ...
Framhald af bls. 36
hamar SH var með 100 tunnur,
Steinunn SF 83 tunnur, Jó-
hannes Gunnar GK með 81
tunnu og Haukafell SF með 80
tunnur. Síldin fór öll í salt
nema átta tonn, sem fóru í
frystingu og voru saltaðar 520
tunnur, og í fyrradag voru 400
tunnur saltaðar.
Að sögn Jens voru ekki allir
Hornafjarðarbátar farnir til
reknetaveiða, er aflinn byrjaði
að glæðast, en búizt var við, að
nokkrir héldu til veiða í gær og
eins i dag. Hann sagði, að gíf-
urleg atvinna væri nú á Höfn
og legði fólk nótt við dag. Fyrir
utan afla reknetabáta hefur
afli logbáta verið góður og
skuttogarinn Skinney landaði
104 tonnum á mánudag.
— Kissinger
Framhald af bls. 1
og tryggja starfsgrundvöll
hennar. Hann sagði, að Banda-
ríkjamenn væru tilbúnir til að
láta endurskoða þetta fyrirkomu-
lag reglulega, einkum með tilliti
til þess, að ekki yrði hægt að hefja
vinnslu á hafsbotni fyrr en eftir
10 ár.
Kissinger sagði, að erlendar
þjóðir skyldu ekki treysta á breyt-
ingu á afstöðu Bandaríkjastjórn-
ar eftir kosningarnar í nóvember,
því að það yrði engin ný stjórn,
auk þess sem núverandi stefna
væri byggð á langtíma og varan-
legum hagsmunum þjóðarinnar
og að hann væri viss um, að hver
sem kynnti sér málið myndi
komast að sömu niðurstöðu. Með
þessu sagði ráðherrann óbeint, að
Ford forseti myndi hljóta
kosningu í nóvember n.k. Kissing-
er sagði, að samningaviðræðurnar
í nefndinni, sem fjallaði um hafs-
botnsvinnsluna, hefðu verið of
einstrengingslegar, og slikt gæti
aldrei gengið. Enginn hagsmuna-
hópur gæti þröngvað eigin tillög-
um upp á mótherja sína.
— Krafla
Framhald af bls. 36
þætti, sem væru rannsóknaboran-
ir. Tvær rannsóknaholur 'hefðu
verið boraðar með minni bor, en
þær voru einungis gerðar til þess
að stinga á svæðinu og sjá hvaða
hita væri þar að finna. Hann
nefndi að á Nýja-Sjálandi væri nú
tilbúið virkjunarsvæði, sem væri
með 9 holum, sem látnar hefðu
verið blása í á þriðja ár. Þannig
ættu menn að gefa sér tima til
þess að sjá niðurstöður holanna.
Þessum rannsóknarkafla er al-
gjörlega sleppt við Kröflu og það
hefnir sín í lélegri árangri af bor-
unum. Sá rannsóknatími, sem
menn ætluðu að sleppa við, getur
komið fram i töfum vegna mis-
heppnaðra borana. Það er ekki
vafi á, að fyrr eða síðar hitta
menn á góðan stað, en hve margar
árangurslausar holur verða bor-
aðar áður veit enginn.
Þá sagði Sveinbjörn, að það hafi
verið rétt sem komið hefði fram
hjá Jóni Jónssyni um daginn, að í
raun væri tvöföld áhætta við
þessa framkvæmd. í fyrsta lagi
væri það þessi óvissa og flýtir og í
öðru lagi þau áhrif, sem gos og
sífelldar hræringar hafa á
boranirnar. Jarðhræringar eru
mjög óæskilegar í sambandi við
boranir. Hins vegar sagði Svein-
björn, að engin ástæða væri til að
örvænta, en þessi flýtir á mál-
unum gerði boranirnar dýrari
þegar ekki væri unnt að meta
árangur úr holu með tilliti til
hvar bora ætti næst. Hann sagði
að hola 9 yrði boruð á grundvelli
vitneskju, sem fékkst við borun á
holu 6.
Þá sagði Sveinbjörn Björnsson
að hann hefði nýlega farið til
Kenya, þar sem byrjað var á jarð-
borunum vegna virkjunar fyrir 2
árum og þá undir stjórn ísleifs
Jónssonar yfirverkfræðings. Þar
hafa verið boraðar 6 holur, sem
hafa blásið þennan tima og nú var
verið að meta árangur þeirra til
þess að ganga úr skugga um,
hvort unnt yrði að mæla með
virkjunarframkvæmdum. Þannig
kvað hann, að staðið væri að
slíkum málum erlendis.
Þá hefur heyrzt að búast megi
við erfiðleikum vegha borana er
frysta tekur, þar sem kælivatn
muni frjósa í leiðslum. í þvísam-
bandi sagði Sveinbjörn Björnsson
að væri hugsanlegt að nota heitt
kælivatn, þ.e. vatn úr holu 4 til
kælinga á holum.
— Indland
Framhald af bls. 1
frumvarp, undirbúningur þess
hefði verið hreinn einstefnuakst-
ur stjórnarinnar. Hún hefði bann-
að allar samkomur eða fundi
stjórnarandstöðunnar. Endanlegt
markmið stjórnarinnar væri að
búa svo um hnútana, að krafa um
frjálsar kosningar verði aldrei
framar borin upp. Hann sagði, að
engin stjórn, sem teldi sig stjórna
skv. þingræðislegu lýðræði, gæti
talizt lögleg þegar flestir leiðtogar
stjórnarandstöðunnar og andófs-
menn innan stjórnarflokksins
væru bak víð lás og slá.
Gokhale, löggjafarmálaráð-
herra stjórnarinnar, sagði að
miklar umræður hefðu farið fram
meðal landsmanna um stjónar-
skrárbreytingar, en viðurkenndi
að sumar af tillögum stjórnar-
skrárnefndar Kongressflokksins,
sem sett var á laggirnar fyrir ári.
Hann sagði, að stjórnarandstöðu-
leiðtogar, sem í haldi væri, gætu
sjálfum sér um kennt — en þeir
hefðu verið frjálsir, hefðu þeir
notað tima sinn til að reyna að
grafa undan lýðræðinu. Hann
sagði, að þingið væri fullkomlega
hæft til að breyta öllum greinum
stjórnarskrárinnar.
1 tilkynningu indversku ríkis-
stjórnarinnar um þetta frumvarp
sagði að það væri nauðsynlegt til
þess að vinna bug á erfiðleikum,
sem komið hefðu upp við að reyna
að ná markmiði þjóðfélags og
efnahagsbyltingarinnar, sem
myndi binda enda á fátækt, fá-
fræði, sjúkdóma og misrétti í
þjóðfélaginu.
— Þjóðleikhús
Framhald af bls. 3
and Superman eftir Berhard
Shaw.
í leikritaröðinni verða eftir-
talin leikrit: Nótt ástmeyjanna
eftir Per Olav Endkvist, þýtt af
Stefáni Baldurssyni leikstýrt af
Helga Skúlasyni; nýtt leikrit
eftir Odd Björnsson, leikstýrt
af Benedikt Árnasyni með leik-
mynd Birgis Engilberts, verk
Arrabals Þeir settu handjárn á
blómin, leikstykrt af Nigel Wat-
son og leikmynd er eftir
Magnús Tómasson og loks leik-
ritið Endatafl eftir Samuel
Beckett, en það hefur ekki
verið sýnt áður í húsinu. Leik-
stjórn annast Hrafn Gunnlaugs-
son, en hann, Helgi og Watson
leikstýra nú í fyrsta sinn í Þjóð-
leikhúsinu, að sögn Sveins
Einarssonar.
Hjá Þjóðleikhúsinu er nú
unnið að hópverki 5 leikara og
verður það af svipuðum toga og
Inuk, sem frægt er orðið víða
erlendis og verður farið með
þetta verk í skóla, auk þess að
sýna það á litla sviðinu.
Að sögn Stefáns Baldurs-
sonar, sem hefur umsjón með
samningu verksins verður hér
um verk að ræða, sem ætlað er
yngri kynslóðinni en það
verður samið, auk hans, af
þeim Þórhalli Sigurðssyni, Sig-
urði Erni Arngrímssyni, Þór-
hildi Sigurðardóttur og Helgu
Jónsdóttur.
— Schiitz
Framhald af bls. 36
hver væri skoðun hans á íslenzku
rannsóknarlögreglunni. Schutz
kvaðst vilja benda á að í Reykja-
vík væri auðvitað mun minna um
afbrot en í hinum stærri borgum
erlendis, og þar af leiðandi skorti
íslenzka rannsóknarlögreglu-
menn eðliega nokkra reynslu til
að fást við ýmis meiriháttar af-
brot vegna þess hve fátíð þau
væru. „Hins vegar er tæknideild
lögreglunnar hér töluvert-á eftir
tímanum og aðferðir hennar hæfa
ekki ýmsum þeim meiriháttar af-
brotum, sem nú eru að koma til
sögunnar," sagði Schutz. Tækni-
deildina skorti ýmsan nauðsyn-
legan búnað í því skyni, og benti
Sehíitz á að ekki væri nein að-
staða hér til hvers kyns lífefna-
fræðilegra rannsdókna svo sem á
blóði, svita, þvagi og ýmsum
likamsvessum, heldur yrði að
senda allt slíkt til útlanda. Taldi
Schutz, að brýnast væri að bæta
alla aðstöðu tæknideildarinnar.
Haraldur Henrýsson saka-
dómari skaut því hér þá inn, að
mikilvægasti þáttur samvinn-
unnar við hina v-þýzku lögreglu-
menn væri einmitt sá að starfs-
menn embættisins hefðu lært
mjög mikið af rannsóknaraðferð-
um þeirra og augun opnazt fyrir
ýmsum aðferðum tæknilegs eðlis
sem mönnum hefðu ekki verið
ljósar áður. Kvaðst Haraldur fast-
lega vonast eftir því, að Saka-
dómur gæti nú frekar menntað
menn á þessu sviði.
• GEIRFINNSMALIÐ
Morgunblaðið spurði Schiitz
hvað hann gæti sagt um rann-
sóknina á Geirfinnsmálinu svo-
nefnda. Kvaðst Schiitz ekki geta
gefið miklar upplýsingar um þá
rannsókn þar sem ennþá væri
unnið að lausn málsins. Hins
vegar væri lögð mikil vinna í það
og starfað af miklum áhuga að
lausn þess.
Morgunblaðið spurði þá, hvort
hann teldi eitthvað miða í rann-
sókninni, en hann kvað erfitt að
svara til um það. Þess bæri að
gæta, að hér væri um glæp :ð
ræða sem framinn hefði verið fyr-
ir æði löngu og þær upplýsingar,
sem þegar lægju fyrir, bæru með
sér algjört misræmi í framburði
þeirra, sem bendlaðir væru við
málið. Schiitz sagði, að það hefði
að sjálfsögðu verið auðveldara
viðfangs, ef hann hefði verið
kvaddur fyrr til starfa eða þegar
skemmst var liðið frá manns-
hvarfinu. Þá hefði verið hægt að
beita i miklu ríkara mæli ýmsum
tæknilegum áhöldum og aðferð-
um. Karl Schiitz kvaðst þó ekkert
vilja fullyrða um, að slíkt hefði
nægt til að upplýsa málið.
Hann var þá að síðustu spurður
hvort hann teldi í raun nokkra
von til þess að upplýsa mætti
Geirfinnsmálið. Hann ítrekaði, að
þar væri að mörgu leyti óhægt um
vik, en „ég tel þó, að enn sé mögu-
legt að Geirfinnsmálið upplýsist."
— Ánægður ef...
Framhald af bls. 3
tilraun væri gerð, sagði Snæbjörn
en þegar Sverrir sagðist geta gert
þennan kafla fyrir um 8,4 milljón-
ir mæltum við með því við ráðu-
neytið, að hann fengi að gera það,
þar sem okkar áætlun hljóðaði
upp á rúmar 13 milljónir. Það
þótti óeðlilegt, að við sæjum um
eftirlit með framkvæmdum, þar
sem við vorum þessu mótfallnir
svo til eftirlitsins voru fengnir
menn frá Verkfræðistofunni Mat
s.f.“
Eins og fram hefur komið hefur
þessi vegarkafli kostað rúmar 30
milljónir og hefur hann hækkað
svo vegna þess að nokkur viðbót-
arverk voru unnin og vegna al-
mennra verðhækkana, en verkið
hefur tekið alls um 3 ár. Sverrir
sagði að eftirlitsmennirnir hefðu
gefið Vegagerðinni skýrslu um
kostnað og fylgzt með verkinu
daglega og hefði Vegagerðin því
átt að geta stöðvað framkvæmdir
ef hún hefði óskað þess. Lang-
mesti kostnaðurinn var við undir-
byggingu vegarins sem fór fram
árið 1974, eða um 67% af heildar-
kostnaði og það sem þá er eftir er
kostnaðurinn við þau tvö lög, sem
voru lögð þar ofan á. Er það ann-
ars vegar sementsblönduð möl, og
var hún lögð sumarið 1975 og var
vegurinn óvarinn í vetur, en í
sumar var lögð dreifð möl ofan í
lag af asfalti. Þetta efsta lag er
misjafnlega þykkt, en talið er lik-
legt, að holurnar myndist að
mestu leyti á samskeytunum. þ.e.
mölinni var dreift á asfaltið með
dreifara sem var 180 cm breiður
og koma holurnar mest þar. Þetta
er þó ekki fullkannað og mun
tíminn skera úr, um hvernig veg-
urinn reynist, en Sverrir sagðist
vera ánægður, ef einn fermetri
hans myndi standast.