Morgunblaðið - 24.10.1976, Qupperneq 30

30
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 24. OKTÓBER 1976
Þórður Asgeirsson,
skrifstofustjóri í
sjávarútvegsráðu-
neytinu.
,,Ég hygg að allir íslenzkir sjó-
menn geri sér Ijótfl, að ekki varð
hjá því komizt að setja heildar-
kvóta á síldveiðarnar hér við land
í ár eins og i fyrra. Menn getur
greint á um það, hve sá kvóti átti
að vera hár, en þó held ég að fáir
meini í alvöru, að rétt hefði verið
að ákveða hærri kvóta en þær
15.000 lestir, sem ráðuneytið sam-
þykkti að tillögu fiskifræðings
Hafrannsóknastofnunarinnar. Ég
held líka, að reknetabátar muni
veiða þær 5.000 lestir, sem þeim
voru áætlaðar á þessari vertið, og
að ckki sé hætta á að þeir veiði
nokkuð að ráði meira en þessu
nemur, þótt veiðar þessar séu
ekki bundnar leyfum eða tak-
markaðar á annan hátt.
Það aflamagn, sem þannig kom
i hlut hringnótabáta, 10.000 lestir,
átti því ekki að vera umdeilan-
legt. Hins vegar var sá vandinn
meiri að ákveða hverjir ættu að fá
leyfi til þess að veiða þetta magn í
hringnót og hvernig að þeim veið-
um skyldi staðið. Vitað var i upp-
hafí að eigendur 120—140 báta
myndu hafa áhuga á þessum veið-
um og sjá víst allir, að ekki hefði
verið vit í að úthluta svo mörgum
leyfum. Við ákvarðanatöku um
það hvernig sóknin í þessar
10.000 lestir skyldi takmörkuð,
var eíns og endranær í slíkum
málum leitað álits hagsmunasam-
taka þeirra manna, er ákvörðunin
myndi snerta. Voru þannig i ráðu-
neytinu haldnir tveir fundir um
málið, þar sem voru mættir
fulltrúar frá Fiskifélagi íslands,
LÍU, Sjómannasambandi íslands,
Farmanna— og fiskimannasam-
bandi islands, síldarútvegsnefnd
og Hafrannsóknastofnuninni.
Samhljóða niðurstaöa þessara
tveggja funda varð siðan sú, að
eínungis þeir bátar, er Ieyfí höfðu
fengið til síldveiða í Norðursjó nú
' í ár, skyldu fá leyfi til veiðanna.
Þetta skilyrði uppfylltu 52 bátar
og töldu menn það algert hámark
báta til veiða á svo litlu magni.
Þótt ráðuneytið hafi ákveðið að
takmarka sóknina í samræmi við
ofangreindar tillögur, er ekki þar
með sagt að við í ráðuneytinu eða
þeir, sem tillögurnar gerðu, hafi
þar þótzt hafa fundið hið eina
sanna réttlæti. Sóknin i þessar
veiðar var lika takmörkuð í fyrra
þannig að ýmsir þeirra, sem þá
fengu ekki leyfi, voru þar með
sjálfkrafa útilokaðir einnig nú.
Þessu hefur flestum þótt erfiðast
að kyngja í sambandi við leyfis-
veitingar nú, bæði þeim er að
reglunum stóðu og þeir, er þær
bitnuðu þannig á. Gallinn er bara
sá, að menn koma ekki auga á
neina réttláta reglu, sem hægt
hefði verið að nota til þess að
velja um 50 báta af þeim
120—140, sem til greina komu.
Reglan, sem valin var, tryggir líka
a.m.k. það, að þeir bátar fengu
leyfi, sem mest hafa lagt upp úr
síldveiði með hringnót í fyrra og í
ár, vegna þess aðallega, að þeir
eru sérstaklega fyrir þessar veið-
ar byggðir og eiga til þeirra allan
búnað. Ég er ekki með þessu að
segja, að þessir 52 bátar eigi þar
með að hafa eignazt einhvern
framtíðarforgangsrétt til síld-
veiða hér við land. Við eigum enn
fleiri báta, sem henta ágætlega til
þessara veiða og margir þeirra
eiga veiðarfæri og annan útbún-
að.
Ég vil að síðustu taka fram, að
ég tel að ekki hafi annað komið til
greina en að skipta heildaraflan-
um niður á þá báta, er leyfi fengu.
Ef það hefði ekki verið gert hefðu
allir þessir bátar keppzt við að
veiða sem mest um leið og vertíð-
in byrjaði og hefði slíkt haft al-
gert öngþveiti í för með sér, bæði
á miðunum og í landi, auk þess
sem allt eftirlit hefði farið út um
þúfur. í þessu sambandi er og rétt
að geta þess, að þeir, sem fiskuðu
umfram sinn kvóta í fyrra, fengu
sem því nam lægri kvóta nú. Sú
heimild, sem ráðuneytið hefur nú
til þess að gera upptækan um-
framafla hefur líka orðið til þess,
að nánast engin brögð eru að því
að bátar fiski nú meir en kvóta
þeirra nemur og er það mikil
breyting frá því í fyrra. Eftirlit
með vigtun hefur einnig verið
stóraukið frá þvi i fyrra og er nú
fylgzt jafnóðum með lönduðu
aflamagni úr hverjum einasta
báti. Þá hefur aðhaid einnig verð
aukið í sambandi við meðferð
sildarinnar, enda viðurkenna nú
fleiri og fleiri að sú krafa eigi
fullan rétt á sér, síldin sé ísuð í
kassa um borð i veiðiskipi og
landað þannig. Ég held því að
þetta sé allt á réttri leið hjá okk-
ur."
Jón Ingvarsson,
framkvæmdastjóri
ísbjarnarins h.f.
ISBJÖRNINN hf. í Reykjavík
gerir út fjóra báta. Tveir þeirra
Asgeir og Asberg, fengu leýfi til
síldveiða, en hinir tveir Asborg
og Asþór, sem eru 150 og 170
tonna bátar ekki. Þetta hafði
framkvæmdastjóri Isbjarnarins
að segja um þessi mál:
,,Ég er fyllilega sammála þeirri
ákvörðun sjávarútvegsráðuneytis-
ins að skipta þeim 10 þúsund
tonnum af síld, sem fiskifræðing-
ar höfðu lagt til að heimilað yrði
að veiða í hringnót á þessu hausti,
milli þeirra báta, sem stundað
hafa síldveiðar í Norðursjó og sér-
staklega eru búnir til hringnóta-
veiða.
Ef engar takmarkanir hefðu
verið settar á fjölda báta á þess-
um veiðum, hygg ég að varlega sé
áætlað að um 110—130 bátar
hefðu stundað veiðarnar og hefði
þá meðalafli á bát orðið 75—90
tonn og þarf vart að gera því
skóna, hvernig afkoma bátanna
hefði þá orðið, svo ekki sé minnzt
á þann mikia kostnað, sem all-
flestir bátanna hefðu þurft að
leggja sérstaklega í, s.s. kaup á
síldarkössum auk kostnaðar, sem
ætið er samfara yfirskiptingum.
Hinu er ekki að leyna, að þessar
takmarkanir bitna harðast á
s&æSssssægz
fotða þessum Ju, okkut Islendmgum eX ^
hatði I 'áta skeið. en i ty.ra veiða
aö stoTninn hefði náö serJ^aVheföi skaöa í for meö
takmatkað magn, . V8I því
-^tíeS3S*SSSSr
ZXX&Z
Þórður Ásgeirsson
100—200 tonna bátum, sem marg-
ir hverjir hafa á undanförnum
árum legið bundnir við bryggju
vegna verkefnaskorts, allt frá ver-
tíðarlokum til ársloka. Þessir bát-
ar urðu einnig harðast úti þegar
humarveiðiheimildum var breytt
á þann veg, að einungis bátum
upp að 100 tonnum var veitt hum-
arleyfi. Þá höfðu margir þessara
báta stundað humarveiðar um
langt skeið og eignað sér allan
búnað til þeirra veiða. Sérstak-
lega má benda á í því sambandi,
að bátar frá 100—200 tonnum
þykja mun heppilegri til humar-
veiða en minni bátar.
Það er því augljóst, að þessum
minni bátum verður með ein-
hverjum hætti að skapa viðun-
andi rekstrargrundvöll. Ef sumar-
loðnuveiðarnar fara nú að verða
fastur þáttur í rekstri stærri bát-
anna, má velta þeirri spurningu
fyrir sér, hvort ekki væri rétt að
skipta haustsíldinni hér við land á
milli minni bátanna, sem ekki
hafa fengið leyfi til síldveiða i
Jón Ingvarsson.
Norðursjó, né geta stundað loðnu-
veiðar yfir sumarið."
Garðar Magnússon,
útgerðarmaður og
skipstjóri.
GARÐAR er skipstjóri og út-
gerðarmaöur og gerir sitt skip,
Báruna, út frá Njarðvíkum. Hann
fékk ekki leyfi til síldveiða nú f
haust.
„Margir tilkvaddir, en fáir
útvaldir.
Um aflamagn það sem úthlutað
var, tel ég ekkert vera athugavert
á meðan síldarstofninn er að ná
sér. En um kvótaskiptinguna er
öðru máli að gegna, þar sem um
forréttindi ákveðinna skipa er að
ræða, og er þáttur stjórnar L.Í.U.
þar um til skammar og stórskaða
fyrir samfélagið. Sjávarútvegs-
ráðuneytið hefur enda bent á, að
farið hafi verið eftir þeirra tillög-
um, þegar menn hafa spurt um
Garðar Magnússon
það, hver hafi samið þessa rang-
látu kvótaskiptingu.
Það var vftað mál að loðnu-
skipin yrðu verkefnalaus frá
vetrarvertíð og fram á haust og
því talið nauðsynlegt að síldar-
kvótinn á síldveiðum við Suður-
land yrði það ríflegur að þau
munaði verulega um hann
peningalega.
Sumarloðnuveiðarnar breyttu
þessari mynd verulega og komu
skipin flest út með allgóða út-
komu frá þeim veiðum. Það er
furðulegt með tilliti til þess að
leyfisveitingunum skyldi ekki
vera dreift á fleiri skip, því að
sannarlega hefði mig munað um
að fá þó ekki hefði verið meira en
150 tonna veiði á þeim tíma
ársins, þegar sáralítið er að gera
fyrir þessi skip.
Það er því skýlaus krafa okkar
sem ekki höfum fengið veiðileyfi
núna, að við sitjum við sama borð
og aðrir ef sildveiðar verða
leyfðar að ári.“
Björn Ó. Þorfinnsson
Björn Ó Þorfinns-
son, skipstjóri
BJÖRN er skipstjóri á m/b Fífli,
sem útgcrð Einars Þorgilssonar
gerir út. Fífill fékk leyfi til síld-
veiða og fer hér svar Björns við
spurningu Mbl:
„Eftir margar kollsteypur á
fyrstu síldarvertíð hér við land,
eftir langt hlé, virðist mér nú í
öðru ári vera nokkuð gott lag á
veiðum í hringnót.
Sú reglugerð, sem unnið er eft-
irnú, ergóð.
Eins er með veiðar í Norðursjó.
Hinu er ekki að leyna, að sjávar-
útvegsráðuneytið ungar út reglu-
gerðum hirðir lítið eða ekkert um,
hvort eða hvernig farið er eftir
þeim. Sem dæmi má nefna, að
bátar, sem ekki höfðu hafið veið-
ar 15. þessa mánaðar, glötuðu
leyfum og áttu þau samkvæmt
reglugerð þar að lútandi að vera
frjáls öllum. En 15 október voru
30—35% eftir af Norðursjávar-
kvótanum, en nú hefur heyrzt að