Morgunblaðið - 21.11.1976, Blaðsíða 22

58
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 21. NÖVEMBER 1976
44
J6n G. Ragnarsson
- „Jón er kom-
inn heim”
„USS, EKKl HAFA HATT“ heitir nýja platan hans J6ns G.
Ragnarssonar sem var að koma út á dögunum. J6n hefur ekki
haft hátt i popplifinu undanfarin átta ár, en nú hefur hann upp
raust sina og hvað sem nafni plötunnar Ifður, etlar Slagbrandur
að hafa hátt um J6n og plötu hans að þessu sinni. Það er ekki á
hverjum degi, sem týndir synir poppgyðjunnar koma heim á
fornar slððir.
Jón G. Ragnarsson var einn
af stofnendum hljómsveitar-
innar Pops á árinu 1966, ásamt
þeim Pétri Kristjánssyni,
Gunnari Fjeldsted, Birgi
Hrafnssyni og Guðmundi Hall-
dórssyni. Jón lék á gltar og
söng eftir þörfum. Hljómsveit-
in ávann sér smátt og smátt
vinsældir, en lffið var ekki ein-
tómur dans á rósum og nokkr-
um sinnum urðu breytingar á
laðsskipan hennar. Einn fór og
annar kom, eins og gengur.
Þannig léku þeir Ólafur Sag-
urðsson (bassaleikari), Sveinn
Larsson og Benedikt Torfason
með Pops um tíma, en síðar
komu enn aðrir menn og með
þeim breytti hljómsveitin i
rauninni um nafn og úr varð
Sálin. Þar lék Jón með þeim
Sigurði Arnasyni, Axel Einars-
syni og Ölafi Garðarssyni, þar
til i árslok 1968, að Sálin hvarf
af þessu tilverustigi. Þá hafði
Jón leikið í popphljómsveit I
rúm þrjú ár.
I samtali við Slagbrand í vik-
unni kvaðst Jón hafa lagt „svo
til allt“ á hilluna að loknum
þessum poppferli, nema gftar-
inn. Og þótt Jón færi að starfa
við sjóinn og við vörubílaakst-
ur, var popptónlistin honum
hugstæð og hann hélt áfram að
semja lög og texta og færði inn
á segulband jafnóðum.
„Eg á ágætis segulband og
kem hugmyndum mfnum inn á
bandið. Ég get þá saltað þær
þar, án þess að þær týnist. Ég
skrifa nefnilega ekki nótur.
Margar þessara hugmynda eru
ófullgerðar, en úr öðrum hef ég
unnið og hef samið nokkuð
mörg lög.“
— Semur þú alla textana
sjálfur?
,Já, ég geri það, þótt ég eigi
erfiðara með að semja texta en
lög. Lögin koma einhvern veg-
inn á eðlilegri hátt, en ég þarf
að svitna meira yfir textunum.
Ég er bara of stoltur til að
þiggja aðstoð frá öðrum við
textagerðina. Ég hef líka meira
en nóg að segja. Það eru yrkis-
efni allt í kringum mann. —
Svo myndi ég lfka tapa höfund-
arlaunum að hluta, ef ég fengi
aðra til að semja textana, þann-
ig að þetta er hagkvæmara
svona.
— Flytja textarnir einhvern
ákveðinn boðskap?
„Ég hef reynt að ná til fólks-
ins með frekar léttum textum,
um ástina og fleira. En þó vil ég
gjarnan fara inn á svipaða
bylgjulengd og kemur fram f
laginu „Lffsins ljós“, þ.e. að
geta komið með eitthvað sem
hefur einhvern tilgang, ein-
hverja þýðingu fyrir fólkið. Sá
boðskapur sem ég kem með i
þvf lagi er á þá leið, að hið
innra með hverjum manni búi
Ijós, en menn þurfa bara að
leita þess sjálfir til að finna
það. Menn verða að dusta burt
allt það ryk, sem vill setjast f
hugann. Við erum það sem við
hugsum.
I framhaldi af þessu vil ég
benda á, að notkun ffkniefna til
að leita að þessu innra ljósi er
ekki rétta aðferðin. Það hefur
verið sagt um fíkniefnin, að
þau séu bakdyralykill að
himnaríki. Ég tel, að það fólk
sem notar ffkniefni, sé ekkert
verra en annað fólk, en þetta er
bara ekki eðlileg leið til að lifa
lffinu. öll ffkniefni eru óæski-
leg. En það reynir að sjálfsögðu
mjög á menn að vera jákvæðir
þjóðfélagsþegnar f ófullkomnu
þjóðfélagi. Sumt fólk notar
ffkniefni til að leysa þessa erf-
iðleika, en það er athyglisvert,
að margt af þessu fólki hefur
hætt algerlega notkun slfkra
efna og snúið sér að ómenguð-
um andlegum hugleiðingum.
Það hefur allt í einu sest niður
og farið að hugleiða tilgang lífs-
ins og fundið, að ffkniefni voru
ekki rétta leiðin f gegnum lffið.
Ég vil gjarnan reyna að koma
þeim boðskap f texta mfna, að
menn leiti að sínu innra ljósi og
vildi gjarnan geta orðið mönn-
um að liði f þeirri leit með
textum mfnum. En staðan virð-
ist vera sú núna, að fólk hrífst
langmest af einföldum textum f
stfl Lónlf blú bojs og Þorsteins
Eggertssonar, en það er ekki
beant sú textagerð sem ég vildi
helst fást við, eins og hef verið
að skýra út.“
í framhaldi af umræðunni
um boðskap Jóns og textagerð,
(Ljósm. Friðþjófur)
vel á og hann kom þessu á fram-
færi við Svavar Gests, sem
ákvað sfðan að gefa þessa tón-
list út á plötu. Ég hafði verið
með það lengi f maganum að
reyna að koma þessari tónlist á
plötu, þótt ekki yrði af því fyrr
en nú. — Síðan fór ég að taka
þessa tónlist upp í sumar og
vann að þessu með hvfldum þar
til f haust."
— Hvað eru þessi lög yfirleitt
gömul?
„Það elsta, „Vesalings Valli“,
er frá árunum 1967—’68, en
nýjasta lagið var ekki fullgert
fyrr en eftir að upptaka plöt-
unnar hófst I sumar. En flest
lögin hafa orðið til á undan-
förnum tveimur árum.“
— Finnst þér þú þá hafa
fengið aukinn innblástur við að
sökkva þér f tónlistina á ný f
upptökum?
„Já, að nokkru leyti. En ég
held þó, að það muni veita mér
mestan innblástur, ef þessi
plata fær góðar viðtökur, ef
fólkið kann að meta það sem ég
ér að gera. Ef ég heyrði fólkið
spjallað við Jón G. Ragnars-
son sem nú sendir frá sér
plötu eftir átta ára hlé
beindist samtalið að tildrögum
þess, að Jón sendir frá sér stóra
plötu eftir átta ára hlé.
„Ég átti orðið allmörg lög á
segulbandi og hafði samband
við Sigurð Arnason og spilaði
þetta fyrir hann. Honum leist
flauta lögin min úti á götu, þá
hlyti það að gefa mér aukinn
lífsþrótt."
— Finnst þér hafa orðið mik-
il breyting á popptónlistinni frá
þvf að þú hættir að spila f
hljómsveit fyrir átta árum?
SALIN — eins og hún var um skeið í gamla daga. Hér er Jón f
ljósum jakka, sitjandi til vinstri, en við hlið hans situr Benedikt
Torfason og fyrir aftan standa þeir Sigurður Arnason (t.v.) og
Sveinn Larsson. Sigurður vann með Jóni að gerð nýju plötunnar,
lék á bassa og stjórnaði hljóðrituninni.
„Það hefur orðið alveg geysi-
leg breyting. Þá þurfti bara að
kunna nokkur vinnukonugrip á
gítarinn til að geta spilað f
hljómsveit. Svo þyngdist tón-
listin og fór að þróast og poppið
fór að verða nokkuð gott. Þá
fóru að heltast úr lestinni þeir
menn, sem ekki höfðu getu til
að spila þessa tónlist. Nú er
tónlistin aftur að verða létt.
Það er eins og þunga poppið
hafi fyllt áheyrendur of alvar-
legum hugleiðingum. Nú er
fólkið farið að leita í þetta létta
aftur."
— Gætirðu hugsað þér að
fara að spila í hljómsveit aftur?
„Það kæmi að vfsu alveg til
greina og það væri skemmti-
legt, en það eru vissar hættur
sem fylgja því að spila f hljóm-
sveit. Maður getur tapað kraft-
inum, innblæstrinum, við það
að spila mikið á dansleikjum
þar sem er glaumur og gleði og
fólkið hlustar lítið á það sem
maður er að spila. Það er þó
auðvitað viss lærdómur sem
fæst af þvf að spila á dansleikj-
um, en aðalatriðið finnst mér
vera að haldast frjór, geta hald-
ið áfram að skapa tónlist og
koma henni á plötur."
— Finnst þér þú hafa haldizt
frjór á þessu átta ára tfmabili?
„Ég var töluvert fjór á tíma-
bili, en svo komu öldudalir.
Manni lfður óneitanlega tölu-
vert betur þegar eitthvað kem-
ur frá manni. Éf maður semur
ekkert í langan tfma, þá verður
maður spenntur og þetta getur
farið f skapið á manni.“
— Nú hefur þú búið í Kefla-
vfk undanfarin þrjú ár. Finnst
þér sá staður hafa einhver örv-
andi áhrif á tónlistarsköpun?
„Það er ekki laust við það.
Það er að vísu fátt sem gleður
augað f Keflavík. En það er
margt merkilegt fólk f Kefla-
vfk, margir sterkir persónuleik-
ar, margir sem eru andlega
þenkjandi. Ég gæti trúað, að
þetta hefði áhrif á mann. Menn
snerta auðvitað hver annan og
þeir sem eru góðir, smita út frá
sér.“
— Heldurðu að áhrifa frá
Keflavíkurflugvelli og hernum
gæti í þessum efnum?
„Nei, ég held að þau séu frek-
ar neikvæð."
— 0 —
Á plötu Jóns, sem S.G.-
hljómplötur gefa út, eru tólf
lög, öll með íslenzkum textum.
Jón leikur sjálfur á gítar og
syngur, en nýtur aðstoðar valin-
kun'nra hljómlistarmanna. Má
þar nefna Birgi Hrafnsson,
Björgvin Gislason, Hrólf Gunn-
arsson, Agúst Ragnarsson,
bróður Jóns, Karl Sighvatsson,
Jónas Þórisson og Albert
„Icefield” auk Sigurðar Árna-
sonar, sem sér um allan bassa-
leikinn auk þess að vera hljóð-
upptökumaður f stúdíói Tón-
tækni, þar sem platan var hljóð-
rituð.
— sh.