Morgunblaðið - 21.11.1976, Blaðsíða 29

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 21. NÓVEMBER 1976
65
£1 ^ ^Ai
VELVAKANDI
SVARAR í SÍMA
0100KL. 10— 11
FRÁ MANUDEGI
hvenær sem ljár þykknar eða
skarð kemur i eggina.
Nema tekinn sé sá kosturinn að
berjast um með ljánum bitlausum
allan daginn fram í rauðamyrkur.
Það er enn til aukinna þæginda,
við að klappa ljá, að maður getur
legið við það og rís þá á olnboga
svo að bezta hvíld er að, í stað
þess að snúa hverfisteini, sem er
fremur erfitt, hvort sem er gert
með höndum eða fótum. Hverfi-
steinar eru aldrei eins handhægir
Þessir hringdu . . .
0 Hver er réttur
okkar ?
Þannig spurði kona nokkur
sem hringdi og sagðist áreiðan-
lega tala fyrir munn margra. Átti
hún þar við þá sem reykja ekki —
hver er réttur þeirra sem reykja
ekki, gagnvart hinum sem gera
það.
Og, hún hélt áfram: Hafa þeir
rétt til að reykja hvar sem er á
vinnustöðum og skrifstofum, það
er jafnvel svo að fólk sem reykir
er hissa og undrandi á því hvað
reykjarkófið getur orðið mikið,
t.d. á kaffistofum. En við sem
ekki neytum tóbaks þurfum
sífellt að vera að sjúga þetta loft
ofan í okkur hvar sem við komum,
í áætlunarbílum og hinum og
öðrum opinberum stofnunum.
Það hlýtur að vera hægt að tak-
marka þetta eitthvað og að
minnsta kosti að fá reykingafólk
til að taka meira tillit til þeirra
sem ekki reykja.
0 Sýnum ekki
bólusetningar
í sjónvarpi.
Gömul amma á Akureyri
hringdi:
—Ég vil biðja Velvakanda að
koma því á framfæri við sjónvarp-
ið að það sýni ekki aftur myndir
frá bólusetningu lítilla barna,
eins og sýnt var í fréttatímanum á
miðvikudaginn var. Ég kvaldist
alveg þegar ég horfði á
hjúkrunarfólkið vera að bólusetja
litlu börnin og ég veit að svo var
um fleiri, og ekki síst börn.
hún getur það ekki og hún felur
andlitið 1 höndum sér.
Honum finnst hann alltof stðr
hvar hann stendur þarna upp á
endann yfir henni og hann dreg-
ur til stól og sezt við hlið hennar.
Svo grlpur hann um aðra höndina
sem hún hefur brugðið fyrir and-
lit sér. Þvf að hann er enn ekki
alls kostar viss. Það kæmi honum
ekki á óvart þótt hann fyndi nú
bak við kreppta hnefana illgirnis-
legt og hæðnislegt andlit hennar.
En hún er að gráta f alvöru.
Grætur eins og barn og skeytir
ekkert um útlit sitt. Og rödd
hennar er Ifka barnsrödd þegar
hún stamar.
— Mikið eruð þér vondir.
Er ég vondur...? Nei, ekki al-
deilis, litla vina... Reynið nú að
ná valdi á yður... Skiljið þér ekki
að það er f yðar þágu.
Hún hristir höfuðið.
— Já, en þér hljótið þó fjára-
kornið að skilja að það hefur ver-
ið framinn glæpur og þér eruð
eina manneskjan sem þekkir
þetta hús nógu vel... Ég er ekki
að segja að þér hafið drepið hús-
bónda yðar...
— Hann var ekki húsbóndi
minn...
— Allt í lagi. Ég veit það. Þér
hafið sagt mér það. Við skulum
þá bara kalla hann föður yðar...
Þvf að þér voruð að gefa það f
Fréttir
frá Vogue
heimilisdeild
Úrval af
stofugardínuefnum
Nýkomnir
ódýrir, faiiegir stórísar
og steðjinn og klappan. Og svo má
ekki gleyma ljáa-eyðslunni er
munar alltaf miklu.
Mörgum kann að virðast óvæn-
legra til bits að klappa en draga.
Það er þó ekki svo að nokkru
nemi, ef vel er að gáð. Að vísu
kann bitið að verða enn mýkra og
fínna í steinlögðum ljá fyrst eftir
ádráttinn, ef vel mjúk og óseig
jörð er fyrir, En hitt er tíðara að
jörð er ekki hin ákjósanlegasta,
heldur nokkuð seig eða grýtt.
Verður þá hin grófari sagar-
kennda egg í klappaða ljánum
endingarbetri, að ég ekki nefni að
ljárinn þolir betur steina án þess
að springa eða skarða til muna.
Það er svo með að klappa sem
draga á að það er dálitill vandi að
gera það svo vel sé en engin hætta
er á að sérhver meðal verklaginn
maður komist ekki fljótt upp á lag
með að klappa fyrir sig. Oska ég
þess af alhug að bændur fari al-
mennt að reyna þessa aðferð svo
að hin óþarfa vinna og eyðsla
sparist um hinn stutta en dýr-
mæta heyskapartíma vorn.
Ferhyrndur bóndi.“
Velvakandi þakkar bónda fyrir
bréfið og svona í vetrarmyrkrinu
er það kannski vel til fundið hjá
honum að velta fyrir sér ýmsum
hagræðingaratriðum varðandi
búskaparhætti landsmanna og
hér er rúm fyrir fleiri bréf af því
taginu ef menn vilja.
HÓGNI HREKKVÍSI